Joel 1 – HLGN & NIVUK

Ang Pulong Sang Dios

Joel 1:1-20

1Amo ini ang mensahi sang Ginoo nga iya ginpahayag kay Joel nga anak ni Petuel.

Ginpierdi sang mga Apan ang mga Tanom

2Kamo nga mga manugdumala sang Juda kag ang tanan nga pumuluyo sini, pamatii ninyo ining isugid ko sa inyo. Wala pa sing may natabo nga pareho sini sang panahon sang inyo mga katigulangan ukon sang inyo panahon subong. 3Kinahanglan nga isugid ini sa kada henerasyon sang inyo mga kaliwat:

4Sunod-sunod nga nagsalakay ang mga panong sang mga apan. Ang nabilin nga mga tanom nga wala maubos sang isa ka panong ginkaon naman sang masunod nga panong hasta nga nagkalaubos ang mga tanom.1:4 Posible man nga nagasugid ang ini nga bersikulo sang apat ka klase sang apan ukon apat ka “stages” sang pagdako sang apan.

5Kamo nga mga palahubog, bangon kamo kag maghibi sing tudo! Kay wala na kamo sing mainom; wala na sing mga ubas nga hilimuon nga bag-o nga bino. 6Kay ang duta sang Ginoo1:6 duta sang Ginoo: sa literal, akon duta, nga amo ang Juda. ginsalakay sang terible nga mga apan1:6 mga apan: sa literal, nasyon. Posible nga ang ini nga mga apan nagarepresentar sang nasyon nga magasalakay sa Juda. nga puwerte kadamo. Matalom ang ila mga ngipon pareho sa ngipon sang leon. 7Ginpamierde nila ang mga tanom nga ubas sang Ginoo kag ang iya mga kahoy nga higera.1:7 ang mga tanom… higera: sa literal, ang akon mga tanom nga ubas kag ang akon mga kahoy nga higera. Ginkitkit nila ang mga panit sini hasta nga nagpuluti ang mga sanga.

8Maghibi kamo pareho sang isa ka dalaga1:8 dalaga: ukon, birhen. nga nagasuksok sang sako sa pagpakita nga nagapangasubo siya sa pagkapatay sang iya palamanahon. 9Kay wala na sing mga uyas kag mga bino nga ihalad sa templo sang Ginoo; amo gani nga nagapangasubo ang mga pari nga nagaalagad sa Ginoo. 10Nagkalapierdi ang kaumahan kag daw sa tawo ini nga nagapangasubo. Nagkalapierdi ang mga uyas kag wala na sang duga sang ubas kag lana.

11Kamo nga mga mangunguma, magkasubo1:11 magkasubo: ukon, mahuya. kamo! Kamo nga nagaatipan sang talamnan sang ubas, maghibi kamo sing tudo! Kay nagkalapierdi ang mga patubas sa kaumahan—ang mga trigo kag mga barley. 12Kag nalaya ang mga tanom nga ubas kag ang tanan nga kahoy pati na ang mga higera, pomegranata, palma, kag mansanas. Matuod gid man nga nadula ang kalipay sang mga tawo.

Ang Panawagan sa Paghinulsol

13Kamo nga mga pari nga nagaalagad sa halaran sang akon Dios, magsuksok kamo sang sako kag magkadto sa templo kag maghibi sa bilog nga gab-i. Kay wala na sing mga uyas kag mga bino nga ihalad sa templo sang inyo Dios. 14Hambali ninyo ang mga manugdumala sang Juda kag ang tanan nga pumuluyo sini, nga magtipon sila tanan sa templo sang Ginoo nga inyo Dios kag magpuasa. Magpangayo sila sang bulig sa Ginoo.

15Abaw, malapit na ang adlaw nga magapanglaglag ang Ginoo nga Makagagahom. 16Nakita ta mismo kon paano kita nawad-an sang pagkaon kag kon paano nadula ang kasadya sa templo sang Dios. 17Nagkalamatay ang mga binhi sa duta.1:17 Indi klaro ang buot silingon sang Hebreo sini. Kag tungod nga naghuyos ang mga uyas, wala na sing unod ang mga bodega, gani nagkalaguba na lang ini. 18Nagaugayong ang mga kasapatan sa kagutom. Nagadalang-dalang ang mga baka kay wala na sila sing halalbon; pati ang mga karnero nagaantos.

19Nagpangamuyo si Joel. Siling niya, “Nagapanawag ako sa imo, Ginoo, kay nagkalalaya ang mga palahalban kag ang tanan nga kahoy sa kaumahan nga daw sa ginlamon sang kalayo. 20Bisan ang talunon nga mga sapat nagahulat sang imo bulig, kay mala na gid ang mga suba kag mga sapa, kag nagkalalaya ang mga palahalban nga daw sa ginlamon sang kalayo.”

New International Version – UK

Joel 1:1-20

1The word of the Lord that came to Joel son of Pethuel.

An invasion of locusts

2Hear this, you elders;

listen, all who live in the land.

Has anything like this ever happened in your days

or in the days of your ancestors?

3Tell it to your children,

and let your children tell it to their children,

and their children to the next generation.

4What the locust swarm has left

the great locusts have eaten;

what the great locusts have left

the young locusts have eaten;

what the young locusts have left

other locusts1:4 The precise meaning of the four Hebrew words used here for locusts is uncertain. have eaten.

5Wake up, you drunkards, and weep!

Wail, all you drinkers of wine;

wail because of the new wine,

for it has been snatched from your lips.

6A nation has invaded my land,

a mighty army without number;

it has the teeth of a lion,

the fangs of a lioness.

7It has laid waste my vines

and ruined my fig-trees.

It has stripped off their bark

and thrown it away,

leaving their branches white.

8Mourn like a virgin in sackcloth

grieving for the betrothed of her youth.

9Grain offerings and drink offerings

are cut off from the house of the Lord.

The priests are in mourning,

those who minister before the Lord.

10The fields are ruined,

the ground is dried up;

the grain is destroyed,

the new wine is dried up,

the olive oil fails.

11Despair, you farmers,

wail, you vine growers;

grieve for the wheat and the barley,

because the harvest of the field is destroyed.

12The vine is dried up

and the fig-tree is withered;

the pomegranate, the palm and the apple1:12 Or possibly apricot tree –

all the trees of the field – are dried up.

Surely the people’s joy

is withered away.

A call to lamentation

13Put on sackcloth, you priests, and mourn;

wail, you who minister before the altar.

Come, spend the night in sackcloth,

you who minister before my God;

for the grain offerings and drink offerings

are withheld from the house of your God.

14Declare a holy fast;

call a sacred assembly.

Summon the elders

and all who live in the land

to the house of the Lord your God,

and cry out to the Lord.

15Alas for that day!

For the day of the Lord is near;

it will come like destruction from the Almighty.1:15 Hebrew Shaddai

16Has not the food been cut off

before our very eyes –

joy and gladness

from the house of our God?

17The seeds are shrivelled

beneath the clods.1:17 The meaning of the Hebrew for this word is uncertain.

The storehouses are in ruins,

the granaries have been broken down,

for the grain has dried up.

18How the cattle moan!

The herds mill about

because they have no pasture;

even the flocks of sheep are suffering.

19To you, Lord, I call,

for fire has devoured the pastures in the wilderness

and flames have burned up all the trees of the field.

20Even the wild animals pant for you;

the streams of water have dried up

and fire has devoured the pastures in the wilderness.