Pahayag 12 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Pahayag 12:1-18

Ang Babayi kag ang Dragon

1May makatilingala dayon nga butang nga nagpakita sa langit. Nakita ko ang isa ka babayi nga nagabayo sing adlaw, kag ang bulan didto sa idalom sang iya mga tiil. Kag sa iya ulo may korona nga may dose ka bituon. 2Manugbata na ang babayi, kag nagauraroy tungod kay nagapasakit na siya.

3May isa pa gid ka makatilingala nga butang nga akon nakita sa langit. Malapit sa babayi may dako nga dragon nga pula nga may pito ka ulo kag may napulo ka sungay, kag sa kada ulo may korona. 4Ginpangahig sang iya ikog ang ikatlo nga parte sang mga bituon kag ginpanghaboy sa duta. Didto siya nagatindog malapit sa babayi nga manugbata agod pagbata sang babayi kaunon niya dayon ang bata. 5Karon, nagbata ang babayi kag ang iya bata lalaki. Ang ini nga bata amo ang magadumala sa mga nasyon, kag wala gid sing may makakontra sa iya pagdumala. Gani pagkatawo sang bata wala siya makaon sang dragon tungod kay ginsabnit siya dayon kag gindala sa Dios didto sa iya trono. 6Ang babayi nga nagbata nagpalagyo sa kamingawan nga ginpreparar na nga daan sang Dios para sa iya, agod didto siya atipanon sa sulod sang 1,260 ka adlaw.

7Karon, nagsugod ang inaway sa langit. Nagpakig-away si Micael kag ang iya mga kaupod nga mga anghel kontra sa dragon. Nagpakig-away man ang dragon kag ang iya sakop nga mga anghel. 8Pero napierdi ang dragon, kag siya kag ang iya mga anghel ginpalayas sa langit. 9Gintabog paguwa ang dako nga dragon. Siya amo atong man-og sang una nga ginatawag nga Yawa ukon Satanas, nga nagapatalang sa mga tawo sa bug-os nga kalibutan. Ginhulog siya diri sa kalibutan pati ang iya sakop nga mga anghel.

10Pagkatapos sadto, nabatian ko dayon ang mabaskog nga tingog didto sa langit nga nagasiling, “Karon nag-abot na ang oras nga ang mga tawo luwason na sang Dios! Ginapakita na niya subong ang iya gahom bilang Hari kag ang awtoridad ni Cristo nga iya pinili! Kay ginpalayas na sa langit ang manug-akusar sang aton mga utod sa pagtuo. Wala sing pahuway ang iya pag-akusar sa ila sa aton Dios. 11Pero ginpierdi siya sang aton kapareho nga mga tumuluo paagi sa dugo sang Karnero, kag paagi sa kamatuoran nga ila ginbantala. Kag wala sila nahadlok nga magtaya sang ila kabuhi tungod sa ila pagtuo. 12Gani magkalipay kamo, kamo nga nagaestar sa langit. Pero kaluluoy kamo nga nagaestar sa duta kag sa dagat, tungod kay nagpanaog na si Satanas dira sa inyo. Naakig gid siya katama tungod kay nahibaluan niya nga malip-ot na gid lang ang iya tion nga nabilin.”

13Sang matalupangdan sang dragon nga ginhulog na siya sa duta, ginlagas niya dayon ang babayi nga nagbata sing lalaki. 14Pero ginhatagan ang babayi sing duha ka pakpak nga pareho sa dako nga agila, agod makalupad siya pakadto sa iya lugar sa kamingawan nga sa diin pagaasikasuhon siya sa sulod sang tatlo ka tuig kag tunga, kag indi siya maano sang man-og. 15Gani nagbuga dayon ang man-og sing madamo nga tubig nga daw sa baha pakadto didto sa babayi agod anuron siya. 16Pero ginbuligan sang duta ang babayi. Nag-abri ang duta kag ginsuyop ang tubig nga halin sa baba sang dragon. 17Kag nagdugang pa gid ang kaakig sang dragon sa babayi, gani ang iya ginhimo, nagpakig-away siya sa iban nga mga bata sang babayi. Ini nga mga bata wala sing iban kundi ang tanan nga nagatuman sa mga sugo sang Dios kag nagasunod sa kamatuoran nga ginpanudlo ni Jesus. 18Kag nagtindog ang dragon sa baybayon.

Hoffnung für Alle

Offenbarung 12:1-18

Die Frau und die beiden Tiere

(Kapitel 12–14)

Die Frau und der Drache

1Am Himmel sah man jetzt eine gewaltige Erscheinung: eine Frau, die mit der Sonne bekleidet war und den Mond unter ihren Füßen hatte. Auf dem Kopf trug sie eine Krone aus zwölf Sternen. 2Sie war hochschwanger und schrie unter den Geburtswehen vor Schmerz. 3Dann gab es noch eine Erscheinung am Himmel: Plötzlich sah ich einen riesigen, feuerroten Drachen mit sieben Köpfen und zehn Hörnern. Auf jedem seiner Köpfe trug er eine Krone. 4Mit seinem Schwanz fegte er ein Drittel aller Sterne vom Himmel und schleuderte sie auf die Erde. Der Drache stellte sich vor die Frau; denn er wollte ihr Kind verschlingen, sobald es geboren war. 5Die Frau brachte einen Sohn zur Welt, der einmal mit eisernem Zepter über die Völker der Erde herrschen sollte. Das Kind wurde zu Gott entrückt und vor seinen Thron gebracht. 6Die Frau aber floh in die Wüste, wo Gott selbst einen Zufluchtsort für sie vorbereitet hatte. 1260 Tage sollte sie dort versorgt werden.

7Dann brach im Himmel ein Krieg aus: Michael und seine Engel griffen den Drachen an. Der Drache schlug mit seinem Heer von Engeln zurück; 8doch sie verloren den Kampf und durften nicht länger im Himmel bleiben. 9Der große Drache ist niemand anders als der Teufel oder Satan, die listige Schlange, die schon immer die ganze Welt verführt hat. Er wurde mit allen seinen Engeln aus dem Himmel auf die Erde hinuntergestürzt.

10Jetzt hörte ich eine gewaltige Stimme im Himmel rufen:

»Nun hat Gott den Sieg errungen,

er hat seine Stärke gezeigt

und seine Herrschaft aufgerichtet!

Alle Macht liegt in den Händen dessen,

den er als König auserwählt und eingesetzt hat:

Jesus Christus12,10 Wörtlich: (in den Händen) seines Christus. – »Christus« ist die griechische Übersetzung des hebräischen »Messias« (= der gesalbte König). Vgl. »salben/Salbung« in den Sacherklärungen.! Denn der Ankläger ist gestürzt,

der unsere Brüder und Schwestern

Tag und Nacht vor Gott beschuldigte.

11Sie haben ihn besiegt durch das Blut des Lammes

und weil sie sich zu dem Lamm bekannt haben.

Für dieses Bekenntnis haben sie ihr Leben

eingesetzt und den Tod nicht gefürchtet.

12Darum freu dich nun, Himmel,

freut euch alle, die ihr darin wohnt!

Aber wehe euch, Erde und Meer!

Der Teufel ist zu euch herabgekommen.

Er schnaubt vor Wut, denn er weiß,

dass ihm nicht mehr viel Zeit bleibt.«

13Als der Drache merkte, dass er auf die Erde hinabgeworfen worden war, verfolgte er die Frau, die den Sohn geboren hatte. 14Doch Gott gab der Frau die starken Flügel eines Adlers. So konnte sie an ihren Zufluchtsort in der Wüste fliehen. Dreieinhalb Jahre12,14 Wörtlich: Eine Zeit und (zwei) Zeiten und eine halbe Zeit. – Vgl. Daniel 7,25; 12,7. wurde sie hier versorgt und war vor den Angriffen des Drachen, der bösen Schlange, sicher. 15Doch die Schlange gab nicht auf. Sie ließ eine gewaltige Wasserflut aus ihrem Rachen schießen, mit der die Frau fortgerissen werden sollte. 16Aber die Erde half der Frau. Sie öffnete sich und verschlang die Wassermassen, die der Drache ausspuckte. 17Darüber wurde der Drache so wütend, dass er jetzt alle anderen Nachkommen dieser Frau bekämpfte. Das sind die Menschen, die nach Gottes Geboten leben und sich zu Jesus bekennen. 18Und der Drache begab sich an den Strand des Meeres.