Salmo 132
Pagdayaw sa Templo sang Dios
1Ginoo, indi pagkalimti si David kag ang tanan nga kabudlayan nga ginbatas niya.
2Dumduma ang iya promisa sa imo, Ginoo, ang Gamhanan nga Dios ni Jacob.
Nagpromisa siya nga,
3“Indi ako magpauli ukon maghigda
4ukon magtulog
5hasta nga makakita ako sang lugar nga para puy-an sang Ginoo, ang Gamhanan nga Dios ni Jacob.”
6Sang didto kami sa Efrata132:6 Efrata: Siguro amo ini ang Betlehem. nakabati kami kon diin ang Kahon sang Kasugtanan,
kag nakita namon ini sa latagon sang Jaar.
7Dayon nagsiling kami, “Makadto kita sa templo sang Ginoo kag magsimba sa atubangan sang iya trono.”132:7 trono: sa literal, tulungtungan sang tiil.
8Sige na, Ginoo, kadto ka sa imo templo upod sang Kahon sang Kasugtanan nga simbolo sang imo gahom.
9Kabay pa nga magkabuhi permi sing matarong ang imo mga pari kag magkanta sa kalipay ang imo matutom nga katawhan.
10Tungod kay David nga imo alagad, indi pag-isikway ang imo pinili nga hari.
11Nagpromisa ka sadto kay David,
kag sigurado nga tumanon mo kag indi pagbawion.
Siling mo: “Ang isa sang imo mga kaliwat pabuslon ko sa imo bilang hari.
12Kon tumanon sang imo mga kaliwat nga mga hari ang akon kasugtanan kag ang mga pagpanudlo nga gintudlo ko sa ila,
ang ila mga kaliwat magahari man hasta san-o.”
13Matuod nga ginpili kag ginhandom sang Ginoo ang Zion132:13 Zion: ukon, Jerusalem. nga iya puy-an.
Siling niya,
14“Amo ini ang akon puluy-an hasta san-o;
diri ako magapuyo132:14 magapuyo: ukon, magahari. kay ginhandom ko ini.
15Hatagan ko ang Zion sang tanan niya nga kinahanglanon,
kag bisan ang iya mga pumuluyo nga mga imol busgon ko sang pagkaon.
16Permi ko luwason ang iya mga pari,
kag ang iya matutom nga mga pumuluyo magakanta permi sa kalipay.
17“Paharion ko sa Zion ang hari nga kaliwat ni David kag padayunon ko ang iya paggahom.132:17 padayunon… paggahom: ukon, himuon ko siya nga suga para sa akon katawhan. Sa literal, ibutang ko ang suga para sa pinili ko nga hari.
18Pakahuy-an ko ang iya mga kaaway, pero pauswagon ko ang iya ginharian.”
Psalm 132
Davids löfte, Herrens löfte
1En vallfartssång.
2Herre, kom ihåg allt lidande som David fick utstå.
Han svor en ed inför Herren,
gav ett löfte inför Jakobs Mäktige:
3”Jag vill inte gå in i mitt hus,
och jag vill inte lägga mig i min säng,
4inte tillåta mina ögon att slutas i sömn
eller mina ögonlock att tyngas av slummer,
5förrän jag funnit en plats åt Herren,
en boning åt Jakobs Mäktige.”
6Vi hörde om den132:6 Syftar uppenbarligen på arken, se t.ex. 1 Sam 6:21—7:2 (Kirjat-Jearim där är lika med Jaar i denna vers). i Efrata
och fann den på Jaars fält.
7Låt oss gå till hans boning,
falla ner inför hans fotpall.
8Res dig, Herre, gå till din viloplats,
du och din makts ark!
9Dina präster ska vara klädda i rättfärdighet,
dina fromma ska jubla av glädje!
10För din tjänare Davids skull,
förkasta inte din smorde.
11Herren har svurit David en ed,
som han aldrig tar tillbaka:
”Dina egna ättlingar
ska jag låta sitta på din tron.
12Om dina söner håller mitt förbund
och mina befallningar som jag ger dem,
ska även deras söner för alltid sitta på din tron.”
13För Herren har utvalt Sion,
där har han velat ha sin boning.
14”Detta är min viloplats för evigt.
Här vill jag bo, det är min önskan.
15Jag ska välsigna Sion med riklig försörjning
och mätta dess fattiga med mat.
16Jag ska klä dess präster i frälsning,
och dess fromma ska jubla av glädje.
17Här vill jag låta ett horn132:17 I hela Psaltaren symboliserar horn ära, makt och styrka. växa upp åt David;
jag har satt upp en lampa åt min smorde.
18Hans fiender ska jag klä i skam,
men kronan på hans huvud ska stråla.”