Naghambal si Elifaz
1Dayon nagsabat si Elifaz nga taga-Teman, 2“Maakig ka bala kon maghambal ako? Indi mahimo nga maghipos lang ako. 3Sadto anay madamo nga mga tawo ang gintudluan mo nga magsalig sa Dios. Ginpabakod mo ang mga tawo nga maluya. 4Ang imo mga pulong nakapalig-on sa nagakaluya kag nagakatumba. 5Pero karon nga ikaw naman ang nagaantos, nagakaluya ka kag nagakatublag. 6Indi bala nga kon nagatahod ka sa Dios kag matarong ang imo kabuhi, may pagsalig ka kag paglaom?
7“Karon, hunahunaa bala sing maayo. May tawo bala nga inosente ukon matarong nga nalaglag? 8Suno sa akon naobserbaran, ang nagahimo sang kalautan kag kagamo, kalautan kag kagamo man ang iya dangatan. 9Nagakalaglag sila sa isa lang ka huyop sang Dios. Sa iya kaakig, nagakapukan sila. 10Bisan pareho pa sila sa isa ka makusog kag mabangis nga leon, bingawon gihapon sang Dios ang ila mga ngipon. 11Magakalamatay sila tungod sa gutom, kag ang ila mga anak magalalapta.
12“May ginsugid sa akon sa sekreto. Ginhutik ini sa akon 13sa damgo sang isa ka gab-i samtang nagatulog sing mahamuok ang mga tawo. 14Hinadlukan ako kag nagkurog ang bug-os ko nga lawas. 15May espiritu nga naglabay4:15 May espiritu nga naglabay: ukon, Naghuyop ang hangin. sa akon guya kag nagpalanindog ang akon mga balahibo. 16Pagkauntat sini, may nakita dayon ako nga daw sa may nagatindog, pero indi ini klaro sa akon. Dayon may nabatian ako nga mahinay nga tingog nga nagasiling, 17‘May tawo bala nga matarong sa atubangan sang Dios? May tawo bala nga matinlo sa atubangan sang iya Manunuga? 18Kon wala gani nagasalig ang Dios sa mga anghel nga iya mga alagad, kag makakita siya sang sayop sa ila, 19ano pa ayhan sa mga tawo nga hinimo lang halin sa duta, nga madali lang dugmukon pareho sa sapat-sapat! 20Buhi sila sa aga, pero pagkagab-i patay na. Indi na sila makita hasta san-o. 21Daw sa mga tolda sila nga narumpag. Napatay sila nga kulang sing kaalam.’
Elifaz
1Resposta que Elifaz, o temanita, deu a Job:
2“Permites-me uma palavra?
Quem é que poderia ser impedido de falar?
3É verdade que tu ensinaste a muitos
e deste força às mãos enfraquecidas.
4Encorajaste aqueles que estavam fracos, desfalecendo,
ou se encontravam prostrados e caídos no desespero.
5No entanto, agora, quando é sobre ti que a desgraça se abate,
estás tu em baixo.
6Será que não está a tua confiança alicerçada no temor a Deus
e a tua esperança no teu comportamento irrepreensível?
7Para e pensa um pouco!
Já alguma vez viste alguém que,
sendo verdadeiramente reto e inocente,
tivesse sofrido destruição?
8A experiência, ela própria ensina
que são aqueles que semeiam o pecado e a opressão
que colhem essas mesmas coisas.
9Pelo sopro de Deus são destruídos;
pelo vento de sua ira são consumidos.
10Como leões rugem, lançam os seus rugidos selvagens;
mas os seus dentes, como de leões ferozes, serão partidos.
11Os leões velhos morrerão por falta de presa
e os filhotes das leoas andarão errantes.
12Esta verdade foi-me comunicada em segredo,
como que soprada aos ouvidos.
13Veio-me de noite, numa visão,
enquanto outros dormiam.
14De repente, o terror estarreceu-me;
tremia todo com pavor.
15Um espírito passava na minha frente
e arrepiaram-se-me os cabelos.
16Um vulto estava diante dos meus olhos,
mas não consegui identificá-lo.
Era como uma imagem diante de mim, em silêncio;
mas depois ouvi uma voz:
17‘Será um simples ser humano mais justo que Deus,
mais puro que o seu Criador?
18Nem nos seus servos confia;
os seus próprios mensageiros podem enganar-se.
19Quanto menos nos seres humanos, feitos de terra,
que se podem esmagar como simples traças!
20Estão com vida durante a manhã
e pela tardinha podem encontrar-se mortos,
desaparecendo para sempre, sem que alguém se aperceba!
21Se o fio da sua vida se quebra,
morrem sem atingir a sabedoria!’
