Job 16 – HLGN & HOF

Ang Pulong Sang Dios

Job 16:1-22

Naghambal si Job

1Dayon nagsabat si Job, 2“Nabatian ko na ina sang una pa. Imbes nga lipayon ninyo ako, ginapasubo pa gani ninyo ako tapat. 3Indi na bala kamo mag-untat sa paghambal sing wala sing pulos? Ano gid bala ang nagatublag sa inyo nga sagi kamo ka bais sa akon? 4Kon kamo sa akon lugar, makahambal man ako pareho sa inyo ginahambal sa akon. Waswasan ko man kamo hambal kag magalungo-lungo sang akon ulo sa inyo. 5Pero indi ko ina paghimuon. Sa baylo, mahambal ako sang mga pulong nga makapabaskog kag makalipay sa inyo. 6Pero sa karon, ang akon kasakit nagapadayon bisan ano pa ang akon ihambal. Kag kon maghipos man ako indi gihapon ini madula.

7O Dios, ginpakapuyan mo ako. Ginlaglag mo ang bug-os ko nga panimalay. 8Ginpakurinot16:8 Ginpakurinot: ukon, Gindakop. mo ako; puwerte na sa akon kaniwang, kag suno sa iban ini nagapamatuod nga nakasala ako. 9Sa imo kaakig, O Dios, ginsalakay mo ako. Daw pareho ka sa mabangis nga sapat nga naggus-ab sang akon unod. Ginpabagrutan mo ako sang imo ngipon kag gintulok sang masakit nga daw sa kaaway mo ako.

10“Ginyaguta kag ginkadlawan ako sang mga tawo. Gintampa nila ako sa guya sa pagtamay sa akon. Nag-isa sila kontra sa akon. 11Gintugyan ako sang Dios sa kamot sang malaot kag makasasala nga mga tawo. 12Maayo ang akon kahimtangan sadto, pero ginlaglag niya ako. Daw sa ginkuga niya ako kag gindugmok. Ginhimo niya ako nga iya iliguon. 13Ginlibutan ako sang iya mga manugpana, kag ginpana nga wala sing luoy-luoy. Natuhog ang akon batobato, kag nag-awas ang akon apdo sa duta. 14Wala untat ang pagpilas niya sa akon; daw isa siya ka soldado nga nagasalakay sa akon. 15Nagasuksok ako sang sako kag nagapungko sa duta sa pagpangasubo. 16Nagapalamula ang akon guya sa sobra nga hibi kag nagapalamarok ang akon mata. 17Wala gid ako sang may nahimo nga sala, kag sinsero gid ako sa akon pagpangamuyo.

18“Pareho ako sa tawo nga ginpatay nga nagapangabay sa duta nga indi pagtabunan ang iya dugo sa wala pa niya maangkon ang hustisya. 19Bisan karon ang akon saksi16:19 saksi: Posible isa ka langitnon nga tinuga. ara sa langit. Siya ang magasiling nga wala ako sing sala. 20Ang akon mga abyan nagatamay sa akon, pero nagahibi ako sa Dios sa pagpangayo sang bulig. 21Ang akon saksi amo ang magapakitluoy sa Dios para sa akon pareho sa isa ka tawo nga nagapakitluoy para sa iya abyan. 22Kay sa indi madugay magataliwan na ako kag indi na magbalik.”

Hoffnung für Alle

Hiob 16:1-22

Hiob: Ihr habt gut reden!

1Hiob erwiderte:

2»Ach, solche Worte habe ich schon oft gehört.

Ihr alle habt nur schwachen Trost zu bieten!

3Hört dein hohles Geschwätz niemals auf?

Was reizt dich so, dass du mir ständig widersprechen musst?

4Auch ich könnte reden so wie ihr,

wenn ich an eurer Stelle wäre!

Ich könnte euch dann schöne Vorträge halten

und weise mein Haupt schütteln.

5Mit meinen Worten würde ich euch stärken

und euch mein Beileid aussprechen.

6Doch wenn ich rede,

lässt mein Schmerz nicht nach,

und schweige ich,

so wird es auch nicht besser!«

Gott greift mich immer wieder an!

7»O Gott, du hast mir meine Kraft genommen,

meine Familie und meinen Freundeskreis hast du zerstört.

8Du hast mich gepackt –

schon das soll meine Schuld beweisen!

Meine Krankheit tritt als Zeuge gegen mich auf.

9Gott ist mein Feind geworden,

er fletscht die Zähne,

zerreißt mich im Zorn

und durchbohrt mich mit seinen Blicken.

10Auch die Menschen verbünden sich gegen mich.

Sie reißen ihr Maul gegen mich auf

und schlagen mir voller Hohn auf die Wange.

11Gott hat mich bösen Menschen ausgeliefert;

Gottlosen bin ich in die Hände gefallen.

12Ich lebte in Ruhe und Frieden,

aber Gott hat mich aufgeschreckt,

mich am Genick gepackt und zerschmettert.

Er hat mich zu seiner Zielscheibe gemacht,

13seine Pfeile schießen auf mich zu.

Erbarmungslos durchbohrt er meine Nieren,

meine Galle tropft zu Boden.

14Wunde um Wunde fügt er mir zu,

wie ein Soldat rennt er gegen mich an.

15In Trauerkleidung sitze ich hier,

ich bin am Boden zerstört16,15 Wörtlich: ich habe mein Horn in den Staub gesenkt. – Das Horn steht sinnbildlich für Stärke und Kraft..

16Ich habe dunkle Ringe um die Augen,

und mein Gesicht ist rot vom vielen Weinen,

17obwohl ich kein Unrecht begangen habe

und mein Gebet aus reinem Herzen kommt.«

Ich rufe meinen Zeugen an!

18»O Erde, bedecke mein Blut nicht,

lass meinen Hilfeschrei niemals verstummen!

19Doch auch jetzt schon habe ich einen Zeugen hoch im Himmel;

der tritt für mich ein!

20Meine Freunde verspotten mich,

darum schaue ich unter Tränen nach Gott aus.

21Er wird mich freisprechen

und mir bei anderen Menschen Recht verschaffen.

22Nur wenige Jahre habe ich noch zu leben,

bis ich den Weg beschreiten muss,

von dem es keine Rückkehr gibt.«