Nagpamangkot si Job Kon Ngaa Wala Ginasilutan sang Dios ang Malaot nga mga Tawo
1“Ngaa wala nagatalana ang Makagagahom nga Dios sang tion sa paghukom sa malaot nga mga tawo? Ngaa wala makita sang mga nagakilala sa iya inang tion sa paghukom? 2Nagapanguha sang duta ang malaot nga mga tawo paagi sa paghalin sang mga muhon.24:2 muhon: Tanda ini sang dulunan sang duta. Kon sa English, landmark ukon boundary markers. Nagapangawat sila sang mga sapat kag ginaimpon nila sa ila mga sapat. 3Ginakawat nila ang mga asno sang mga ilo, kag ginakuha nila bilang garantiya sa utang ang baka sang balo nga babayi. 4Ginapigos24:4 Ginapigos: sa literal, Ginatikwang sa dalan. nila ang mga imol, gani napilitan ini nga magpanago. 5Nagapangita sila sang ila pagkaon sa kamingawan pareho sa talunon nga mga asno. Halos wala na sing iban nga lugar nga mapangitaan nila sang pagkaon para sa ila mga anak. 6Nagapanipot sila sang mga patubas sa uma, pati sa talamnan sang ubas sang malaot nga mga tawo. 7Nagatulog sila kon gab-i nga ginatugnawan, kay wala sila sing habol kag kulang ang ila bayo. 8Nagakabasa sila sang ulan nga nagatupa sa mga kabukiran, kag nagadasok sila sa higad sang mga bato tungod kay wala sila sing pasilungan.
9“Ginakuha sang malaot nga mga tawo ang bata sang balo kag imol nga babayi bilang bayad sa utang. 10Nagalakat ang mga imol nga kulang sing bayo; ginapapas-an sila sang mga inani nga uyas pero gutom sila. 11Ginapapuga sila sang olibo kag ubas, pero indi sila makatilaw sini. 12Mabatian sa siyudad ang mga pag-ugayong sang mga tagumatayon kag ang pagpangayo sang bulig sang mga napilasan sing grabe, pero wala gid pagbalusi sang Dios ang naghimo sing malain sa ila.
13“May mga tawo nga nagakontra sa kasanag. Wala sila nagalakat sa kasanag kag wala nila ini naintiendihan. 14Ang manugpatay nagabangon aga pa sa pagpatay sang mga imol, kag kon gab-i nagapangawat siya. 15Ang nagapanginbabayi nagahulat magdulom agod wala sing may makakita sa iya. Ginatabunan niya ang iya nawong agod wala sing may makakilala sa iya. 16Kon gab-i nagasulod ang mga kawatan sa mga balay, pero kon adlaw nagapanago sila, kay nagalikaw sila sa kasanag. 17Ginakabig nila ang kadulom nga kasanag, kay mas gusto nila ang makahaladlok nga kadulom.
Ang Sabat sang Abyan ni Job
18“Pero indi magadugay ang malaot nga mga tawo pareho sa bukal sang tubig. Ang duta nga ila ginapanag-iyahan ginapakamalaot sang Dios. Gani wala sing may nagakadto sa ila talamnan sang ubas. 19Subong nga ang snow nagakatunaw kag nagakadula sa init, ang mga makasasala madula man sa kalibutan. 20Indi na sila pagdumdumon pa kundi kalimtan na sila bisan sang ila iloy. Laglagon sila pareho sa kahoy nga gin-utod, kag kaunon sila sang mga ulod. 21Kay wala nila pagtratara sing maayo ang mga baw-as nga babayi. Kag wala nila ginakaluoyan ang mga balo nga babayi.
22“Ginalaglag sang Dios ang gamhanan nga mga tawo paagi sa iya gahom. Bisan malig-on sila, wala sing kasiguruhan ang ila kabuhi. 23Posible nga tugutan sila sang Dios nga magkabuhi nga wala sing katalagman, pero ginabantayan gid sang Dios ang tanan nila nga hulag. 24Sa malip-ot nga tion nagauswag sila, pero sa indi madugay magakawala sila pareho sa bulak nga nagakalaya ukon pareho sa uhay nga gin-garab. 25Kon indi husto ang akon ginasiling, sin-o ang makapamatuod nga nagabutig ako? Sin-o ang makasiling nga sayop ako?”
1Porque é que o Todo-Poderoso não estabelece
um tempo de julgamento sobre a Terra
e porque não veem esse dia chegar os que o conhecem?
Porque hão de ser obrigados a esperar, em vão,
os que creem nele?
2Fomos submergidos por uma onda de crimes;
os limites das propriedades têm sido alterados,
rebanhos inteiros são roubados.
3Até levam os jumentos dos pobres e dos órfãos;
as viúvas são obrigadas a entregar o boi que têm, como penhor.
4Os necessitados são postos de parte;
são coagidos a sair do caminho, ao cruzarem-se com os grandes.
5Como os burros selvagens do deserto,
os pobres passam dias inteiros a tentar apanhar alimento,
para se manterem com vida;
procuram comida para os filhos em terras desertas.
6Comem o que vão encontrando, o que cresce ao acaso,
ou então têm de vindimar as vinhas dos maus.
7Passam a noite a tremer de frio,
sem nada para os cobrir.
8Ficam encharcados com as chuvadas,
trazidas pelos ventos das montanhas,
e abrigam-se em cavernas, nas rochas, por falta dum lar.
9Os traidores são capazes, até,
de arrancar criancinhas órfãs de pai, do peito das mães,
e de raptar os bebés dos pobres,
antes que lhes peçam emprestado dinheiro ou comida.
10Os desventurados são coagidos a andar nus,
sem roupa para se cobrirem,
e a carregar comida para outros,
enquanto eles próprios desfalecem com fome.
11São forçados a pisar o azeite no lagar, sem poder prová-lo,
e a esmagar cachos de uvas, estando a morrer de sede.
12Os gemidos dos moribundos clamam desde a cidade
e os feridos rogam que os socorram;
contudo, Deus não atende aos seus lamentos.
13Os pecadores rebelam-se contra a luz
e não se identificam com os retos e os bons.
14São assassinos que ao erguer-se, logo de manhã cedo,
só têm em mente matar o pobre e o necessitado;
de noite atacam os ladrões.
15O adúltero espera apenas que caia o crepúsculo e diz para consigo:
‘É uma boa altura, porque ninguém me vê!’
Esconde a cara para que ninguém o reconheça.
16A noite, para os ladrões, serve para assaltar casas e o dia para dormir;
não lhes interessa mostrarem-se sob a luz do dia.
17A noite mais escura, para eles, é como o amanhecer;
são aliados naturais dos terrores das trevas.
18São como espuma na superfície da água!
Tudo o que possuem é amaldiçoado
e, como tal, não voltam às suas vinhas.
19O mundo dos mortos consome os pecadores,
tal como a neve se derrete com o calor e a seca.
20Aos pecadores, até a sua própria mãe os esquece;
só servem para que os vermes os comam regaladamente.
Ninguém se lembrará mais deles!
Os perversos serão abatidos como uma árvore num ciclone.
21E isso, porque exploram aqueles velhos,
que viviam sozinhos sem filhos para os protegerem,
e desprezam as pobres viúvas.
22Contudo, Deus, na sua força,
destrói os ímpios, ainda que firmemente estabelecidos;
quando ele aparece, deixam de estar seguros.
23Deus permite que vivam à vontade,
mas vigia os caminhos que escolhem seguir.
24Ainda que agora pareçam muito seguros e fortes,
de um momento para o outro ir-se-ão, como toda a gente,
ceifados como espigas maduras.
25Poderá alguém desmentir-me?
Poderá alguém dizer que estou a mentir ou que estou errado?”
