Panalambiton 2 – HLGN & NTLR

Ang Pulong Sang Dios

Panalambiton 2:1-22

1Sa kaakig sang Ginoo gintabunan niya sang gal-om ang Jerusalem2:1 Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Zion.. Ginpaubos niya ang dungganon nga Israel nga daw sa ginhaboy niya sa duta halin sa langit. Tungod sa iya kaakig ginpabay-an niya bisan pa ang iya templo. 2Ginlaglag niya nga wala sing luoy-luoy ang tanan nga balay sang mga kaliwat ni Jacob. Sa iya kaakig ginpangguba niya ang napaderan nga mga banwa sang mga pumuluyo2:2 mga pumuluyo: sa literal, anak nga babayi. sang Juda. Ginpaubos niya kag ginpakahuy-an ang ini nga ginharian kag ang mga pangulo sini. 3Sa puwerte niya nga kaakig gindula niya ang tanan nga gahom sang Israel. Wala niya ini pagbuligi sang ginsalakay sang kaaway. Pareho siya sa kalayo nga naglamon sa mga kaliwat ni Jacob kag sa tanan nga butang sa ila palibot.

4Ginapuntirya niya ang iya pana sa iya katawhan, subong nga kaaway niya. Ginpamatay niya ang tanan nga ginapakamahal sang iya katawhan. Ginpaagom niya ang iya puwerte nga kaakig nga daw sa kalayo sa mga pumuluyo sang Jerusalem.2:4 mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, sa tolda sang anak nga babayi sang Zion. 5Ginlaglag sang Ginoo ang Israel nga daw pareho siya sa kaaway. Gin-guba niya ang napaderan nga mga banwa sang Israel kag ang tanan nga mabakod nga parte sini. Gindugangan pa gid niya ang kasubo kag paghinibi sa Juda. 6Gin-guba niya ang iya templo nga daw sa payag lang sa uma. Ginbuot niya nga kalimtan sang katawhan sang Jerusalem ang natalana nga mga piesta kag mga Adlaw nga Inugpahuway. Sa iya puwerte nga kaakig ginsikway niya ang mga hari kag mga pari. 7Ginsikway sang Ginoo ang iya halaran kag ang iya templo. Ginpaguba niya sa mga kaaway ang mga pader sang mabakod nga mga parte sang Jerusalem. Nagsininggit ini nga mga kaaway sa templo sang Ginoo nga daw nagasaulog sila sang piesta.

8Determinado ang Ginoo sa pagguba sang mga pader sa palibot sang Jerusalem.2:8 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. Ginplano niya sing maayo ang pagguba sini, kag ginhimo gid niya ini. Gani nagkalaguba ang mga depensa kag mga pader. 9Natabunan sang duta ang mga puwertahan sang siyudad. Nagkalaguba ang mga trangka sini, kay ginpangbali ini sang Ginoo. Ginpangbihag ang hari kag ang dungganon nga mga tawo sang Jerusalem. Wala na ginatudlo ang kasuguan. Kag wala na sing mensahi ang mga propeta halin sa Ginoo. 10Ang mga manugdumala sang Jerusalem2:10 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. nagapungko sa duta nga wala gid nagahambal. Ginbutangan nila sang mga yab-ok ang ila mga ulo kag nagsuksok sila sang sako sa pagpakita sang ila pagpangasubo. Ang pamatan-on nga mga babayi sang Jerusalem nagaduko sa kahuya.

11Nagapalamarok ang akon mga mata sa paghibi. Nagasakit ang akon balatyagon. Daw sa mabuka ang akon dughan tungod sa kalaglagan sang akon kasimanwa. Nagakalalipong sa mga karsada sang siyudad ang mga kabataan kag mga lapsag. 12Nagahinibi sila nga nagapangayo sang pagkaon kag ilimnon sa ila mga iloy. Nagakalipong sila sa mga karsada sang siyudad pareho sang mga soldado nga napilasan. Kag amat-amat sila nga nagakalamatay sa sabak sang ila iloy. 13Mga pumuluyo sang Jerusalem2:13 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Jerusalem… birhen nga anak nga babayi sang Zion., ano bala ang masiling ko sa inyo? Sa ano ko ikomparar ang inyo pag-antos? Ang inyo pilas daw pareho kadalom sa dagat. Paano ko ikaw mapabaskog? Sin-o bala ang makaayo sa inyo? 14Ang mga mensahi sang inyo mga propeta indi matuod, wala sing pulos kag nagapatalang sa inyo. Wala nila ginpahayag ang inyo mga sala agod indi kuntani kamo mabihag.

15Ang tanan nga nagaagi sa inyo nagapamalakpak, nagapanagutsot, kag nagalungo-lungo sa pagyaguta sa Jerusalem. Siling nila, “Amo bala ini ang siyudad nga ginatawag ‘Pinakamatahom’ kag ‘Kalipay sang Bug-os nga Kalibutan?’ ” 16Ang tanan ninyo nga kaaway nagayaguta sa inyo. Nagapanagutsot sila kag nagabagrot sang ila ngipon kag nagasiling, “Nalaglag na naton ang Jerusalem! Amo na ini ang adlaw nga aton ginahulat; kag karon nakita gid naton!”

17Ginhimo sang Ginoo ang iya ginplano nga himuon. Gintuman gid niya ang iya ginsiling sang una. Ginlaglag niya kamo nga wala sing luoy-luoy. Ginpalipay niya ang inyo mga kaaway sa inyo kalaglagan kag gintugutan niya nga magpabugal sila sa ila ikasarang. 18Mga pumuluyo sang Jerusalem,2:18 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, pader sang anak nga babayi sang Zion. magpanawag kamo sa Ginoo. Pailiga ang inyo mga luha pareho sang suba nga nagailig adlaw-gab-i. Indi kamo mag-untat sa paghibi. 19Magbangon kamo sa gab-i kag magpangayo sang bulig sa Ginoo. Ipautwas ang tanan ninyo nga balatyagon sa iya, nga daw sa nagabubo kamo sang tubig. Ibayaw ang inyo mga kamot sa pagpangamuyo para sa kabuhi sang inyo mga kabataan nga nagakalipong sa gutom sa mga karsada.

20O Ginoo, tan-awa kami. Hunahunaa bala kon sin-o ang ginpaantos mo nga pareho sini. Sa puwerte nga kagutom, ginkaon sang mga iloy ang ila mga kabataan nga ila gin-atipan. Ang mga pari kag mga propeta ginpamatay sa imo templo. 21Nagahalamyang sa mga karsada ang mga bangkay sang mga bata kag tigulang. Nagkalamatay sa inaway ang mga pamatan-on nga mga lalaki kag babayi. Ginpamatay mo sila nga wala sing luoy-luoy tungod sa imo kaakig. 22Gin-imbitar mo ang mga kaaway sa pagsalakay sa akon palibot nga daw sa nagaimbitar ka lang sa punsyon. Sa adlaw nga ginpakita mo ang imo kaakig, wala gid sing may nakapalagyo ukon nabuhi. Ginpamatay sang akon mga kaaway ang akon mga kabataan nga gin-atipan kag ginpadako.

Nouă Traducere În Limba Română

Plângeri 2:1-22

Mânia Domnului revărsată asupra lui Iuda

11 Acest capitol este în acrostih (fiecare verset începe cu o literă a alfabetului ebraic, în ordinea literelor).Cum a acoperit‑o Stăpânul, cu norul mâniei Lui,1 Sensul versului este nesigur. Sau Cum a umilit‑o Stăpânul, în mânia Sa.

pe fiica Sionului!

A aruncat măreția lui Israel

din cer pe pământ.

În ziua mâniei Lui nu Și‑a adus aminte

de scăunașul1 Cu referire la scăunașul pe care un rege își odihnea picioarele, atunci când ședea pe tron (vezi 2 Cron. 9:18; Ps. 110:1). picioarelor Sale.

2Stăpânul a spulberat fără milă

toate locuințele lui Iacov.

În furia Lui, a dărâmat

fortărețele fiicei lui Iuda;

a aruncat la pământ, în ocară,

regatul și pe conducătorii lui.

3În mânia Lui aprigă, a retezat

fiecare corn3, 17 Coarnele sunt armele de bază și ornamentele unui animal, mărimea și condiția acestora fiind indiciul puterii, al poziției și al sănătății/virilității lui. Prin urmare, cornul a ajuns să reprezinte în Biblie puterea, demnitatea și autoritatea, precum și victoria în luptă. În multe basoreliefuri mesopotamieme regii și zeitățile apar purtând coroane cu coarne pe ele. De asemenea, cornul se referă și la posteritate, la urmașii cuiva (vezi 2 Sam. 2:1; 1 Cron. 25:5; Ps. 132:17). al lui Israel.

La apropierea dușmanului,

Și‑a retras dreapta de la el.

El a ars în Iacov, ca o văpaie

ce mistuie totul în jurul ei.

4Asemenea unui dușman, Și‑a încordat arcul

și Și‑a ridicat dreapta.

Asemenea unui vrăjmaș, a distrus

tot ce era plăcut privirilor.

Și‑a revărsat mânia ca un foc

peste cortul4 Cu referire la orașul Ierusalim. fiicei Sionului.

5Stăpânul a ajuns asemenea unui dușman.

L‑a spulberat pe Israel;

i‑a spulberat toate palatele,

i‑a distrus fortărețele

și a înmulțit în mijlocul fiicei lui Iuda

bocetul și vaietul.

6Și‑a devastat coliba6 Cu referire la Templu. ca pe o grădină;

a distrus locul Lui de întâlnire.

Domnul a făcut să fie uitate în Sion

sărbătorile și Sabatele.

În indignarea Lui aprigă, i‑a îndepărtat

pe rege și pe preot.

7Stăpânul Și‑a respins Altarul;

Și‑a abandonat Sfântul Lăcaș.

A dat în mâna dușmanului

zidurile palatelor lui.

Ei au strigat în Casa Domnului

ca într‑o zi de sărbătoare.

8Domnul a hotărât să distrugă

zidul fiicei Sionului.

El a întins o linie de măsurat

și nu Și‑a retras mâna de la distrugere.

El a făcut întăritura și zidul să bocească;

ele suferă împreună.

9Porțile ei au fost îngropate în pământ,

iar zăvoarele i‑au fost rupte și distruse.

Regele și conducătorii ei sunt exilați printre neamuri,

Legea nu mai este,

iar profeții ei nu mai primesc

nicio vedenie de la Domnul.

10Bătrânii fiicei Sionului

stau pe pământ tăcuți;

și‑au presărat țărână deasupra capului

și s‑au îmbrăcat cu saci.

Fecioarele Ierusalimului

și‑au plecat capul în pământ.

11Ochii mei s‑au sfârșit de atâta plâns,

iar măruntaiele‑mi fierb.

Ficatul mi se varsă pe pământ,

din cauza zdrobirii fiicei poporului meu.

Copiii și cei alăptați

sunt leșinați pe străzile cetății.

12Ei zic către mamele lor:

„Unde este pâinea și vinul?“

și cad leșinați, asemenea răniților,

pe străzile cetății,

dându‑și ultima suflare

la pieptul mamelor lor.

13Ce să mărturisesc despre tine?

Cu ce să te asemăn, fiică a Ierusalimului?

Cu ce să te compar și cum să te alin,

fiică fecioară a Sionului?

Căci rana ta este mare, este asemenea mării!

Cine te va vindeca?

14Profeții tăi au avut pentru tine viziuni

false și amăgitoare.

Nu ți‑au scos la iveală nelegiuirea,

ca să te scape astfel de captivitate.

Ei ți‑au spus rostiri

false și înșelătoare.

15Toți trecătorii bat din palme înaintea ta.

Ei fluieră și dau din cap

în fața fiicei Ierusalimului, zicând:

„Aceasta este cetatea care era numită

întruchiparea perfectă a frumuseții

și bucuria întregului pământ?!“

16Toți dușmanii tăi

își deschid larg gura împotriva ta.

Fluieră, scrâșnesc din dinți

și spun: „Am înghițit‑o!

Da, aceasta este ziua pe care am așteptat‑o!

Am ajuns s‑o vedem!“

17Domnul a înfăptuit ceea ce plănuise;

Și‑a împlinit cuvântul pe care îl poruncise

încă din zilele din vechime.

Te‑a distrus fără milă,

a făcut din tine bucuria dușmanilor tăi

și a înălțat cornul vrăjmașilor tăi.

18Inima lor strigă către Stăpânul.

O, zid al fiicei Sionului!

Lasă18 Sau: Inima poporului strigă către Domnul / O, zid al fiicei Sionului, / lasă. lacrimile să curgă ca un șuvoi18 Lit.: ued; Vale sau albie de râu secată, situată într‑un ținut arid, care acumulează apele de pe versanți în timpul sezonului ploios, creând un pârâu temporar sau un șuvoi, ca în cazul acesta.

ziua și noaptea!

Nu‑ți oferi niciun răgaz!

Ochii tăi, fiică, să nu aibă odihnă!

19Ridică‑te! Plângi în noapte,

la începutul străjilor!19 În V.T., noaptea era împărțită în trei străji: (1) apus-22:00; (2) 22:00-2:00; (3) 2:00-răsărit (vezi și Jud. 7:19; 1 Sam. 11:11; Ps. 63:6; Ps. 119:148).

Varsă‑ți inima, asemenea apei,

înaintea Stăpânului!

Ridică‑ți mâinile spre El

pentru viața copiilor tăi,

care sunt leșinați de foame

la capătul fiecărei străzi.

20Privește, Doamne, și ia aminte!

Cui i‑ai mai făcut Tu așa ceva?

Să‑și mănânce femeile rodul lor,

copiii pe care i‑au dezmierdat?!

Să fie uciși preoții și profeții

în Sfântul Lăcaș al Stăpânului?!

21Tânărul și bătrânul

zac întinși pe pământ, pe străzi.

Fecioarele și tinerii mei

au căzut loviți de sabie.

I‑ai ucis în ziua mâniei Tale

și i‑ai înjunghiat fără milă.

22Ai chemat teroarea peste mine,

din toate părțile, ca la o zi de sărbătoare!

În ziua mâniei Domnului nimeni n‑a scăpat,

nici n‑a supraviețuit!

Pe cei îngrijiți și crescuți de mine

i‑a mistuit dușmanul meu.