1“Madali na lang ako mapatay; daw sa mabugto na ang akon ginhawa. Handa na ang lulubngan para sa akon. 2Ginalibutan ako sang mga manugtamay. Bulgar gid ang ila pagtamay sa akon. 3O Dios, buligi ako nga mahilway ako. Wala na sang iban nga makabulig sa akon kundi ikaw lang. 4Ginlipdan mo ang panghunahuna sang akon mga abyan agod indi sila makaintiendi. Gani indi sila pagtuguti nga magmadinalag-on sa ila nga pag-akusar sa akon. 5Pareho sila sa tawo nga nagaluib sa iya mga abyan para makakuwarta, nga amo ang kabangdanan sang pag-antos17:5 pag-antos: sa literal, pagkabulag. sang iya kabataan.
6“Ginhimo ako sang Dios nga kaladlawan sang mga tawo, kag ginaduplaan nila ako sa guya. 7Nagapalangdulom na ang akon panulok sa kasubo; daw kalag na ako kaniwang. 8Ang mga tawo nga nagakabig sang ila kaugalingon nga matarong nagakatingala sa sining natabo sa akon. Ginapakamalaot nila ako subong sa isa ka indi diosnon nga tawo. 9Para sa ila ang matarong nga tawo malig-on sa iya nga pagkabuhi kag nagabaskog pa gid. 10Pero ginahangkat ko sila sa pag-usisa liwat sa akon. Sigurado nga masapwan ko nga wala sing bisan isa sa ila nga nakaintiendi. 11Madali na lang matapos ang akon mga inadlaw. Napaslawan ang akon mga plano kag mga handom. 12Pero nagasiling sila nga basi mangin maayo man ang akon kahimtangan sa palaabuton. Siling nila, ‘Sa pihak sang kadulom may magaabot nga kasanag.’ 13Kon maglaom gid man ako, ang akon lauman amo ang makaestar na sa lugar sang mga patay. Gusto ko na iplastar ang akon hiligdaan sa sining madulom nga lugar. 14Kabigon ko na ang lulubngan nga akon amay, kag kabigon ko ang mga ulod nga magaut-ot sa akon nga akon iloy kag mga utod nga babayi. 15May paglaom pa bala ako? Sin-o ang makasiling nga may paglaom pa ako? 16Ang akon paglaom magaupod sa akon sa lugar sang mga patay. Magaupod kami didto sa idalom sang duta.”
1My spirit is broken,
my days are cut short,
the grave awaits me.
2Surely mockers surround me;
my eyes must dwell on their hostility.
3“Give me, O God, the pledge you demand.
Who else will put up security for me?
4You have closed their minds to understanding;
therefore you will not let them triumph.
5If anyone denounces their friends for reward,
the eyes of their children will fail.
6“God has made me a byword to everyone,
a man in whose face people spit.
7My eyes have grown dim with grief;
my whole frame is but a shadow.
8The upright are appalled at this;
the innocent are aroused against the ungodly.
9Nevertheless, the righteous will hold to their ways,
and those with clean hands will grow stronger.
10“But come on, all of you, try again!
I will not find a wise man among you.
11My days have passed, my plans are shattered.
Yet the desires of my heart
12turn night into day;
in the face of the darkness light is near.
13If the only home I hope for is the grave,
if I spread out my bed in the realm of darkness,
14if I say to corruption, ‘You are my father,’
and to the worm, ‘My mother’ or ‘My sister,’
15where then is my hope—
who can see any hope for me?
16Will it go down to the gates of death?
Will we descend together into the dust?”
