Ang mga Tribo sa Sidlangan sang Suba sang Jordan
(Deu. 3:12-22)
1Ang mga tribo ni Reuben kag ni Gad may madamo gid nga mga kasapatan. Gani pagkakita nila nga ang duta sang Jazer kag Gilead maayo nga lugar para sa mga kasapatan, 2nagkadto sila kay Moises, Eleazar, kag sa mga pangulo sang katilingban sang Israel kag nagsiling, 3“Ang Atarot, Dibon, Jazer, Nimra, Heshbon, Eleale, Sebam, Nebo, kag Beon— 4ang mga lugar nga ginlaglag sang Ginoo paagi sa mga Israelinhon—maayo nga lugar para sa mga kasapatan, kag kami madamo sang kasapatan. 5Gani kon nalipay ka sa amon, sir, ihatag ini nga mga duta sa amon bilang amon parte. Indi kami pagpaestara sa tabok sang Suba sang Jordan.”
6Nagsiling si Moises sa mga tribo ni Gad kag ni Reuben, “Ano ang buot ninyo silingon, mapabilin lang kamo diri samtang ang inyo kapareho nga mga Israelinhon magkadto sa inaway? 7Ginapalas-ay lang ninyo ang mga Israelinhon sa pagkadto sa duta nga ginhatag sang Ginoo sa ila. 8Amo man ini ang ginhimo sadto sang inyo mga katigulangan sang ginpadala ko sila halin sa Kadesh Barnea sa pagtan-aw sang sini nga duta. 9Sang nakaabot sila sa Eshcol nga ililigan sang tubig kag nakita nila ang duta, ginpalas-ay nila ang mga Israelinhon sa pagkadto sa duta nga ginhatag sang Ginoo sa ila. 10Puwerte gid ang kaakig sang Ginoo sadto nga adlaw kag nagsumpa siya: 11‘Tungod kay wala sila nagsunod sa akon sing tinagipusuon, wala sing bisan isa sa ila nga nagaedad sing 20 ka tuig paibabaw nga naghalin sa Egipto nga makakita sang duta nga ginpromisa ko kay Abraham, Isaac kag Jacob 12luwas lang kay Caleb nga anak ni Jefune nga Keniznon kag kay Josue nga anak ni Nun, kay nagsunod sila sa akon sing tinagipusuon.’ 13Puwerte ang kaakig sang Ginoo sa mga Israelinhon. Gani ginpatalang-talang niya sila sa kamingawan sa sulod sang 40 ka tuig, hasta nga nagkalamatay atong bug-os nga henerasyon nga naghimo sang malain sa iya panulok.
14“Kag karon, kamo nga mga kaliwat sang mga makasasala amo naman ang nagbulos sa inyo mga katigulangan kag ginadugangan pa gid ninyo ang kaakig sang Ginoo sa mga Israelinhon. 15Kon indi kamo magsunod sa Ginoo pabay-an niya liwat ini nga katawhan diri sa kamingawan, kag kamo ang mangin kabangdanan sang ila kalaglagan.”
16Pero nagpalapit pa sila kay Moises kag nagsiling, “Mahimo lang kami diri sang mga toril para sa amon mga kasapatan, kag mga banwa para sa amon mga kababayihan kag kabataan. 17Pero handa kami sa pagpanguna sa amon kapareho nga mga Israelinhon sa pagpakig-away hasta nga madala namon sila sa ila mga lugar. Samtang nagapakig-away kami, diri lang ang amon mga kababayihan kag kabataan mag-estar sa napaderan nga mga banwa nga amon patindugon, agod hilway sila sa mga pumuluyo sang sini nga duta. 18Indi kami magpauli hasta nga ang tanan nga Israelinhon makabaton sang duta nga ila palanublion. 19Pero indi namon gusto nga makabaton sang duta upod sa ila sa tabok sang Jordan. Kay ang duta diri sa sidlangan dampi sang Jordan amo ang amon palanublion.”
20Nagsiling si Moises sa ila, “Kon desidido gid man kamo sa atubangan sang Ginoo nga mag-upod sa inaway, 21kag magtabok ang tanan ninyo nga mga soldado sa Jordan hasta nga matabog sang Ginoo ang iya mga kaaway, 22kag mapanag-iyahan ang duta, ti, puwede na kamo makabalik diri kay natuman na ninyo ang inyo obligasyon sa Ginoo kag sa kapareho ninyo nga Israelinhon. Kag ini nga duta mangin inyo na sa atubangan sang Ginoo.
23“Pero kon indi ninyo ini paghimuon, makasala kamo sa Ginoo, kag sigurado gid nga bayaran ninyo ang inyo sala. 24Sige, magtukod kamo sang mga banwa para sa inyo nga kababayihan kag mga kabataan, kag maghimo sang mga toril para sa inyo mga kasapatan, pero dapat tumanon ninyo ang inyo ginpromisa.”
25Nagsabat ang mga tribo ni Gad kag ni Reuben kay Moises, “Sir, tumanon namon ang imo mga sugo. 26Magapabilin diri sa mga banwa sang Gilead ang amon mga asawa, mga kabataan, kag mga kasapatan. 27Pero kami iya nga makasarang sa pagpakig-away magatabok sa Jordan sa pagpakig-away suno sa mando mo sa amon.”
28Gani nagmando si Moises kay Eleazar nga pari, kay Josue nga anak ni Nun, kag sa mga pangulo sang mga tribo sang Israel. 29Siling niya, “Kon desidido gid man sa atubangan sang Ginoo ang mga tribo ni Gad kag ni Reuben nga magtabok sa Jordan sa pagpakig-away, kag kon maagaw na ninyo ang amo nga duta, ihatag ninyo sa ila ang duta sang Gilead agod ila panag-iyahan. 30Pero kon indi gani sila magtabok upod sa inyo, ti dapat magbaton sila sang duta upod sa inyo didto sa duta sang Canaan.”
31Nagsiling ang mga tribo ni Gad kag ni Reuben, “Sir, tumanon namon ang ginsiling sang Ginoo. 32Desidido kami sa atubangan sang Ginoo nga magtabok sa Jordan pakadto sa Canaan sa pagpakig-away, pero ang amon palanublion nga duta amo ining diri sa sidlangan dampi sang Jordan.”
33Gani ginhatag ni Moises sa mga tribo ni Gad, ni Reuben, kag sa katunga sang tribo ni Manase nga anak ni Jose ang ginharian ni Sihon nga hari sang mga Amornon kag ang ginharian ni Og nga hari sang Bashan—ang bug-os gid nga duta pati ang mga banwa kag mga teritoryo sa palibot sini.
34Gintukod liwat sang tribo ni Gad ang Dibon, Atarot, Aroer, 35Atrot Shofan, Jazer, Jogbeha, 36Bet Nimra, kag Bet Haran. Ini nga mga banwa ginpalibutan nila sang pader. Naghimo man sila sang mga toril para sa ila mga kasapatan. 37Kag gintukod liwat sang mga tribo ni Reuben ang Heshbon, Eleale, Kiriataim 38pati ang mga lugar nga ginatawag anay nga Nebo kag Baal Meon, kag ang Sibma. Gin-ilisan nila ang mga ngalan sang mga banwa nga ila gintukod liwat.
39Ang mga kaliwat ni Makir nga anak ni Manase nagsalakay sa Gilead, kag naagaw nila ini kag ginpangtabog nila ang mga Amornon nga nagaestar didto. 40Gani ginhatag ni Moises ang Gilead sa mga kaliwat ni Makir, nga mga kaliwat man ni Manase, kag didto sila nag-estar. 41Si Jair nga kaliwat man ni Manase nakaagaw sang mga baryo sa Gilead kag gin-ngalanan niya ini nga “Mga Baryo ni Jair.” 42Naagaw ni Noba ang Kenat kag ang mga baryo sa palibot sini kag gintawag niya ini nga “Noba” suno sa iya ngalan.
Ruben en Gad
1Toen het volk Israël in het land van Jazer en Gilead aankwam, viel het de stammen van Ruben en Gad, die beide grote schaapskudden bezaten, op wat een prachtig land dat voor hun schapen was. 2Daarom gingen zij naar Mozes, de priester Eleazar en de andere stamleiders en zeiden: 3-4 ‘De Here heeft Israël gebruikt om de inwoners van deze hele streek te vernietigen: Atarot, Dibon, Jazer, Nimra, Chesbon, Eleale, Sebam, Nebo en Beon. De hele streek is uitstekend geschikt voor schapen, ideaal voor onze kudden. 5Sta ons alstublieft toe dat wij deze streek als ons deel nemen in plaats van het land aan de andere kant van de Jordaan.’ 6‘Willen jullie hier met de armen over elkaar blijven zitten, terwijl jullie broeders de rivier oversteken en aan de overkant de kastanjes uit het vuur halen?’ wilde Mozes van hen weten. 7‘Zijn jullie van plan het hele volk te ontmoedigen, zodat het niet durft over te steken naar het land dat de Here het heeft gegeven? 8Jullie gaan jullie vaders achterna! Ik stuurde hen vanuit Kades-Barnea op een verkenningstocht, 9maar toen zij genoeg hadden gezien en terugkeerden vanuit het dal van Eskol, ontmoedigden zij de Israëlieten zó dat deze het beloofde land niet durfden binnentrekken. 10-11 De toorn van de Here keerde zich in alle hevigheid tegen hen en Hij zwoer dat van allen die Hij uit Egypte had gered, niemand boven de twintig jaar het land dat Hij aan Abraham, Isaak en Jakob had beloofd, zou zien hoewel de Here deze belofte met een eed had bekrachtigd. Maar zij hadden geweigerd te doen wat Hij van hen had gevraagd. 12De enige uitzonderingen daarop waren Kaleb en Jozua, want zij volgden de Here met hun hele hart en riepen het volk op het beloofde land binnen te trekken. 13De Here liet ons veertig jaar in de woestijn heen en weer zwerven tot die opstandige generatie was gestorven. 14En hier staan jullie weer, een stel zondaars dat precies hetzelfde doet! Nu zijn er alleen meer van jullie, dus de toorn van de Here zal deze keer nog heviger zijn dan de vorige keer. 15Als jullie je op deze manier van de Here afkeren, zal Hij het volk nog langer in de woestijn laten blijven. Jullie zullen verantwoordelijk zijn voor de vernietiging van zijn volk en een ramp over deze hele natie brengen!’ 16‘Maar dat bedoelden we helemaal niet!’ begonnen zij haastig uit te leggen. ‘Wij zullen hier schaapskooien voor onze kudden en steden voor onze kinderen bouwen, 17maar wijzelf gaan gewapend met jullie mee, aan het hoofd van het leger, totdat jullie veilig bij jullie erfdeel zijn aangekomen. Maar dan moeten wij hier eerst ommuurde steden voor onze gezinnen bouwen om hen te beschermen tegen aanvallen van de plaatselijke bevolking. 18Wij zullen ons hier niet vestigen voordat het hele volk Israël zijn erfdeel heeft gekregen. 19Wij willen geen land aan de overkant van de Jordaan, wij hebben het liever hier, ten oosten van de rivier.’
20Toen zei Mozes: ‘Goed, als jullie doen wat jullie hebben gezegd en de wapens ter hand nemen om de oorlog van de Here te voeren 21en jullie troepen aan de overzijde van de Jordaan houden tot Hij onze vijanden heeft verdreven, 22dan mogen jullie, als het land helemaal aan de Here is onderworpen, terugkeren. Dan hebben jullie je plicht gedaan tegenover de Here en de rest van het volk Israël. En het land aan de oostzijde van de Jordaan zal jullie bezit zijn van de Here. 23Maar als jullie niet doen wat jullie hebben gezegd, zullen jullie tegen de Here hebben gezondigd en de straf voor die zonde niet ontlopen. 24Vooruit maar, bouw schaapskooien voor de kudden en steden voor de gezinnen en doe wat jullie hebben gezegd.’
25‘We zullen uw aanwijzingen precies opvolgen,’ beloofden de mannen van Gad en Ruben. 26‘Onze kinderen, vrouwen, kudden en het vee zullen hier in de steden van Gilead blijven. 27Maar al onze strijders zullen oversteken om voor de Here te vechten, precies zoals u hebt gezegd.’
28Toen gaf Mozes zijn toestemming en zei tegen de priester Eleazar, Jozua en de stamleiders van Israël: 29‘Als alle mannen van de stammen Gad en Ruben die zijn aangewezen om voor de Here te vechten, met jullie de Jordaan oversteken, moeten jullie als het hele land is veroverd, hun het land Gilead geven. 30Maar als zij weigeren met jullie op te trekken voor de strijd, moeten zij genoegen nemen met land tussen de rest van de stammen in het land Kanaän.’ 31En de stammen van Gad en Ruben zeiden opnieuw: ‘Wat de Here ons heeft opgedragen, zullen wij doen. 32Wij zullen de Here volledig bewapend in Kanaän volgen, maar ons eigen land zal hier zijn aan deze kant van de Jordaan.’ 33Zo wees Mozes het land van koning Sichon van de Amorieten en koning Og van Basan—al het land en de steden—toe aan de stammen Gad, Ruben en de tak van Manasse, de zoon van Jozef. 34-36De stam van Gad bouwde de volgende steden: Dibon, Atarot, Aroër, Atrot-Sofan, Jazer, Jogbeha, Bet-Nimra en Bet-Haran. Dit waren ommuurde steden met schaapskooien. 37-38 De stam van Ruben bouwde de steden Chesbon, Eleale, Kirjataïm, Nebo, Baäl-Meon, Musabboth-Sem en Sibma. Later gaven de Israëlieten deze steden, die zij eerst hadden veroverd en verwoest, andere namen. 39En de familie van Machir, een deel van de stam Manasse, trok naar Gilead en veroverde het. Zij verdreven de Amorieten die daar woonden. 40Daarom gaf Mozes Gilead aan de Machirieten en zij vestigden zich daar. 41De mannen van Jaïr, een ander deel van de stam van Manasse, veroverden vele steden en dorpen in Gilead en veranderden de naam van dat gebied in Havvoth-Jaïr (Dorpen van Jaïr). 42In diezelfde tijd leidde een zekere Nobach een leger naar Kenat en de omliggende dorpen en veroverde dat gebied. Hij noemde het gebied Nobach, naar zichzelf.
