Nagpangamuyo si Jesus Para sa Iya mga Sumulunod
1Pagkahambal sadto ni Jesus, nagtangla siya sa langit kag nagsiling, “Amay, nag-abot na ang tion. Padunggi ang imo Anak agod padunggan ka man sang imo Anak. 2Kay ginhatagan mo ako sing awtoridad nga maggahom sa tanan nga tawo, agod mahatagan ko sang kabuhi nga wala sing katapusan ang tanan nga tawo nga imo ginhatag sa akon. 3Kag amo ini ang kabuhi nga wala sing katapusan: nga ang mga tawo magkilala sa imo nga amo lamang ang matuod nga Dios kag magkilala man sa akon nga imo ginpadala. 4Ginpadunggan ko ikaw diri sa kalibutan tungod kay natapos ko na ang imo ginpahimo sa akon. 5Gani karon Amay, padunggi ako dira sa imo presensya. Ihatag sa akon ang dungog nga akon man anay sang dira pa ako sa imo sa wala mo pa matuga ang kalibutan.
6“Ginpakilala ko ikaw sa mga tawo nga imo ginpili sa kalibutan kag ginhatag sa akon. Imo sila anay kag ginhatag mo sila sa akon, kag gintuman nila ang imo mga sugo. 7Karon nahibaluan na nila nga ang tanan nga imo ginhatag sa akon sa imo naghalin. 8Kon ano ang imo gintudlo sa akon amo man ang akon gintudlo sa ila, kag ginbaton nila ini. Kag nahibaluan nila nga matuod gid man nga sa imo ako naghalin. Kag nagapati sila nga ikaw ang nagpadala sa akon.
9“Nagapangamuyo ako para sa ila. Ini nga pangamuyo indi para sa mga tawo sang kalibutan, kundi para sa mga tawo nga imo ginhatag sa akon, tungod kay ini sila imo. 10Ang tanan nga tawo nga akon, imo, kag ang tanan nga imo, akon man. Kag ginapadunggan nila ako. 11Karon mabalik na ako sa imo kag indi na ako magtiner sa sini nga kalibutan. Pero sila mabilin pa diri sa kalibutan. O balaan nga Amay, paagi sa imo gahom nga imo ginhatag sa akon bantayi ini nga mga tawo agod sila tanan mangin isa pareho nga ikaw kag ako isa. 12Sang kaupod pa nila ako ginbantayan ko sila paagi sa imo gahom nga ginhatag mo sa akon. Ginbantayan ko sila, kag wala gid sing may nadula sa ila, luwas lang sa tawo nga madula gid man agod matuman ang Kasulatan. 13Karon mabalik na ako dira sa imo. Ini nga mga butang ginasugid ko na nga daan sa ila samtang diri pa ako sa kalibutan agod malipay gid sila pareho sa akon. 14Gintudlo ko sa ila ang imo ginpatudlo sa akon. Gindumtan sila sang mga tawo sang kalibutan. Kay indi na sila iya sang kalibutan, pareho man sa akon nga indi iya sang kalibutan. 15Wala ako nagapangamuyo nga kuhaon mo na sila diri sa kalibutan, kundi nga apinan mo sila kontra kay Satanas. 16Indi sila iya sang kalibutan, pareho man sa akon nga indi iya sang kalibutan. 17Iseparar sila para mangin imo paagi sa kamatuoran; ang imo pulong amo ang kamatuoran. 18Ginpadala mo ako diri sa kalibutan, gani ginapadala ko man sila nga magpanudlo sa mga tawo diri sa kalibutan. 19Tungod sa ila ginahalad ko sa imo ang akon kaugalingon, agod mangin imo man sila paagi sa kamatuoran.
20“Indi lang ang ini nga mga tawo nga nagatuo sa akon ang akon ginapangamuyuan, kundi pati man ang mga tawo nga magatuo sa akon sa ulihi paagi sa mga pagpanudlo sang mga nagatuo sa akon. 21Ginapangamuyo ko sa imo nga sila tanan mangin isa, pareho man sa aton nga isa lang. Kag kon paano nga ikaw, Amay, ari sa akon kag ako ara sa imo, kabay pa nga sila ari man sa aton agod ang mga tawo sang kalibutan magatuo nga ikaw amo ang nagpadala sa akon. 22Ginhatagan ko sila sing kadungganan nga pareho man sang ginhatag mo sa akon, agod mangin isa sila pareho man sa aton nga isa lang. 23Ako ara sa ila kag ikaw ari sa akon, agod nga mangin isa gid sila, kag sa sini nga paagi mahibaluan sang mga tawo sang kalibutan nga ikaw amo ang nagpadala sa akon. Kag mahibaluan man nila nga ginapalangga mo ang mga tumuluo pareho sang imo pagpalangga sa akon.
24“Amay, gusto ko nga ang ini nga mga tawo nga imo ginhatag sa akon mangin kaupod ko kon diin ako, agod makita man nila ang akon gahom, ang gahom nga imo ginhatag sa akon, tungod kay palangga mo ako bisan sa wala pa matuga ang kalibutan. 25Matarong nga Amay, ang mga tawo sang kalibutan wala makakilala sa imo. Pero ako nakakilala sa imo, kag ini sila nga akon mga kaupod nakahibalo nga ikaw amo ang nagpadala sa akon. 26Ginpakilala ko ikaw sa ila, kag ipakilala ko pa gid ikaw agod ang imo paghigugma sa akon mangin ara man sa ila, kag agod ako man mangin ara sa ila.”
Gesù prega per i suoi
1Quando Gesù ebbe finito di parlare, alzò gli occhi al cielo e disse: «Padre, è giunta lʼora. Rivela la gloria di tuo Figlio, perché possa a sua volta glorificarti. 2Tu, infatti, gli hai dato potere su tutte le creature della terra, perché dia vita eterna a quelli che tu gli hai affidato. 3E questa è la vita eterna: conoscere te, il solo vero Dio, e Gesù Cristo, colui che tu hai mandato nel mondo. 4Io ti ho glorificato qui, sulla terra, facendo tutto ciò che tu mi hai detto di fare. 5Ed ora, Padre, rivela la mia gloria, quella gloria che avevo con te, prima ancora che il mondo esistesse.
6Ho fatto conoscere il tuo nome a questi uomini, che mi hai affidato scegliendoli dal mondo. In effetti sono sempre stati tuoi; tu li hai dati a me, e loro mi hanno ubbidito. 7Ora sanno che tutto ciò che mi hai dato viene da te, 8perché ho dato loro i comandamenti che ho ricevuto da te. Essi li hanno accettati, hanno riconosciuto che io provengo da te, ed hanno creduto che sei stato tu a mandarmi.
9Non prego per il mondo, ma per quelli che tu mi hai dato, perché ti appartengono. 10Ogni cosa mia è anche tua ed ogni cosa tua è mia, perciò sono loro la mia gloria! 11Ormai sto per lasciare il mondo, e lascio anche loro per venire da te. Padre Santo, abbi cura di loro, di tutti quelli che mi hai affidato, perché rimangano strettamente uniti come lo siamo noi; e che nessuno si perda. 12Finché ero con loro, li proteggevo in seno alla tua famiglia. Ho custodito quelli che tu mi hai dato, e nessuno di loro è perito; nessuno, tranne il figlio dellʼinferno, perché così si realizzava ciò che la Scrittura aveva predetto.
13Ed ora vengo da te. Lo dico ai discepoli, perché condividano la mia gioia perfetta. 14Ho dato loro i tuoi comandamenti, ma il mondo li odia, perché loro non sono del mondo, proprio come non lo sono io. 15Non ti chiedo di toglierli dal mondo, ma di proteggerli dal potere di Satana. 16Essi non fanno parte di questo mondo più di quanto non ne faccia parte io. 17Rendili puri e santi, insegnando loro le tue parole di verità.
18Io li mando nel mondo, proprio come tu mandasti me, 19e per loro mi santifico, così come anche loro saranno santificati nella verità.
20Non prego soltanto per questi miei discepoli, ma anche per quelli che in futuro crederanno in me, dopo aver ascoltato la testimonianza di questi primi fedeli. 21Prego che siano uniti nel cuore e nella mente, proprio come lo siamo tu ed io. Padre, come tu sei in me ed io sono in te, così essi siano in noi, ed il mondo crederà che tu mi hai mandato.
22A loro ho dato la stessa gloria che ho ricevuto da te, la meravigliosa possibilità di essere uno solo, come siamo noi. 23Io in loro e tu in me, tutti perfettamente uniti in un solo essere, affinché il mondo possa capire che tu mi hai mandato e li hai amati come hai amato me. 24Padre, voglio con me quelli che mi hai dato, perché possano vedere la mia gloria. Tu me lʼhai data, perché mi hai amato prima ancora che esistesse il mondo!
25Padre giusto, il mondo non ti conosce, ma io sì, e questi discepoli sanno che tu mi hai mandato. 26Io ti ho fatto conoscere a loro e continuerò a farlo, perché il grande amore che hai avuto per me sia in loro; ed io stesso sia in loro».
