Ginbuligan ni Nehemias ang mga Imol
1Karon nagreklamo ang iban nga mga lalaki kag ang ila mga asawa sa kapareho nila nga mga Judio. 2Nagsiling sila, “Dako ang amon pamilya kag nagakinahanglan kami sang pagkaon agod mabuhi.” 3May iban man sa ila nga nagsiling, “Ginprenda na lang namon ang amon mga uma, mga talamnan sang ubas, kag ang amon mga balay agod may makaon kami sa tion sang tiggulutom.” 4May iban pa gid sa ila nga nagsiling, “Nakapanghulam kami sang kuwarta para ibayad sa hari sa buhis sang amon mga uma kag mga talamnan sang ubas. 5Bisan kami kag ang amon mga anak kapareho nila nga mga Judio, kinahanglan nga ipaulipon namon sa ila ang amon mga anak agod may kuwarta kami. Sa matuod lang, ang iban namon nga mga anak nga babayi ginbaligya na namon nga ulipon. Pero wala kami sing may mahimo tungod kay ang amon mga uma kag mga talamnan sang ubas ginapanag-iyahan na sang iban.”
6Sang mabatian ko ang ila mga reklamo naakig gid ako. 7Ginhunahuna ko sing maayo ang situasyon, kag dayon gin-akusar ko ang mga pangulo kag mga opisyal. Siling ko, “Ginapigos ninyo ang inyo mga kasimanwa! Kay kon maghulam sila sa inyo sang kuwarta ginapasakaan ninyo.” Dayon ginpatipon ko ang mga tawo para sa isa ka miting. 8Siling ko, “Ginatinguhaan gid naton sa aton masarangan nga matubos ang aton kapareho nga mga Judio nga nagbaligya sang ila kaugalingon bilang ulipon sa mga indi Judio. Pero karon, tungod sa inyo ginahimo, nagakapilitan naman sila nga magbaligya sang ila kaugalingon. Permi na lang bala naton sila nga tubuson?” Naghipos lang sila kay wala sila sing may irason.
9Nagpadayon ako sa paghambal, “Indi maayo ang inyo ginahimo. Dapat kuntani magkabuhi kamo nga may kahadlok sa Dios agod indi kita pagyagutaon sang iban nga mga nasyon nga aton kaaway. 10Ako mismo kag ang akon mga paryente kag mga tinawo nagpahulam sang kuwarta kag pagkaon5:10 pagkaon: sa literal, uyas. Amo man sa bersikulo 11. sa aton mga kasimanwa. Pero indi na naton sila pagpabayaron sa ila mga utang!5:10 indi na naton sila pagpabayaron sa ila mga utang: ukon, indi na naton pagpasakaan ang ila utang. 11Karon mismo ibalik ninyo ang mga uma, mga talamnan sang ubas, mga talamnan sang olibo, kag ang mga balay sang may utang sa inyo. Ibalik man ninyo ang saka sa ginpahulam ninyo nga kuwarta, uyas, duga sang ubas, kag lana.” 12Nagsabat sila, “Ibalik namon ato tanan sa ila. Indi na namon sila pagsukton. Tumanon namon ang ginasiling mo.”
Dayon ginpatawag ko ang mga pari kag ginpasumpa sa ila atubangan ang mga pangulo kag mga opisyal nga tumanon nila ang ila ginpromisa. 13Ginwaswas ko dayon ang wagkos5:13 wagkos: Ang mga bayo sang una wala sing bulsa, gani ang ginahimo nila nga bulsa amo ang wagkos sa ila hawak. Ang pagwaswas sini nagasimbolo sang pagkadula sang tanan. sa akon hawak kag nagsiling, “Kabay pa nga pareho sini ang himuon sang Dios sa inyo balay kag pagkabutang kon indi ninyo pagtumanon ang inyo ginpromisa. Kabay pa nga dulaon niya ini tanan sa inyo.”
Ang tanan nga tawo didto nagsabat, “Kabay pa,” kag gindayaw nila ang Ginoo. Kag gintuman sang mga pangulo kag mga opisyal ang ila ginpromisa.
Ang Kaalwan ni Nehemias
14Sa sulod sang dose ka tuig nga nagserbisyo ako bilang gobernador sang Juda, halin sang ika-20 nga tuig hasta sang ika-32 nga tuig sang paghari ni Artaserkses, wala gid ako kag ang akon mga paryente magbaton sang pagkaon nga para sa gobernador. 15Pero ang mga gobernador nga nauna sa akon nangin palas-anon sang mga tawo, tungod kay nagpangayo gid sila sang ila adlaw-adlaw nga pagkaon kag bino luwas pa sang 40 ka bilog nga pilak. Pati ang ila mga opisyal nag-abuso sa mga tawo. Pero wala ko gid ato ginhimo, tungod kay may pagtahod ako sa Dios. 16Sa baylo, ginhimo ko ang tanan agod mapatindog liwat ang pader sa bulig sang akon mga tinawo. Kag wala gid ako5:16 ako: Amo ini sa Syriac, sa Septuagint, kag sa iban nga mga kopya sang Hebreo. Sa kalabanan nga mga kopya sang Hebreo, kami. nag-angkon sang duta. 17Permi ko gani ginapakaon ang 150 ka Judio nga mga opisyal wala labot sa mga bisita halin sa palibot nga mga nasyon. 18Adlaw-adlaw ako nga nagapaihaw sang isa ka baka, anom ka matambok nga mga karnero, kag madamo nga manok. Kag kada napulo ka adlaw nagapaguwa ako sang madamo nga bino nga lain-lain sang klase. Bisan amo ini ang akon mga galastuhan wala gid ako nagbaton sang pagkaon nga para sa gobernador, tungod kay nahibaluan ko nga ginabug-atan na ang mga tawo.
19Nagpangamuyo ako, “O Dios ko, kabay pa nga pakamaayuhon mo ako sa tanan nga ginhimo ko para sa sini nga katawhan.”
Neemias ajuda os pobres
1Foi nessa altura que se levantou um grande clamor de protesto, entre o povo, homens e mulheres, contra certos judeus ricos que os exploravam. 2Diziam: “Nós temos famílias numerosas. Precisamos de mais alimento para sobreviver.” 3Outros diziam: “Empenhámos os campos, as vinhas ou as casas para conseguir alimento em tempo de fome.” 4Alguns nem isso podiam fazer, pois tinham já dado tudo o que possuíam para poder pagar os impostos ao rei. 5“Somos irmãos e os filhos deles são iguais aos nossos!”, protestava o povo. “Porque é que haveríamos de vender os nossos filhos como escravos para conseguir dinheiro para viver? Vendemos já algumas das nossas filhas e não arranjámos dinheiro para as redimir, pois as propriedades que tínhamos foram empenhadas.”
6Fiquei muito zangado ao saber de tal coisa. 7Por isso, depois de refletir, resolvi advertir esses chefes e os magistrados: “Que é isso que andam a fazer? Como ousam tomar penhor para ajudar um israelita?” Organizei mesmo um debate público para se julgar sobre essa questão. 8Nessa discussão pública disse-lhes com veemência: “Muitos de nós estamos a fazer tudo o que é possível para ajudar os nossos irmãos judeus que regressaram do exílio, onde eram escravos, lá numa terra distante; agora vocês estão a forçá-los a tornarem-se escravos aos pagãos de novo. Quantas vezes será preciso resgatá-los?” Os acusados não tinham, naturalmente, nada a dizer em sua defesa.
9E continuei a dirigir-me a eles: “O que estão a fazer é mau! Não deveriam vocês viver no temor do nosso Deus? Não temos nós já bastantes inimigos entre as nações que nos rodeiam e zombam de nós? 10Muitos de nós estão mesmo a emprestar dinheiro e cereais aos nossos irmãos, sem cobrar juros. Peço-vos que parem com esses negócios de usura. 11Devolvam-lhes hoje mesmo os campos, as vinhas, os olivais e as casas, bem como todo o valor em juros que cobraram deles: a centésima parte do dinheiro, do trigo, do vinho e do azeite.”
12Eles concordaram com a minha proposta e disseram que estavam de acordo em ajudar os seus irmãos, sem lhes pedir as terras como penhor e sem os obrigar a vender os filhos. Convoquei então os sacerdotes e fiz com que esses homens prometessem solenemente que manteriam a sua promessa.
13Sacudi também o meu manto e disse: “Assim sacuda Deus para fora da sua casa e do seu serviço todo aquele que não cumprir esta promessa; seja assim sacudido e despojado do que tem!”
Todo o povo exclamou: “Amém!”, e louvou ao Senhor. O povo cumpriu a sua palavra.
14Durante os 12 anos em que fui governador de Judá, desde o ano 20 até ao ano 32 do reinado de Artaxerxes, nem eu nem os meus ajudantes aceitámos salário, nem qualquer outra espécie de gratificação do povo de Israel. 15Isto contrastou com a atuação dos governadores anteriores, que exigiam comida e vinho, e ainda 500 gramas de prata diários, e que mantinham a população à mercê dos seus ajudantes, que os tiranizavam; mas eu obedeci a Deus e não seria capaz de agir doutra maneira. 16Eu próprio trabalhei na reconstrução da muralha e nunca aceitei benefícios de terras; quis mesmo que os meus ajudantes também trabalhassem na obra de recuperação dos muros.
17Além disso, sentava à minha mesa 150 funcionários judeus, além dos visitantes de outras terras, que sempre os havia. 18Eram precisas, para cada dia, provisões que consistiam num boi, seis cordeiros gordos e um grande número de aves domésticas; precisávamos ainda de um grande fornecimento de vinhos, a cada dez dias. Recusei sempre fazer qualquer exigência a este povo, porque estava a atravessar um duro tempo de crise.
19Lembra-te de mim, ó meu Deus, e de tudo quanto fiz por este povo!
