Pahayag 14 – HLGN & NVI-PT

Ang Pulong Sang Dios

Pahayag 14:1-20

Ang Kanta sang mga Tinubos

1Pagkatapos sadto, nakita ko ang Karnero nga nagatindog didto sa Bukid sang Zion. Kaupod niya didto ang 144,000 ka tawo. Sa ila agtang nakasulat ang ngalan sang Karnero kag sang iya Amay. 2Dayon may tingog ako nga nabatian halin sa langit nga daw sa daganas sang busay ukon daw sa matunog nga daguob; kag daw sa tukar sang mga manug-arpa nga nagakuting-kuting sa ila mga arpa. 3Ang 144,000 ka tawo nagakanta nga nagaatubang sa trono, sa apat ka buhi nga mga tinuga, kag sa mga manugdumala. Kag ginakanta nila ang bag-o nga kanta nga wala sing iban nga nakahibalo kundi sila lang nga 144,000 nga mga tinubos halin sa kalibutan. 4Sila amo ang mga tawo nga wala gid nagpakighilawas sa mga babayi kag wala gid nagpangasawa. Nagasunod sila sa Karnero bisan diin siya magkadto. Gintubos sila halin sa mga tawo agod mangin una nga inughalad sa Dios kag sa Karnero. 5Wala sing may makasiling nga nagbutig sila, kag wala gid sing may ikasaway sa ila.

Ang Tatlo ka Anghel

6Kag nakita ko dayon ang isa pa gid ka anghel nga nagalupad sa kahanginan. Dala niya ang wala nagabaylo nga Maayong Balita. Ginbantala niya ini sa mga tawo sa kalibutan, sa tanan nga nasyon, tribo, lingguahe, kag lahi. 7Nagsiling siya sa mabaskog nga tingog, “Kahadluki ninyo ang Dios kag dayawa siya, tungod kay nag-abot na ang oras nga hukman niya ang tanan nga tawo. Simbaha ninyo ang Dios nga naghimo sang langit, sang duta, sang dagat, kag sang mga tuburan.”

8Ang ikaduha nga anghel nagsunod sa nahauna nga anghel. Siling niya, “Naguba! Naguba na ang bantog nga siyudad sang Babilonia.14:8 Babilonia: Posible nga ang Babilonia sa sini nga libro nagasimbolo sang Roma. Kay ang iya mga pumuluyo amo ang nagganyat sa mga tawo sa bug-os nga kalibutan nga magsunod sa ila imoralidad, nga ginakaugtan gid sang Dios.”

9Ang ikatatlo nga anghel nagsunod sa duha ka nahauna nga anghel. Nagasiling siya sa mabaskog nga tingog, “Ang tanan nga nagasimba sa sapat kag sa iya rebulto kag nagabaton sang marka sang sapat sa ila agtang ukon sa ila kamot 10makatilaw gid sang kaakig sang Dios. Kag silutan gid sila sa nagadabadaba nga asupre samtang nagatan-aw ang mga anghel sang Dios kag ang Karnero. 11Ang aso sang kalayo nga magasilot sa ila magapaibabaw sa wala sing katapusan. Adlaw-gab-i wala gid sing pahuway ang pag-antos sadtong mga nagasimba sa sapat kag sa iya rebulto, sila nga nagpamarka sang ngalan sang sapat.”

12Gani kamo nga mga katawhan sang Dios, nga nagatuman sang iya mga sugo kag nagatuo kay Jesus, kinahanglan magmainantuson kamo.

13Pagkatapos sadto, may nabatian ako nga tingog halin sa langit nga nagasiling, “Isulat ini: Sugod subong bulahan ang mga nagkalamatay nga ara sa Ginoo!” Kag nagsabat ang Espiritu Santo, “Matuod ina, makapahuway na sila sa ila mga pagpangabudlay, kay mabaton na nila ang ila balos para sa ila maayo nga mga binuhatan.”

Ang Pag-ani sa Kalibutan

14Dayon may nakita ako nga puti nga panganod, kag may nagapungko didto nga daw sa tawo.14:14 daw sa tawo: ukon, daw sa Anak sang Tawo. May korona siya nga bulawan sa iya ulo kag may ginauyatan siya nga matalom nga garab. 15Dayon may isa pa gid ka anghel nga nagguwa halin sa templo kag nagsinggit sa nagapungko sa panganod, “Gamita na ang imo garab kay tig-alani na, luto na ang alanihon sa kalibutan.” 16Gani gin-garab sang nagapungko sa panganod ang alanihon sa kalibutan.

17Karon may nakita ako liwat nga anghel nga nagguwa sa templo didto sa langit, kag may garab man siya nga matalom.

18Kag didto sa halaran may nagguwa man nga anghel. Siya ang anghel nga nagaasikaso sang kalayo didto sa halaran. Nagsinggit siya sa anghel nga may garab nga matalom, “Gamita na ang imo garab kag panggutraba ang mga ubas sa kalibutan kay luto na.” 19Gani ginpanggutrab niya kag gintumpok dayon didto sa dako nga pulugaan. Ang halimbawa sini nga pulugaan amo ang silot14:19 silot: sa literal, kaakig. sang Dios. 20Ginpuga ang mga ubas sa guwa sang siyudad, kag ang nagguwa halin sa pulugaan dugo nga nagbaha sing mga 300 ka kilometro ang kalawigon, kag mga isa ka dupa ang kadalumon.

Nova Versão Internacional

Apocalipse 14:1-20

O Cordeiro e os Cento e Quarenta e Quatro Mil Selados

1Então olhei, e diante de mim estava o Cordeiro, em pé sobre o monte Sião, e com ele cento e quarenta e quatro mil que traziam escritos na testa o nome dele e o nome de seu Pai. 2Ouvi um som dos céus como o de muitas águas e de um forte trovão. Era como o de harpistas tocando seus instrumentos. 3Eles cantavam um cântico novo diante do trono, dos quatro seres viventes e dos anciãos. Ninguém podia aprender o cântico, a não ser os cento e quarenta e quatro mil que haviam sido comprados da terra. 4Estes são os que não se contaminaram com mulheres, pois se conservaram castos14.4 Grego: virgens. e seguem o Cordeiro por onde quer que ele vá. Foram comprados dentre os homens e ofertados como primícias a Deus e ao Cordeiro. 5Mentira nenhuma foi encontrada na boca deles; são imaculados.

Os Três Anjos

6Então vi outro anjo, que voava pelo céu e tinha na mão o evangelho eterno para proclamar aos que habitam na terra, a toda nação, tribo, língua e povo. 7Ele disse em alta voz: “Temam a Deus e glorifiquem-no, pois chegou a hora do seu juízo. Adorem aquele que fez os céus, a terra, o mar e as fontes das águas”.

8Um segundo anjo o seguiu, dizendo: “Caiu! Caiu a grande Babilônia que fez todas as nações beberem do vinho da fúria da sua prostituição!”

9Um terceiro anjo os seguiu, dizendo em alta voz: “Se alguém adorar a besta e a sua imagem e receber a sua marca na testa ou na mão, 10também beberá do vinho do furor de Deus que foi derramado sem mistura no cálice da sua ira. Será ainda atormentado com enxofre ardente na presença dos santos anjos e do Cordeiro, 11e a fumaça do tormento de tais pessoas sobe para todo o sempre. Para todos os que adoram a besta e a sua imagem, e para quem recebe a marca do seu nome, não há descanso, dia e noite”. 12Aqui está a perseverança dos santos que obedecem aos mandamentos de Deus e permanecem fiéis a Jesus.

13Então ouvi uma voz dos céus, dizendo: “Escreva: Felizes os mortos que morrem no Senhor de agora em diante”.

Diz o Espírito: “Sim, eles descansarão das suas fadigas, pois as suas obras os seguirão”.

A Colheita da Terra

14Olhei, e diante de mim estava uma nuvem branca e, assentado sobre a nuvem, alguém “semelhante a um filho de homem”14.14 Dn 7.13. Ele estava com uma coroa de ouro na cabeça e uma foice afiada na mão. 15Então saiu do santuário um outro anjo, que bradou em alta voz àquele que estava assentado sobre a nuvem: “Tome a sua foice e faça a colheita, pois a safra da terra está madura; chegou a hora de colhê-la”. 16Assim, aquele que estava assentado sobre a nuvem passou sua foice pela terra, e a terra foi ceifada.

17Outro anjo saiu do santuário dos céus, trazendo também uma foice afiada. 18E ainda outro anjo, que tem autoridade sobre o fogo, saiu do altar e bradou em alta voz àquele que tinha a foice afiada: “Tome sua foice afiada e ajunte os cachos de uva da videira da terra, porque as suas uvas estão maduras!” 19O anjo passou a foice pela terra, ajuntou as uvas e as lançou no grande lagar da ira de Deus. 20Elas foram pisadas no lagar, fora da cidade, e correu sangue do lagar, chegando ao nível dos freios dos cavalos, numa distância de cerca de trezentos quilômetros14.20 Grego: 1.600 estádios. Um estádio equivalia a 185 metros..