Salmo 104
Pagdayaw sa Dios nga Manunuga
1Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Ginoo nga akon Dios, gamhanan ka gid.
Ang imo pagkadungganon kag pagkahalangdon daw amo ang imo bayo.
2Ginatabunan mo ang imo kaugalingon sang kasanag nga daw sa bayo
kag ginahumlad mo ang langit nga daw sa tolda.
3Ginpatindog mo ang imo puluy-an sa ibabaw pa sang kahawaan.
Ginahimo mo ang mga panganod nga imo karwahe,
kag nagasakay ka nga ginapalid sang hangin.
4Ginahimo mo ang hangin nga imo mga mensahero,
kag ang nagadabdab nga kalayo104:4 nagadabdab nga kalayo: ukon, kilat. nga imo mga suluguon.
5Ginpahamtang mo ang kalibutan sa iya nga pundasyon,
kag indi ini mauyog hasta san-o.
6Gintabunan mo ang kalibutan sang tubig nga daw sa panapton,
kag naglapaw ini sa mga bukid.
7Sa imo nga pagsabdong nga nagadaguob, naghawa ang tubig.
8Kag nag-ilig sila sa mga bukid kag sa mga patag,
kag sa iban pa nga mga lugar nga ginpreparar mo para sa ila.
9Ginbutangan mo sila sang mga dulunan nga indi nila malapawan,
agod indi nila liwat matabunan ang kalibutan.
10Ginpailig mo ang mga tuburan sa mga ililigan sang tubig,
kag nag-ilig ang tubig sa gin-utlan sang mga bukid.
11Gani ang tanan nga talunon nga mga sapat, pati ang talunon nga mga asno, makainom.
12Kag malapit didto sa tubig, nagapugad ang mga pispis, kag sa mga sanga sang kahoy nagakanta sila.
13Halin sa imo puluy-an sa langit, ginapaulanan mo ang mga bukid.
Kag tungod sa sining imo ginahimo, nagabaton sang pagpakamaayo ang kalibutan.
14Ginapatubo mo ang mga hilamon para sa mga kasapatan,
kag ang mga tanom para sa mga tawo
agod may kalan-on sila halin sa mga patubas—
15may bino nga makalipay sa ila,
may lana nga makapahining sang ila guya,
kag may tinapay nga makapabaskog sa ila.
16Natubigan sing maayo ang imo mga kahoy nga sedro sa Lebanon nga imo mismo gintanom.
17Nagapugad ang mga pispis sa sina nga mga kahoy;
ang mga pispis nga dugwak104:17 dugwak: sa English, stork. nagapugad sa mga kahoy nga sipres.
18Ang talunon nga mga kanding nagaestar sa mataas nga mga bukid,
kag ang mga sapat nga badier104:18 badier: Tan-awa ang footnote sa Lev. 11:4-8. nagapanago sa mga kabatuhan.
19Gintuga mo ang bulan bilang palatandaan sang panahon;
kag ang adlaw ginapasalop mo sa husto nga oras.
20Ginhimo mo ang kadulom;
kag kon gab-i nagaguluwa ang madamo nga mga sapat sa kagulangan.
21Nagangurob ang mga leon samtang nagapangita sang ila pagkaon nga ginahatag mo sa ila.
22Kag kon magbutlak na ang adlaw nagabalik sila sa ila palanaguan kag didto nagaluko.
23Ang mga tawo iya nagaguwa sa ila mga balay sa pag-obra hasta magsirom.
24Ginoo, kadamo sang imo mga ginhimo.
Ginhimo mo sila tanan suno sa imo nga kaalam.
Ang kalibutan puno sang imo mga ginhimo.
25Ang dagat puwerte kalapad,
kag may madamo ini nga mga tinuga nga indi maisip, dalagko kag magagmay.
26Ang mga barko nagapakadto-pakari dira,
kag dira man nagalangoy-langoy ang dragon nga Leviatan nga imo gintuga.
27Ang tanan nga buhi nga tinuga nagasalig sa imo sang ila pagkaon sa tion nga kinahanglan nila.
28Ginahatagan mo sila sang pagkaon kag ginakaon nila,
kag nagakabusog sila.
29Pero kon pabay-an mo sila, nagakahadlok sila;
kon kuhaon mo ang ila ginhawa, nagakapatay sila kag nagabalik sila sa duta nga amo ang ila ginhalinan.
30Nagakatuga sila kon hatagan mo sila sang ginhawa.
Sa sina nga paagi ginahatagan mo sang bag-o nga mga tinuga ang kalibutan.
31Kabay pa nga ang imo gahom, Ginoo, magapadayon sa wala sing katapusan.
Kabay pa nga magkalipay ka sa imo mga ginhimo.
32Kon tulukon mo ang kalibutan, nagatay-og ini.
Kon tandugon mo ang mga bukid, nagaaso ini.
33Magakanta ako sa Ginoo sa bug-os ko nga kabuhi.
Magakanta ako sang mga pagdayaw sa akon Dios samtang nagakabuhi ako.
34Kabay pa nga malipay siya sa akon pagpamalandong.
Magakalipay ako sa Ginoo;
35pero ang mga malaot kag makasasala laglagon sa kalibutan kag indi na sila makita pa.
Dapat dayawon ko gid ang Ginoo.
Dayawa ang Ginoo!
Psalm 104
1Praise the Lord, my soul.
Lord my God, you are very great;
you are clothed with splendour and majesty.
2The Lord wraps himself in light as with a garment;
he stretches out the heavens like a tent
3and lays the beams of his upper chambers on their waters.
He makes the clouds his chariot
and rides on the wings of the wind.
4He makes winds his messengers,104:4 Or angels
flames of fire his servants.
5He set the earth on its foundations;
it can never be moved.
6You covered it with the watery depths as with a garment;
the waters stood above the mountains.
7But at your rebuke the waters fled,
at the sound of your thunder they took to flight;
8they flowed over the mountains,
they went down into the valleys,
to the place you assigned for them.
9You set a boundary they cannot cross;
never again will they cover the earth.
10He makes springs pour water into the ravines;
it flows between the mountains.
11They give water to all the beasts of the field;
the wild donkeys quench their thirst.
12The birds of the sky nest by the waters;
they sing among the branches.
13He waters the mountains from his upper chambers;
the land is satisfied by the fruit of his work.
14He makes grass grow for the cattle,
and plants for people to cultivate –
bringing forth food from the earth:
15wine that gladdens human hearts,
oil to make their faces shine,
and bread that sustains their hearts.
16The trees of the Lord are well watered,
the cedars of Lebanon that he planted.
17There the birds make their nests;
the stork has its home in the junipers.
18The high mountains belong to the wild goats;
the crags are a refuge for the hyrax.
19He made the moon to mark the seasons,
and the sun knows when to go down.
20You bring darkness, it becomes night,
and all the beasts of the forest prowl.
21The lions roar for their prey
and seek their food from God.
22The sun rises, and they steal away;
they return and lie down in their dens.
23Then people go out to their work,
to their labour until evening.
24How many are your works, Lord!
In wisdom you made them all;
the earth is full of your creatures.
25There is the sea, vast and spacious,
teeming with creatures beyond number –
living things both large and small.
26There the ships go to and fro,
and Leviathan, which you formed to frolic there.
27All creatures look to you
to give them their food at the proper time.
28When you give it to them,
they gather it up;
when you open your hand,
they are satisfied with good things.
29When you hide your face,
they are terrified;
when you take away their breath,
they die and return to the dust.
30When you send your Spirit,
they are created,
and you renew the face of the ground.
31May the glory of the Lord endure for ever;
may the Lord rejoice in his works –
32he who looks at the earth, and it trembles,
who touches the mountains, and they smoke.
33I will sing to the Lord all my life;
I will sing praise to my God as long as I live.
34May my meditation be pleasing to him,
as I rejoice in the Lord.
35But may sinners vanish from the earth
and the wicked be no more.
Praise the Lord, my soul.
Praise the Lord.104:35 Hebrew Hallelu Yah; in the Septuagint this line stands at the beginning of Psalm 105.
