Naghambal si Job
1Dayon nagsabat si Job, 2“Kon makilo lang ang akon mga pag-antos kag mga kalisod, 3mas mabug-at pa ini sang sa balas sa baybayon. Amo ina kon ngaa nagahambal ako sang mga pulong nga wala ko ginahunahuna sing maayo. 4Kay daw sa ginpana ako sang Makagagahom nga Dios sang makahililo nga pana,6:4 makahililo nga pana: Ang punta sang pana ginatusmog sa hilo agod makapatay dayon. kag ang hilo sini naglapta sa akon bug-os nga lawas. Ang makahaladlok nga mga pana sang Dios napuntirya sa akon. 5Wala bala ako sing kinamatarong sa pagreklamo? Bisan gani ang asno kag baka nagaima6:5 nagaima: ukon, nagainga. kon wala sing hilamon ukon kumpay. 6Ang tawo nagareklamo man kon wala sing asin ang iya pagkaon, labi na kon ang iya ginakaon puti sang itlog. 7Bisan ako wala sing gana sa pagkaon sina.
8“O kuntani ihatag sang Dios ang akon ginapangayo. Kuntani mabaton ko ang akon ginahandom. 9Ang akon ginahandom amo nga patyon na lang ako kuntani sang Dios. 10Kag kon matabo ini, malipayon gihapon ako, kay sa pihak sang akon mga pag-antos wala ko gid ginsikway ang mga pulong sang Balaan nga Dios.
11“Wala na ako sing kusog nga maglaom pa. Wala na man ako sing may ginalauman pa, ngaa magpadayon pa ako sa pagkabuhi? 12May kalig-on bala ako pareho sa bato? Saway bala ang akon lawas? Indi! 13Wala ako sing kusog sa pagluwas sa akon kaugalingon. Wala na ako sing tsansa nga magmadinalag-on pa.
14“Bilang mga abyan kuntani mag-unong kamo sa akon pag-antos, bisan sa inyo pagtan-aw ginsikway ko ang Makagagahom nga Dios. 15Pero kamo nga ginakabig ko nga mga utod indi masaligan; pareho kamo sa ililigan sang tubig nga nagaawas 16kon mapun-an sang natunaw nga yelo kag snow, 17kag nagamala sa tion sang tig-ilinit. 18Kon mag-agi sa sapa ang grupo sang mga tawo nga nagapanglakaton, wala sila sing tubig nga mainom didto, gani pag-abot nila sa desierto nagakalamatay sila. 19Ang mga negosyante nga taga-Tema kag taga-Sheba nga nagapanglakaton nagalaom nga makainom sila sa sapa, 20pero napaslawan sila. Naglaom sila nga may tubig didto, pero pag-abot nila wala gali. 21Huo, pareho gid kamo sa sapa. Wala man kamo sing may mabulig sa akon. Hinadlukan kamo sang makita ninyo ang akon makahaladlok nga kahimtangan. 22Pero ngaa? Nangayo bala ako sa inyo sang regalo? Nagpangabay bala ako sa inyo nga buligan ninyo ako halin sa inyo manggad, 23ukon luwason ninyo ako sa kamot sang mapintas nga mga kaaway? 24Wala! Ang ginapangabay ko lang amo nga sugiran ninyo ako sing husto nga sabat sa natabo sa akon, kag dayon mahipos na ako. Sugiri ninyo ako, diin bala ako nakasala? 25Wala kaso kon masakit ang inyo ginahambal basta matuod lang. Pero ang inyo ginaakusar sa akon indi matuod, kag indi ninyo mapamatud-an. 26Gusto ninyo nga tadlungon ang akon mga ginahambal, kay para sa inyo ang akon ginahambal bilang desperado nga tawo wala sing pulos. 27Ngaa, matarong gid bala kamo? Mahimo gani ninyo nga ipaulipon ang isa ka ilo ukon ibaligya ang isa ka abyan! 28Tuluka ninyo ako! Mabutig bala ako sa inyo? 29Untati na ninyo ang inyo pag-akusar sa akon, kay wala ako sing sala. 30Nagabutig bala ako? Indi bala ako makahibalo kon ano ang malain kag indi?
Job antwoordt Elifaz
1Job antwoordde:
2‘Als mijn zorgen gemeten konden worden en mijn verdriet gewogen kon worden,
3dan zouden zij zwaarder blijken dan het zand van duizend stranden. Daarom sprak ik zo overhaast!
4De Here heeft mij met zijn pijlen neergeschoten, zijn giftige pijlen zijn diep in mijn hart gedrongen. Al Gods rampen zijn op mij losgelaten!
5-7Als wilde ezels balken, is dat omdat zij geen gras meer hebben om te eten, ossen loeien niet als zij genoeg voer hebben, een man klaagt als er geen zout in zijn eten zit. Het witte van een ei is smakeloos, ik weiger het te eten, ik walg van zulk voedsel.
8-9 Gunde God mij maar datgene waarnaar ik het meest verlang, te worden verbrijzeld en te worden bevrijd uit zijn pijnlijke greep.
10Dan zou ik toch nog troost vinden, vreugde kennen ondanks deze ondraaglijke pijn, want de woorden van de heilige God heb ik niet verwaarloosd.
11Och, waarom houdt mijn kracht mij nog op de been? Hoe kan ik het geduld opbrengen te wachten op mijn dood?
12Ben ik soms zo sterk als een steen? Is mijn lichaam soms van koper?
13Ik ben echt volkomen hulpeloos en heb geen enkele hoop meer!
14Wie geen medelijden heeft met een vriend die lijdt, toont geen ontzag voor de Almachtige.
15-17Mijn broeders zijn net zo onbetrouwbaar als een beek die stijgt als er ijs en sneeuw liggen, maar verdroogt wanneer het heet wordt.
18-21Karavanen wijken van hun route af, dringen steeds verder de woestijn in, waar zij uiteindelijk omkomen. Zo hebben de karavanen uit Tema en Seba hoopvol naar water gezocht, maar hun hoop werd beschaamd. En zo is ook mijn vertrouwen in u verdwenen, geschrokken keert u mij de rug toe en weigert mij te helpen.
22Maar waarom dan? Heb ik u ooit gevraagd mij een geschenk uit uw rijkdom te geven?
23Heb ik ooit uw hulp ingeroepen tegen vijanden en ruziemakers?
24Alles wat ik verlang, is een redelijk antwoord, dan zal ik zwijgen. Vertel mij maar wat ik verkeerd heb gedaan!
25-26 Het is pijnlijk de waarheid te spreken, maar uw kritiek berust niet op feiten. Gaat u mij alleen veroordelen, omdat ik in een opwelling mijn wanhoop uitschreeuwde?
27Dat zou lijken op dobbelen om een hulpeloze wees of het verkopen van een vriend.
28Kijk naar mij! Zie ik eruit alsof ik u iets voorlieg?
29Heb medelijden, wees niet onrechtvaardig. Denk er nog eens goed over na, want u mag mij geen onrecht aandoen.
30Spreek ik soms kwaad? Denkt u soms dat ik met mijn mond niet kan onderscheiden wat verkeerd is?’
