1Daw ano kamingaw sang Jerusalem, nga sang una madamo sang mga tawo. Bantog ini anay sa bug-os nga kalibutan, pero subong pareho na sa isa ka balo nga babayi. Sang una amo ini ang nagapanguna nga siyudad, pero subong pareho na ini sa ulipon. 2Pareho siya sa babayi nga nagahibubun-ot sa bilog nga gab-i; ang iya mga luha nagaililig sa iya guya. Wala gid sang bisan isa sa iya mga nobyo nga naglipay sa iya. Gintraiduran siya sang tanan niya nga abyan kag nangin kaaway niya sila.
3Ginpaantos ang Juda kag ginbihag ang iya katawhan. Didto na sila nagaestar sa iban nga mga nasyon nga sa diin mabudlay ang ila kahimtangan. Ginlagas sila sang ila mga kaaway kag wala sila sang palagyuhan.
4Ang mga dalan pakadto sa Jerusalem1:4 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. masubo, tungod kay wala na sing may nagakadto didto sa pagsimba sa natalana nga mga piesta. Mamingaw ang tanan nga puwertahan sini. Ang mga pari nagaugayong kag ang mga dalaga nagapangasubo gid. Daw ano kasubo sang Jerusalem.
5Ang iya mga kaaway amo na ang nagapangulo sa iya, kag ini sila nagmainuswagon. Ginpaantos sang Ginoo ang Jerusalem tungod sa iya madamo nga mga sala. Ang iya mga pumuluyo ginbihag sang iya mga kaaway. 6Nadula na ang katahom sang Jerusalem.1:6 Jerusalem: sa Hebreo, anak nga babayi sang Zion. Ang iya mga pangulo daw pareho sa gutom nga usa nga nagapangita sang halalbon pero wala sila sing may makita. Wala na sila sang kusog samtang nagapalagyo sila sa mga nagalagas sa ila. 7Karon nga ara sa kalisod ang Jerusalem kag nagatalang-talang, nadumduman niya ang tanan niya nga manggad sang una. Sang nahulog siya sa kamot sang iya mga kaaway, wala sing may nagbulig sa iya. Ginyaguta siya kag ginkadlawan sang iya mga kaaway sa iya pagkalaglag.
8Dako gid ang sala sang Jerusalem, gani nangin mahigko ini. Ang tanan nga nagpadungog sa iya sadto nagatamay na sa iya, tungod nakita nila ang iya kahuy-anan.1:8 kahuy-anan: sa literal, pagkahublas. Nagaugayong siya kag nagtalikod sa kahuya. 9Ang iya pagkahigko nakita sang tanan. Wala niya ginhunahuna ang iya dangatan. Puwerte gid ang iya pagkalaglag, kag wala gid sing may nagbulig sa iya. Gani nagsiling siya, “O Ginoo, talupangda ang akon pag-antos, kay nadaog ako sang kaaway.”
10Ginpanguha sang kaaway ang tanan niya nga manggad. Nakita niya nga nagsulod ang mga indi Israelinhon sa iya templo—mga tawo nga gindilian sang Ginoo nga magsulod sa templo. 11Ang iya katawhan nagaugayong samtang nagapangita sila sang pagkaon. Ginbaylo nila sang pagkaon ang ila manggad agod mabuhi lang sila. Nagsiling ang Jerusalem, “O Ginoo, talupangda ako, kay ginapakahuy-an ako.” 12Nagsiling man siya sa mga tawo nga nagalabay, “Baliwala lang bala ini sa inyo? Tan-awa ninyo kon may makita kamo nga nagaantos pareho sa akon. Ini nga pag-antos ginhatag sang Ginoo sa akon sa tion sang iya puwerte nga kaakig. 13Halin sa langit nagpadala siya sang kalayo nga daw sa nagsunog sa akon mga tul-an. Ginbutangan niya sang siod ang akon alagyan kag nasiod ako. Ginhimo niya ako nga mamingaw, nga nagaantos sa bilog nga adlaw. 14Gintipon niya ang akon mga sala kag daw sa ginhimo nga higot. Kag ini ang nagguyod sa akon sa pagkabihag. Daw pareho lang nga ginbutangan ako sang gota sa liog. Ginpaluya ako sang Ginoo kag gintugyan sa akon mga kaaway nga indi ko masarangan. 15Ginsikway sang Ginoo ang tanan ko nga soldado. Nagtipon siya sang mga soldado sa paglaglag sang akon pamatan-on nga mga lalaki. Ang mga pumuluyo1:15 Ang mga pumuluyo: sa literal, Ang birhen nga anak nga babayi. sang Juda daw sa mga ubas lang nga gintasak-tasak sang Ginoo. 16Amo ina nga nagatululo ang akon mga luha sa paghibi. Wala gid sing may nagalipay kag nagapabaskog sa akon. Kaluluoy ang mga pumuluyo kay ginpierdi sila sang kaaway.”
17Nagpangayo sang bulig ang Jerusalem, pero wala gid sing may nagbulig sa iya. Ginbuot sang Ginoo nga ang mga nasyon sa palibot sang mga kaliwat ni Jacob mangin ila kaaway. Kabigon nila ang Jerusalem nga isa ka mahigko nga butang.
18Nagsiling ang Jerusalem,1:18 Jerusalem: sa Hebreo, Bukid sang Zion. “Matarong ang Ginoo; pero wala ko gintuman ang iya sugo. Tanan kamo nga katawhan, pamati kamo kag tan-awa ninyo ang akon pag-antos. Ginbihag ang akon pamatan-on nga mga babayi kag lalaki. 19Nagpangayo ako sang bulig sa akon mga kadampig pero gintraiduran nila ako. Nagkalamatay ang akon mga pari kag mga manugdumala sa siyudad samtang nagapangita sila sang pagkaon agod mabuhi lang sila.
20“Tan-awa, Ginoo, kon daw ano ang akon kasubo! Puwerte gid ang akon kasakit nga daw sa ginakumos ang akon tagipusuon, tungod kay nangin masinupakon gid ako sa imo. May pagpamatay sa akon mga karsada, kag bisan sa sulod sang balay may nagakapatay. 21Nabatian sang mga tawo ang akon pag-ugayong, pero wala gid sing isa nga nagalipay sa akon. Nabatian sang tanan ko nga kaaway ang akon pag-antos, kag nagkinalipay sila sa sining imo ginhimo sa akon. Kabay pa nga mag-abot na ang adlaw nga imo ginpromisa nga silutan mo sila, agod mangin pareho man sila sa akon. 22Tan-awa ang ila malaot nga ginahimo, kag siluti sila subong sang pagsilot mo sa akon tungod sang tanan ko nga sala. Wala untat ang akon pag-ugayong kag nagasakit ang akon balatyagon.”
Ierusalimul pustiit
11 Acest capitol este în acrostih (fiecare verset începe cu o literă a alfabetului ebraic, în ordinea literelor).Cum stă singură cetatea
care odinioară era plină de oameni!
Cum a ajuns asemenea văduvei,
ea, care era mare între neamuri!
Ea, care era prințesa ținuturilor,
a devenit o sclavă.
2Plânge amarnic în noapte
și lacrimile‑i curg pe obraz.
Dintre toți iubiții ei,
nu mai există niciunul care s‑o aline.
Toți prietenii au trădat‑o,
devenindu‑i dușmani.
3După multă suferință și muncă grea,
Iuda s‑a dus în captivitate.
Locuiește printre neamuri
și nu găsește un loc de odihnă.
Toți prigonitorii lui l‑au ajuns
chiar în toiul strâmtorării lui.
4Drumurile Sionului bocesc,
căci nimeni nu mai vine la sărbători.
Toate porțile lui sunt distruse,
iar preoții săi suspină.
Fecioarele lui sunt mâhnite
și el însuși este plin de amărăciune.
5Vrăjmașii lui au devenit stăpâni
și dușmanii lui au parte de bine,
căci Domnul l‑a făcut să sufere
din cauza mulțimii fărădelegilor sale.
Copiii lui au mers în exil,
captivi înaintea vrăjmașului.
6S‑a dus de la fiica Sionului6 Ierusalimul; [peste tot în carte].
toată măreția ei!
Prinții săi au ajuns ca niște cerbi
care nu găsesc pășune,
care fug, dar fără putere,
dinaintea urmăritorului.
7În zilele necazului și ale rătăcirii lui,
Ierusalimul își aduce aminte
de toate bogățiile
pe care le‑a avut în zilele de odinioară.
Când poporul lui a căzut în mâna vrăjmașului,
nimeni nu i‑a sărit în ajutor!
Vrăjmașii l‑au privit și au râs
pe seama prăbușirii lui.
8Cetatea Ierusalimului a păcătuit mult
și de aceea a ajuns murdară8-9 Se referă la necurăția, din punct de vedere ritualic, a unei femei în timpul menstruației..
Toți aceia care o cinsteau, acum o disprețuiesc,
fiindcă i‑au văzut goliciunea8 Eufemism ebraic cu sensul de a avea relații sexuale..
Ea însăși suspină
și își întoarce fața.
9Necurăția era pe rochia ei;
nu s‑a gândit la sfârșitul său.
Căderea ei a fost de neînțeles;
n‑a avut niciun mângâietor.
„Privește‑mi, Doamne, durerea,
căci dușmanul a triumfat!“
10Vrăjmașul a întins mâna
peste toate bogățiile ei.
Mai mult, ea a văzut neamurile
intrând în Sfântul ei Lăcaș,
cărora Tu le porunciseși
să nu intre în adunarea Ta.
11Tot poporul suspină,
căutând pâine.
Ei și‑au dat bogățiile pentru mâncare,
ca să‑și păstreze viața.
Privește, Doamne, și ia aminte
la cât sunt de disprețuită!
12Nu înseamnă nimic pentru voi,
cei care treceți pe lângă mine?
Priviți și vedeți
dacă există vreo durere asemenea durerii mele,
cu care Domnul m‑a făcut să sufăr
în ziua aprigei Lui mânii!
13Din înălțimi a trimis un foc
care mi‑a pătruns în oase.
A întins un laț sub picioarele mele
și m‑a răsturnat.
M‑a pustiit
și m‑a ostenit toată ziua.
14Fărădelegile mele au fost prinse14 Sensul termenului ebraic este nesigur. într‑un jug
și împletite de mâna Sa.
Ele apasă asupra gâtului meu,
frângându‑mi puterea.
Stăpânul m‑a dat în mâinile dușmanilor,
fără ca eu să mă pot împotrivi.
15Stăpânul i‑a lepădat
pe toți vitejii din mijlocul meu.
El a proclamat o vreme împotriva mea,
ca să‑mi zdrobească tinerii.
Stăpânul a călcat‑o ca în teasc
pe fiica fecioară a lui Iuda15 Ierusalimul; [peste tot în carte]..
16De aceea îmi plâng ochii;
din ochi îmi coboară lacrimi.
Căci Mângâietorul S‑a îndepărtat de mine,
El, Cel Ce îmi înviora sufletul.
Fiii mei sunt îngroziți,
căci dușmanul a învins.
17Sionul își întinde mâinile rugător,
dar nu este nimeni să‑l mângâie.
Domnul a poruncit pentru Iacov
ca vecinii lui să‑i fie vrăjmași,
iar Ierusalimul a ajuns
ca o necurăție printre ei.
18Domnul este drept,
căci m‑am răzvrătit împotriva Poruncii Lui.
Ascultați‑mă, vă rog, toate popoarele!
Priviți la durerea mea!
Fecioarele și tinerii mei
au mers în captivitate.
19Mi‑am chemat iubiții,
însă ei m‑au trădat.
Preoții și bătrânii mei
și‑au dat suflarea în cetate,
în timp ce căutau mâncare
ca să‑și păstreze viața.
20Privește, Doamne, cât sunt de nenorocit!
Măruntaiele‑mi fierb;
inima mi se zvârcolește înăuntrul meu,
căci am fost foarte răzvrătit!
Afară, sabia m‑a lăsat fără copii,
iar în casă, ea este precum moartea.
21Oamenii m‑au auzit suspinând,
dar nimeni nu m‑a mângâiat.
Toți dușmanii mei au aflat de nenorocirea mea
și s‑au bucurat de ce ai făcut.
Adu ziua pe care ai vestit‑o!
Să fie și ei ca mine!
22Să vină toată răutatea lor înaintea Ta;
și poartă‑Te cu ei
la fel cum Te‑ai purtat cu mine
din cauza tuturor fărădelegilor mele.
Căci suspinele mele sunt multe,
iar inima‑mi este sleită!
