1“Madali na lang ako mapatay; daw sa mabugto na ang akon ginhawa. Handa na ang lulubngan para sa akon. 2Ginalibutan ako sang mga manugtamay. Bulgar gid ang ila pagtamay sa akon. 3O Dios, buligi ako nga mahilway ako. Wala na sang iban nga makabulig sa akon kundi ikaw lang. 4Ginlipdan mo ang panghunahuna sang akon mga abyan agod indi sila makaintiendi. Gani indi sila pagtuguti nga magmadinalag-on sa ila nga pag-akusar sa akon. 5Pareho sila sa tawo nga nagaluib sa iya mga abyan para makakuwarta, nga amo ang kabangdanan sang pag-antos17:5 pag-antos: sa literal, pagkabulag. sang iya kabataan.
6“Ginhimo ako sang Dios nga kaladlawan sang mga tawo, kag ginaduplaan nila ako sa guya. 7Nagapalangdulom na ang akon panulok sa kasubo; daw kalag na ako kaniwang. 8Ang mga tawo nga nagakabig sang ila kaugalingon nga matarong nagakatingala sa sining natabo sa akon. Ginapakamalaot nila ako subong sa isa ka indi diosnon nga tawo. 9Para sa ila ang matarong nga tawo malig-on sa iya nga pagkabuhi kag nagabaskog pa gid. 10Pero ginahangkat ko sila sa pag-usisa liwat sa akon. Sigurado nga masapwan ko nga wala sing bisan isa sa ila nga nakaintiendi. 11Madali na lang matapos ang akon mga inadlaw. Napaslawan ang akon mga plano kag mga handom. 12Pero nagasiling sila nga basi mangin maayo man ang akon kahimtangan sa palaabuton. Siling nila, ‘Sa pihak sang kadulom may magaabot nga kasanag.’ 13Kon maglaom gid man ako, ang akon lauman amo ang makaestar na sa lugar sang mga patay. Gusto ko na iplastar ang akon hiligdaan sa sining madulom nga lugar. 14Kabigon ko na ang lulubngan nga akon amay, kag kabigon ko ang mga ulod nga magaut-ot sa akon nga akon iloy kag mga utod nga babayi. 15May paglaom pa bala ako? Sin-o ang makasiling nga may paglaom pa ako? 16Ang akon paglaom magaupod sa akon sa lugar sang mga patay. Magaupod kami didto sa idalom sang duta.”
Les propos des amis de Job ne sont pas justes
1Ah ! Mon souffle s’épuise,
mes jours s’éteignent :
le sépulcre m’attend.
2Je suis entouré de moqueurs
dont l’insolence ╵tient mes yeux en éveil.
3Porte-toi donc toi-même ╵garant auprès de toi
car, en dehors de toi, ╵qui me cautionnerait ?
4Car tu as fermé leur esprit ╵à la raison ;
c’est pourquoi tu ne peux ╵les laisser l’emporter.
5« Celui qui livre ses amis ╵pour qu’on les pille,
condamne ses enfants ╵à la misère17.5 Au lieu de : Celui qui… la misère, on pourrait traduire : on invite des amis au partage, mais on a des fils qui voient la misère.. »
6Oui, Dieu a fait de moi ╵celui dont tous se moquent17.6 Autre traduction : il m’avait établi pour dominer les peuples. ;
on me crache au visage.
7A force de chagrin, ╵mes yeux se sont ternis,
mon corps n’est plus qu’une ombre.
8Les hommes droits sont atterrés ╵par la façon dont on me traite,
et l’innocent s’indigne ╵contre l’impie.
9Le juste17.9 Il s’agit certainement de Job., malgré tout, ╵persiste dans sa voie ;
l’homme aux mains pures ╵redouble d’énergie.
10Et quant à vous ╵revenez à la charge :
je ne trouverai pas ╵de sage parmi vous !
11Mes jours sont écoulés, ╵mes projets sont anéantis,
les désirs de mon cœur ╵ont avorté.
12Ils prétendent que la nuit c’est le jour,
que la lumière est proche, ╵alors que les ténèbres règnent.
13Mais que puis-je espérer ? ╵C’est le séjour des morts ╵que j’attends pour demeure,
dans les ténèbres, ╵je dresserai ma couche.
14J’ai crié au sépulcre : ╵« C’est toi qui es mon père ! »
J’ai dit à la vermine : ╵« Vous, ma mère et mes sœurs ! »
15Où donc est mon espoir ?
Mon espérance, qui l’aperçoit ?
16Elle va descendre ╵derrière les barreaux ╵dans le séjour des morts
quand nous irons ensemble ╵dormir dans la poussière.
