Ang Ginoo kag ang Pinili Niya nga Hari
1Nagsiling ang Ginoo sa akon Ginoo,[a]
“Pungko diri sa akon tuo hasta mapaidalom ko sa imo ang imo mga kaaway.”
2 Halin sa Zion,[b] palaparon sang Ginoo ang imo ginharian,
kag magagahom ka sa imo mga kaaway.
3 Sa adlaw nga magpakig-away ka sa imo mga kaaway, magabulig sa imo sing kinabubut-on ang imo katawhan.
Ang imo pamatan-on nga mga katawhan magakadto sa imo sa balaan nga mga bukid pareho sa tun-og sa kaagahon.[c]
4 Nagsumpa ang Ginoo, kag indi gid magbaylo ang iya hunahuna, nga pari ikaw sa wala sing katapusan, pareho sang pagkapari ni Melkizedek.[d]
5 Ang Ginoo ara sa imo tupad;
pagalaglagon niya ang mga hari sa tion nga ipakita niya ang iya kaakig.
6 Pagasilutan niya ang mga nasyon kag madamo ang iya pamatyon.
Pagalaglagon niya ang mga nagadumala sa bug-os nga kalibutan.
7 Ikaw, Mahal nga Hari,[e] magainom sa ililigan sang tubig nga ara sa higad sang dalan,
gani magabalik ang imo kusog kag magamadinalag-on ka.