Ang Pagtuli
1Nabalitaan sang tanan nga hari nga Amornon sa nakatundan sang Jordan kag sang tanan nga hari nga Canaanhon sa baybayon sang Dagat sang Mediteraneo kon paano nga ginpamala sang Ginoo ang Suba sang Jordan sang magtabok ang mga Israelinhon. Gani hinadlukan sila kag nadulaan sang kaisog sa pagpakig-away sa mga Israelinhon.
2Sadto nga tion, nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Maghimo ka sang mga sundang halin sa bato nga bantiling, kag tulia ang mga Israelinhon.” (Ikaduha na ini nga tion nga ginpangtuli ang mga Israelinhon nga wala matuli.) 3Gani naghimo si Josue sang mga sundang, kag ginpangtuli ang mga Israelinhon didto sa Bukid sang Gintulian.
4-6Amo ini ang rason kon ngaa ginpangtuli ni Josue ang mga lalaki: Sang naghalin ang mga Israelinhon sa Egipto, ang tanan nga lalaki natuli na. Pero ang mga nagkalatawo sa sulod sang 40 ka tuig nga pagpanglakaton nila sa kamingawan wala matuli. Kag sadto nga tion, ang mga lalaki nga ara na sa husto nga edad sa pagpakig-away nagkalamatay tungod wala sila nagtuman sa Ginoo. Ginsilingan sila sang Ginoo nga indi gid nila makita ang maayo kag mapatubason nga duta5:4-6 maayo… duta: sa literal, duta nga nagailig ang gatas kag dugos. nga iya ginpromisa sa ila mga katigulangan nga ihatag sa aton. 7Ang ila mga kabataan nga lalaki nga nagbulos sa ila ang gintuli ni Josue, tungod kay ini sila wala matuli sang panahon nga nagpanglakaton sila. 8Matapos sila napangtuli, nagpabilin sila sa ila kampo hasta nga nagpali ang ila mga pilas.
9Dayon nagsiling ang Ginoo kay Josue, “Ginkuha ko sa inyo subong ang kahuluy-an sang inyo pagkaulipon sa Egipto.” Gani ang lugar nga ato ginatawag nga Gilgal5:9 Gilgal: posible ang buot silingon, ginkuha. hasta subong.
10Samtang nagakampo pa ang mga Israelinhon sa Gilgal, sa kapatagan sang Jerico, ginsaulog nila ang Piesta sang Paglabay sang Anghel. Ginhimo nila ini sang gab-i sang ika-14 nga adlaw sang nahauna nga bulan. 11Pagkaaga, nagkaon sila sang mga patubas sang sadto nga duta: sinanlag nga uyas kag tinapay nga wala sing inugpahabok. 12Halin sadto nag-untat ang paghulog sang manna, kag wala na sing manna ang mga Israelinhon. Ang ila pagkaon halin sadto nga tuig amo na ang mga patubas sang duta sang Canaan.
13Samtang didto si Josue malapit sa Jerico, hinali lang nga may nakita siya nga tawo nga nagatindog sa iya atubangan nga nagauyat sang espada. Ginpamangkot siya ni Josue, “Soldado ka bala namon ukon kaaway?” 14Nagsabat ang tawo, “Indi ninyo ako soldado ukon kaaway. Nagkadto ako diri bilang kumander sang mga soldado sang Ginoo.” Naghapa si Josue sa pagtahod sa iya kag nagpamangkot, “Sir, ano ang gusto mo nga ipahimo sa akon nga imo alagad?” 15Nagsabat ang kumander sang mga soldado sang Ginoo, “Ubaha ang imo sandalyas, kay balaan nga lugar ang imo ginatindugan. Kag gintuman ni Josue ang ginsugo sa iya.”
1Da de amoritiske konger, der herskede vest for Jordanfloden, og de kana’anæiske konger langs Middelhavets kyst hørte, at Herren havde stoppet vandet i Jordanfloden, så israelitterne kunne gå over, blev de lammet af frygt og turde ikke kæmpe imod Israels folk.
Omskærelsen og påskefesten i Gilgal
2Herren sagde nu til Josva: „Lav nogle flinteknive og sørg for, at israelitterne bliver omskåret som før i tiden.” 3Josva gjorde, som Herren havde sagt, og de mandlige israelitter blev omskåret ved et sted, som blev kaldt Givat-ha-Aralot.5,3 Det betyder: „forhudshøjen”. 4-5Alle de omskårne, våbenføre mænd, som i sin tid havde forladt Egypten, var døde undervejs, og de, som var blevet født under ørkenvandringen, var aldrig blevet omskåret. 6Israelitterne havde jo opholdt sig i ørkenen i 40 år, indtil alle de våbenføre mænd var døde. Herren havde nemlig sagt, at på grund af deres ulydighed måtte de ikke få lov at se det land, han havde lovet deres forfædre—et land, som flyder med mælk og honning. 7Det var deres sønner, der nu blev omskåret.
8Efter omskærelsen hvilede mændene i lejren, indtil deres sår var lægt.
9Herren sagde til Josva: „I dag har jeg fjernet skammen fra jeres slavetid i Egypten. Jeg har rullet den bort.” Derfor kaldte man stedet Gilgal,5,9 Det betyder: „rulle bort”. og det kaldes det den dag i dag. 10Mens de lå i lejren ved Gilgal på Jerikosletten, fejrede de påske om aftenen den fjortende dag i årets første måned. 11Dagen efter spiste de af landets afgrøde: ristet korn og brød bagt uden surdej. 12Fra den dag kom der ikke mere manna, men de spiste af Kana’ans afgrøder.
Jerikos fald
13En dag, mens Josva opholdt sig i nærheden af Jeriko, så han pludselig, at der stod en mand med draget sværd foran ham. Josva gik hen til ham og spurgte: „Hører du til hos os eller vores fjender?”
14„Ingen af delene,” svarede manden. „Jeg er øverstkommanderende for Herrens hær!”
Da faldt Josva på knæ og bøjede ansigtet mod jorden. „Til tjeneste, Herre!” udbrød han. „Hvad ønsker du, jeg skal gøre?”
15Den øverstkommanderende over Herrens hær svarede: „Tag dine sko af, for du står på et helligt sted.” Og Josva gjorde, som han sagde.
