Salmo 105
Ang Dios kag ang Iya Katawhan
(1 Cro. 16:8-22)
1Pasalamati ninyo ang Ginoo;
simbaha ninyo siya!
Isugid sa mga katawhan ang iya mga binuhatan.
2Kantahi ninyo siya sang mga pagdayaw;
isugid ang tanan nga makatilingala niya nga mga binuhatan.
3Dayawa ninyo ang iya pagkabalaan.105:3 pagkabalaan: sa literal, balaan nga ngalan.
Magkalipay kamo nga mga nagadangop sa iya.
4Magsalig kamo sa Ginoo kag sa iya nga kusog.
Magdangop kamo permi sa iya.
5-6Kamo nga mga pinili sang Dios kag mga kaliwat ni Abraham nga alagad sang Dios, kag mga kaliwat man ni Jacob,
dumduma ninyo ang iya makatilingala nga mga binuhatan, ang iya mga milagro, kag ang iya mga paghukom.
7Siya ang Ginoo nga aton Dios,
kag nagahukom siya sa bug-os nga kalibutan.
8Indi gid niya pagkalimtan ang iya kasugtanan hasta san-o, ang iya promisa hasta sa linibo ka mga henerasyon.
9Ini nga kasugtanan ginhimo niya kay Abraham kag ginpromisa man niya kay Isaac.
10Ginpadayon niya ini nga kasugtanan kay Jacob,
kag magapadayon ini nga kasugtanan sa Israel hasta san-o.
11Kay siling niya,
“Ihatag ko sa imo ang duta sang Canaan bilang palanublion ninyo.”
12Sadto anay diutay pa lang kaayo ang katawhan sang Dios,
kag mga dumuluong pa lang sila sa duta sang Canaan.
13Nagsaylo-saylo sila sa mga nasyon kag sa mga ginharian.
14Pero wala pagtuguti sang Dios nga daog-daugon sila.
Para maproteksyunan sila, ginsabdong niya ang mga hari nga nagkontra sa ila.
Siling niya,
15“Indi ninyo pag-anha ang akon pinili nga mga alagad;
indi ninyo paghaliti ang akon mga propeta.”
16Nagpadala ang Dios sang gutom sa duta sang Canaan.
Gin-ubos niya kuha ang tanan nila nga pagkaon.
17Pero ginpauna na niya si Jose sa Egipto sa pagbulig sa ila.
Ginbaligya didto si Jose bilang isa ka ulipon.
18Ginkadenahan ang iya mga tiil kag ginbutangan sang salsalon ang iya liog,
19hasta nga natabo ang iya gintagna.
Ang mensahi sang Ginoo sa iya nga natuman nagpamatuod nga matarong siya.
20Ginbuy-an siya sang hari sang Egipto nga nagadumala sa madamo nga katawhan,
21kag ginhimo niya siya nga manugdumala sang iya palasyo kag sang tanan niya nga pagkabutang.
22Bilang manugdumala, may awtoridad siya sa pagdisiplina sa mga opisyal sang hari kag sa pagtudlo sa iya mga manuglaygay.
23Sang ulihi nagkadto si Jacob kag ang iya panimalay sa Egipto, ang duta sang mga kaliwat ni Ham,
kag didto sila nag-estar bilang mga dumuluong.
24Ginpadamo sang Ginoo ang iya katawhan;
mabudlay na sila pierdihon sang mga taga-Egipto nga ila mga kaaway.
25Gintugutan sang Ginoo nga kontrahon kag tuntuhon sang mga taga-Egipto ang iya katawhan nga iya mga alagad.
26Dayon ginpadala niya si Moises nga iya alagad kag si Aaron nga iya pinili.
27Ginpakita nila didto sa duta sang mga kaliwat ni Ham ang makatilingala nga mga binuhatan sang Dios.
28Ginpadulom sang Dios ang Egipto;
pero nagsupak gihapon105:28 pero nagsupak gihapon: Amo ini sa Septuagint kag sa Syriac, pero sa Hebreo, kag wala nagsupak. ang mga taga-Egipto sa iya mga sugo.
29Ginhimo niya nga dugo ang ila mga tubig,
gani nagkalamatay ang mga isda.
30Napuno sang paka ang ila duta, bisan ang mga kuwarto sang ila mga pangulo.
31Sa pagmando sang Dios, napuno sang langaw kag lamok105:31 lamok: ukon, kuto. Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. ang ila duta.
32Imbes ulan, yelo kag kilat ang ginpadala niya sa ila duta.
33Ginpamierde niya ang ila mga tanom nga ubas kag ang mga kahoy nga higera, kag ang iban pa nga mga kahoy.
34Sa iya pagmando, nag-abot ang mga apan105:34 mga apan: ukon, mga apan kag mga tibakla. nga indi maisip.
35Kag ginpangaon sini ang tanan nga tanom sa ila duta pati na ang ila mga patubas.
36Ginpamatay sang Dios ang tanan nila nga kamagulangan nga lalaki.
37Dayon ginpaguwa niya ang mga Israelinhon sa Egipto nga wala maano,
kag may dala pa sila nga mga pilak kag mga bulawan.
38Nalipay ang mga taga-Egipto sa paghalin sang mga Israelinhon, tungod kay nahadlok sila sa ila.
39Sang paglakat sang mga Israelinhon, nagbutang ang Dios sang panganod sa paghandong sa ila kag sang kalayo sa paghatag sang kasanag sa ila sa kagab-ihon.
40Nagpangayo sila105:40 sila: sa Hebreo, siya, nga posible si Moises. sang pagkaon,
kag ginpadal-an sila sang Dios sang mga pitaw,105:40 pitaw: sa English, quail.
kag ginbusog niya sila sang pagkaon nga halin sa langit.
41Ginbuka niya ang bato kag nagsagawak ang tubig.
Nag-ilig ini sa desierto nga daw sa suba.
42Ginhimo ini tanan sang Dios kay wala niya ginkalimtan ang iya mismo promisa kay Abraham nga iya alagad.
43Ginpaguwa niya sa Egipto ang katawhan nga iya ginpili, nga malipayon kag nagahinugyaw sa kalipay.
44Kag ginhatag niya sa ila ang mga duta sang iban nga mga katawhan;
ginpanubli nila ang ginpangabudlayan sang iban.
45Ginhimo ini sang Dios agod tumanon nila ang iya mga pagsulundan kag mga kasuguan.
Dayawa ang Ginoo.
Salmo 105
1Deem graças ao Senhor e invoquem o seu nome!
Contem aos povos os seus feitos!
2Cantem-lhe, cantem-lhe louvores
e contem todas as suas maravilhas!
3Deem glória ao seu santo nome!
Que rejubilem todos aqueles que buscam o Senhor!
4Procurem o Senhor! Procurem a sua força
e a sua face continuamente!
5Lembrem-se dos seus poderosos milagres,
dos seus maravilhosos feitos, dos juízos da sua palavra,
6vocês os seus servos, descendentes de Abraão,
os descendentes de Jacob, seus eleitos.
7Ele é o Senhor, nosso Deus;
a sua autoridade é reconhecida em toda a Terra.
8Ele lembra-se para sempre da sua aliança,
das palavras dos seus mandamentos,
dirigidos a milhares de gerações,
9do seu acordo feito com Abraão,
do seu juramento feito a Isaque.
10Foi confirmado a Jacob
e prometido a Israel, como aliança eterna:
11“Dar-te-ei a terra de Canaã por posse.”
12Ainda eram muito poucos
e simples estrangeiros na terra prometida.
13Andavam de nação em nação,
de um reino para outro.
14Deus nem por isso permitiu que alguém lhes fizesse mal;
os reis eram repreendidos por amor deles.
15“Não façam mal algum ao meu povo escolhido!”,
ordenou-lhes Deus.
“Estes são meus profetas, não lhes toquem!”
16Fez vir um período de fome à terra de Canaã,
privando-a de pão.
17Deixou que José fosse vendido
como escravo para o Egito.
18Os egípcios amarraram-lhe os pés com correntes,
puseram-no a ferros.
19Isto durou até ao momento em que
a palavra do Senhor provou que ele tinha razão.
20Então o rei mesmo o mandou chamar e soltou-o.
21Fê-lo responsável por toda a sua casa
e pô-lo como ministro da nação.
22Podia, como entendesse, exercer a sua autoridade
sobre os grandes senhores do reino,
e até instruir os seus próprios anciãos.
23Entrou então Israel no Egito,
e Jacob foi viver como estrangeiro na terra de Cam105.23 Refere-se habitualmente ao Egito, como muitas vezes aparece na Bíblia..
24Depois disso, o povo multiplicou-se espantosamente,
a ponto de tornar-se uma nação maior do que aquela
no meio da qual vivia e que o ia oprimindo.
25Deus deixou que os egípcios aborrecessem os israelitas,
profundamente, e os enganassem.
26Então apareceu Moisés, acompanhado de Aarão,
que Deus escolheu como seu representante.
27Por seu intermédio fizeram-se prodígios,
fenomenais, na terra de Cam.
28Deus enviou densas trevas;
mas Moisés e Aarão não foram desobedientes à palavra de Deus.
29As águas tornaram-se, por toda a parte, em sangue,
e não ficou um só peixe vivo!
30E houve uma praga de rãs como nunca se viu;
até no palácio e nos aposentos privados do rei!
31Depois foram enxames de moscas e piolhos,
que encheram o Egito de uma ponta à outra.
32Até a chuva se tornou, noutra ocasião,
numa saraiva destruidora e raios queimaram a terra.
33As vinhas e as figueiras foram destruídas;
por todo o lado, as árvores secaram e caíram.
34À chamada de Deus acorreram bandos imensos
de gafanhotos e nuvens de pulgões.
35Comeram tudo o que encontraram;
não escapou sequer uma planta, um fruto de árvore!
36Depois tirou a vida a todo o filho mais velho de cada família egípcia,
aquele que era o orgulho e a alegria de todo o lar dessa terra.
37Quanto ao seu povo, tirou-os dali com toda a segurança,
carregados de ouro e prata,
sem que houvesse entre eles um só doente.
38Todo o povo egípcio se alegrou de alívio,
quando os israelitas se foram,
porque se tinham enchido de terror por causa deles.
39Deus estendeu sobre eles uma nuvem para os proteger,
e de noite era como a luz dum fogo que os alumiava.
40A certa altura, pediram carne para comer
e o Senhor mandou-lhes codornizes;
alimentou-os com o maná, o pão do céu.
41Fez com que uma rocha se abrisse
e dela jorasse água em grande abundância,
até formar como que um rio,
através de toda aquela terra desértica e estéril.
42Porque se lembrou das sagradas promessas
que tinha feito a Abraão, seu fiel servidor.
43Fez esses que tinha escolhido como povo
entrar cheios de ânimo e alegria na terra prometida.
44Deu-lhes um território, até ali ocupado por gentes estranhas,
onde comeram, de início, o que outros tinham plantado.
45Tudo isso foi feito para que viessem a ser fiéis
e obedientes às suas leis e mandamentos.
Louvem o Senhor!
