Salmo 127
Pagdayaw sa Kaayo sang Dios
1Kon wala ang bulig sang Ginoo,
wala sing pulos ang pagpatindog sang balay ukon ang pagbantay sang siyudad,
2kag wala man sing pulos ang pagbugtaw sing aga pa kag ang pagtulog sing gab-i na sa pagtrabaho agod may makaon.
Kay ang Ginoo amo ang nagahatag sang mga kinahanglanon sang iya mga ginahigugma, bisan pa nga nagakatulog sila.
3Ang mga anak bugay kag regalo halin sa Ginoo.
4Ang mga anak nga natawo sang bataon pa ang ila amay pareho sang mga pana sa kamot sang isa ka soldado.127:4 Ang buot silingon, bintaha para sa amay nga may mga kabataan siya sang bataon pa siya sang sa tigulang na siya.
5Bulahan ang tawo nga may madamo nga mga anak,127:5 anak: sa literal, pana.
kay mabuligan siya kon mag-atubangay sila sang iya mga kaaway sa hukmanan.
สดุดี 127
(บทเพลงใช้แห่ขึ้นไปยังเยรูซาเล็ม บทประพันธ์ของโซโลมอน)
1หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงสร้างบ้าน
ผู้สร้างลงแรงไปก็เหนื่อยเปล่า
หากองค์พระผู้เป็นเจ้าไม่ได้ทรงพิทักษ์รักษานคร
คนยามยืนเฝ้าอยู่ก็เหนื่อยเปล่า
2เป็นการเหนื่อยเปล่าที่ท่านลุกขึ้นแต่เช้ามืด
ทำงานจนดึกดื่น
ตรากตรำเพื่อปากเพื่อท้อง
เพราะพระเจ้าทรงให้ผู้ที่พระองค์ทรงรักหลับสบาย127:2 หรือเพราะขณะที่เขาหลับอยู่ พระองค์ทรงจัดเตรียมให้
3บุตรทั้งหลายเป็นมรดกจากองค์พระผู้เป็นเจ้า
บุตรหลานเป็นบำเหน็จจากพระองค์
4บุตรที่เกิดแก่คนหนุ่มฉกรรจ์
เป็นเหมือนลูกศรในมือนักรบ
5ความสุขมีแก่
ผู้ที่มีลูกธนูอยู่เต็มแล่ง
เขาจะไม่ต้องอับอาย
เมื่อขับเคี่ยวกับศัตรูที่ประตูเมือง
