Panalambiton 5 – HLGN & BDS

Ang Pulong Sang Dios

Panalambiton 5:1-22

1O Ginoo, dumduma kon ano ang natabo sa amon. Tan-awa ang amon kahuy-anan. 2Ang amon mga duta kag mga balay ginkuha sang mga taga-iban nga lugar. 3Nangin ilo kami, kag ang amon mga iloy nangin balo. 4Kinahanglan pa namon nga baklon ang tubig nga amon ginainom kag ang kahoy nga amon ginagatong. 5Ginapaobra kami nga daw sa mga sapat nga ginagutahan. Kag wala gid kami ginapapahuwaya. 6Nagpasakop kami sa mga taga-Egipto kag taga-Asiria agod lang may pagkaon kami. 7Nagpakasala ang amon mga katigulangan nga patay na subong, kag kami ang nagaantos tungod sang ila sala. 8Ginadumalahan kami sang mga ulipon kag wala sing may makahilway sa amon sa ila mga kamot. 9Sa amon pagpangita sang pagkaon nabutang sa peligro ang amon kabuhi sa mga armado nga mga tawo sa kamingawan. 10Ginahilanat kami sa puwerte nga kagutom, kag ang amon lawas daw hurnohan kainit. 11Ginpanglugos ang amon mga asawa kag mga anak nga babayi sa Zion kag sa mga banwa sang Juda. 12Ginbitay sa kamot ang amon mga pangulo, kag wala pagtahura ang amon mga tigulang. 13Ang amon mga pamatan-on nga mga lalaki ginpilit nga maggaling nga daw mga ulipon, kag ang mga kabataan nagakaladusmo sa pagpas-an sang mabug-at nga mga kahoy. 14Ang mga tigulang wala na nagapungko sa puwertahan sang siyudad sa paghatag sang laygay, kag ang pamatan-on nga mga lalaki wala na nagatukar sang sunata. 15Wala na kami sang kalipay. Imbes nga magsinaot kami, nagapangasubo kami. 16Wala na ang amon kadungganan. Kaluluoy kami, tungod kay nakasala kami. 17Tungod sini nagasakit ang amon balatyagon kag nagapalangdulom ang amon panulok. 18Kay mamingaw na ang Bukid sang Zion, kag ginalagawan na lang ini sang talunon nga mga ido.5:18 talunon nga mga ido: sa English, jackals.

19O Ginoo, nagahari ka sa wala sing katapusan. Ang imo paghari nagapadayon hasta san-o. 20Ngaa permi mo kami ginakalimtan? Ngaa ginsikway mo kami sing malawig? 21O Ginoo, pabalika kami sa imo kag magabalik kami. Ibalik sa amon ang amon maayo nga kahimtangan sang una. 22Sobra na bala ang imo kaakig sa amon nga ginsikway mo na gid kami?

La Bible du Semeur

Lamentations 5:1-22

Cinquième élégie : prière

Souviens-toi, Eternel !

1Considère, Eternel, ╵tout ce qui nous est arrivé !

Regarde et vois ╵l’opprobre que nous subissons !

2Notre patrimoine est passé ╵aux mains des étrangers,

et nos habitations à d’autres.

3Nous sommes devenus ╵des orphelins de père,

nos mères sont comme des veuves.

4Nous devons payer même ╵pour l’eau que nous buvons.

Nous rentrons notre bois ╵à prix d’argent.

5Nous sommes pourchassés ╵par nos persécuteurs ╵qui sont sur notre dos,

nous sommes épuisés. ╵Pas de répit pour nous !

6Nous tendons les mains vers l’Egypte,

vers l’Assyrie, ╵pour avoir à manger.

7Or, nos ancêtres ont péché, ╵mais ils ont disparu,

et c’est nous qui portons ╵la peine de leurs fautes.

8Nous sommes dominés ╵par des esclaves

et il n’y a personne ╵pour nous en délivrer.

9Notre pain, nous le rapportons ╵en risquant notre vie,

en affrontant l’épée ╵des brigands du désert5.9 Des bandes de pillards vivant dans le désert profitent de l’absence de forces de l’ordre pour se livrer à des razzias..

10Notre peau est brûlante ╵comme si on l’avait ╵passée dans la fournaise,

tant la faim nous consume.

11Ils ont déshonoré ╵des femmes dans Sion,

des jeunes filles dans les villes ╵du pays de Juda.

12Ils ont pendu de leurs mains des ministres

et ils n’ont eu aucun égard ╵pour les responsables du peuple5.12 les responsables du peuple: voir 4.16 et note..

13Des jeunes gens ╵portent la meule,

et des enfants trébuchent ╵sous les fardeaux de bois5.13 Deux tâches imposées aux prisonniers de guerre, trop dures pour les enfants et les jeunes (voir Ex 11.5 ; Jg 16.21)..

14Les responsables ont cessé ╵de siéger à la porte5.14 Le lieu habituel des réunions et des délibérations (Ps 9.14-15 ; Jb 5.4).

et les adolescents ╵ont délaissé leurs chants.

15La joie a disparu ╵de notre cœur,

le deuil a remplacé nos danses.

16La couronne est tombée ╵de notre tête.

Malheur à nous, ╵car nous avons péché.

17Oui, si notre cœur souffre,

si nos yeux sont plongés ╵dans les ténèbres,

18c’est que le mont Sion ╵a été dévasté

et les renards y rôdent.

Fais-nous revenir à toi !

19Toi, Eternel, ╵tu règnes pour toujours

et ton trône subsiste ╵à travers tous les âges.

20Pourquoi nous oublierais-tu pour toujours ?

Pourquoi nous délaisserais-tu ╵aussi longtemps ?

21Ah ! fais-nous revenir à toi, ╵ô Eternel !

Ainsi nous reviendrons à toi.

Renouvelle pour nous ╵les jours des anciens temps5.21 Voir Jr 31.18. !

22Nous rejetterais-tu ╵définitivement ?

Serais-tu irrité ╵contre nous à l’excès5.22 Autre traduction : tu es irrité contre nous à l’excès ! ?