Nagpangamuyo si Jesus Para sa Iya mga Sumulunod
1Pagkahambal sadto ni Jesus, nagtangla siya sa langit kag nagsiling, “Amay, nag-abot na ang tion. Padunggi ang imo Anak agod padunggan ka man sang imo Anak. 2Kay ginhatagan mo ako sing awtoridad nga maggahom sa tanan nga tawo, agod mahatagan ko sang kabuhi nga wala sing katapusan ang tanan nga tawo nga imo ginhatag sa akon. 3Kag amo ini ang kabuhi nga wala sing katapusan: nga ang mga tawo magkilala sa imo nga amo lamang ang matuod nga Dios kag magkilala man sa akon nga imo ginpadala. 4Ginpadunggan ko ikaw diri sa kalibutan tungod kay natapos ko na ang imo ginpahimo sa akon. 5Gani karon Amay, padunggi ako dira sa imo presensya. Ihatag sa akon ang dungog nga akon man anay sang dira pa ako sa imo sa wala mo pa matuga ang kalibutan.
6“Ginpakilala ko ikaw sa mga tawo nga imo ginpili sa kalibutan kag ginhatag sa akon. Imo sila anay kag ginhatag mo sila sa akon, kag gintuman nila ang imo mga sugo. 7Karon nahibaluan na nila nga ang tanan nga imo ginhatag sa akon sa imo naghalin. 8Kon ano ang imo gintudlo sa akon amo man ang akon gintudlo sa ila, kag ginbaton nila ini. Kag nahibaluan nila nga matuod gid man nga sa imo ako naghalin. Kag nagapati sila nga ikaw ang nagpadala sa akon.
9“Nagapangamuyo ako para sa ila. Ini nga pangamuyo indi para sa mga tawo sang kalibutan, kundi para sa mga tawo nga imo ginhatag sa akon, tungod kay ini sila imo. 10Ang tanan nga tawo nga akon, imo, kag ang tanan nga imo, akon man. Kag ginapadunggan nila ako. 11Karon mabalik na ako sa imo kag indi na ako magtiner sa sini nga kalibutan. Pero sila mabilin pa diri sa kalibutan. O balaan nga Amay, paagi sa imo gahom nga imo ginhatag sa akon bantayi ini nga mga tawo agod sila tanan mangin isa pareho nga ikaw kag ako isa. 12Sang kaupod pa nila ako ginbantayan ko sila paagi sa imo gahom nga ginhatag mo sa akon. Ginbantayan ko sila, kag wala gid sing may nadula sa ila, luwas lang sa tawo nga madula gid man agod matuman ang Kasulatan. 13Karon mabalik na ako dira sa imo. Ini nga mga butang ginasugid ko na nga daan sa ila samtang diri pa ako sa kalibutan agod malipay gid sila pareho sa akon. 14Gintudlo ko sa ila ang imo ginpatudlo sa akon. Gindumtan sila sang mga tawo sang kalibutan. Kay indi na sila iya sang kalibutan, pareho man sa akon nga indi iya sang kalibutan. 15Wala ako nagapangamuyo nga kuhaon mo na sila diri sa kalibutan, kundi nga apinan mo sila kontra kay Satanas. 16Indi sila iya sang kalibutan, pareho man sa akon nga indi iya sang kalibutan. 17Iseparar sila para mangin imo paagi sa kamatuoran; ang imo pulong amo ang kamatuoran. 18Ginpadala mo ako diri sa kalibutan, gani ginapadala ko man sila nga magpanudlo sa mga tawo diri sa kalibutan. 19Tungod sa ila ginahalad ko sa imo ang akon kaugalingon, agod mangin imo man sila paagi sa kamatuoran.
20“Indi lang ang ini nga mga tawo nga nagatuo sa akon ang akon ginapangamuyuan, kundi pati man ang mga tawo nga magatuo sa akon sa ulihi paagi sa mga pagpanudlo sang mga nagatuo sa akon. 21Ginapangamuyo ko sa imo nga sila tanan mangin isa, pareho man sa aton nga isa lang. Kag kon paano nga ikaw, Amay, ari sa akon kag ako ara sa imo, kabay pa nga sila ari man sa aton agod ang mga tawo sang kalibutan magatuo nga ikaw amo ang nagpadala sa akon. 22Ginhatagan ko sila sing kadungganan nga pareho man sang ginhatag mo sa akon, agod mangin isa sila pareho man sa aton nga isa lang. 23Ako ara sa ila kag ikaw ari sa akon, agod nga mangin isa gid sila, kag sa sini nga paagi mahibaluan sang mga tawo sang kalibutan nga ikaw amo ang nagpadala sa akon. Kag mahibaluan man nila nga ginapalangga mo ang mga tumuluo pareho sang imo pagpalangga sa akon.
24“Amay, gusto ko nga ang ini nga mga tawo nga imo ginhatag sa akon mangin kaupod ko kon diin ako, agod makita man nila ang akon gahom, ang gahom nga imo ginhatag sa akon, tungod kay palangga mo ako bisan sa wala pa matuga ang kalibutan. 25Matarong nga Amay, ang mga tawo sang kalibutan wala makakilala sa imo. Pero ako nakakilala sa imo, kag ini sila nga akon mga kaupod nakahibalo nga ikaw amo ang nagpadala sa akon. 26Ginpakilala ko ikaw sa ila, kag ipakilala ko pa gid ikaw agod ang imo paghigugma sa akon mangin ara man sa ila, kag agod ako man mangin ara sa ila.”
1These words spake Jesus, and lifted up his eyes to heaven, and said, Father, the hour is come; glorify thy Son, that thy Son also may glorify thee: 2As thou hast given him power over all flesh, that he should give eternal life to as many as thou hast given him. 3And this is life eternal, that they might know thee the only true God, and Jesus Christ, whom thou hast sent. 4I have glorified thee on the earth: I have finished the work which thou gavest me to do. 5And now, O Father, glorify thou me with thine own self with the glory which I had with thee before the world was. 6I have manifested thy name unto the men which thou gavest me out of the world: thine they were, and thou gavest them me; and they have kept thy word. 7Now they have known that all things whatsoever thou hast given me are of thee. 8For I have given unto them the words which thou gavest me; and they have received them, and have known surely that I came out from thee, and they have believed that thou didst send me. 9I pray for them: I pray not for the world, but for them which thou hast given me; for they are thine. 10And all mine are thine, and thine are mine; and I am glorified in them. 11And now I am no more in the world, but these are in the world, and I come to thee. Holy Father, keep through thine own name those whom thou hast given me, that they may be one, as we are. 12While I was with them in the world, I kept them in thy name: those that thou gavest me I have kept, and none of them is lost, but the son of perdition; that the scripture might be fulfilled. 13And now come I to thee; and these things I speak in the world, that they might have my joy fulfilled in themselves. 14I have given them thy word; and the world hath hated them, because they are not of the world, even as I am not of the world. 15I pray not that thou shouldest take them out of the world, but that thou shouldest keep them from the evil. 16They are not of the world, even as I am not of the world. 17Sanctify them through thy truth: thy word is truth. 18As thou hast sent me into the world, even so have I also sent them into the world. 19And for their sakes I sanctify myself, that they also might be sanctified through the truth. 20Neither pray I for these alone, but for them also which shall believe on me through their word; 21That they all may be one; as thou, Father, art in me, and I in thee, that they also may be one in us: that the world may believe that thou hast sent me. 22And the glory which thou gavest me I have given them; that they may be one, even as we are one: 23I in them, and thou in me, that they may be made perfect in one; and that the world may know that thou hast sent me, and hast loved them, as thou hast loved me. 24Father, I will that they also, whom thou hast given me, be with me where I am; that they may behold my glory, which thou hast given me: for thou lovedst me before the foundation of the world. 25O righteous Father, the world hath not known thee: but I have known thee, and these have known that thou hast sent me. 26And I have declared unto them thy name, and will declare it: that the love wherewith thou hast loved me may be in them, and I in them.
