Nagpromisa ang mga Israelinhon nga Tumanon Nila Liwat ang Kasugtanan sang Dios
1Karon, ginpatipon ni Josue ang tanan nga tribo sang Israel sa Shekem. Gintawag dayon niya ang mga manugdumala, mga pangulo, mga manughukom, kag mga opisyal sang Israel, kag nagpalapit sila sa presensya sang Dios.
2Nagsiling si Josue sa tanan nga tawo, “Amo ini ang ginasiling sang Ginoo, ang Dios sang Israel: Sang una, ang inyo mga katigulangan nag-estar sa tabok sang Suba sang Eufrates kag nagsimba sa iban nga mga dios. Isa sa ila amo si Tera nga amay ni Abraham kag ni Nahor. 3Pero ginkuha ko si Abraham sa sadto nga lugar kag ginpakadto sa kadutaan sang Canaan, kag ginhatagan sang madamo nga mga kaliwat. Nangin anak niya si Isaac, 4kag nangin anak naman ni Isaac si Esau kag si Jacob. Ginhatag ko kay Esau ang kabukiran sang Seir bilang iya parte, samtang si Jacob kag ang iya nga anak nagkadto sa Egipto. 5-6Sang ulihi, ginpadala ko si Moises kag si Aaron sa pagluwas sa inyo sa Egipto, kag ginpadal-an ko sang mga kalalat-an ang Egipto, kag ginpaguwa ko kamo sang inyo mga katigulangan. Pero sang nakaabot na kamo sa Mapula nga Dagat, ginlagas kamo sang mga Egiptohanon nga may mga kabayo kag mga karwahe. 7Nagpangayo kamo sang bulig sa akon, kag ginbutangan ko sang kadulom sa tunga ninyo kag sang mga Egiptohanon. Kag dayon ginlumos ko ang mga Egiptohanon sa dagat. Nakita gid ninyo mismo ang ginhimo ko sa mga Egiptohanon. Dayon nag-estar kamo sa kamingawan sa malawig nga tion.
8“Pagkatapos gindala ko kamo sa duta sang mga Amornon sa sidlangan sang Suba sang Jordan. Nagpakig-away sila sa inyo, pero ginpadaog ko kamo. Ginpalaglag ko sila sa inyo kag nasakop ninyo ang ila kadutaan. 9Dayon nagpakig-away sa Israel ang hari sang Moab nga si Balak nga anak ni Zipor. Ginsugo niya si Balaam nga anak ni Beor nga pakamalauton kamo. 10Pero wala ko pagtuguti si Balaam nga himuon ini sa inyo. Sa baylo, ginbendisyunan kamo ni Balaam, kag ginluwas ko kamo sa kamot ni Balak.
11“Dayon nagtabok kamo sa Suba sang Jordan kag nakaabot sa Jerico. Nagpakig-away sa inyo ang mga taga-Jerico, subong man ang mga Amornon, Periznon, Canaanhon, Hithanon, Girgashnon, Hivhanon, kag Jebusnon. Pero ginpadaog ko kamo kontra sa ila. 12Ginpadal-an ko sang mga putyukan ang duha ka hari nga Amornon sa pagtabog sa ila sa wala pa kamo mag-abot. Nagdaog kamo indi tungod sa inyo mga espada kag mga pana. 13Ginhatagan ko kamo sang duta nga wala ninyo pagpangabudlayi. Ginpaestar ko kamo sa mga banwa nga indi kamo ang nagtukod. Nagakaon kamo subong sang mga ubas kag mga olibo nga indi kamo ang nagtanom.
14“Gani karon, tahura ninyo ang Ginoo kag alagara nga may katutom. Isikway na ninyo ang mga dios nga ginasimba sadto sang inyo mga katigulangan sa tabok sang Suba sang Eufrates kag sa Egipto, kag mag-alagad kamo sa Ginoo. 15Pero kon indi kamo luyag nga mag-alagad sa Ginoo, magpili kamo subong nga adlaw kon sin-o ang inyo alagaron. Magaalagad bala kamo sa mga dios nga gin-alagad sang inyo mga katigulangan sa tabok sang Suba sang Eufrates, ukon sa mga dios sang mga Amornon nga ang ila duta inyo ginaestaran subong? Pero ako iya kag ang akon pamilya magaalagad sa Ginoo.”
16Nagsabat ang mga tawo, “Wala gid sa amon hunahuna nga magbiya sa Ginoo kag mag-alagad sa iban nga mga dios. 17Ang Ginoo nga aton Dios amo ang nagpaguwa sa aton kag sa aton mga katigulangan sa pagkaulipon didto sa Egipto. Nakita man naton ang mga milagro nga iya ginhimo. Ginprotektaran niya kita sa aton pagpanglakaton sa mga nasyon nga aton gin-agihan. 18Kag ginpatabog niya sa aton ang mga Amornon kag ang iban pa nga mga nasyon nga nagaestar diri. Gani magaalagad man kami sa Ginoo, kay siya ang amon Dios.”
19Nagsiling si Josue sa mga tawo, “Indi kamo makaalagad sa Ginoo tungod kay balaan siya nga Dios kag indi niya gusto nga may ginasimba kamo nga iban. Indi niya pag-ibaliwala ang inyo pagrebelde kag mga sala. 20Kon isikway ninyo ang Ginoo kag mag-alagad sa iban nga mga dios, maakig siya sa inyo kag silutan niya kamo. Laglagon niya kamo bisan nga halin sang una maayo siya sa inyo.”
21Pero nagsabat ang mga tawo kay Josue, “Magaalagad gid kami sa Ginoo.” 22Nagsiling si Josue, “Kamo mismo ang mga saksi sa inyo kaugalingon nga ginpili ninyo nga alagaron ang Ginoo.” Nagsabat sila, “Huo, mga saksi kami.”
23Dayon nagsiling si Josue, “Kon amo sina, isikway na ninyo ang inyo mga dios kag alagaran ninyo ang Ginoo, ang Dios sang Israel.” 24Nagsabat ang mga tawo, “Alagaran namon ang Ginoo nga amon Dios, kag tumanon ang iya mga sugo.”
25Sadto nga adlaw naghimo si Josue sang kasugtanan sa mga tawo didto sa Shekem, kag ginhatag niya sa ila ang mga kasuguan kag mga pagsulundan. 26Ginsulat ini ni Josue sa Libro sang Kasuguan sang Dios. Dayon nagkuha siya sang dako nga bato kag ginpatindog sa puno sang kahoy nga terebinto malapit sa balaan nga lugar sang Ginoo. 27Kag nagsiling si Josue sa tanan nga tawo, “Ini nga bato amo ang aton saksi nga nagpakighambal ang Ginoo sa aton. Magapamatuod ini kontra sa inyo kon indi kamo magtuman sang inyo ginhambal sa inyo Dios.” 28Pagkatapos ginpapauli ni Josue ang mga tawo sa ila tagsa ka lugar.
Napatay si Josue kag si Eleazar
29Sang ulihi, napatay ang alagad sang Ginoo nga si Josue, nga anak ni Nun, sa edad nga 110. 30Ginlubong siya sa iya duta didto sa Timnat Sera, sa kabukiran sang Efraim, sa aminhan sang Bukid sang Gaash. 31Nag-alagad sa Ginoo ang mga Israelinhon sang panahon ni Josue. Kag bisan patay na si Josue, nagpadayon gihapon sila sa pag-alagad sa Ginoo samtang buhi pa ang mga manugdumala sang mga Israelinhon nga nakaeksperiensya sang tanan nga ginhimo sang Ginoo para sa Israel.
32Ang mga tul-an ni Jose nga gindala sang mga Israelinhon halin sa Egipto ginlubong sa Shekem, sa duta nga ginbakal ni Jacob sing 100 ka bilog nga pilak sa mga anak ni Hamor nga amay ni Shekem. Ang ini nga duta bahin sang teritoryo nga ginhatag sa mga kaliwat ni Jose.
33Napatay man si Eleazar nga anak ni Aaron kag ginlubong sa Gibea, ang banwa sa kabukiran sang Efraim, nga ginhatag sa anak ni Eleazar nga si Finehas.
Josvas afskedstale til folket og pagtslutningen
1Derefter samlede Josva alle Israels stammeledere, dommere og administratorer i Sikem, hvor de trådte frem for Guds ansigt.
2Da sagde Josva til folket: „Herren, Israels Gud, siger: Jeres forfar Tera, Abrahams og Nakors far, boede på den anden side af Eufratfloden, hvor man dyrkede fremmede guder. 3Men jeg udvalgte Abraham og førte ham ind i Kana’ans land, hvor jeg gav ham talrige efterkommere gennem hans søn Isak. 4Isak gav jeg sønnerne Jakob og Esau. Esau fik området omkring Seirs bjerge, mens Jakob og hans familie tog til Egypten.
5Jeg gav jer Moses og Aron som ledere, og jeg bragte frygtelige plager over Egypten, hvorefter jeg førte mit folk ud af landet. 6Men egypterne satte efter dem med deres heste og vogne, og da jeres forfædre var kommet til Det Røde Hav, 7råbte de til mig om hjælp, og jeg satte mørke mellem dem og egypterne. Jeg lod havet skylle over alle egypterne, så de druknede for øjnene af Israels folk. Derefter vandrede folket omkring i ørkenen i mange år.
8Til sidst førte jeg jer ind i amoritternes land på østsiden af Jordanfloden. De rykkede ud imod jer, men jeg tilintetgjorde dem og overgav landet til jer. 9Da rykkede kong Balak af Moab ud imod jer og lejede Bileam til at forbande jer. 10Men det ville jeg ikke tillade. I stedet tvang jeg ham til at velsigne jer, så I blev reddet fra hans forbandelser.
11Derefter krydsede I Jordanfloden og kom til Jeriko. Jerikos mænd tog kampen op imod jer, og det samme gjorde mange andre folk: amoritterne, perizzitterne, kana’anæerne, hittitterne, girgashitterne, hivvitterne og jebusitterne. Hver især kæmpede de imod jer, men jeg tilintetgjorde dem alle. 12Jeg sendte frygt og forvirring24,12 På hebraisk: „hvepse”. Det skal dog ikke forstås bogstaveligt, jævnfør 2.Mos. 23,27-28. foran jer, så jeres fjender blev panikslagne, også de to amoritterkonger. Det var ikke jeres sværd og buer, som skaffede jer sejr. 13Det var mig, som gav jer et land, I ikke havde slidt med at opdyrke, og byer, I ikke selv havde bygget—de byer, som I bor i nu. Jeg gav jer frugten af landets vinmarker og olivenlunde, skønt I ikke havde haft besværet med at plante dem.”
14Josva fortsatte: „Vis nu ærefrygt for Herren og tjen ham af et oprigtigt og sandt hjerte. Udryd de afguder, som jeres forfædre dyrkede, mens de boede hinsides Eufratfloden og i Egypten. Tilbed Herren alene. 15Hvis ikke I vil tjene Herren, så beslut jer i dag for, hvilke andre guder I vil tjene. Skal det være de guder, som jeres forfædre dyrkede på den anden side af Eufratfloden? Eller skal det være de guder, som blev dyrket her i amoritternes land, som I nu har overtaget? Men jeg og min familie, vi vil tjene Herren!”
16Da svarede folket: „Vi vil aldrig svigte Herren og dyrke andre guder! 17Herren er den Gud, som frelste os og vores forfædre fra Egyptens slaveri. Han er den Gud, som har gjort vældige undere for øjnene af os. Han beskyttede os under vores lange vandringer og hjalp os mod alle vores fjender. 18Det var ham, der drev amoritterne og de andre folkeslag ud af det land, vi nu bor i. Også vi vil tjene Herren—han alene skal være vores Gud!”
19Men Josva svarede folket: „Det er ikke sikkert, at I kan klare at holde fast ved Herren, jeres Gud. Han er en hellig Gud, der ikke tåler rivaler, og som ikke ser igennem fingre med oprør og synd. 20Hvis I svigter ham og vender jer til andre guder, vil han straffe jer hårdt—uanset hvor god han hidtil har været imod jer.”
21Men folket svarede: „Vi vil tjene Herren!”
22„I er selv vidner på, at I har valgt at tjene Herren,” sagde Josva.
„Ja,” svarede folket, „det er vi vidner på.”
23„Godt,” fortsatte Josva, „så bevis det ved at fjerne jeres afguder, så I kan tjene Herren alene.”
24„Ja,” svarede folket, „for vi vil tilbede og tjene Herren alene.”
25Den dag lod Josva folket slutte pagt ved Sikem, en permanent og bindende pagt imellem dem og Gud, 26og han skrev det hele i den bog, hvor Guds love var nedskrevet. For at minde dem om deres pagt med Gud rullede han en stor sten hen under egetræet ved siden af Herrens alter. 27Så sagde han til folket:
„Denne sten har hørt hvert eneste ord, Herren har sagt, og derfor skal den være et vidne imod jer, hvis I bryder jeres løfte.” 28Derpå sendte han folket hjem til deres forskellige territorier.
29Josva døde kort efter i en alder af 110 år 30og blev begravet på sin jord i Timnat-Sera nord for Ga’ashbjerget i Efraims højland.
31Folket adlød Herren, så længe Josva og de andre gamle israelitter levede, de som havde oplevet Herrens undere.
32Josefs knogler, som folket havde bragt med fra Egypten, blev begravet på det stykke jord, som Jakob havde købt af Hamors sønner i Sikem, og som nu hørte med til Josefs efterkommeres arvelod.
33Arons søn Eleazar døde også og blev begravet i Gibea i Efraims højland, den by, som var blevet overdraget hans søn Pinehas.
