Gintunto sang mga Taga-Gibeon ang mga Israelinhon
1Karon, nabatian sang tanan nga hari sa nakatundan sang Jordan ang pagpangdaog sang mga Israelinhon. (Ini amo ang mga hari sang mga Hithanon, Amornon, Canaanhon, Periznon, Hivhanon, kag mga Jebusnon. Nagaestar sila sa mga kabukiran, sa mga bulobukid sa nakatundan,9:1 mga bulobukid sa nakatundan: sa Hebreo, Shefela. kag sa baybayon sang Dagat sang Mediteraneo hasta sa Lebanon.) 2Nagtipon sila tanan sa pagpakig-away kay Josue kag sa Israel.
3Pero sang mabatian sang mga taga-Gibeon ang ginhimo ni Josue sa Jerico kag sa Ai, 4nagpangita sila sang paagi sa pagtunto kay Josue. Nagpadala sila kay Josue sang mga tawo nga may mga karga sa mga asno nga daan nga mga sako kag daan nga mga panit nga suludlan sang bino nga gision kag tukapon. 5Nagsuksok ini nga mga tawo sang daan nga mga bayo kag daan kag tukapon nga mga sandalyas, kag nagbalon sang matig-a kag nagakapudpod nga mga tinapay. 6Dayon nagkadto sila kay Josue sa kampo sang Israel sa Gilgal kag nagsiling sa iya kag sa mga Israelinhon, “Nagkadto kami diri halin sa malayo nga lugar sa pagpangabay sa inyo nga maghimo kamo sang kasugtanan sa amon nga indi ninyo pag-anhon ang amon katawhan.” 7Pero nagsabat ang mga Israelinhon, “Basi taga-diri lang kamo malapit sa amon. Gani indi kami puwede nga maghimo sang kasugtanan sa inyo.” 8Nagpakitluoy sila kay Josue, “Handa kami sa pag-alagad sa inyo.” Nagpamangkot si Josue sa ila, “Sin-o kamo kag diin kamo naghalin?” 9Nagsabat sila, “Halin kami sa malayo gid nga lugar. Nagkadto kami diri kay nabatian namon ang parte sa Ginoo nga inyo Dios. Nabatian namon ang tanan nga ginhimo niya sa Egipto, 10kag sa duha ka hari nga Amornon sa sidlangan sang Jordan. Ini nga mga hari amo sila ni Haring Sihon sang Heshbon, kag si Haring Og sang Bashan nga nagaestar sa Ashtarot. 11Gani ginsugo kami sang amon mga manugdumala kag mga kasimanwa nga magpreparar sang mga balon nga pagkaon kag magkadto diri sa pagpakigkita sa inyo agod silingon kamo nga handa kami sa pag-alagad sa inyo, basta maghimo lang kamo sang kasugtanan sa amon nga indi ninyo kami pag-anhon. 12Tan-awa bala ang amon tinapay, mainit pa ini paghalin namon, pero subong matig-a na kag nagakapudpod. 13Ining mga panit nga suludlan bag-o pa ini sang ginpuno namon sang bino, pero tan-awa bala, gision na. Ang amon mga bayo kag mga sandalyas nagdaan na tungod sa malawig gid nga pagpanglakaton.”
14Ginbaton9:14 Ginbaton: ukon, Ginkaon. sang mga Israelinhon ang ila pagkaon. Pero wala sila nagpamangkot sa Ginoo parte sini. 15Naghimo si Josue sang kasugtanan sa ila nga indi niya sila pag-anhon ukon pagpatyon. Kag ginsumpaan ini sang mga pangulo sang katilingban sang Israel.
16Tatlo ka adlaw pagkatapos sang paghimo nila sang kasugtanan, nabatian sang mga Israelinhon nga malapit lang gali sa ila ang ginaestaran sang sadto nga mga tawo. 17Gani naglakat ang mga Israelinhon, kag sa tapos ang tatlo ka adlaw nakaabot sila sa mga banwa nga ginaestaran sang sadto nga mga tawo. Ini nga mga banwa amo ang Gibeon, Kefira, Beerot, kag Kiriat Jearim. 18Pero wala magsalakay ang mga Israelinhon sa ila tungod kay ang mga pangulo sang katilingban may ginsumpaan na nga kasugtanan sa ila sa ngalan sang Ginoo, ang Dios sang Israel.
Nagreklamo ang bug-os nga katilingban sa ila mga pangulo, 19pero nagsabat ang tanan nga pangulo, “May ginsumpaan na kita sa ila sa ngalan sang Ginoo, ang Dios sang Israel, gani karon indi kita makatandog sa ila. 20Amo na lang ini ang aton himuon: Indi naton sila pagpatyon kay basi pa kon silutan kita sang Dios tungod sa aton ginsumpa sa ila. 21Pabay-i ninyo sila nga mabuhi. Pero himuon naton sila nga manugkahoy kag manugsag-ob para sa bug-os nga katilingban.” Kag amo ini ang natabo sa mga taga-Gibeon suno sa ginsiling sang mga pangulo parte sa ila.
22Ginpatawag ni Josue ang mga taga-Gibeon kag ginsilingan, “Ngaa gintunto ninyo kami? Ngaa nagsiling kamo nga halin pa kamo sa malayo gid nga lugar, nga taga-diri man lang gali kamo malapit sa amon? 23Tungod sa inyo ginhimo ginapakamalaot kamo sang Dios: Sugod subong, magaalagad kamo bilang manugkahoy kag manugsag-ob para sa balay sang akon Dios.” 24Nagsabat sila kay Josue, “Ginhimo namon ini tungod nga nahadlok kami nga basi patyon ninyo kami. Kay nabatian gid namon nga ginsugo sang Ginoo nga imo Dios si Moises nga iya alagad nga maghatag sa inyo sini nga mga duta kag magpamatay sang tanan nga nagaestar diri. 25Karon ari kami sa idalom sang imo gahom, pagusto ka kon ano sa imo ang dapat nga himuon sa amon.” 26Wala gintugutan ni Josue nga patyon sila sang mga Israelinhon. 27Pero ginhimo niya sila nga mga manugkahoy kag manugsag-ob para sa katilingban kag sa halaran sang Ginoo. Hasta subong ginahimo nila ini nga obra sa lugar nga ginpili sang Ginoo nga pagasimbahan sa iya.
Jozua misleid door de Gibeonieten
1-2 De koningen uit die buurt hoorden wat met Jericho was gebeurd en brachten snel hun legers op de been om gezamenlijk oorlog te voeren tegen Jozua en de Israëlieten. Hiertoe behoorden de koningen van de volken die tussen de Jordaan en de Middellandse Zee woonden. Dit gebied strekt zich naar het noorden uit tot aan de Libanon, daar woonden de Hethieten, Amorieten, Kanaänieten, Perizzieten, Chiwwieten en Jebusieten.
3-5Maar toen de inwoners van de stad Gibeon hoorden wat met Jericho en Ai was gebeurd, gingen zij met list te werk en stuurden afgevaardigden naar Jozua die versleten en afgedragen kleren droegen en op opgelapte sandalen liepen om de indruk te wekken dat ze een lange reis hadden gemaakt. De zadeltassen op hun ezels en hun wijnzakken zagen er al niet veel beter uit. Hun brood was uitgedroogd en beschimmeld. 6Aangekomen bij het kamp van Israël in de buurt van Gilgal, zeiden zij tegen Jozua en de mannen van Israël: ‘Wij komen uit een ver land om u te vragen een vredesverdrag met ons te sluiten.’ 7De Israëlieten antwoordden deze Chiwwieten met: ‘Hoe weten wij of u niet dichtbij woont? Want als dat zo is, kunnen wij geen verdrag met u sluiten.’ 8Daarop antwoordden zij: ‘Wij zullen uw bedienden zijn.’ ‘Maar wie bent u?’ wilde Jozua weten. ‘Waar komt u vandaan?’ 9En zij logen: ‘Wij komen uit een land dat hier erg ver vandaan ligt. Wij hebben gehoord over de macht van de Here, uw God. Over alles wat Hij in Egypte heeft gedaan 10en wat u hebt gedaan met de twee Amoritische koningen, Sichon van Chesbon en Og van Basan, die in Astarot woonde. 11Daarom gaven onze leiders en ons volk ons de opdracht: “Maak u klaar voor een verre reis, ga naar de Israëlieten en verklaar dat ons volk hun dienaar wil zijn. Vraag hun om vrede.” 12Dit brood kwam vers uit de oven toen wij vertrokken, maar zoals u ziet, is het nu droog en beschimmeld. 13Deze wijnzakken waren nieuw, maar nu zijn ze gescheurd en oud, onze kleren en sandalen zijn versleten door de lange en moeilijke tocht.’
14-15 Jozua en zijn mannen proefden van hun brood. Zij namen niet de moeite het aan de Here te vragen, maar gingen hun eigen gang en sloten een vredesverdrag met hen. De leiders van Israël bezegelden de overeenkomst met een eed. 16Drie dagen later kwam echter de waarheid aan het licht, deze mannen waren hun naaste buren. 17Het Israëlitische leger ging onmiddellijk op onderzoek uit en bereikte na drie dagen hun steden. De namen van de steden waren Gibeon, Kefira, Beëroth en Kirjat-Jearim. 18De steden werden echter niet aangevallen wegens de eed die de Israëlitische leiders voor de Here, de God van Israël, hadden afgelegd. De Israëlieten namen het hun leiders erg kwalijk dat zij een dergelijk verdrag hadden getekend. 19De leiders verdedigden zich echter door te zeggen: ‘Wij hebben voor de Here, de God van Israël, gezworen dat wij hen met geen vinger zullen aanraken en die eed zullen wij gestand doen. 20Wij moeten hen in leven laten, want als wij onze eed breken zal de toorn van de Here over ons komen.’ 21En zij vervolgden: ‘Wij zullen hen in leven laten, maar zij moeten onze gehele gemeenschap dienen als houthakkers en waterputters.’ Zo werd de gedane belofte gehouden.
22Jozua riep de afgevaardigden bij zich en vroeg: ‘Waarom hebt u tegen ons gelogen door te beweren dat u uit een ver land afkomstig was, terwijl u hier te midden van ons woont? 23Nu zal een vloek op u komen te rusten! Vanaf dit moment moet u ons voortaan voorzien van mensen die houthakken en water dragen voor de dienst van onze God in de tabernakel.’ 24Zij antwoordden: ‘Wij hebben dit gedaan, omdat ons werd verteld dat de Here zijn dienaar Mozes opdracht had gegeven dit hele land te veroveren en alle inwoners te doden. Wij vreesden voor ons leven toen u verscheen, dat is de reden. 25Maar nu hebt u ons lot in uw hand, u mag met ons doen wat u wilt.’ 26Daarom stond Jozua het volk van Israël niet toe hen te doden. 27Wel werden zij houthakkers en waterdragers voor de Israëlieten en voor het altaar van de Here, op de plaats die de Here daarvoor zou kiezen. Dat doen zij nu nog steeds.
