Salmo 116
Ang Dios Nagaluwas sa Tawo sa Kamatayon
1Ginahigugma ko ang Ginoo,
kay ginapamatian niya ang akon pagpangayo sang bulig sa iya.
2Tungod kay ginapamatian niya ako, indi ako mag-untat sa pagpanawag sa iya samtang nagakabuhi ako.
3Nahadlok ako kay nabatyagan ko nga daw dali na lang ako mapatay;
ang kamatayon daw sa lubid nga nagaburambod sa akon.
Natublag gid ako kag nabalaka,
4gani nagpanawag ako sa Ginoo, “Ginoo, luwasa ako!”
5Ang Ginoo nga aton Dios maluluy-on, matarong, kag mabinalak-on.
6Ginaprotektaran niya ang mga wala sing alam.
Sang wala ako sing may mahimo ginluwas niya ako.
7Dapat magpakalig-on ako tungod kay maayo gid ang Ginoo sa akon,
8kay ginluwas niya ako sa kamatayon, sa kasubo116:8 kasubo: ukon, kasakit. Sa literal, paghibi. kag sa kalaglagan.116:8 kalaglagan: sa literal, pagkasandad.
9Gani magakabuhi ako nga malapit sa Ginoo diri sa kalibutan sang mga buhi.
10Nagatuo gihapon ako, bisan pa nga nagsiling ako,116:10 Nagatuo… nagsiling ako: ukon, Nagtuo ako, gani nagsiling ako. “Puwerte gid ang akon pag-antos.”
11Sa akon kahadlok nagsiling ako, “Wala gid sing tawo nga masaligan.”
12Ano bala ang maibalos ko sa Ginoo sa tanan niya nga kaayo sa akon?
13Magasimba ako sa Ginoo kag magadala ako sang halad nga ilimnon sa pagpasalamat sa iya sa pagluwas niya sa akon.
14Tumanon ko ang akon mga promisa sa iya sa presensya sang tanan niya nga katawhan.
15Nasakitan ang Ginoo kon may mapatay sa iya matutom nga katawhan.116:15 Nasakitan… katawhan: ukon, Bilidhon sa panulok sang Ginoo ang kamatayon sang iya matutom nga katawhan.
16Ginoo, matuod nga alagad mo ako.116:16 matuod nga alagad mo ako: ukon, matuod nga alagad mo ako pareho sa akon iloy nga alagad mo man.
Ginhilway mo ako sa pagkabihag.
17Magasimba ako sa imo
kag magahalad ako sang halad nga bilang pagpasalamat sa imo.
18Tumanon ko ang akon mga promisa sa imo sa presensya sang tanan mo nga katawhan
19didto sa lagwerta sang imo templo sa Jerusalem.
Dayawa ang Ginoo!
Hjælp i dødsangst
1Jeg elsker Herren,
for han hører min bøn.
2Han lytter til mit råb om hjælp,
jeg vil bede til ham, så længe jeg lever.
3Døden holdt mig i sit kvælertag,
jeg var dødsens angst og dybt fortvivlet.
4Da råbte jeg: „Herre, red mig fra at dø!”
5Herren er god og nådig.
Vor Gud er fuld af barmhjertighed.
6Han hjælper dem, der råber om hjælp,
han frelste mig i nødens stund.
7Min sjæl, fald til ro igen,
for Herren har bevist sin godhed.
8Han reddede mig fra døden,
mit øje fra gråd, min fod fra fald.
9Jeg er stadig i live,
og jeg vil altid følge Herrens vej.
10Jeg troede, og derfor talte jeg.
„Herre!” råbte jeg. „Jeg er i stor nød!”
11I min bitre angst sagde jeg:
„De er alle sammen fulde af løgn!”
12Hvad kan jeg give til Herren
for al hans godhed imod mig?
13Jeg vil takke ham for min redning
med et drikoffer.
14Jeg vil bringe ham de ofre, jeg har lovet,
for øjnene af hele folket.
15Herren elsker sit folk,
han griber ind, hvis nogen er nær ved at dø.
16Herre, jeg er din tjener, en simpel slave.
Tak, fordi du reddede mig fra døden.
17Jeg vil bringe dig takofre
og lovprise dig.
18Jeg vil bringe de ofre, jeg lovede,
for øjnene af hele folket,
19midt i din helligdom, Herre,
midt i Jerusalem.
Halleluja!
