Salmo 107
Pagdayaw sa Kaayo sang Dios
1Pasalamati ang Ginoo, kay maayo siya;
ang iya gugma wala sing katapusan.
2Ihambal ninyo ina, kamo nga iya ginluwas sa kamot sang mga kaaway.
3Kay gintipon niya kamo halin sa mga duta sa sidlangan, nakatundan, aminhan, kag bagatnan.
4May mga tawo nga nagpanglakaton sa kamingawan;
indi nila makita ang alagyan pakadto sa siyudad nga may nagaestar nga mga tawo.107:4 may nagaestar nga mga tawo: ukon, puwede nila estaran.
5Gin-gutom sila kag gin-uhaw, kag daw mapatay na sila.
6Sa ila nga kalisod, nagpanawag sila sa Ginoo,
kag ginluwas niya sila.
7Gintuytuyan niya sila sa dalan nga deretso sa siyudad nga may nagaestar nga mga tawo.107:7 may nagaestar nga mga tawo: Tan-awa ang footnote sa bersikulo 4.
8Dapat magpasalamat sila sa Ginoo tungod sang iya gugma kag sang iya makatilingala nga mga binuhatan sa mga tawo.
9Kay ginapainom niya ang mga ginauhaw kag ginapakaon ang mga ginagutom.
10May mga tawo nga ginpriso nga ginakadenahan
kag nagapungko sila sa madulom gid nga prisohan.
11Napriso sila kay nagpamatok sila sa mga ginsiling sang Labing Mataas nga Dios kag ginbaliwala nila ang iya mga laygay.
12Gani ginpabudlayan niya sila sa ila mabug-at nga mga trabaho.
Nagkalatumba sila pero wala sing may nagbulig sa ila.
13Sa ila kalisod, nagpanawag sila sa Ginoo,
kag ginluwas niya sila.
14Ginpamugto niya ang ila mga kadena
kag ginpanguha niya sila sa madulom gid nga prisohan.
15Dapat magpasalamat sila sa Ginoo tungod sang iya gugma kag sang iya makatilingala nga mga binuhatan sa mga tawo.
16Kay ginapangguba niya ang mga puwertahan nga saway
kag ginapangbali ang mga rehas nga salsalon.
17May mga buang-buang nga nagaantos tungod sang ila mga paglapas kag kalautan.
18Nalainan sila sang tanan nga pagkaon kag dali na lang sila mapatay.
19Sa ila kalisod, nagpanawag sila sa Ginoo,
kag ginluwas niya sila.
20Nagmando siya sang kaayuhan kag nag-alayo sila.
Ginluwas niya sila sa kamatayon.
21Dapat magpasalamat sila sa Ginoo tungod sang iya gugma kag sang iya makatilingala nga mga binuhatan sa mga tawo.
22Dapat maghalad sila bilang pasalamat sa Dios;
kag samtang nagakanta sila sa kalipay isugid nila ang iya mga binuhatan.
23May mga tawo nga nagsakay sa mga barko kag nagpanakayon sa kadagatan, nga amo ang ila palangabuhian.
24Nakita nila ang makatilingala nga mga binuhatan sang Ginoo sa kadagatan.
25Sa iya nga pagmando, naghangin sing mabaskog kag nagdalagko ang mga balod.
26Gani nagpaibabaw ang ila sakayan kag dayon nagpaidalom.
Nadulaan sila sang kaisog sa sina nga katalagman.
27Nagduling-duling sila pareho sa hubog
kag indi na sila makahibalo kon ano ang ila himuon.
28Sa ila kalisod, nagpanawag sila sa Ginoo,
kag ginbuligan niya sila.
29Ginpauntat niya ang mabaskog nga hangin kag naglinaw ang dagat.
30Nalipay sila sang maglinaw na,
kag gintuytuyan sila sang Dios sa dulungkaan nga ginahandom nila.
31Dapat magpasalamat sila sa Ginoo tungod sang iya gugma kag sang iya makatilingala nga mga binuhatan sa mga tawo.
32Dapat nga padunggan nila ang Dios sa ila pagtililipon
kag dayawon man nila siya sa pagtililipon sang ila mga manugdumala.
33Ginahimo sang Ginoo ang mga suba nga desierto,
kag ginahimo niya ang mga tuburan nga mamala nga duta.
34Ginahimo niya ang maayo nga duta nga wala sing pulos,
tungod sang mga kalautan sang mga nagaestar dira.
35Ginahimo niya ang desierto nga mga katubigan,
kag ginahimo niya ang mamala nga mga duta nga mga tuburan.
36Ginapaestar niya ang mga ginagutom sa sina nga lugar
kag nagatukod sila dira sang siyudad nga ila estaran.
37Nagasab-og sila sa mga latagon kag nagatanom sang ubas,
kag bugana ang ila mga patubas.
38Ginapakamaayo sila sang Dios, kag nagadamo gid sila.
Bisan ang ila mga kasapatan wala niya ginatugutan nga magdiutay.
39Kon nagadiutay sila kag nagakahuy-an tungod sang pagpigos, pagsakit, kag pagpaantos sa ila,
40ginapakalain sang Dios ang mga nagapigos sa ila
kag ginapatalang sa desierto nga wala sing mga dalan.
41Pero ginabuligan niya sila nga mga kubos sa ila mga pag-antos,
kag ginapadamo niya ang ila mga pamilya pareho sa mga panong sang kasapatan.
42Nakita ini sang mga matarong kag nagakalipay sila,
pero ang tanan nga malaot wala gid sing may masiling.
43Ang mga maalamon dapat gid magtipig sang sini nga mga butang;
dapat hunahunaon nila ang dako nga gugma sang Ginoo.
አምስተኛ መጽሐፍ
ከመዝሙር 107–150
መዝሙር 107
ከመከራ ሁሉ የሚታደግ አምላክ
1ቸር ነውና እግዚአብሔርን አመስግኑ፤
ምሕረቱም ለዘላለም ነውና።
2እግዚአብሔር የተቤዣቸው፣
ከጠላት እጅ የታደጋቸው ይህን ይበሉ፤
3ከምሥራቅና ከምዕራብ፣ ከሰሜንና ከደቡብ፣107፥3 ዕብራይስጡ ሰሜንና ባሕሩ ይለዋል።
ከየአገሩ የሰበሰባቸው እንዲህ ይናገሩ።
4አንዳንዶቹ ጭው ባለ በረሓ ተቅበዘበዙ፤
ወደሚኖሩባት ከተማ የሚያደርስ መንገድ ዐጡ።
5ተራቡ፤ ተጠሙ፤
ነፍሳቸውም በውስጣቸው ዛለች።
6በተጨነቁ ጊዜ ወደ እግዚአብሔር ጮኹ፤
እርሱም ከመከራቸው አዳናቸው።
7ወደሚኖሩባትም ከተማ፣
በቀና መንገድ መራቸው።
8እግዚአብሔርን ስለ ምሕረቱ፣
ለሰው ልጆችም ስላደረገው ድንቅ ሥራ ያመስግኑት፤
9እርሱ የተጠማችውን ነፍስ አርክቷልና፤
የተራበችውንም ነፍስ በበጎ ነገር አጥግቧል።
10አንዳንዶቹ በብረት ሰንሰለት ታስረው የተጨነቁ፣
በጨለማ፣ በጥልማሞት ውስጥ የተቀመጡ ነበሩ፤
11በእግዚአብሔር ቃል ላይ በማመፅ፣
የልዑልን ምክር አቃልለዋልና።
12ስለዚህ በጕልበት ሥራ ልባቸውን አዛለ፤
ተዝለፈለፉ፤ የሚደግፋቸውም አልነበረም።
13በተጨነቁ ጊዜ ወደ እግዚአብሔር ጮኹ፤
እርሱም ከመከራቸው አዳናቸው።
14ከጨለማና ከጥልማሞት አወጣቸው፤
እስራታቸውንም በጠሰላቸው።
15እግዚአብሔርን ስለ ምሕረቱ፣
ለሰው ልጆችም ስላደረገው ድንቅ ሥራ ያመስግኑት፤
16እርሱ የናሱን በሮች ሰብሯልና፤
የብረቱንም መወርወሪያ ቈርጧል።
17አንዳንዶቹ ከዐመፃቸው የተነሣ ቂሎች ሆኑ፤
ከበደላቸው የተነሣ ችግር ውስጥ ገቡ።
18ሰውነታቸው የምግብ ዐይነት ሁሉ ተጸየፈች፤
ወደ ሞትም ደጆች ቀረቡ።
19በተጨነቁ ጊዜ ወደ እግዚአብሔር ጮኹ፤
እርሱም ከመከራቸው አዳናቸው።
20ቃሉን ልኮ ፈወሳቸው፤
ከመቃብርም አፋፍ መለሳቸው።
21እግዚአብሔርን ስለ ምሕረቱ፣
ለሰው ልጆችም ስላደረገው ድንቅ ሥራ ያመስግኑት፤
22የምስጋናም መሥዋዕት ያቅርቡለት፤
ሥራውንም ደስ በሚል ዝማሬ ይግለጹ።
23አንዳንዶቹ በመርከብ ወደ ባሕር ወረዱ፤
በታላቅም ውሃ ላይ ሥራቸውን አከናወኑ፤
24የእግዚአብሔርን ሥራ በዚያ አዩ፤
ድንቅ አድራጎቱንም በጥልቁ ውስጥ ተመለከቱ።
25እርሱ ተናግሮ ዐውሎ ነፋስን አስነሣ፤
ነፋሱም ማዕበሉን ከፍ ከፍ አደረገ።
26ወደ ሰማይ ወጡ፤ ወደ ጥልቅም ወረዱ፤
ከመከራቸውም የተነሣ ሐሞታቸው ፈሰሰ።
27እንደ ሰከረ ሰው ዞሮባቸው ወዲያ ወዲህ ተንገዳገዱ፤
መላው ጠፍቶባቸው የሚያደርጉትን ዐጡ።
28በተጨነቁ ጊዜ ወደ እግዚአብሔር ጮኹ፤
እርሱም ከመከራቸው አዳናቸው።
29ዐውሎ ነፋሱን ጸጥ አደረገ፤
የባሕሩም ሞገድ ረጭ አለ።
30ጸጥ በማለቱም ደስ አላቸው፤
ወዳሰቡትም ወደብ አደረሳቸው።
31እግዚአብሔርን ስለ ምሕረቱ፣
ለሰው ልጆችም ስላደረገው ድንቅ ሥራ ያመስግኑት፤
32በሕዝብ ጉባኤ መካከል ከፍ ከፍ ያድርጉት፤
በሽማግሌዎችም ሸንጎ ይወድሱት።
33ወንዞችን ወደ ምድረ በዳ፣
የውሃ ምንጮችንም ወደ ደረቅ ምድር ለወጠ።
34ከነዋሪዎቿ ክፋት የተነሣ፣
ፍሬያማዋን ምድር በጨው የተበከለች አደረጋት።
35ምድረ በዳውን ወደ ውሃ መከማቻ፣
ደረቁንም ምድር ወደ ውሃ ምንጭ ቀየረ።
36የተራቡትን በዚያ አስቀመጠ፤
የሚኖሩባትንም ከተማ ሠሩ።
37በዕርሻውም ዘሩበት፤ ወይንም ተከሉ፤
ብዙ ፍሬም አመረቱ።
38ይባርካቸዋል፤ እነርሱም እጅግ ይበዛሉ፤
የከብቶቻቸውም ብዛት እንዲያንስ አያደርግም።
39በጭንቅ፣ በመከራና በሐዘን፣
ቍጥራቸው አንሶ፣ ተዋርደው ነበር፤
40በመኳንንቱም ላይ መናቅን አዘነበባቸው፤
መውጫ መግቢያው በማይታወቅ በረሓ ውስጥም አንከራተታቸው።
41ችግረኞችን ግን ከጭንቀታቸው መዝዞ አወጣቸው፤
ቤተ ሰባቸውንም እንደ በግ መንጋ አበዛ።
42ልበ ቅኖች ይህን አይተው ሐሤት ያደርጋሉ፤
ጥመትም ሁሉ አፏን ትዘጋለች።
43እንግዲህ ማንም ብልኅ ቢሆን፣ ይህን ነገር ልብ ይበል፤
እርሱም የእግዚአብሔርን ምሕረት ያስተውላል።
