Job 29 – HLGN & NUB

Ang Pulong Sang Dios

Job 29:1-25

Ang mga Pagpakamaayo nga Nabaton ni Job Sadto

1Nagpadayon pa gid si Job sa paghambal, 2“Kon mabalik lang kuntani ang mga nagligad nga mga inadlaw sang ginabantayan pa ako sang Dios, 3sang ginasanagan pa niya ang akon dalanon samtang nagalakat ako sa madulom. 4Sadtong tion nga maayo pa ang akon kahimtangan, ang Dios amo ang akon suod nga abyan, kag ginapakamaayo niya ang akon panimalay. 5Ginaupdan pa ako sadto sang Makagagahom nga Dios, kag kaupod ko pa ang akon mga anak. 6Sadto nga tion, ang akon mga baka nagahatag sang madamo gid nga gatas, kag ang akon mga talamnan sang olibo nagahatag sang madamo gid nga lana. 7Kon magkadto gani ako sa puwertahan sang banwa, kag mag-upod sa mga manugdumala sang banwa kon magmiting sila, 8nagapahigad ang pamatan-on nga mga lalaki kon makita nila ako, kag ang mga tigulang nagatindog sa pagtahod sa akon. 9Nagahipos bisan ang mga pangulo 10kag ang dungganon nga mga tawo pagkakita nila sa akon. 11Ang bisan sin-o nga nakakita sa akon ukon nakabati sa akon maghambal, nagadayaw sa akon. 12Kay ginabuligan ko ang mga imol nga nagapangayo sang bulig kag ang mga ilo nga wala sing dalangpan. 13Ginapakamaayo ako sang tagumatayon nga mga tawo nga akon ginbuligan, kag nalipay gid ang mga balo nga babayi nga akon man ginbuligan. 14Ginahimo ko permi ang matarong kag husto; daw bayo kag turban ini nga akon ginasuksok. 15Nangin pareho ako sang mata sa tawo nga bulag kag tiil sa tawo nga piang. 16Nangin pareho ako sang isa ka amay sa mga imol, kag bisan ang mga estranghero ginbuligan ko sa ila mga kaso. 17Gindula ko ang gahom sang malaot nga mga tawo kag ginluwas ang ila mga biktima.

18“Naghunahuna ako nga magakabuhi ako sing malawig kag mapatay nga ginalibutan sang akon pamilya. 19Kay pareho ako sadto sang mabakod nga kahoy nga nagapangalapkap ang mga gamot sa tubig kag permi ginatun-ogan ang mga sanga. 20Ginadayaw ako permi sang mga tawo kag permi ako mabaskog. 21Nagahipos ang mga tawo kag nagapamati sing maayo sa akon mga laygay. 22Pagkatapos ko hambal, wala na sila sang may idugang pa kay kontento sila sa akon ginhambal. 23Ginahandom nila ang akon mga pulong pareho sang ila paghandom sa ulan. Gusto gid nila ini nga pamatian. 24Daw indi sila makapati kon magyuhom ako sa ila;29:24 Daw indi… sa ila: ukon, Kon nadulaan sila sang paglaom, ginayuhuman ko sila. ang akon malipayon nga nawong nakapabaskog sa ila. 25Ginatudluan ko sila sang ila himuon pareho sa isa ka pangulo. Ginadumalahan ko sila pareho sa isa ka hari nga nagadumala sa iya mga soldado. Ginalipay ko sila kon nagakasubo sila.

Swedish Contemporary Bible

Job 29:1-25

Jobs sista tal

1Job fortsatte sitt tal:

2Jag längtar tillbaka till månader som gått,

när Gud vakade över mig,

3när hans lampa sken över mig,

när jag vandrade i hans ljus genom mörkret,

4när jag var i min krafts tid,

när Guds vänskap fanns i mitt hus,

5när den Väldige alltid var med mig,

när mina barn fanns runt omkring mig

6när jag vadade i grädde,

och ur klippan rann floder av olja fram åt mig.

7På den tiden när jag gick ut till stadsporten

och intog min plats på torget,

8såg de yngre mig och gick åt sidan,

och de äldre reste sig av respekt för mig.

9Furstar valde att inte yttra sig

och satte handen för munnen.

10Furstarnas röst tystnade,

och deras tunga fastnade i gommen.

11Alla som lyssnade till mig talade väl om mig,

alla som hörde mig stämde in i vad jag sa,

12för jag räddade den fattige som ropade,

och den faderlöse, som inte hade någon som hjälpte.

13Den döende välsignade mig,

och jag fick änkan att sjunga av glädje.

14Rättfärdigheten var den dräkt jag tog på mig,

och rättvisan min mantel och huvudbonad.

15Jag var den blindes ögon

och den lames fötter.

16Jag var en far för de fattiga

och tog mig an den okändes sak.

17Jag krossade käkarna på illgärningsmannen

och ryckte rovet från hans tänder.

18Jag tänkte:

”Jag ska dö stilla och lugnt i mitt eget bo,

mina dagar ska bli många som sandkornen.

19Min rot når till vatten,

nattens dagg vilar på mina grenar.

20Min ära förnyas,

och bågen i min hand förblir ny.”

21Förväntansfullt lyssnade man till mig då,

väntade tyst på mina råd.

22När jag hade sagt mitt hade ingen något att tillägga,

för mina ord föll väl för dem.

23De väntade på mig som på regn

och drack törstigt in varje ord som vårregn.

24När jag log mot dem,

trodde de det knappt,

men när mitt ansikte lyste

fick de nytt mod.29:24 Grundtextens innebörd är osäker.

25Jag valde en väg åt dem

och satt som deras hövding.

Jag levde som en kung bland sina trupper

och var som en tröstare för dem som sörjde.