1Sa kaakig sang Ginoo gintabunan niya sang gal-om ang Jerusalem2:1 Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Zion.. Ginpaubos niya ang dungganon nga Israel nga daw sa ginhaboy niya sa duta halin sa langit. Tungod sa iya kaakig ginpabay-an niya bisan pa ang iya templo. 2Ginlaglag niya nga wala sing luoy-luoy ang tanan nga balay sang mga kaliwat ni Jacob. Sa iya kaakig ginpangguba niya ang napaderan nga mga banwa sang mga pumuluyo2:2 mga pumuluyo: sa literal, anak nga babayi. sang Juda. Ginpaubos niya kag ginpakahuy-an ang ini nga ginharian kag ang mga pangulo sini. 3Sa puwerte niya nga kaakig gindula niya ang tanan nga gahom sang Israel. Wala niya ini pagbuligi sang ginsalakay sang kaaway. Pareho siya sa kalayo nga naglamon sa mga kaliwat ni Jacob kag sa tanan nga butang sa ila palibot.
4Ginapuntirya niya ang iya pana sa iya katawhan, subong nga kaaway niya. Ginpamatay niya ang tanan nga ginapakamahal sang iya katawhan. Ginpaagom niya ang iya puwerte nga kaakig nga daw sa kalayo sa mga pumuluyo sang Jerusalem.2:4 mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, sa tolda sang anak nga babayi sang Zion. 5Ginlaglag sang Ginoo ang Israel nga daw pareho siya sa kaaway. Gin-guba niya ang napaderan nga mga banwa sang Israel kag ang tanan nga mabakod nga parte sini. Gindugangan pa gid niya ang kasubo kag paghinibi sa Juda. 6Gin-guba niya ang iya templo nga daw sa payag lang sa uma. Ginbuot niya nga kalimtan sang katawhan sang Jerusalem ang natalana nga mga piesta kag mga Adlaw nga Inugpahuway. Sa iya puwerte nga kaakig ginsikway niya ang mga hari kag mga pari. 7Ginsikway sang Ginoo ang iya halaran kag ang iya templo. Ginpaguba niya sa mga kaaway ang mga pader sang mabakod nga mga parte sang Jerusalem. Nagsininggit ini nga mga kaaway sa templo sang Ginoo nga daw nagasaulog sila sang piesta.
8Determinado ang Ginoo sa pagguba sang mga pader sa palibot sang Jerusalem.2:8 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. Ginplano niya sing maayo ang pagguba sini, kag ginhimo gid niya ini. Gani nagkalaguba ang mga depensa kag mga pader. 9Natabunan sang duta ang mga puwertahan sang siyudad. Nagkalaguba ang mga trangka sini, kay ginpangbali ini sang Ginoo. Ginpangbihag ang hari kag ang dungganon nga mga tawo sang Jerusalem. Wala na ginatudlo ang kasuguan. Kag wala na sing mensahi ang mga propeta halin sa Ginoo. 10Ang mga manugdumala sang Jerusalem2:10 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. nagapungko sa duta nga wala gid nagahambal. Ginbutangan nila sang mga yab-ok ang ila mga ulo kag nagsuksok sila sang sako sa pagpakita sang ila pagpangasubo. Ang pamatan-on nga mga babayi sang Jerusalem nagaduko sa kahuya.
11Nagapalamarok ang akon mga mata sa paghibi. Nagasakit ang akon balatyagon. Daw sa mabuka ang akon dughan tungod sa kalaglagan sang akon kasimanwa. Nagakalalipong sa mga karsada sang siyudad ang mga kabataan kag mga lapsag. 12Nagahinibi sila nga nagapangayo sang pagkaon kag ilimnon sa ila mga iloy. Nagakalipong sila sa mga karsada sang siyudad pareho sang mga soldado nga napilasan. Kag amat-amat sila nga nagakalamatay sa sabak sang ila iloy. 13Mga pumuluyo sang Jerusalem2:13 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa literal, anak nga babayi sang Jerusalem… birhen nga anak nga babayi sang Zion., ano bala ang masiling ko sa inyo? Sa ano ko ikomparar ang inyo pag-antos? Ang inyo pilas daw pareho kadalom sa dagat. Paano ko ikaw mapabaskog? Sin-o bala ang makaayo sa inyo? 14Ang mga mensahi sang inyo mga propeta indi matuod, wala sing pulos kag nagapatalang sa inyo. Wala nila ginpahayag ang inyo mga sala agod indi kuntani kamo mabihag.
15Ang tanan nga nagaagi sa inyo nagapamalakpak, nagapanagutsot, kag nagalungo-lungo sa pagyaguta sa Jerusalem. Siling nila, “Amo bala ini ang siyudad nga ginatawag ‘Pinakamatahom’ kag ‘Kalipay sang Bug-os nga Kalibutan?’ ” 16Ang tanan ninyo nga kaaway nagayaguta sa inyo. Nagapanagutsot sila kag nagabagrot sang ila ngipon kag nagasiling, “Nalaglag na naton ang Jerusalem! Amo na ini ang adlaw nga aton ginahulat; kag karon nakita gid naton!”
17Ginhimo sang Ginoo ang iya ginplano nga himuon. Gintuman gid niya ang iya ginsiling sang una. Ginlaglag niya kamo nga wala sing luoy-luoy. Ginpalipay niya ang inyo mga kaaway sa inyo kalaglagan kag gintugutan niya nga magpabugal sila sa ila ikasarang. 18Mga pumuluyo sang Jerusalem,2:18 Mga pumuluyo sang Jerusalem: sa Hebreo, pader sang anak nga babayi sang Zion. magpanawag kamo sa Ginoo. Pailiga ang inyo mga luha pareho sang suba nga nagailig adlaw-gab-i. Indi kamo mag-untat sa paghibi. 19Magbangon kamo sa gab-i kag magpangayo sang bulig sa Ginoo. Ipautwas ang tanan ninyo nga balatyagon sa iya, nga daw sa nagabubo kamo sang tubig. Ibayaw ang inyo mga kamot sa pagpangamuyo para sa kabuhi sang inyo mga kabataan nga nagakalipong sa gutom sa mga karsada.
20O Ginoo, tan-awa kami. Hunahunaa bala kon sin-o ang ginpaantos mo nga pareho sini. Sa puwerte nga kagutom, ginkaon sang mga iloy ang ila mga kabataan nga ila gin-atipan. Ang mga pari kag mga propeta ginpamatay sa imo templo. 21Nagahalamyang sa mga karsada ang mga bangkay sang mga bata kag tigulang. Nagkalamatay sa inaway ang mga pamatan-on nga mga lalaki kag babayi. Ginpamatay mo sila nga wala sing luoy-luoy tungod sa imo kaakig. 22Gin-imbitar mo ang mga kaaway sa pagsalakay sa akon palibot nga daw sa nagaimbitar ka lang sa punsyon. Sa adlaw nga ginpakita mo ang imo kaakig, wala gid sing may nakapalagyo ukon nabuhi. Ginpamatay sang akon mga kaaway ang akon mga kabataan nga gin-atipan kag ginpadako.
Jeremia pleit voor het volk
1Met een wolk van toorn heeft de Here Jeruzalem overschaduwd. De prachtigste stad van Israël ligt in het stof van de aarde en is op zijn bevel uit de hemelse hoogten neergeworpen. Op de dag van zijn vreselijke toorn kende Hij zelfs geen genade voor zijn tempel.
2Zonder enig medelijden heeft de Here elk huis in Israël verwoest. In zijn toorn heeft Hij alle versterkte muren van Jeruzalem omvergeworpen. Hij heeft het koninkrijk in het stof vernederd, samen met al zijn heersers.
3Alle kracht van Israël verdwijnt als sneeuw voor de zon onder zijn toorn. Toen de vijand aanviel, trok Hij zijn beschermende hand terug. Als een storm van vuur raasde God door het land Israël.
4Hij spande zijn boog tegen zijn volk alsof het zijn vijand was. Allen die er jong en aantrekkelijk uitzagen, doodde Hij. Zijn vreselijke toorn is als vuur over hen uitgegoten.
5Ja, de Here heeft Israël verslagen als een vijand. Haar forten en paleizen heeft Hij verwoest. Hij bezorgt Jeruzalem kwellende zorgen en tranen.
6De Here heeft zijn tempel omvergegooid alsof het een hut van bladeren en takken was! Het volk kan daardoor de heilige feesten en sabbatten niet meer vieren. Koningen en priesters zijn het slachtoffer van zijn toorn.
7De Here heeft zijn eigen altaar afgewezen, omdat Hij een afkeer heeft van de valse verering door zijn volk. Hij heeft hun paleizen aan hun vijanden gegeven, die nu in de tempel hun overwinningskreet laten horen. Vroeger kon men daar de geluiden horen van het volk Israël tijdens de heilige feesten.
8De Here besloot Jeruzalem te verwoesten. Hij trok een lijn voor de vernietiging, waaraan niet meer was te ontkomen. Zo vielen de stadsmuren en wallen voor Hem neer.
9Jeruzalems poorten zijn ingestort. Hun sloten en grendels zijn vernield door de Here. Haar koningen en prinsen zijn nu slaven in verre landen, zonder een tempel en zonder de heilige wet die over hen regeert. En er zijn ook geen profeten meer die hun leiding kunnen geven.
10De leiders van Jeruzalem dragen rouwkleding en zitten zwijgend op de grond. Zij gooien stof op hun hoofd, vertwijfeld en bedroefd als zij zijn. De jonge vrouwen van Jeruzalem laten beschaamd hun hoofd hangen.
11Ik heb gehuild tot er geen tranen meer waren, mijn hart is gebroken en mijn geest uitgeput als ik zie wat er met mijn volk is gebeurd. Babyʼs en kleine kinderen vallen neer in de straten en sterven.
12‘Wij willen eten,’ roepen ze en liggend in de armen van hun moeder vloeit het leven langzaam uit hen weg.
13Is er ooit op de wereld zo geleden? Och Jeruzalem, waarmee kan ik uw vertwijfeling vergelijken? Hoe kan ik u troosten? Want uw wond is zo diep als de zee. Wie kan u genezen?
14Uw profeten hebben zoveel onwaarheden verkondigd, zoveel onzin. Zij hebben niet geprobeerd u van de slavernij te redden door u op uw zonden te wijzen. Zij logen en zeiden dat alles in orde was.
15Ieder die voorbijkomt, schudt spottend het hoofd en zegt: ‘Is dit de stad die voor de mooiste stad ter wereld moet doorgaan, die “Vreugde van de hele aarde” wordt genoemd?’
16Uw vijanden lachen u honend uit. Zij fluiten en knarsen met hun tanden en zeggen: ‘Uiteindelijk hebben we haar dan toch eronder gekregen! Op dit moment hebben we lang gewacht en nu is het dan zover! Met onze eigen ogen hebben wij haar nederlaag gezien.’
17Maar de Here heeft dit gedaan. Precies zoals Hij ons waarschuwend had voorzegd. De vervloekingen die Hij ons lang geleden in het vooruitzicht stelde, heeft Hij nú uitgevoerd. Hij heeft Jeruzalem meedogenloos verwoest, zodat haar vijanden nu feestvieren en brallen over hun grote kracht.
18Vanuit het diepst van hun hart roepen de mensen de Here om hulp. Och muren van Jeruzalem, laat uw tranen stromen als een rivier, gun uzelf geen rust en huil dag en nacht.
19Sta ʼs nachts op en roep naar uw God. Stort uw hart als water uit voor de Here, hef uw handen naar Hem op en pleit voor uw kinderen, die in de straten neervallen van de honger.
20Och Here, denk toch aan ons! Dit zijn uw eigen mensen wie U zulke dingen aandoet. Moeten moeders soms hun eigen kleine kinderen opeten die zij eens op schoot hielden? Is het nodig dat priesters en profeten sterven in de tempel van de Here?
21Kijk hen eens liggen in de straten: oud en jong, jongens en meisjes, gedood door het zwaard van de vijand. U hebt hen in uw toorn gedood, Here, U hebt hen meedogenloos afgemaakt.
22U hebt deze verwoesting opzettelijk laten plaatsvinden, op de dag van uw toorn was er niemand die ontsnapte of achterbleef. Mijn kinderen, voor wie ik altijd goed heb gezorgd, worden nu onder de voeten van de vijand vertrapt.
