Salmo 132
Pagdayaw sa Templo sang Dios
1Ginoo, indi pagkalimti si David kag ang tanan nga kabudlayan nga ginbatas niya.
2Dumduma ang iya promisa sa imo, Ginoo, ang Gamhanan nga Dios ni Jacob.
Nagpromisa siya nga,
3“Indi ako magpauli ukon maghigda
4ukon magtulog
5hasta nga makakita ako sang lugar nga para puy-an sang Ginoo, ang Gamhanan nga Dios ni Jacob.”
6Sang didto kami sa Efrata132:6 Efrata: Siguro amo ini ang Betlehem. nakabati kami kon diin ang Kahon sang Kasugtanan,
kag nakita namon ini sa latagon sang Jaar.
7Dayon nagsiling kami, “Makadto kita sa templo sang Ginoo kag magsimba sa atubangan sang iya trono.”132:7 trono: sa literal, tulungtungan sang tiil.
8Sige na, Ginoo, kadto ka sa imo templo upod sang Kahon sang Kasugtanan nga simbolo sang imo gahom.
9Kabay pa nga magkabuhi permi sing matarong ang imo mga pari kag magkanta sa kalipay ang imo matutom nga katawhan.
10Tungod kay David nga imo alagad, indi pag-isikway ang imo pinili nga hari.
11Nagpromisa ka sadto kay David,
kag sigurado nga tumanon mo kag indi pagbawion.
Siling mo: “Ang isa sang imo mga kaliwat pabuslon ko sa imo bilang hari.
12Kon tumanon sang imo mga kaliwat nga mga hari ang akon kasugtanan kag ang mga pagpanudlo nga gintudlo ko sa ila,
ang ila mga kaliwat magahari man hasta san-o.”
13Matuod nga ginpili kag ginhandom sang Ginoo ang Zion132:13 Zion: ukon, Jerusalem. nga iya puy-an.
Siling niya,
14“Amo ini ang akon puluy-an hasta san-o;
diri ako magapuyo132:14 magapuyo: ukon, magahari. kay ginhandom ko ini.
15Hatagan ko ang Zion sang tanan niya nga kinahanglanon,
kag bisan ang iya mga pumuluyo nga mga imol busgon ko sang pagkaon.
16Permi ko luwason ang iya mga pari,
kag ang iya matutom nga mga pumuluyo magakanta permi sa kalipay.
17“Paharion ko sa Zion ang hari nga kaliwat ni David kag padayunon ko ang iya paggahom.132:17 padayunon… paggahom: ukon, himuon ko siya nga suga para sa akon katawhan. Sa literal, ibutang ko ang suga para sa pinili ko nga hari.
18Pakahuy-an ko ang iya mga kaaway, pero pauswagon ko ang iya ginharian.”
መዝሙር 132
የክብረ በዓል መዝሙር
132፥8-10 ተጓ ምብ – 2ዜና 6፥41-42
መዝሙረ መዓርግ።
1እግዚአብሔር ሆይ፤ ዳዊትን፣
የታገሠውንም መከራ ሁሉ ዐስብ፤
2እርሱ ለእግዚአብሔር ማለ፤
ለያዕቆብም ኀያል አምላክ እንዲህ ሲል ተሳለ፤
3“ወደ ቤቴ አልገባም፤
ዐልጋዬም ላይ አልወጣም፤
4ለዐይኖቼ እንቅልፍን፣
ለሽፋሽፍቶቼም ሸለብታ አልሰጥም፤
5ለእግዚአብሔር ስፍራን፣
ለያዕቆብም ኀያል አምላክ ማደሪያን እስካገኝ ድረስ።”
6እነሆ፤ በኤፍራታ ሰማነው፤
በቂርያትይዓሪም132፥6 አንዳንዶቹ ያዓር ይላሉ። አገኘነው።
7“ወደ ማደሪያው እንግባ፤
እግሮቹ በሚቆሙበት ቦታ እንስገድ።
8እግዚአብሔር ሆይ፤ ተነሥ፤
አንተና የኀይልህ ታቦት ወደ ማረፊያህ ስፍራ ሂዱ።
9ካህናትህ ጽድቅን ይልበሱ፤
ቅዱሳንህም እልል ይበሉ።”
10ስለ አገልጋይህ ስለ ዳዊት ስትል፣
የቀባኸውን ሰው አትተወው።
11እግዚአብሔር ለዳዊት በእውነት ማለ፤
በማይታጠፍም ቃሉ እንዲህ አለ፤
“ከገዛ ራስህ ፍሬ፣
በዙፋንህ ላይ አስቀምጣለሁ።
12ወንዶች ልጆችህ ኪዳኔን፣
የማስተምራቸውንም ምስክርነቴን ቢጠብቁ፣
ልጆቻቸው በዙፋንህ ላይ፣
ለዘላለም ይቀመጣሉ።”
13እግዚአብሔር ጽዮንን መርጧታልና፣
ማደሪያውም ትሆን ዘንድ ወድዷልና እንዲህ አለ፤
14“ይህች ለዘላለም ማረፊያዬ ናት፤
ፈልጌአታለሁና በእርሷ እኖራለሁ።
15እጅግ አትረፍርፌ እባርካታለሁ፤
ድኾቿን እንጀራ አጠግባለሁ።
16ለካህናቷ ድነትን አለብሳለሁ፤
ቅዱሳኗም በደስታ ይዘምራሉ።
17“በዚህም ለዳዊት ቀንድ132፥17 እዚህ ላይ ቀንድ የጥንካሬ ትእምርት ሲሆን፣ ንጉሥን ያመለክታል። አበቅላለሁ፤
ለቀባሁትም ሰው መብራት አዘጋጃለሁ።
18ጠላቶቹን ኀፍረት አከናንባቸዋለሁ፤
እርሱ ግን በራሱ ላይ የደፋው ዘውድ ያበራል።”
