Salmo 127
Pagdayaw sa Kaayo sang Dios
1Kon wala ang bulig sang Ginoo,
wala sing pulos ang pagpatindog sang balay ukon ang pagbantay sang siyudad,
2kag wala man sing pulos ang pagbugtaw sing aga pa kag ang pagtulog sing gab-i na sa pagtrabaho agod may makaon.
Kay ang Ginoo amo ang nagahatag sang mga kinahanglanon sang iya mga ginahigugma, bisan pa nga nagakatulog sila.
3Ang mga anak bugay kag regalo halin sa Ginoo.
4Ang mga anak nga natawo sang bataon pa ang ila amay pareho sang mga pana sa kamot sang isa ka soldado.127:4 Ang buot silingon, bintaha para sa amay nga may mga kabataan siya sang bataon pa siya sang sa tigulang na siya.
5Bulahan ang tawo nga may madamo nga mga anak,127:5 anak: sa literal, pana.
kay mabuligan siya kon mag-atubangay sila sang iya mga kaaway sa hukmanan.
Salmo 127127 Salmo 127 Ang unang mga salita sa Hebreo: Ang awit habang paakyat. Kay Solomon ito.
Papuri sa Kabutihan ng Dios
1Kung wala ang tulong ng Panginoon sa pagtayo ng bahay, walang kabuluhan ang pagtatayo nito.
Kung wala ang pag-iingat ng Panginoon sa bayan, walang kabuluhan ang pagbabantay dito.
2Walang kabuluhan ang paggising nang maaga at pagtulog nang gabing-gabi na sa pagtatrabaho upang may makain,
dahil ang Panginoon ang nagbibigay ng mga pangangailangan ng kanyang mga minamahal, kahit silaʼy natutulog.
3Ang mga anak ay pagpapala at gantimpalang mula sa Panginoon.
4Ang anak na isinilang sa panahon ng kabataan ng kanyang ama ay parang pana sa kamay ng sundalo.
5Mapalad ang taong may maraming anak,
dahil may tutulong sa kanya kapag humarap siya sa kanyang mga kaaway sa hukuman.
