Job 36 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Job 36:1-33

1Nagpadayon pa gid si Elihu sa paghambal: 2“Agwantaha pa ako sing makadali, kay may ara pa ako nga inughambal sa pagdepensa sa Dios. 3Madamo ako sang nahibaluan kag pamatud-an ko sa imo nga ang Dios nga nagtuga sa akon husto. 4Ginasiguro ko sa imo nga wala ako nagabutig, kay ako nga imo ginaatubang maalam gid.

5“Gamhanan gid ang Dios, pero wala siya sing may ginatamay. Nahibaluan niya ang tanan nga butang. 6Wala niya ginatugutan nga magkabuhi ang malaot, kag ginahatagan niya sang hustisya ang ginapigos nga mga imol. 7Wala niya ginapabay-an ang mga matarong. Ginapadunggan niya sila upod sa mga hari sa wala sing katapusan. 8Pero kon ginapigos sila, nga daw sa ginakadenahan, 9ginapahayag sang Dios ang sala nga ginhimo nila nga may pagpabugal. 10Ginapapamati niya sila sa iya nga pagpaandam, kag ginasugo niya sila nga bayaan nila ang ila kalautan. 11Kon magtuman sila kag mag-alagad sa iya, magakabuhi sila nga mainuswagon kag malipayon sa bug-os nila nga kabuhi. 12Pero kon indi sila magtuman, mapatay sila sa inaway nga kulang sing pag-intiendi. 13Ang mga indi diosnon nagahupot sang kaakig sa ila tagipusuon, kag bisan ginasilutan sila sang Dios, wala sila nagapangayo sang bulig sa iya. 14Nagakalamatay sila sa kahuy-anan36:14 sa kahuy-anan: sa literal, upod sa mga lalaki nga nagabaligya sang ila lawas sa mga templo. nga bataon pa. 15Pero paagi sa mga pag-antos, ginatudluan sang Dios ang mga tawo. Nakatuon sila nga magpamati sa iya paagi sa mga kasakit.

16“Ginalikaw ka sang Dios sa katalagman kag ginhatagan sang kahilwayan kag kabuganaan, kag mapuno liwat sang manamit nga pagkaon ang imo lamisa. 17Pero karon ginaagom mo ang silot nga nagakabagay sa mga malaot. Indi ka gid makalikaw sa hustisya. 18Mag-andam ka nga indi ka maganyat sa manggad kag madala sa madamo nga kuwarta nga bilang lagay. 19Makabulig bala ang imo manggad ukon ang imo ikasarang sa imo kalisod? 20Indi paghanduma ang kagab-ihon,36:20 kagab-ihon: siguro ang buot silingon, ang tion sang pagsilot sang Dios. ang tion nga magakalaglag ang mga nasyon. 21Mag-andam ka nga indi ka maghimo sang kalautan. Ginapaantos ka agod makalikaw ka sa paghimo sini.

22“Hunahunaa bala kon daw ano kagamhanan sang Dios. Wala sing manunudlo nga pareho sa iya. 23Wala sing may makatudlo sa iya kon ano ang iya himuon, kag wala sing may makasiling sa iya nga nakasala siya. 24Indi pagkalimti ang pagdayaw sa iya binuhatan subong sang ginahimo sang iban sa ila nga pagkanta. 25Nakita sang tanan nga tawo ang iya binuhatan, pero sa malayo-layo.36:25 sa malayo-layo: Siguro ang buot silingon nga indi nila tuman nga natungkad ukon naintiendihan. 26Gamhanan gid ang Dios, kag indi gid naton matungkad ang iya pagkagamhanan kag indi maisip kon pila na ang iya edad. 27Ang Dios amo ang nagapasaka sang tubig halin sa duta kag ginahimo niya dayon ini nga ulan. 28Nagabubo ang ulan halin sa mga panganod para sa mga tawo. 29Wala sing may nakahibalo kon paano nagalapta ang mga panganod, kag kon paano nagadaguob ang langit nga sa diin nagaestar ang Dios. 30Tan-awa kon paano niya ginapakilat sa iya palibot, kag kon paano ini nagakirab hasta sa punta sang dagat. 31Paagi sining gahom sang Dios, ginadumalahan niya ang mga nasyon kag ginahatagan sang bugana nga pagkaon ang mga tawo. 32Ginauyatan niya ang kilat kag ginasugo ini sa pag-igo sang iya iliguon. 33Ang daguob nagapahibalo sang manug-abot nga bagyo, kag bisan ang mga baka nakahibalo nga may bagyo nga manug-abot.

Hoffnung für Alle

Hiob 36:1-33

Wer kann Gott begreifen?

1Weiter sagte Elihu:

2»Hab Geduld mit mir

und hör noch ein wenig zu!

Ich will dir zeigen,

dass man noch viel mehr zu Gottes Verteidigung sagen kann.

3Mein ganzes Wissen will ich aufbieten,

um meinem Schöpfer Recht zu verschaffen.

4Ich sage dir die Wahrheit,

vor dir steht ein Mann, der weiß, wovon er spricht –

darauf kannst du dich verlassen!

5Wie mächtig ist Gott!

Und doch verachtet er keinen.

Ja, mächtig ist er und voll Willenskraft.

6Den Gottlosen lässt er nicht am Leben,

doch dem Unterdrückten verhilft er zum Recht.

7Wer ihm die Treue hält, den vergisst er nicht,

nein, er stellt ihn Königen gleich,

betraut ihn für immer mit einem hohen Amt.

8Und wenn Menschen in Ketten liegen, elend gefangen, mit Stricken gefesselt,

9dann redet er ihnen ins Gewissen,

überführt sie von ihrer Schuld und aller Überheblichkeit.

10Er macht sie bereit, auf seine Zurechtweisung zu hören,

und sagt ihnen, sie sollen vom Unrecht ablassen.

11Wenn sie Gott gehorchen und ihm dienen,

werden sie ihre Lebensjahre glücklich und zufrieden verbringen.

12Hören sie aber nicht auf ihn,

rennen sie in ihr eigenes Verderben;

sie sterben ohne jede Einsicht.

13Wer Gott verworfen hat, der ist bitter gegen ihn;

er fleht nicht einmal dann um Gnade,

wenn Gott die Fesseln enger zieht.

14Und so stirbt er noch in jungen Jahren,

verachtet wie die Männer,

die ihren Körper in den Götzentempeln verkaufen.

15Doch wer sich vor Gott demütigt,

den wird er aus dem Elend retten

und ihn in der Not seine Stimme hören lassen.

16Auch dich reißt Gott aus den Klauen der Angst,

er will dir wieder die Freiheit schenken;

dann füllen die besten Speisen wie früher deinen Tisch.

17Jetzt aber lastet das Urteil auf dir,

das die Gottlosen trifft;

die strafende Gerechtigkeit lässt dich nicht entkommen.

18Pass auf, dass dein Zorn dich nicht zum Spötter macht,

lass dich nicht durch Bestechungsgeld verleiten!

19Kannst du dich etwa selbst aus der Bedrängnis retten?

Niemals! Dazu reicht deine ganze Kraft nicht aus.

20Wünsche dir auch nicht die Nacht herbei,

in der ganze Völker verschwinden!36,20 Die Verse 18‒20 sind nicht sicher zu deuten.

21Sei auf der Hut und wende dich nicht dem Bösen zu!

Denn davor wollte dich Gott durch das Leid ja gerade bewahren.

22Halte dir Gottes große Kraft vor Augen!

Er ist der beste Lehrer, den es gibt!

23Niemand schreibt ihm vor,

was er zu tun hat.

Keiner könnte zu ihm sagen:

›Du hast Unrecht getan!‹

24Schon immer haben die Menschen seine Taten besungen,

nun preise auch du ihn!

25Alle Welt sieht staunend seine Taten,

doch man erblickt sie nur von ferne.

26Wie mächtig ist Gott, wie unbegreiflich!

Wer kann seine Jahre zählen?

27Er lässt die Wassertropfen aufsteigen;

gereinigt gehen sie als Regen in die Flüsse nieder.

28Ja, aus den Wolken strömt der Regen,

auf viele Menschen kommt er herab.

29Wer versteht, wie Gott die Wolken auftürmt

und wie am Himmelszelt der Donner kracht?

30Sieh nur, wie Gott Licht um sich verbreitet,

die Meerestiefen aber verbirgt er.

31Er lässt die Regenwolken kommen,

so richtet er die Völker,

aber zugleich versorgt er sie reichlich mit Nahrung.

32Den Blitzstrahl nimmt er fest in beide Hände

und befiehlt ihm dann, sein Ziel zu treffen.

33Donnergrollen kündigt das Gewitter an,

und selbst das Vieh spürt, dass es kommt.