Leviticus 26 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Leviticus 26:1-46

Ang Balos sa Pagkamatinumanon

(Deu. 7:11-24; 28:1-14)

1Indi kamo maghimo sang mga dios-dios pareho sang mga imahen, handumanan nga bato, ukon bato nga may larawan, agod simbahon, kay ako amo ang Ginoo nga inyo Dios.

2Tumana ninyo ang akon mga ginapahimo sa inyo sa mga Adlaw nga Inugpahuway kag tahura ninyo ang lugar nga ginasimbahan ninyo sa akon. Ako amo ang Ginoo.

3Kon tumanon ninyo ang akon mga pagsulundan kag mga sugo, 4padal-an ko kamo sang ulan sa husto nga panahon agod nga ang duta makapatubas kag ang mga kahoy makapamunga. 5Mangin bugana gid kaayo ang inyo mga patubas nga bisan pa gani ang inyo paglinas sang mga uhay magapadayon hasta sa tigpamupo sang mga ubas, kag ang inyo pagpamupo sang ubas magapadayon hasta sa inyo tigpalanggas. Gani makapagusto kamo sang inyo nga pagkaon kag magakabuhi pa kamo nga malinong sa inyo lugar.

6Paluntaron ko ang kalinong sa inyo lugar, gani makatulog kamo nga wala sing may ginakahadlukan. Pangtabugon ko ang mapintas nga mga sapat sa inyo lugar, kag wala sing mga kaaway nga makasalakay sa inyo. 7Kamo ang magasalakay sa inyo mga kaaway kag pamatyon ninyo sila. 8Ang 5 sa inyo makapierdi sang 100 kag ang 100 sa inyo makapierdi sang 10,000. 9Ipakita ko ang akon kaayo sa inyo kag hatagan ko kamo sang madamo nga mga kaliwat agod matuman ko ang akon kasugtanan sa inyo. 10Tungod nga mangin bugana gid ang inyo mga patubas, ang inyo pagakaunon amo pa ang nagligad ninyo nga mga patubas hasta nga maabtan pa ini kag mailisan sang bag-o naman nga patubas. 11Magapuyo ako upod sa inyo kag indi ko kamo pag-isikway. 12Magaupod ako sa inyo kag ako padayon nga mangin Dios ninyo kag kamo padayon nga mangin katawhan ko. 13Ako ang Ginoo nga inyo Dios nga nagpaguwa sa inyo sa Egipto agod nga indi na kamo mangin mga ulipon sang mga Egiptohanon. Ginhilway ko na kamo, gani wala na kamo sing dapat nga ikahuya.

Ang Balos sa Pagkadimatinumanon

(Deu. 28:15-68)

14-15Pero kon indi gani kamo magpamati sa akon kag indi magtuman sang tanan ko nga mga sugo, mga pagsulundan kag mga ginapatuman, kag tungod sini ginalapas ninyo ang kasugtanan ko sa inyo, 16amo ini ang akon himuon sa inyo: Mataranta kamo sa kahadlok tungod kay padal-an ko kamo sang makamamatay nga mga balatian kag hilanat nga makaguba sang inyo mga mata kag mga lawas. Magatanom kamo, pero indi ninyo ini mapuslan kay salakayon kamo sang inyo mga kaaway kag kaunon nila ang inyo mga patubas. 17Kontrahon ko kamo agod nga mapierdi kamo sang inyo mga kaaway kag dumalahan nila kamo. Tungod sa kakulba magapalalagyo kamo bisan wala sing may nagalagas sa inyo. 18Kag kon indi gihapon kamo magpamati sa akon, silutan ko kamo sing pito ka pilo. 19Dulaon ko ang ginapabugal ninyo nga gahom. Indi ko gid pagpaulanon, gani magatig-a gid ang inyo mga duta.26:19 Indi ko gid… duta: sa literal, himuon ko ang mga panganod nga daw salsalon kag ang mga duta nga daw saway. 20Mangin wala gid sing pulos ang inyo pagpangabudlay, kay ang inyo mga duta indi magpatubas kag ang inyo mga kahoy indi magpamunga.

21Kon padayon pa gid kamo nga magsupak sa akon kag indi kamo magpamati sa akon, dugangan ko pa gid liwat sing pito ka pilo ang inyo silot. 22Padal-an ko kamo sang mapintas nga mga sapat kag pamatyon nila ang inyo mga bata kag mga kasapatan, kag tungod sini diutay na lang ang mabilin sa inyo sa bagay nga daw wala na sing may nagalakat sa inyo mga dalan.

23Kon indi gihapon kamo magpamati sa akon kundi padayon pa gid kamo nga magsupak sa akon, 24ako gid mismo ang magakontra sa inyo kag silutan ko kamo sing pito pa gid ka pilo. 25Ipasalakay ko kamo sa inyo mga kaaway sa pagsilot sa inyo tungod sang inyo paglapas sa aton kasugtanan. Bisan magpanago pa kamo sa inyo mga banwa padal-an ko gihapon kamo sang mga kalalat-an, kag tungod sini mapilitan kamo nga magsurender sa inyo kaaway. 26Kulangon ang inyo pagkaon, gani isa lang ka pugon ang gamiton sang napulo ka babayi sa pagluto sang tinapay, kag tunga-tungaon pa nila ini sa inyo. Makakaon kamo matuod pero indi kamo mabusog.

27Kon indi gihapon kamo magpamati sa akon kundi padayon pa gid kamo nga magsupak sa akon, 28sa akon kaakig kontrahon ko kamo kag silutan sing pito pa gid ka pilo. 29Pagutuman ko kamo kag mapilitan kamo sa pagkaon sang inyo kaugalingon nga mga anak. 30Panggub-on ko ang inyo mga simbahan sa mataas nga mga lugar pati ang mga halaran sini nga sulunugan sang insenso. Kag ihaboy ko ang inyo mga bangkay sa ibabaw sang inyo patay nga mga dios-dios, kag isikway ko kamo. 31Gub-on ko ang inyo mga banwa kag mga simbahan, kag indi ako malipay sa kahamot sang inyo mga halad. 32Gub-on ko ang inyo lugar, kag ang inyo mga kaaway nga magasakop sini matingala gid sa pagkaguba sini. 33Padal-an ko kamo sang gira nga magaguba sang inyo mga banwa. Laptahon ko kamo sa iban nga mga nasyon, kag mangin mamingaw ang inyo duta. 34-35Samtang ginabihag kamo sa lugar sang inyo mga kaaway kag wala na sing may nagaestar sa inyo duta, makapahuway na ini. Kay sang nagaestar pa kamo sa inyo duta wala gid ninyo ini pagpahuwayi bisan tuig sang inugpahuway sang duta. Pero subong makapahuway na gid ini samtang wala na sing may nagaestar.

36-37Kamo nga mga nagkalabilin nga buhi sa inaway, nga gindala sang inyo mga kaaway sa ila nga lugar, pahadlukon ko gid. Sa bagay nga bisan sa kalas lang sang dahon nga ginahuyop sang hangin magapalagyo kamo nga daw sa ginalagas kamo nga patyon bisan wala sing may nagalagas sa inyo. Kag samtang nagapalagyo kamo magakalabungguanay kamo kag magakalatumba. Gani indi gid kamo makabato sa inyo mga kaaway. 38Magakalamatay kamo sa lugar sang inyo mga kaaway. 39Kag ang mabilin sa inyo amat-amat nga mapatay tungod sang inyo mga sala kag sang mga sala sang inyo mga katigulangan.

40-41Tungod sang inyo pagluib kag pagsupak sa akon ginkontra ko kamo kag ginpabihag sa lugar sang inyo mga kaaway. Pero kon ituad ninyo ining sala ninyo kag sang inyo mga katigulangan kag untatan na ninyo ang pagpakatig-a, kag batunon ninyo ang silot tungod sang inyo mga sala, 42tumanon ko ang akon kasugtanan sa inyo mga katigulangan nga si Abraham, Isaac, kag Jacob kag ibalik ko kamo sa inyo duta. 43Pero kinahanglan nga pahalinon ko anay kamo sa inyo duta bilang bayad ninyo sa inyo mga sala, tungod sang inyo pagsikway sang akon mga sugo kag mga pagsulundan. Kag makapahuway ang duta samtang wala kamo. 44Pero bisan ginasilutan ko kamo, indi ko kamo pag-isikway sa lugar sang inyo mga kaaway; indi ko kamo paglaglagon nga wala na sing may mabilin sa inyo. Kay indi mahimo nga dulaon ko ang akon kasugtanan sa inyo, tungod kay ako amo ang Ginoo nga inyo Dios. 45Tumanon ko sa inyo ang akon kasugtanan sa inyo mga katigulangan nga ginpaguwa ko sa Egipto sa pagpakita sang akon gahom sa mga nasyon. Ginhimo ko ini sa inyo mga katigulangan agod mangin Dios nila ako. Ako amo ang Ginoo.

46Amo ato ang nagkalain-lain nga mga sugo kag mga pagsulundan nga ginhatag sang Ginoo sa mga Israelinhon didto sa Bukid sang Sinai paagi kay Moises.

Hoffnung für Alle

3. Mose 26:1-46

Segen und Fluch

(Kapitel 26)

Gehorsam bringt Glück und Segen

1»Ihr sollt euch keine Götzen machen, weder Götterstatuen noch geweihte Steinsäulen noch Steine mit eingeritzten Bildern. Ihr dürft euch vor keinem Götzen niederwerfen und ihn anbeten, denn ich allein bin der Herr, euer Gott! 2Haltet den Sabbat26,2 Wörtlich: meine Sabbate. – Gemeint sind evtl. auch die besonderen Feiertage, an denen keine Arbeit verrichtet werden durfte, sowie das landwirtschaftliche Ruhejahr. als Ruhetag ein, und habt Ehrfurcht vor meinem Heiligtum! Ich bin der Herr.

3Wenn ihr nach meinen Weisungen lebt und meine Gebote beachtet, 4werde ich es zur rechten Zeit regnen lassen, damit das Land reichen Ertrag bringt und die Bäume viele Früchte tragen. 5Dann dauert die Dreschzeit bis zur Weinlese und die Weinlese bis zur Aussaat. Ihr habt reichlich zu essen und wohnt sicher in eurem Land.

6Ich, der Herr, schenke euch Frieden. Wenn ihr euch zur Ruhe legt, braucht ihr nicht zu befürchten, dass euch jemand aufschreckt. Die Raubtiere vertreibe ich aus dem Land, und kein feindliches Heer wird bei euch einfallen. 7Ihr werdet eure Feinde vertreiben, ja, sie werden durch euer Schwert umkommen. 8Fünf von euch schlagen hundert Feinde in die Flucht und hundert von euch ein Heer von zehntausend Soldaten. Ihr werdet sie mit dem Schwert töten.

9Ich sorge für euch, ich schenke euch viele Kinder und stehe treu zu dem Bund, den ich mit euch geschlossen habe. 10Ihr werdet zu Beginn einer neuen Ernte immer noch vom Getreide des Vorjahrs essen und noch so viel übrig haben, dass ihr altes Getreide wegwerfen müsst, um Platz für das neue zu bekommen. 11Ich selbst werde in meinem Heiligtum unter euch wohnen und mich nie wieder von euch abwenden. 12Ja, bei euch will ich leben, ich will euer Gott sein, und ihr sollt mein Volk sein.

13Ich bin der Herr, euer Gott. Aus Ägypten habe ich euch befreit, denn ich wollte nicht, dass ihr dort noch länger Sklaven seid. Das harte Joch, das dort auf euch lastete, habe ich zerbrochen. Aufrecht und frei dürft ihr nun gehen!«

Ungehorsam bringt Gottes Fluch

14»Wenn ihr mir aber nicht gehorcht und euch nicht an alle diese Gebote haltet, 15wenn ihr meine Ordnungen missachtet und für meine Weisungen nichts mehr übrighabt, brecht ihr den Bund, den ich mit euch geschlossen habe. 16Dann werdet ihr die Folgen zu spüren bekommen! Ich lasse plötzlich schweres Unheil über euch hereinbrechen, Fieber und unheilbare Krankheiten, die euch erblinden und zugrunde gehen lassen. Vergeblich werdet ihr eure Saat aussäen, denn die Feinde werden die ganze Ernte rauben. 17Ich selbst werde mich gegen euch wenden, ihr werdet von euren Feinden geschlagen und unterdrückt. Ständig seid ihr auf der Flucht, selbst wenn euch niemand verfolgt!

18Wenn ihr dann immer noch nicht auf mich hört, werde ich euch noch siebenmal härter für eure Sünden bestrafen. 19Euren unbeugsamen Stolz will ich dann brechen. Ich lasse es nicht mehr regnen; der Himmel über euch wird verschlossen sein, als wäre er aus Eisen, und der Ackerboden hart wie Stein26,19 Wörtlich: wie Bronze.. 20Vergeblich werdet ihr eure Kraft einsetzen: Die Felder bringen euch keinen Ertrag und die Bäume keine Frucht.

21Wenn ihr euch mir dann immer noch widersetzt und nicht auf mich hören wollt, werde ich euch noch siebenmal härter bestrafen, so wie ihr es für eure Sünden verdient. 22Ich lasse wilde Tiere auf euch los; sie fallen eure Kinder an, reißen euer Vieh und töten so viele von euch, dass die Straßen einsam und leer sind.

23Wenn ihr euch dadurch immer noch nicht zurechtbringen lasst, sondern weiterhin nichts von mir wissen wollt, 24dann werde auch ich mich von euch abwenden und euch noch siebenmal härter für eure Sünden bestrafen. 25Ich lasse Krieg in eurem Land ausbrechen und räche mich dafür, dass ihr meinen Bund mit euch gebrochen habt. Wenn ihr dann in euren Städten Schutz sucht, schicke ich euch die Pest, und ihr fallt euren Feinden in die Hände. 26Eure Lebensmittelvorräte lasse ich zu Ende gehen. Zehn Frauen werden ihr Brot in nur einem Ofen backen und es anschließend genau abwiegen und aufteilen müssen. Von dem wenigen, das euch bleibt, werdet ihr nicht satt!

27Hört ihr danach immer noch nicht auf mich und kehrt mir weiter den Rücken, 28dann werde ich mich voller Zorn gegen euch wenden und euch noch siebenmal härter wegen eurer Sünden bestrafen. 29Vor Hunger werdet ihr eure eigenen Kinder essen. 30Ich lasse eure Opferstätten zerstören, eure Räucheropferaltäre zerschlagen und eure Leichen bei den leblosen Figuren eurer Götter verrotten. Ich werde euch verabscheuen, 31eure Städte in Schutt und Asche legen und eure Heiligtümer zerstören! Eure Opfer werde ich nicht annehmen und mich von ihrem Duft nicht besänftigen lassen. 32Euer Land mache ich zu einer menschenleeren Wüste; sogar eure Feinde, die sich dort niederlassen, werden entsetzt darüber sein. 33Euch selbst zerstreue ich unter fremde Völker und ziehe noch dort mein Schwert, um euch zu vernichten. Euer Land wird zur Einöde, und eure Städte werden zu Trümmerhaufen. 34Während ihr im Land eurer Feinde wohnen müsst, liegt euer Land brach. Dann bekommt es endlich die Ruhejahre26,34 Wörtlich: Sabbatjahre. – So auch in Vers 43., 35die ihr immer missachtet habt, solange ihr dort wohntet. Wenn dies geschieht, kann das Land endlich ausruhen.

36Diejenigen, die meine Strafen überleben und in fremden Ländern wohnen müssen, mache ich so verzagt, dass schon das Rascheln eines verwelkten Blattes sie davonlaufen lässt, als ginge es um ihr Leben. Sie werden fliehen und stürzen, auch wenn niemand sie verfolgt. 37Einer stolpert über den anderen; sie fliehen, als jagte ein ganzes Heer ihnen nach. Euren Feinden werdet ihr nicht standhalten können. 38Bei fremden Völkern werdet ihr zugrunde gehen, ja, das Land eurer Feinde bringt euch den Tod!

39Die Übriggebliebenen siechen in fernen Ländern dahin wegen ihrer Schuld und der Schuld ihrer Vorfahren. 40Dann werden sie bekennen, dass sie und ihre Vorfahren mir die Treue gebrochen haben und nichts mehr von mir wissen wollten. 41Darum habe auch ich mich von ihnen abgewandt und sie ins Land ihrer Feinde gebracht.

Doch wenn ihr stolzes26,41 Wörtlich: unbeschnittenes. Herz sich vor mir demütigt und ihre Schuld genug bestraft ist, 42dann werde ich an meinen Bund mit Jakob, Isaak und Abraham denken. Ich will mich daran erinnern, dass ich ihren Nachkommen das Land für immer versprochen habe. 43Vorher aber müssen die Israeliten das Land verlassen, damit es brachliegt und seine Ruhejahre bekommt. Alle Bewohner müssen für ihre Schuld bestraft werden, weil sie meine Gebote abgelehnt und meine Weisungen verworfen haben. 44Doch selbst wenn sie im Land ihrer Feinde leben müssen, will ich mich nicht völlig von ihnen abwenden und nur Abscheu für sie empfinden. Ich lasse sie nicht alle zugrunde gehen, meinen Bund mit ihnen breche ich nicht, denn ich bin der Herr, ihr Gott! 45Nein, um ihretwillen denke ich an den Bund, den ich mit ihren Vorfahren geschlossen habe. Ich habe ihre Vorfahren vor den Augen aller Völker aus Ägypten befreit, um ihr Gott zu sein, ich, der Herr

46Dies sind die Gebote, Weisungen und Ordnungen, die der Herr den Israeliten durch Mose auf dem Berg Sinai gegeben hat.