Job 17 – HLGN & NUB

Ang Pulong Sang Dios

Job 17:1-16

1“Madali na lang ako mapatay; daw sa mabugto na ang akon ginhawa. Handa na ang lulubngan para sa akon. 2Ginalibutan ako sang mga manugtamay. Bulgar gid ang ila pagtamay sa akon. 3O Dios, buligi ako nga mahilway ako. Wala na sang iban nga makabulig sa akon kundi ikaw lang. 4Ginlipdan mo ang panghunahuna sang akon mga abyan agod indi sila makaintiendi. Gani indi sila pagtuguti nga magmadinalag-on sa ila nga pag-akusar sa akon. 5Pareho sila sa tawo nga nagaluib sa iya mga abyan para makakuwarta, nga amo ang kabangdanan sang pag-antos17:5 pag-antos: sa literal, pagkabulag. sang iya kabataan.

6“Ginhimo ako sang Dios nga kaladlawan sang mga tawo, kag ginaduplaan nila ako sa guya. 7Nagapalangdulom na ang akon panulok sa kasubo; daw kalag na ako kaniwang. 8Ang mga tawo nga nagakabig sang ila kaugalingon nga matarong nagakatingala sa sining natabo sa akon. Ginapakamalaot nila ako subong sa isa ka indi diosnon nga tawo. 9Para sa ila ang matarong nga tawo malig-on sa iya nga pagkabuhi kag nagabaskog pa gid. 10Pero ginahangkat ko sila sa pag-usisa liwat sa akon. Sigurado nga masapwan ko nga wala sing bisan isa sa ila nga nakaintiendi. 11Madali na lang matapos ang akon mga inadlaw. Napaslawan ang akon mga plano kag mga handom. 12Pero nagasiling sila nga basi mangin maayo man ang akon kahimtangan sa palaabuton. Siling nila, ‘Sa pihak sang kadulom may magaabot nga kasanag.’ 13Kon maglaom gid man ako, ang akon lauman amo ang makaestar na sa lugar sang mga patay. Gusto ko na iplastar ang akon hiligdaan sa sining madulom nga lugar. 14Kabigon ko na ang lulubngan nga akon amay, kag kabigon ko ang mga ulod nga magaut-ot sa akon nga akon iloy kag mga utod nga babayi. 15May paglaom pa bala ako? Sin-o ang makasiling nga may paglaom pa ako? 16Ang akon paglaom magaupod sa akon sa lugar sang mga patay. Magaupod kami didto sa idalom sang duta.”

Swedish Contemporary Bible

Job 17:1-16

Job uttrycker sin nöd

1Min ande är bruten,

mina dagar tar slut,

graven väntar mig.

2Sannerligen, jag är omgiven av människor som hånar mig,

mitt öga ser ständigt deras fientlighet.

3Ge mig, o Gud, en säkerhet.

Vem annars kan ge mig den?17:3 Grundtextens innebörd är osäker.

4Du har tillslutit deras sinnen för förstånd,

och därför låter du dem inte triumfera.

5Om någon tar emot belöning för att förråda sina vänner,

ska hans barn drabbas av blindhet17:5 Eller …ska deras barns ögon tyna bort. Grundtextens innebörd är osäker..

6Gud har gjort mig till en visa överallt,

en som man spottar rakt i ansiktet.

7Mina ögon är skumma av sorg,

hela mitt jag är bara en skugga.

8De rättsinniga skakas över detta.

Den oskyldige reser sig mot den gudlöse.

9Den rättfärdige ska vandra vidare på sin väg,

och den som har rena händer ska bli allt starkare.

10Men försök igen, ni allesammans!

Jag ser ingen vis man bland er.

11Mina dagar är över nu, mina planer är krossade,

och krossade är också mitt hjärtas önskningar.

12De gör natten till dag,

och vid mörkrets inbrott säger de att ljuset är nära.

13Om dödsriket är det enda hem jag kan hoppas på,

bäddar jag åt mig i mörkret

14och kallar graven min far

och maskarna min mor och min syster.

15Men var finns mitt hopp?

Är det någon som kan se det?

16Ska det följa mig till dödsrikets portar?

Ska vi gå ner tillsammans i stoftet?