Salmo 141 – HLGN & NSP

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 141:1-10

Salmo 141Salmo 141 Ang titulo sa Hebreo: Ang kanta nga ginsulat ni David.

Pangamuyo para sa Proteksyon sang Dios

1Ginoo, nagapanawag ako sa imo; buligi ako gilayon.

Pamatii ang akon pagpanawag sa imo.

2Batuna ang akon pangamuyo bilang insenso.

Batuna ang pagbayaw sang akon mga kamot sa pagpangamuyo bilang pangsirom nga halad.141:2 pangsirom nga halad: Ginahimo ini sang pagsalop na sang adlaw.

3Ginoo, buligi ako nga indi ako makahambal sing malain.

4Ilikaw ako sa paghimo sing malain kag sa pag-intra sa mga ginahimo sang mga malaot.

Ilikaw ako sa pagpakigbahin sa ila mga punsyon.

5Batunon ko kon magsabdong ukon magsaway sa akon ang matarong nga tawo;

indi ko ina pagbalibaran kay ginahimo niya ina sa pagpakita sang iya paghigugma kag pagbaton sa akon.141:5 pagbaton sa akon: sa literal, daw sa ginabutangan niya sang lana ang akon ulo.

Pero sa malaot nga mga tawo permi ako nagapangamuyo kontra sa ila malaot nga ginahimo.

6Kon ihaboy na ang ila mga manugdumala sa pil-as, magapati sila nga ang akon mga pulong matuod.

7Magasiling sila, “Magalalapta sa lulubngan ang aton mga tul-an pareho sa mga bato nga nagguluwa sang pag-arado sa duta.”141:7 pareho sa mga bato… duta: ukon, pareho sa kahoy nga ginbial kag ginpang-utod-utod.

8Ginoong Dios, sa imo gid ako nagadangop;

sa imo ako nagapangayo sang proteksyon,

gani indi pag-itugot nga mapatay ako.

9Ilikaw ako sa mga siod nga ginbutang sang mga malaot para sa akon.

10Kabay pa nga sila mismo ang masiod sa ila kaugalingon nga mga siod, samtang ako makalikaw sini.

New Serbian Translation

Псалми 141:1-10

Псалам 141

Псалам Давидов.

1О, Господе, теби вапим: брзо мени дођи,

глас ми почуј када те дозивам!

2Молитва моја нек пред тобом као тамјан буде,

моје руке подигнуте ко вечерњи принос.

3О, Господе, пред уста ми стражу стави,

чувај врата усана мојих!

4Моме срцу не дај злој речи да скрене,

да се предам злоби са злобним људима;

не дај да се сладим сластима њиховим.

5Нек праведник милошћу удара ме;

нек ме кори, нек ми глава не одбије уље одабрано;

још увек се молим

против злих дела злотвора.

6Низ литицу бацише их њихове судије

што су чуле речи моје,

јер су милозвучне.

7Ко кад неко оре и по земљи рије,

расуте су кости наше све до ждрела Света мртвих.

8А ја теби, о, Господе Боже,

очи своје дижем;

ти си моје уточиште,

душу моју не сатири!

9Чувај ме, да ме не зграби замка

што су ми је поставили

и клопке злочинаца.

10У мреже своје нек падну злобници,

а ја нек их прођем!