Salmo 102 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Salmo 102:1-28

Salmo 102Salmo 102 Ang titulo sa Hebreo: Ginsulat ni David.

Pangamuyo sang Tawo nga Nagaantos

1Ginoo, pamatii ang akon pangamuyo.

Pamatii ang akon pagpangayo sang bulig sa imo.

2Indi ka magpanago sa akon sa tion sang akon kalisod.

Pamatii ako kon magpanawag ako sa imo,

kag sabta ako gilayon.

3Kay ang akon kabuhi dali lang madula pareho sa aso;

ang akon lawas102:3 lawas: sa literal, mga tul-an. daw sa ginasunog.

4Nagahugos ako pareho sa hilamon nga nagakalaya.

Kag nadulaan ako sang gana magkaon

5tungod sang akon mabaskog nga pag-ugayong.

Daw sa tul-an na lang ako nga ginputos sang panit.

6Nagaisahanon ako pareho sa maila nga pispis

ukon pareho sa bukaw sa guba nga lugar nga wala sing may nagaestar nga tawo.

7Indi ako makatulog; pareho ako sa pispis nga nagaisahanon sa atop sang balay.

8Permi ako ginapakahuy-an sang akon mga kaaway.

Ginayaguta nila ako kag ginagamit nila nga halimbawa ang akon malain nga kahimtangan sa pagsumpa sa iban.

9Ginayaguta nila ako kay wala na ako kaon-kaon

kundi nagapungko na lang sa abo102:9 nagapungko na lang sa abo: Nagapakita ini sang pagpangasubo. kag nagahilibion

10tungod sang imo puwerte nga kaakig sa akon.

Ginayaguta man nila ako kay daw pareho ako sa basura nga ginpudyot mo kag ginhaboy.

11Ang akon kabuhi pareho sa landong nga nagakadula.

Kag pareho ako sa hilamon nga nagakalaya.

12Pero ikaw iya, Ginoo, nagahari sa wala sing katapusan;

dumdumon ka sang mga tawo hasta san-o.

13Handa ka na nga kaluoyan ang Zion,102:13 Zion: ukon, Jerusalem.

tungod kay nag-abot na ang natalana nga tion nga ipakita mo ang imo kaayo sa iya.

14Kay ang ini nga siyudad, bisan wasak na, ginahigugma kag ginakabalak-an pa gihapon sang imo katawhan nga imo mga alagad.

15Ang mga nasyon magatahod sa Ginoo;

ang tanan nga hari sa kalibutan magatahod sa iya nga gamhanan nga presensya.

16Kay patindugon liwat sang Ginoo ang Zion;

ipakita niya ang iya gamhanan nga presensya.

17Pagasabton niya ang pangamuyo sang mga makaluluoy;

indi niya pag-ibaliwala ang ila pangamuyo.

18Isulat ini para sa palaabuton nga mga henerasyon,

agod nga magadayaw sila sa Ginoo:

19Ginatulok sang Ginoo ang kalibutan didto sa iya balaan nga lugar sa langit,

20agod pamatian niya ang mga pag-ugayong sang iya katawhan nga ginbihag

kag agod hilwayon niya ang iya katawhan nga palatyon.

21Kag tungod sini, ang mga ginhimo102:21 mga ginhimo: sa literal, ngalan. sang Ginoo ibantala sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem,

kag didto pagadayawon siya.

22Matabo ini kon magtipon na ang mga katawhan halin sa mga nasyon kag mga ginharian sa pagsimba sa Ginoo.

23Wala pa gani matapos ang akon kabuhi ginapaluya na ako sang Ginoo;

ginapalip-ot niya ang akon kabuhi.

24Gani nagsiling ako,

“O Dios ko nga nagakabuhi sa wala sing katapusan, indi anay pagkuhaa ang akon kabuhi sa wala pa ako magtigulang.

25Sang una gintuga mo ang kalibutan kag ang kalangitan.

26Ini sila magakalawala, pero ikaw magapadayon sa gihapon.

Magagabok sila tanan pareho sa bayo.

Kag pareho man sa bayo, ilisan mo sila kag mawala sila.

27Pero ikaw iya amo lang sa gihapon;

wala ka sing katapusan.

28Ang mga kaliwat sang imo katawhan nga imo mga alagad magakabuhi nga luwas sa katalagman kag bantayan mo sila.”

Nueva Versión Internacional

Salmo 102:1-28

Salmo 102Sal 102 En el texto hebreo 102:1-28 se numera 102:2-29.

Oración de un afligido que, a punto de desfallecer, da rienda suelta a su lamento ante el Señor.

1Escucha, Señor, mi oración;

llegue a ti mi clamor.

2No escondas de mí tu rostro

cuando me encuentro angustiado.

Inclina a mí tu oído;

respóndeme pronto cuando te llame.

3Pues mis días se desvanecen como el humo;

los huesos me arden como brasas.

4Mi corazón decae y se marchita como la hierba;

¡hasta he perdido el apetito!

5Por causa de mis fuertes quejidos

se pueden contar mis huesos.102:5 se pueden contar mis huesos. Lit. se me pegan los huesos a la carne.

6Parezco un búho del desierto;

soy como un búho entre las ruinas.

7No logro conciliar el sueño;

parezco ave solitaria sobre el techo.

8A todas horas me insultan mis enemigos,

y hasta usan mi nombre para maldecir.

9Las cenizas son todo mi alimento;

mis lágrimas se mezclan con mi bebida.

10Por tu enojo, por tu indignación

me levantaste para luego arrojarme.

11Mis días son como sombras nocturnas;

me voy marchitando como la hierba.

12Pero tú, Señor, reinas eternamente;

tu nombre perdura por todas las generaciones.

13Te levantarás y tendrás piedad de Sión,

pues ya es tiempo de que la compadezcas.

¡Ha llegado el momento señalado!

14Tus siervos sienten cariño por sus ruinas;

los mueven a compasión sus escombros.

15Las naciones temerán el nombre del Señor;

todos los reyes de la tierra reconocerán tu gloria.

16Porque el Señor reconstruirá a Sión

y se manifestará en su gloria.

17Atenderá a la oración de los desamparados

y no despreciará sus ruegos.

18Que se escriba esto para las generaciones futuras

y que el pueblo que será creado alabe al Señor.

19Miró el Señor desde su altísimo santuario;

contempló la tierra desde el cielo,

20para oír los lamentos de los cautivos

y liberar a los condenados a muerte;

21para proclamar en Sión el nombre del Señor

y anunciar en Jerusalén su alabanza,

22cuando todos los pueblos y los reinos

se reúnan para adorar al Señor.

23En el curso de mi vida acabó Dios con mis fuerzas;102:23 mis fuerzas. Lit. su fuerza.

me redujo los días.

24Por eso dije:

«No me lleves, Dios mío, a la mitad de mi vida;

tú permaneces por todas las generaciones.

25En el principio tú afirmaste la tierra,

y los cielos son la obra de tus manos.

26Ellos perecerán, pero tú permaneces.

Todos ellos se desgastarán como un vestido;

como ropa los cambiarás

y los dejarás de lado.

27Pero tú eres siempre el mismo

y tus años no tienen fin.

28Los hijos de tus siervos se establecerán

y sus descendientes habitarán en tu presencia».