Kanta 2 – HLGN & NVI-PT

Ang Pulong Sang Dios

Kanta 2:1-17

Babayi

1Daw bulak ako sang Sharon kag daw liryo2:1 liryo: sa English, lily. sa mga kapatagan.

Lalaki

2Huo, kon ikomparar sa iban nga mga babayi, ang akon palangga pareho sa liryo sa tunga sang tunukon nga mga kahoy-kahoy.

Babayi

3Kon ikomparar sa iban nga bataon nga mga lalaki, ang akon hinigugma pareho sa puno sang mansanas sa tunga sang mga kahoy sa kagulangan. Nanamian ako magpasilong sa iya handong kag matam-is ang iya bunga. 4Gindala niya ako sa punsyon agod makita sang tanan kon daw ano ang iya paghigugma sa akon. 5Pabaskuga ninyo ako sang mga pasas kag mga mansanas, kay nagapalangluya ako tungod sa gugma. 6Ang iya wala nga kamot akon ginaunlan, kag ang iya tuo nagahakos sa akon.

7Kamo nga mga babayi sang Jerusalem, magsumpa kamo paagi sa mga usa kag mga gasela nga indi ninyo pagpukawon ang gugma sa wala pa ang husto nga tion.

8Nabatian ko ang tingog sang akon hinigugma. Nagapadulong siya nga nagalukso-lukso sa kabukiran 9pareho sa usa. Tan-awa, ara siya sa guwa nga nagatindog sa kilid sang amon dingding kag nagalingling sa akon sa bintana. 10Nagsiling siya sa akon, “Dali na, palangga ko. Upod ka sa akon, O matahom ko nga nobya. 11Tapos na ang tigtulugnaw kag ang tingulan. 12Nagapamukadkad na ang mga bulak sa latagon, kag tion na ini sang pagkanta. Mabatian na ang huni sang mga pating sa kaumahan. 13Bagnas2:13 Bagnas: ukon, Nagapamunga. na ang mga higera kag nagapaninghamot na ang nagapamukadkad nga mga ubas. Dali na, palangga ko. Upod ka sa akon, O matahom ko nga nobya.”

Lalaki

14Pareho ka sang pating nga nagapanago sa guhab sang banglid. Ipakita sa akon ang imo matahom nga guya kag ipabati sa akon ang imo malulo nga tingog.

Mga Babayi sang Jerusalem

15Dali! Dakpa ang magagmay nga maila nga mga ido,2:15 maila nga mga ido: Sa English, foxes. nga nagaguba sang amon mga talamnan sang ubas nga nagapamukadkad.

Babayi

16Akon lang ang akon hinigugma, kag ako iya lang. Ginapahalab niya ang iya kasapatan sa may mga liryo. 17Sa wala pa magpamanagbanag kag wala pa madula ang kadulom, magbalik ka sa akon, palangga ko. Magbalik ka nga daw pareho kadasig sang usa sa nalupyakan sang duha ka bukid.

Nova Versão Internacional

Cântico dos Cânticos 2:1-17

A Amada

1Sou uma flor2.1 Tradicionalmente rosa. Talvez um narciso ou uma tulipa. de Sarom,

um lírio dos vales.

O Amado

2Como um lírio entre os espinhos

é a minha amada entre as jovens.

A Amada

3Como uma macieira entre as árvores da floresta

é o meu amado entre os jovens.

Tenho prazer em sentar-me à sua sombra;

o seu fruto é doce ao meu paladar.

4Ele me levou ao salão de banquetes,

e o seu estandarte sobre mim é o amor.2.4 Ou seus olhares para mim eram de amor.

5Por favor, sustentem-me com passas,

revigorem-me com maçãs2.5 Ou damascos,

pois estou doente de amor.

6O seu braço esquerdo esteja debaixo da minha cabeça,

e o seu braço direito me abrace.

7Mulheres de Jerusalém, eu as faço jurar

pelas gazelas e pelas corças do campo:

não despertem nem provoquem o amor

enquanto ele não o quiser.

8Escutem! É o meu amado!

Vejam! Aí vem ele,

saltando pelos montes,

pulando sobre as colinas.

9O meu amado é como uma gazela,

como um cervo novo.

Vejam! Lá está ele atrás do nosso muro,

observando pelas janelas,

espiando pelas grades.

10O meu amado falou e me disse:

O Amado

Levante-se, minha querida,

minha bela, e venha comigo.

11Veja! O inverno passou;

acabaram-se as chuvas e já se foram.

12Aparecem flores na terra,

e chegou o tempo de cantar2.12 Ou de podar;

já se ouve em nossa terra

o arrulhar dos pombos.

13A figueira produz os primeiros frutos;

as vinhas florescem e espalham sua fragrância.

Levante-se, venha, minha querida;

minha bela, venha comigo.

14Minha pomba que está

nas fendas da rocha,

nos esconderijos,

nas encostas dos montes,

mostre-me seu rosto,

deixe-me ouvir sua voz;

pois a sua voz é suave

e o seu rosto é lindo.

A Amada

15Apanhem para nós as raposas,

as raposinhas que estragam as vinhas,

pois as nossas vinhas estão floridas.

16O meu amado é meu, e eu sou dele;

ele pastoreia entre os lírios.

17Volte, amado meu,

antes que rompa o dia

e fujam as sombras;

seja como a gazela

ou como o cervo novo

nas colinas escarpadas2.17 Ou colinas de Beter; ou ainda montes da separação.