Salmo 104 – HLGN & VCB

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 104:1-35

Salmo 104

Pagdayaw sa Dios nga Manunuga

1Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.

Ginoo nga akon Dios, gamhanan ka gid.

Ang imo pagkadungganon kag pagkahalangdon daw amo ang imo bayo.

2Ginatabunan mo ang imo kaugalingon sang kasanag nga daw sa bayo

kag ginahumlad mo ang langit nga daw sa tolda.

3Ginpatindog mo ang imo puluy-an sa ibabaw pa sang kahawaan.

Ginahimo mo ang mga panganod nga imo karwahe,

kag nagasakay ka nga ginapalid sang hangin.

4Ginahimo mo ang hangin nga imo mga mensahero,

kag ang nagadabdab nga kalayo104:4 nagadabdab nga kalayo: ukon, kilat. nga imo mga suluguon.

5Ginpahamtang mo ang kalibutan sa iya nga pundasyon,

kag indi ini mauyog hasta san-o.

6Gintabunan mo ang kalibutan sang tubig nga daw sa panapton,

kag naglapaw ini sa mga bukid.

7Sa imo nga pagsabdong nga nagadaguob, naghawa ang tubig.

8Kag nag-ilig sila sa mga bukid kag sa mga patag,

kag sa iban pa nga mga lugar nga ginpreparar mo para sa ila.

9Ginbutangan mo sila sang mga dulunan nga indi nila malapawan,

agod indi nila liwat matabunan ang kalibutan.

10Ginpailig mo ang mga tuburan sa mga ililigan sang tubig,

kag nag-ilig ang tubig sa gin-utlan sang mga bukid.

11Gani ang tanan nga talunon nga mga sapat, pati ang talunon nga mga asno, makainom.

12Kag malapit didto sa tubig, nagapugad ang mga pispis, kag sa mga sanga sang kahoy nagakanta sila.

13Halin sa imo puluy-an sa langit, ginapaulanan mo ang mga bukid.

Kag tungod sa sining imo ginahimo, nagabaton sang pagpakamaayo ang kalibutan.

14Ginapatubo mo ang mga hilamon para sa mga kasapatan,

kag ang mga tanom para sa mga tawo

agod may kalan-on sila halin sa mga patubas—

15may bino nga makalipay sa ila,

may lana nga makapahining sang ila guya,

kag may tinapay nga makapabaskog sa ila.

16Natubigan sing maayo ang imo mga kahoy nga sedro sa Lebanon nga imo mismo gintanom.

17Nagapugad ang mga pispis sa sina nga mga kahoy;

ang mga pispis nga dugwak104:17 dugwak: sa English, stork. nagapugad sa mga kahoy nga sipres.

18Ang talunon nga mga kanding nagaestar sa mataas nga mga bukid,

kag ang mga sapat nga badier104:18 badier: Tan-awa ang footnote sa Lev. 11:4-8. nagapanago sa mga kabatuhan.

19Gintuga mo ang bulan bilang palatandaan sang panahon;

kag ang adlaw ginapasalop mo sa husto nga oras.

20Ginhimo mo ang kadulom;

kag kon gab-i nagaguluwa ang madamo nga mga sapat sa kagulangan.

21Nagangurob ang mga leon samtang nagapangita sang ila pagkaon nga ginahatag mo sa ila.

22Kag kon magbutlak na ang adlaw nagabalik sila sa ila palanaguan kag didto nagaluko.

23Ang mga tawo iya nagaguwa sa ila mga balay sa pag-obra hasta magsirom.

24Ginoo, kadamo sang imo mga ginhimo.

Ginhimo mo sila tanan suno sa imo nga kaalam.

Ang kalibutan puno sang imo mga ginhimo.

25Ang dagat puwerte kalapad,

kag may madamo ini nga mga tinuga nga indi maisip, dalagko kag magagmay.

26Ang mga barko nagapakadto-pakari dira,

kag dira man nagalangoy-langoy ang dragon nga Leviatan nga imo gintuga.

27Ang tanan nga buhi nga tinuga nagasalig sa imo sang ila pagkaon sa tion nga kinahanglan nila.

28Ginahatagan mo sila sang pagkaon kag ginakaon nila,

kag nagakabusog sila.

29Pero kon pabay-an mo sila, nagakahadlok sila;

kon kuhaon mo ang ila ginhawa, nagakapatay sila kag nagabalik sila sa duta nga amo ang ila ginhalinan.

30Nagakatuga sila kon hatagan mo sila sang ginhawa.

Sa sina nga paagi ginahatagan mo sang bag-o nga mga tinuga ang kalibutan.

31Kabay pa nga ang imo gahom, Ginoo, magapadayon sa wala sing katapusan.

Kabay pa nga magkalipay ka sa imo mga ginhimo.

32Kon tulukon mo ang kalibutan, nagatay-og ini.

Kon tandugon mo ang mga bukid, nagaaso ini.

33Magakanta ako sa Ginoo sa bug-os ko nga kabuhi.

Magakanta ako sang mga pagdayaw sa akon Dios samtang nagakabuhi ako.

34Kabay pa nga malipay siya sa akon pagpamalandong.

Magakalipay ako sa Ginoo;

35pero ang mga malaot kag makasasala laglagon sa kalibutan kag indi na sila makita pa.

Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.

Dayawa ang Ginoo!

Vietnamese Contemporary Bible

Thi Thiên 104:1-35

Thi Thiên 104

Chúa Phù Hộ Tạo Vật của Ngài

1Hồn ta hỡi, hãy dâng tiếng ca ngợi Chúa Hằng Hữu.

Lạy Chúa Hằng Hữu, Đức Chúa Trời con, Ngài thật vĩ đại vô cùng!

Chúa mặc vinh quang và uy nghi.

2Ánh sáng bọc quanh Ngài như chiếc áo.

Chúa giương các tầng trời như căng trại;

3đặt các xà ngang của lâu đài Ngài trên nước,

dùng mây làm xa giá;

và cỡi trên cánh gió.

4Ngài sai gió ra đi làm sứ giả104:4 Ctd Đấng làm cho thiên sứ Ngài như các thiên thần

dùng lửa hừng làm bầy tôi.104:4 Ctd làm cho đầy tớ Ngài như ngọn lửa

5Chúa đặt vững trụ nền trái đất

để nó không bao giờ chuyển lay.

6Chúa phủ mặt đất bằng vực thẳm,104:6 Nt thêm: như chiếc áo

nước dâng ngập các ngọn núi cao.

7Nghe Chúa quở nước liền chạy trốn;

tiếng sấm Ngài làm nước cuốn xa.

8Nước phủ ngập trên núi cao, tràn vào thung lũng,

đến đúng nơi Chúa đã ấn định.

9Chúa đặt ranh giới cho nước,

để nó không còn bao phủ mặt đất.

10Chúa làm suối tuôn trào trong thung lũng,

các dòng sông lượn khúc giữa rặng đồi.

11Suối, sông cung cấp nước ngọt104:11 Ctd nước uống cho thú đồng,

bầy lừa rừng giải khát bên dòng sông.

12Chim chóc quần tụ quanh bờ suối

và ca hát líu lo giữa cành cây.

13Từ lầu cao, Chúa cho mưa khắp núi,

đất thỏa mãn vì bông trái là thành quả của tay Chúa.

14Chúa khiến cỏ mọc lên nuôi gia súc,

tạo nên các loại rau đậu cho loài người.

Chúa bảo lòng đất sản sinh thực phẩm—

15ban rượu làm phấn chấn tâm hồn,

dầu ô-liu làm mặt mày rạng rỡ

và bánh làm cho con người mạnh mẽ.

16Cây cối của Chúa Hằng Hữu được dầm thấm nước—

là bá hương Li-ban được Ngài trồng.

17Nơi có chim làm tổ,

và loài cò làm nhà trên cây bách.

18Các ngọn núi cao dành cho dê rừng

và dốc núi cheo leo cho loài chuột đồng ẩn.

19Chúa dùng mặt trăng phân định bốn mùa,

và mặt trời biết đúng giờ phải lặn.

20Tay Chúa kéo bức màn đêm xuống,

các thú rừng từ nơi ẩn trú kéo ra.

21Sư tử tơ gầm thét đuổi theo mồi,

xin Đức Chúa Trời ban cho thực phẩm.

22Bình minh chiếu rực, thú rừng lui,

kéo nhau về nằm trong hang, động.

23Loài người đi ra đồng canh tác,

cần cù lao động đến chiều hôm.

24Lạy Chúa Hằng Hữu, công việc Chúa vô biên, huyền diệu!

Sự khôn ngoan Ngài thực hiện lắm kỳ công.

Khắp đất đầy dẫy các tạo vật của Ngài.

25Lòng đại dương sâu rộng mênh mông,

chứa vô số sinh vật,

nhỏ lớn đủ loại.

26Tàu bè qua lại,

loài Lê-vi-a-than mà Ngài tạo cũng thỏa thích nô đùa.

27Vạn vật sống đều do tay Chúa,

Ngài cấp thực phẩm đúng nhu cầu.

28Chúa phân phối, chúng liền ăn uống

đến no nê thực phẩm Ngài ban.

29Chúa ngoảnh mặt, chúng đều sợ hãi.

Chúa vừa rút hơi thở, chúng lăn ra chết,

và trở về bụi đất là cội nguồn.

30Khi Chúa truyền sinh khí, sự sống được dựng nên,

và Chúa đem tươi mới cho muôn loài trên đất.

31Vinh quang Chúa sáng rực đời đời!

Nguyện Chúa Hằng Hữu hài lòng về công việc Ngài!

32Chúa nhìn địa cầu, đất liền rung chuyển;

Ngài sờ núi, núi liền bốc khói.

33Con sẽ ca ngợi Chúa suốt đời con.

Con sẽ chúc tụng Đức Chúa Trời con mãi mãi!

34Nguyện mọi suy nghĩ con vui lòng Chúa,

hẳn con sẽ hân hoan trong Ngài.

35Ước gì bọn tội ác bị tiêu diệt khỏi đất;

và bóng bọn gian tà biến mất mãi mãi.

Hồn ta hỡi, hãy chúc tụng Chúa Hằng Hữu.

Hãy hân hoan ngợi tôn Ngài.