1Sang nahauna nga bulan sang ikaduha nga tuig halin sang pagguwa sang mga Israelinhon sa Egipto, nagsiling ang Ginoo kay Moises didto sa kamingawan sang Sinai, 2“Ipasaulog sa mga Israelinhon ang Piesta sang Paglabay sang Anghel sa natalana nga tion, 3umpisa sa pagsalop sang adlaw sa ika-14 nga adlaw sang sini nga bulan. Kinahanglan nga sundon gid ninyo ang tanan nga pagsulundan parte sa sini nga piesta.”
4Gani ginsilingan ni Moises ang mga Israelinhon sa pagsaulog sang Piesta sang Paglabay sang Anghel, 5kag gintuman nila ini didto sa kamingawan sang Sinai sang pagsalop sang adlaw sa ika-14 nga adlaw sang nahauna nga bulan. Ginhimo ini sang tanan nga Israelinhon suno sa ginsugo sang Ginoo kay Moises.
6Pero may iban sa ila nga wala nakasaulog sang sini nga piesta, tungod kay sa sina nga adlaw ginkabig sila nga mahigko tungod nga nakatandog sila sang patay. Gani sadto mismo nga adlaw nagkadto sila kay Moises kag kay Aaron 7kag nagsiling, “Nangin mahigko kami tungod nakatandog kami sang patay, pero ngaa bala nga indi kami pagtugutan sa pagselebrar sang sini nga piesta kag sa paghalad sang mga halad sa Ginoo upod sa iban nga mga Israelinhon sa natalana nga tion?” 8Nagsabat si Moises sa ila, “Maghulat lang anay kamo hasta mahibaluan ko kon ano ang isugo sang Ginoo sa akon parte sa inyo.”
9Nagsiling ang Ginoo kay Moises, 10“Silinga ang mga Israelinhon nga ang bisan sin-o sa ila ukon sa ila mga kaliwat nga nangin mahigko tungod sa pagtandog sang patay ukon tungod nagbiyahe siya sa malayo, makasaulog gihapon sang Piesta sang Paglabay sang Anghel. 11Saulugon nila ini pagkaligad sang isa ka bulan, umpisa sa pagsalop sang adlaw sa ika-14 nga adlaw sang ikaduha nga bulan. Magakaon sila sang karnero nga may upod nga tinapay nga wala sing inugpahabok kag sang mapait nga tanom. 12Kinahanglan nga wala gid sila sing may ibilin sini pagkaaga, kag indi man nila pagbalion ang mga tul-an sang karnero. Kon magsaulog sila sang Piesta sang Paglabay sang Anghel, kinahanglan nga sundon gid nila ang tanan nga pagsulundan parte sini.
13“Pero ang tawo nga indi magsaulog sang Piesta sang Paglabay sang Anghel, bisan matinlo siya kag wala nagbiyahe sa malayo, ina nga tawo dapat indi na pagkabigon nga sakop ninyo, tungod kay wala siya naghalad sang halad para sa Ginoo sa natalana nga tion. Ina nga tawo magaantos sa iya nga sala.
14“Kon ang indi Israelinhon nga nagaestar upod sa inyo gusto magsaulog sang Piesta sang Paglabay sang Anghel, kinahanglan nga saulugon niya ini suno sa tanan nga pagsulundan parte sini. Pareho lang ang mga pagsulundan para sa mga tumandok nga mga Israelinhon kag sa mga indi Israelinhon.”
Ang Panganod sa Tolda nga Simbahan
(Exo. 40:34-38)
15Sang adlaw nga ginpatindog ang Tolda nga Simbahan nga sa diin nabutang ang Kasuguan, ginlikupan ini sang panganod. Halin sa gab-i hasta sa aga nagasiga ang panganod nga daw sa kalayo. 16Amo ini ang nagakatabo permi—nagalikop ang panganod sa Tolda kon adlaw kag nagasiga ini nga daw sa kalayo kon gab-i. 17Kon mag-alsa na gani ang panganod sa ibabaw sang Tolda kag maghalin, nagahalin man ang mga Israelinhon, kag kon diin gani magpundo ang panganod didto man sila nagakampo. 18Gani nagalakat kag nagakampo ang mga Israelinhon suno sa mando sang Ginoo. Wala sila nagalakat kon nagalikop pa ang panganod sa Tolda. 19Bisan magdugay ang panganod sa ibabaw sang Tolda, nagahulat lang sila sa sugo sang Ginoo kag wala sila nagahalin. 20Kon kaisa mga pila lang ka adlaw ang panganod sa ibabaw sang Tolda, gani ang mga tawo nagapabilin man sing pila lang ka adlaw. Dayon suno sa mando sang Ginoo nagahalin sila. 21Kon kaisa man nagapabilin ini sa isa lang ka gab-i kag pagkaaga nagapaibabaw ini, kag nagalakat man dayon ang mga Israelinhon. Bisan gab-i ukon adlaw, basta magpaibabaw ang panganod nagalakat man ang mga Israelinhon. 22Kon magpabilin man ang panganod sa ibabaw sang Tolda sing duha ka adlaw ukon mga isa ka bulan ukon mga isa ka tuig, nagapabilin man ang mga Israelinhon sa ila kampo. Pero kon magpaibabaw na gani ang panganod, nagalakat man dayon sila. 23Gani nagakampo kag nagalakat ang mga Israelinhon suno sa mando sang Ginoo. Kag gintuman nila ang mga sugo sang Ginoo paagi kay Moises.
A Celebração da Páscoa
1O Senhor falou com Moisés no deserto do Sinai, no primeiro mês do segundo ano depois que o povo saiu do Egito. Ele disse: 2“Os israelitas devem celebrar a Páscoa na ocasião própria. 3Celebrem-na no tempo determinado, ao pôr do sol do décimo quarto dia deste mês, de acordo com todas as suas leis e ordenanças”.
4Então Moisés ordenou aos israelitas que celebrassem a Páscoa; 5eles a celebraram no deserto do Sinai, ao pôr do sol do décimo quarto dia do primeiro mês. Os israelitas fizeram tudo conforme o Senhor tinha ordenado a Moisés.
6Mas alguns deles não puderam celebrar a Páscoa naquele dia porque se haviam tornado impuros por terem tocado num cadáver. Por isso procuraram Moisés e Arão naquele mesmo dia 7e disseram a Moisés: “Nós nos tornamos impuros por termos tocado num cadáver, mas por que deveríamos ser impedidos de apresentar a nossa oferta ao Senhor na ocasião própria, como os demais israelitas?”
8Moisés respondeu-lhes: “Esperem até que eu saiba o que o Senhor ordena a respeito de vocês”.
9Então o Senhor disse a Moisés: 10“Diga o seguinte aos israelitas: Quando algum de vocês ou dos seus descendentes se tornar impuro por tocar algum cadáver ou estiver distante por motivo de viagem, ainda assim poderá celebrar a Páscoa do Senhor. 11Deverão celebrá-la no décimo quarto dia do segundo mês, ao pôr do sol. Comerão o cordeiro com pães sem fermento e com ervas amargas. 12Não deixarão sobrar nada até o amanhecer e não quebrarão nenhum osso do cordeiro. Quando a celebrarem, obedeçam a todas as leis da Páscoa. 13Se, porém, um homem estiver puro e não estiver distante por motivo de viagem e ainda assim não celebrar a Páscoa, ele será eliminado do meio do seu povo porque não apresentou a oferta do Senhor na ocasião própria. Ele sofrerá as consequências do seu pecado.
14“Um estrangeiro residente entre vocês, que queira celebrar a Páscoa do Senhor, deverá fazê-lo de acordo com as leis e ordenanças da Páscoa. Vocês terão as mesmas leis para o estrangeiro e para o natural da terra”.
A Nuvem sobre o Tabernáculo
15No dia em que foi armado o tabernáculo, a tenda que guarda as tábuas da aliança, a nuvem o cobriu. Desde o entardecer até o amanhecer a nuvem por cima do tabernáculo tinha a aparência de fogo. 16Era assim que sempre acontecia: de dia a nuvem o cobria, e de noite tinha a aparência de fogo. 17Sempre que a nuvem se levantava de cima da Tenda, os israelitas partiam; no lugar em que a nuvem descia, ali acampavam. 18Conforme a ordem do Senhor, os israelitas partiam e, conforme a ordem do Senhor, acampavam. Enquanto a nuvem estivesse por cima do tabernáculo, eles permaneciam acampados. 19Quando a nuvem ficava sobre o tabernáculo por muito tempo, os israelitas cumpriam suas responsabilidades para com o Senhor e não partiam. 20Às vezes a nuvem ficava sobre o tabernáculo poucos dias; conforme a ordem do Senhor, eles acampavam e, também conforme a ordem do Senhor, partiam. 21Outras vezes a nuvem permanecia somente desde o entardecer até o amanhecer e, quando se levantava pela manhã, eles partiam. De dia ou de noite, sempre que a nuvem se levantava, eles partiam. 22Quer a nuvem ficasse sobre o tabernáculo dois dias, quer um mês, quer mais tempo, os israelitas permaneciam no acampamento e não partiam; mas, quando ela se levantava, partiam. 23Conforme a ordem do Senhor acampavam e conforme a ordem do Senhor partiam. Nesse meio tempo, cumpriam suas responsabilidades para com o Senhor, de acordo com as suas ordens, anunciadas por Moisés.
