Mga Kabangdanan sang Pagpakasala
(Mat. 18:6-7, 21-22; Mar. 9:42)
1Nagsiling si Jesus sa iya mga sumulunod, “Indi mahimo nga indi mag-abot ang mga butang nga mangin kabangdanan sang pagpakasala sang tawo. Pero kaluluoy ang tawo nga mangin kabangdanan sang pagpakasala sang iya isigkatawo. 2Mas maayo pa sa iya nga higtan ang iya liog sang galingan nga bato kag itagbong siya sa dagat sang sa mangin kabangdanan siya nga magpakasala ang isa sining mga kubos.17:2 mga kubos: posible ang buot silingon, mga imol; ukon, mga bag-o pa lang sa pagtuo; ukon, mga kabataan. 3Gani mag-andam kamo!
“Kon makasala ang imo utod sa imo, sawaya siya. Kag kon maghinulsol siya, patawara siya. 4Kon sa sulod sang isa ka adlaw makapito siya makasala sa imo, kag kada makasala siya nagapangayo siya sing patawad, patawara siya.”
Ang Pagtuo
5Nagsiling ang mga apostoles sa iya, “Ginoo, dugangi ang amon pagtuo!” 6Nagsabat ang Ginoo sa ila, “Kon may pagtuo kamo nga pareho lang kagamay sa binhi sang mustasa, sarang kamo makasiling sa sini nga kahoy, ‘Gabuta ang imo kaugalingon kag magsaylo sa dagat!’ Kag mapati ini sa inyo.”
Ang Katungdanan sang Suluguon
7Nagsiling pa gid si Jesus sa ila, “Halimbawa, may suluguon ka nga nagaarado ukon nagabantay sang imo mga sapat, kag bag-o lang siya makapauli halin sa iya obra. Bilang agalon magasiling bala ikaw sa iya, ‘Dali kaon na’? 8Siyempre indi, kundi magasiling ka, ‘Abi, himusi ako sang akon panihapon kag magserbi ka sa akon. Pagkatapos ikaw naman ang magkaon.’ 9Wala ginapasalamati ang suluguon tungod kay ginahimo lang niya ang iya katungdanan. 10Gani kamo man, sa tapos nga inyo mahimo ang ginapahimo sa inyo, hunahunaon ninyo nga kamo mga suluguon lang nga nagatuman sang inyo katungdanan.”
Gin-ayo ni Jesus ang Napulo ka Tawo nga May Delikado nga Balatian sa Panit
11Sang nagapanglakaton si Jesus pakadto sa Jerusalem, nag-agi siya sa dulunan sang Samaria kag Galilea. 12Sang nagapasulod siya sa isa ka baryo, ginsugata siya sang napulo ka tawo nga may delikado nga balatian sa panit.17:12 delikado nga balatian sa panit: Tan-awa ang footnote sa 4:27. Nagtindog lang sila sa ulo-unhan,17:12 Wala sila nagpalapit kay Jesus kay bawal sa ila ang magpalapit sa mga tawo, kay basi madagtaan nila ang mga tawo sang ila pagkahigko. 13kag nagasinggit, “Jesus, Manunudlo!17:13 Manunudlo: sa literal, Agalon. Maluoy ka sa amon!” 14Pagkakita ni Jesus sa ila, nagsiling siya, “Kadto kamo sa mga pari kag magpatan-aw sa ila.”17:14 magpatan-aw sa ila agod makita sang mga pari nga nadula na ang ila balatian kag makabig na sila nga matinlo sa ila relihiyon.
Sang nagalakat pa lang sila, naglimpyo na ang ila panit. 15Pagkakita sang isa sa ila nga naayo na siya, nagbalik siya kay Jesus nga nagasinggit sang pagdayaw sa Dios. 16Nagluhod siya kag nagpasalamat kay Jesus. Ato nga tawo Samariahanon. 17Dayon nagsiling si Jesus, “Indi bala nga napulo ang nag-alayo? Diin na ang siyam? 18Ngaa wala nagbalik ang iban agod magpasalamat sa Dios luwas sa sining tawo nga indi Judio?” 19Kag nagsiling si Jesus sa iya, “Tindog ka kag magpauli. Ang imo pagtuo nagluwas17:19 nagluwas: ang buot silingon sini sa Griego, nagluwas kag/ukon nag-ayo. sa imo.”
Ang Parte sa Paghari sang Dios
(Mat. 24:23-28, 37-41)
20May mga Pariseo nga nagpamangkot kay Jesus kon san-o magaabot ang paghari sang Dios. Nagsiling si Jesus sa ila, “Sa pagsugod sang paghari sang Dios wala sing tanda nga makita. 21Gani wala sing may makasiling, ‘Diri nagahari ang Dios!’ ukon, ‘Didto siya nagahari!’ kay ang paghari sang Dios ara mismo sa inyo.”
22Dayon nagsiling si Jesus sa iya mga sumulunod, “Magaabot ang tion nga magahandom kamo nga kuntani makita ninyo ako nga Anak sang Tawo bisan isa lang ka adlaw, pero indi pa ina matabo. 23May mga tawo nga magasiling sa inyo, ‘Didto siya!’ ukon ‘Ari siya!’ Indi kamo magpati sa ila ukon magpangita sa akon. 24Kay ako nga Anak sang Tawo magabalik pareho sang kilat nga nagakirab sa palibot.17:24 Ang buot silingon ni Jesus, kon magbalik siya, makita gid sang tanan. 25Pero madamo anay nga mga pag-antos ang akon dapat pagaagihan. Pagasikwayon ako sang mga tawo sa sini nga henerasyon.
26“Kon ano ang ginhimo sang mga tawo sang tiyempo ni Noe amo man ang himuon sang mga tawo sa tiyempo nga mag-abot na ako nga Anak sang Tawo. 27Sang tiyempo ni Noe, ang mga tawo wala na sing iban pa nga ginapinsar kundi magpangalipay. Sige lang ang ila kaon, inom, kag inasawahay hasta sa adlaw nga nagsulod si Noe sa barko. Dayon nag-abot ang grabe gid nga baha kag nalumos sila tanan. 28Ang himuon sang mga tawo mangin pareho man sang ginhimo sang mga tawo sang tiyempo ni Lot. Ang mga tawo sadto sige lang kaon, inom, pamakal, pamaligya, pananom, kag patindog sang ila mga balay. 29Pero sang adlaw nga si Lot nakaguwa na sa Sodom, nag-ulan didto sang kalayo kag asupre. Kag nagkalamatay sila tanan. 30Amo man ina ang matabo kon ako nga Anak sang Tawo mag-abot na. 31Sa sina nga adlaw, ang tawo nga matabuan nga ara sa guwa sang iya balay indi na magsulod pa sa pagkuha sang iya mga pagkabutang. Kag ang didto sa talamnan indi na magpauli pa sa iya balay. 32Dumduma ninyo ang natabo sa asawa ni Lot. 33Ang bisan sin-o nga nagatinguha nga indi madula ang iya kabuhi madula pa gani. Pero ang bisan sin-o nga nagasikway sang iya kabuhi tungod sa iya pagsunod sa akon makabaton sang kabuhi nga wala sing katapusan. 34Ang matuod, sa sina nga gab-i, kon matabuan nga may duha ka tawo nga nagahulid nga nagakatulog, ang isa kuhaon kag ang isa ibilin. 35Kon may duha ka babayi nga nagagaling, ang isa kuhaon kag ang isa ibilin. [36Kag kon may duha ka tawo nga nagaobra sa uma, ang isa kuhaon kag ang isa ibilin.]” 37Dayon nagpamangkot ang iya mga sumulunod, “Ginoo, diin bala ini matabo?” Ginsabat niya sila sa paanggid, “Kon diin may patay nga lawas, didto man nagatilipon ang mga uwak.”
Pecado, fé e responsabilidade
(Mt 18.6-7, 21-22; Mc 9.42)
1“É impossível que não haja tropeções na fé”, disse Jesus aos discípulos. “Mas ai daquele que os provocar! 2Melhor seria ser atirado ao mar com uma mó amarrada ao pescoço do que fazer tropeçar na fé um só destes pequeninos. 3Deem atenção! Repreende o teu irmão se ele pecar e perdoa-lhe se se arrepender. 4Mesmo que te ofenda sete vezes num dia, se cada vez voltar e te pedir perdão, perdoa-lhe sempre!”
5Então, os apóstolos pediram ao Senhor: “Aumenta-nos a fé!”
6Jesus respondeu-lhes: “Se tivessem fé como um grão de mostarda, poderiam dizer a esta amoreira: ‘Arranca-te daí e planta-te no mar!’, e ela vos obedeceria.
7Um servo quando regressa do serviço nos campos ou de tratar do gado não se senta logo à mesa. 8Prepara primeiro a refeição do senhor e serve-lhe o jantar antes de ele próprio comer. 9E nem por isso lhe agradecem, porque está a fazer o que se espera dele. 10Igualmente, quando me obedecem, digam: ‘Somos uns servos inúteis, porque cumprimos simplesmente o nosso dever!’ ”
A cura de dez leprosos
11Prosseguindo no seu caminho para Jerusalém, chegaram aos limites da Galileia com Samaria. 12Quando entraram numa aldeia, dez leprosos pararam à distância, 13bradando: “Jesus, Mestre, tem misericórdia de nós!”
14Olhando para eles, Jesus disse: “Vão mostrar-se ao sacerdote.” Enquanto iam a caminho, constataram que a lepra desaparecera.
15-16Um deles voltou a procurar Jesus e, lançando-se diante de Jesus com o rosto em terra, dava em alta voz glória a Deus e agradecia o que lhe tinha feito. Este homem era samaritano.
17Então Jesus perguntou: “Não eram dez os homens que curei? Onde estão os outros nove? 18Só este estrangeiro é que volta para dar glória a Deus?” 19E disse ao homem: “Levanta-te, podes ir. A tua fé te salvou!”
A vinda do reino de Deus
(Mt 24.23-28, 37-44)
20Um dia, os fariseus perguntaram a Jesus: “Quando irá começar o reino de Deus?” E Jesus respondeu: “O reino de Deus não é anunciado por sinais visíveis. 21Nem se poderá dizer que começou aqui ou acolá, porque está entre vós.”
22Mais tarde, tornou a falar no assunto com os discípulos: “Lá virá o tempo em que hão de desejar que eu estivesse convosco, nem que fosse um só dia, mas já cá não estarei. 23Dirão que voltei e que estou neste ou naquele lugar; mas não acreditem nem saiam à minha procura. 24Porque, assim como o brilho do relâmpago ilumina o céu de um lado ao outro, assim será com o Filho do Homem, no dia próprio para ele regressar. 25Todavia, antes disso deverei sofrer muito e ser rejeitado pelas pessoas deste tempo.
26Assim como foi nos dias de Noé, assim será no dia do regresso do Filho do Homem. 27Naqueles dias antes do dilúvio, as pessoas comiam e bebiam e celebravam casamentos, até ao dia em que Noé entrou na arca e o dilúvio veio e destruiu a todos.
28O mundo estará como nos tempos de Lot. As pessoas continuavam atarefadas nos seus negócios diários, comendo e bebendo, comprando e vendendo, cultivando e construindo, 29até chegar aquela manhã em que Lot saiu de Sodoma e choveu do céu fogo e enxofre que destruiu toda a gente. 30Assim será o dia em que o Filho do Homem se revelar. 31Quem estiver fora de casa naquele dia não deve voltar para preparar bagagem; quem estiver nos campos não deve voltar para a cidade. 32Lembrem-se do que aconteceu à mulher de Lot! 33Quem procurar salvar a sua vida perdê-la-á. E quem a perder mantê-la-á. 34Digo-vos que naquela noite duas pessoas estarão a dormir no mesmo quarto; uma será levada e a outra deixada. 35Duas mulheres estarão a moer grão no mesmo moinho; uma será levada e a outra deixada. 36Do mesmo modo, dois homens estarão a trabalhar no campo e um será levado e o outro ficará.”
37“Senhor, para onde serão eles levados?”, inquiriram os discípulos. Jesus respondeu: “Onde estiver o cadáver, aí se juntarão os abutres!”
