Salmo 102Salmo 102 Ang titulo sa Hebreo: Ginsulat ni David.
Pangamuyo sang Tawo nga Nagaantos
1Ginoo, pamatii ang akon pangamuyo.
Pamatii ang akon pagpangayo sang bulig sa imo.
2Indi ka magpanago sa akon sa tion sang akon kalisod.
Pamatii ako kon magpanawag ako sa imo,
kag sabta ako gilayon.
3Kay ang akon kabuhi dali lang madula pareho sa aso;
ang akon lawas102:3 lawas: sa literal, mga tul-an. daw sa ginasunog.
4Nagahugos ako pareho sa hilamon nga nagakalaya.
Kag nadulaan ako sang gana magkaon
5tungod sang akon mabaskog nga pag-ugayong.
Daw sa tul-an na lang ako nga ginputos sang panit.
6Nagaisahanon ako pareho sa maila nga pispis
ukon pareho sa bukaw sa guba nga lugar nga wala sing may nagaestar nga tawo.
7Indi ako makatulog; pareho ako sa pispis nga nagaisahanon sa atop sang balay.
8Permi ako ginapakahuy-an sang akon mga kaaway.
Ginayaguta nila ako kag ginagamit nila nga halimbawa ang akon malain nga kahimtangan sa pagsumpa sa iban.
9Ginayaguta nila ako kay wala na ako kaon-kaon
kundi nagapungko na lang sa abo102:9 nagapungko na lang sa abo: Nagapakita ini sang pagpangasubo. kag nagahilibion
10tungod sang imo puwerte nga kaakig sa akon.
Ginayaguta man nila ako kay daw pareho ako sa basura nga ginpudyot mo kag ginhaboy.
11Ang akon kabuhi pareho sa landong nga nagakadula.
Kag pareho ako sa hilamon nga nagakalaya.
12Pero ikaw iya, Ginoo, nagahari sa wala sing katapusan;
dumdumon ka sang mga tawo hasta san-o.
13Handa ka na nga kaluoyan ang Zion,102:13 Zion: ukon, Jerusalem.
tungod kay nag-abot na ang natalana nga tion nga ipakita mo ang imo kaayo sa iya.
14Kay ang ini nga siyudad, bisan wasak na, ginahigugma kag ginakabalak-an pa gihapon sang imo katawhan nga imo mga alagad.
15Ang mga nasyon magatahod sa Ginoo;
ang tanan nga hari sa kalibutan magatahod sa iya nga gamhanan nga presensya.
16Kay patindugon liwat sang Ginoo ang Zion;
ipakita niya ang iya gamhanan nga presensya.
17Pagasabton niya ang pangamuyo sang mga makaluluoy;
indi niya pag-ibaliwala ang ila pangamuyo.
18Isulat ini para sa palaabuton nga mga henerasyon,
agod nga magadayaw sila sa Ginoo:
19Ginatulok sang Ginoo ang kalibutan didto sa iya balaan nga lugar sa langit,
20agod pamatian niya ang mga pag-ugayong sang iya katawhan nga ginbihag
kag agod hilwayon niya ang iya katawhan nga palatyon.
21Kag tungod sini, ang mga ginhimo102:21 mga ginhimo: sa literal, ngalan. sang Ginoo ibantala sa Zion, ang siyudad sang Jerusalem,
kag didto pagadayawon siya.
22Matabo ini kon magtipon na ang mga katawhan halin sa mga nasyon kag mga ginharian sa pagsimba sa Ginoo.
23Wala pa gani matapos ang akon kabuhi ginapaluya na ako sang Ginoo;
ginapalip-ot niya ang akon kabuhi.
24Gani nagsiling ako,
“O Dios ko nga nagakabuhi sa wala sing katapusan, indi anay pagkuhaa ang akon kabuhi sa wala pa ako magtigulang.
25Sang una gintuga mo ang kalibutan kag ang kalangitan.
26Ini sila magakalawala, pero ikaw magapadayon sa gihapon.
Magagabok sila tanan pareho sa bayo.
Kag pareho man sa bayo, ilisan mo sila kag mawala sila.
27Pero ikaw iya amo lang sa gihapon;
wala ka sing katapusan.
28Ang mga kaliwat sang imo katawhan nga imo mga alagad magakabuhi nga luwas sa katalagman kag bantayan mo sila.”
Psalm 102In Hebrew texts 102:1-28 is numbered 102:2-29.
A prayer of an afflicted person who has grown weak and pours out a lament before the Lord.
1Hear my prayer, Lord;
let my cry for help come to you.
2Do not hide your face from me
when I am in distress.
Turn your ear to me;
when I call, answer me quickly.
3For my days vanish like smoke;
my bones burn like glowing embers.
4My heart is blighted and withered like grass;
I forget to eat my food.
5In my distress I groan aloud
and am reduced to skin and bones.
6I am like a desert owl,
like an owl among the ruins.
7I lie awake; I have become
like a bird alone on a roof.
8All day long my enemies taunt me;
those who rail against me use my name as a curse.
9For I eat ashes as my food
and mingle my drink with tears
10because of your great wrath,
for you have taken me up and thrown me aside.
11My days are like the evening shadow;
I wither away like grass.
12But you, Lord, sit enthroned forever;
your renown endures through all generations.
13You will arise and have compassion on Zion,
for it is time to show favor to her;
the appointed time has come.
14For her stones are dear to your servants;
her very dust moves them to pity.
15The nations will fear the name of the Lord,
all the kings of the earth will revere your glory.
16For the Lord will rebuild Zion
and appear in his glory.
17He will respond to the prayer of the destitute;
he will not despise their plea.
18Let this be written for a future generation,
that a people not yet created may praise the Lord:
19“The Lord looked down from his sanctuary on high,
from heaven he viewed the earth,
20to hear the groans of the prisoners
and release those condemned to death.”
21So the name of the Lord will be declared in Zion
and his praise in Jerusalem
22when the peoples and the kingdoms
assemble to worship the Lord.
23In the course of my life102:23 Or By his power he broke my strength;
he cut short my days.
24So I said:
“Do not take me away, my God, in the midst of my days;
your years go on through all generations.
25In the beginning you laid the foundations of the earth,
and the heavens are the work of your hands.
26They will perish, but you remain;
they will all wear out like a garment.
Like clothing you will change them
and they will be discarded.
27But you remain the same,
and your years will never end.
28The children of your servants will live in your presence;
their descendants will be established before you.”
