1Sa kaakig sang Ginoo gintabunan niya sang gal-om ang Jerusalem2:1 Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Zion.. Ginpaubos niya ang dungganon nga Israel nga daw sa ginhaboy niya sa duta halin sa langit. Tungod sa iya kaakig ginpabay-an niya bisan pa ang iya templo. 2Ginlaglag niya nga wala sing luoy-luoy ang tanan nga balay sang mga kaliwat ni Jacob. Sa iya kaakig ginpangguba niya ang napaderan nga mga banwa sang mga pumuluyo2:2 mga pumuluyo: sa literal, anak nga babayi. sang Juda. Ginpaubos niya kag ginpakahuy-an ang ini nga ginharian kag ang mga pangulo sini. 3Sa puwerte niya nga kaakig gindula niya ang tanan nga gahom sang Israel. Wala niya ini pagbuligi sang ginsalakay sang kaaway. Pareho siya sa kalayo nga naglamon sa mga kaliwat ni Jacob kag sa tanan nga butang sa ila palibot.
4Ginapuntirya niya ang iya pana sa iya katawhan, subong nga kaaway niya. Ginpamatay niya ang tanan nga ginapakamahal sang iya katawhan. Ginpaagom niya ang iya puwerte nga kaakig nga daw sa kalayo sa mga pumuluyo sang Jerusalem.2:4 mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, sa tolda sang anak nga babayi sang Zion. 5Ginlaglag sang Ginoo ang Israel nga daw pareho siya sa kaaway. Gin-guba niya ang napaderan nga mga banwa sang Israel kag ang tanan nga mabakod nga parte sini. Gindugangan pa gid niya ang kasubo kag paghinibi sa Juda. 6Gin-guba niya ang iya templo nga daw sa payag lang sa uma. Ginbuot niya nga kalimtan sang katawhan sang Jerusalem ang natalana nga mga piesta kag mga Adlaw nga Inugpahuway. Sa iya puwerte nga kaakig ginsikway niya ang mga hari kag mga pari. 7Ginsikway sang Ginoo ang iya halaran kag ang iya templo. Ginpaguba niya sa mga kaaway ang mga pader sang mabakod nga mga parte sang Jerusalem. Nagsininggit ini nga mga kaaway sa templo sang Ginoo nga daw nagasaulog sila sang piesta.
8Determinado ang Ginoo sa pagguba sang mga pader sa palibot sang Jerusalem.2:8 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. Ginplano niya sing maayo ang pagguba sini, kag ginhimo gid niya ini. Gani nagkalaguba ang mga depensa kag mga pader. 9Natabunan sang duta ang mga puwertahan sang siyudad. Nagkalaguba ang mga trangka sini, kay ginpangbali ini sang Ginoo. Ginpangbihag ang hari kag ang dungganon nga mga tawo sang Jerusalem. Wala na ginatudlo ang kasuguan. Kag wala na sing mensahi ang mga propeta halin sa Ginoo. 10Ang mga manugdumala sang Jerusalem2:10 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. nagapungko sa duta nga wala gid nagahambal. Ginbutangan nila sang mga yab-ok ang ila mga ulo kag nagsuksok sila sang sako sa pagpakita sang ila pagpangasubo. Ang pamatan-on nga mga babayi sang Jerusalem nagaduko sa kahuya.
11Nagapalamarok ang akon mga mata sa paghibi. Nagasakit ang akon balatyagon. Daw sa mabuka ang akon dughan tungod sa kalaglagan sang akon kasimanwa. Nagakalalipong sa mga karsada sang siyudad ang mga kabataan kag mga lapsag. 12Nagahinibi sila nga nagapangayo sang pagkaon kag ilimnon sa ila mga iloy. Nagakalipong sila sa mga karsada sang siyudad pareho sang mga soldado nga napilasan. Kag amat-amat sila nga nagakalamatay sa sabak sang ila iloy. 13Mga pumuluyo sang Jerusalem2:13 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Jerusalem… birhen nga anak nga babayi sang Zion., ano bala ang masiling ko sa inyo? Sa ano ko ikomparar ang inyo pag-antos? Ang inyo pilas daw pareho kadalom sa dagat. Paano ko ikaw mapabaskog? Sin-o bala ang makaayo sa inyo? 14Ang mga mensahi sang inyo mga propeta indi matuod, wala sing pulos kag nagapatalang sa inyo. Wala nila ginpahayag ang inyo mga sala agod indi kuntani kamo mabihag.
15Ang tanan nga nagaagi sa inyo nagapamalakpak, nagapanagutsot, kag nagalungo-lungo sa pagyaguta sa Jerusalem. Siling nila, “Amo bala ini ang siyudad nga ginatawag ‘Pinakamatahom’ kag ‘Kalipay sang Bug-os nga Kalibutan?’ ” 16Ang tanan ninyo nga kaaway nagayaguta sa inyo. Nagapanagutsot sila kag nagabagrot sang ila ngipon kag nagasiling, “Nalaglag na naton ang Jerusalem! Amo na ini ang adlaw nga aton ginahulat; kag karon nakita gid naton!”
17Ginhimo sang Ginoo ang iya ginplano nga himuon. Gintuman gid niya ang iya ginsiling sang una. Ginlaglag niya kamo nga wala sing luoy-luoy. Ginpalipay niya ang inyo mga kaaway sa inyo kalaglagan kag gintugutan niya nga magpabugal sila sa ila ikasarang. 18Mga pumuluyo sang Jerusalem,2:18 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, pader sang anak nga babayi sang Zion. magpanawag kamo sa Ginoo. Pailiga ang inyo mga luha pareho sang suba nga nagailig adlaw-gab-i. Indi kamo mag-untat sa paghibi. 19Magbangon kamo sa gab-i kag magpangayo sang bulig sa Ginoo. Ipautwas ang tanan ninyo nga balatyagon sa iya, nga daw sa nagabubo kamo sang tubig. Ibayaw ang inyo mga kamot sa pagpangamuyo para sa kabuhi sang inyo mga kabataan nga nagakalipong sa gutom sa mga karsada.
20O Ginoo, tan-awa kami. Hunahunaa bala kon sin-o ang ginpaantos mo nga pareho sini. Sa puwerte nga kagutom, ginkaon sang mga iloy ang ila mga kabataan nga ila gin-atipan. Ang mga pari kag mga propeta ginpamatay sa imo templo. 21Nagahalamyang sa mga karsada ang mga bangkay sang mga bata kag tigulang. Nagkalamatay sa inaway ang mga pamatan-on nga mga lalaki kag babayi. Ginpamatay mo sila nga wala sing luoy-luoy tungod sa imo kaakig. 22Gin-imbitar mo ang mga kaaway sa pagsalakay sa akon palibot nga daw sa nagaimbitar ka lang sa punsyon. Sa adlaw nga ginpakita mo ang imo kaakig, wala gid sing may nakapalagyo ukon nabuhi. Ginpamatay sang akon mga kaaway ang akon mga kabataan nga gin-atipan kag ginpadako.
This chapter is an acrostic poem, the verses of which begin with the successive letters of the Hebrew alphabet. 1How the Lord has covered Daughter Zion
with the cloud of his anger2:1 Or How the Lord in his anger / has treated Daughter Zion with contempt!
He has hurled down the splendour of Israel
from heaven to earth;
he has not remembered his footstool
in the day of his anger.
2Without pity the Lord has swallowed up
all the dwellings of Jacob;
in his wrath he has torn down
the strongholds of Daughter Judah.
He has brought her kingdom and its princes
down to the ground in dishonour.
3In fierce anger he has cut off
every horn2:3 Or off / all the strength; or every king2:3 Horn here symbolises strength. of Israel.
He has withdrawn his right hand
at the approach of the enemy.
He has burned in Jacob like a flaming fire
that consumes everything around it.
4Like an enemy he has strung his bow;
his right hand is ready.
Like a foe he has slain
all who were pleasing to the eye;
he has poured out his wrath like fire
on the tent of Daughter Zion.
5The Lord is like an enemy;
he has swallowed up Israel.
He has swallowed up all her palaces
and destroyed her strongholds.
He has multiplied mourning and lamentation
for Daughter Judah.
6He has laid waste his dwelling like a garden;
he has destroyed his place of meeting.
The Lord has made Zion forget
her appointed festivals and her Sabbaths;
in his fierce anger he has spurned
both king and priest.
7The Lord has rejected his altar
and abandoned his sanctuary.
He has given the walls of her palaces
into the hands of the enemy;
they have raised a shout in the house of the Lord
as on the day of an appointed festival.
8The Lord determined to tear down
the wall around Daughter Zion.
He stretched out a measuring line
and did not withhold his hand from destroying.
He made ramparts and walls lament;
together they wasted away.
9Her gates have sunk into the ground;
their bars he has broken and destroyed.
Her king and her princes are exiled among the nations,
the law is no more,
and her prophets no longer find
visions from the Lord.
10The elders of Daughter Zion
sit on the ground in silence;
they have sprinkled dust on their heads
and put on sackcloth.
The young women of Jerusalem
have bowed their heads to the ground.
11My eyes fail from weeping,
I am in torment within;
my heart is poured out on the ground
because my people are destroyed,
because children and infants faint
in the streets of the city.
12They say to their mothers,
‘Where is bread and wine?’
as they faint like the wounded
in the streets of the city,
as their lives ebb away
in their mothers’ arms.
13What can I say for you?
With what can I compare you,
Daughter Jerusalem?
To what can I liken you,
that I may comfort you,
Virgin Daughter Zion?
Your wound is as deep as the sea.
Who can heal you?
14The visions of your prophets
were false and worthless;
they did not expose your sin
to ward off your captivity.
The prophecies they gave you
were false and misleading.
15All who pass your way
clap their hands at you;
they scoff and shake their heads
at Daughter Jerusalem:
‘Is this the city that was called
the perfection of beauty,
the joy of the whole earth?’
16All your enemies open their mouths
wide against you;
they scoff and gnash their teeth
and say, ‘We have swallowed her up.
This is the day we have waited for;
we have lived to see it.’
17The Lord has done what he planned;
he has fulfilled his word,
which he decreed long ago.
He has overthrown you without pity,
he has let the enemy gloat over you,
he has exalted the horn2:17 Horn here symbolises strength. of your foes.
18The hearts of the people
cry out to the Lord.
You walls of Daughter Zion,
let your tears flow like a river
day and night;
give yourself no relief,
your eyes no rest.
19Arise, cry out in the night,
as the watches of the night begin;
pour out your heart like water
in the presence of the Lord.
Lift up your hands to him
for the lives of your children,
who faint from hunger
at every street corner.
20‘Look, Lord, and consider:
whom have you ever treated like this?
Should women eat their offspring,
the children they have cared for?
Should priest and prophet be killed
in the sanctuary of the Lord?
21‘Young and old lie together
in the dust of the streets;
my young men and young women
have fallen by the sword.
You have slain them in the day of your anger;
you have slaughtered them without pity.
22‘As you summon to a feast day,
so you summoned against me terrors on every side.
In the day of the Lord’s anger
no-one escaped or survived;
those I cared for and reared
my enemy has destroyed.’