Job 14 – HLGN & HCV

Ang Pulong Sang Dios

Job 14:1-22

1“Kami nga mga tawo malip-ot lang ang amon kabuhi, kag madamo kami sang kalisod. 2Pareho kami sa bulak nga nagabuskad kag sa indi madugay nagakalaya, ukon pareho sa landong nga nagakadula gilayon. 3Ti ngaa ginabantayan mo gid ang tawo, Ginoo? Gusto mo pa siya14:3 siya: Amo ini sa Septuagint, Latin Vulgate, kag Syriac. Sa Hebreo, ako. nga hukman. 4May tawo bala nga makakabuhi nga matinlo gid? Wala! Kay ang tanan natawo nga mahigko. 5Ginpat-od mo na kon ano kalawig ang kabuhi sang tawo. Kag indi siya makapasobra sa tion nga gintalana mo sa iya. 6Gani indi na lang paghingabuta ang tawo, pabay-i na lang siya agod makapatawhay man siya pareho sa isa ka trabahador pagkatapos sang obra.

7“Kon utdon ang isa ka kahoy, may tsansa pa nga mabuhi ini kag magtubo liwat. 8Bisan patay na ang puno sini kag gulang na ang mga gamot, 9kon matubigan magapanalingsing pa ini pareho sa isa ka bag-o nga tanom. 10Pero kon ang tawo ang mapatay, madula na ang tanan niya nga kusog. Pagkabugto sang iya ginhawa amo na ina ang iya katapusan. 11Subong nga nagabuhin ang tubig sa dagat kag nagahubas ang suba, 12ang tawo nagakapatay, kag indi na siya makabangon ukon makabugtaw sa iya pagkatulog samtang may kalangitan pa.

13O Ginoo, kabay pa kuntani nga taguon mo na lang ako sa lugar sang mga patay hasta madula ang imo kaakig, kag magtalana ka sang tion nga dumdumon mo ako didto. 14Kon mapatay ang tawo mabuhi pa bala siya liwat? Ti batason ko ang bug-os nga tion sang akon pag-antos hasta mag-abot ang tion nga matapos ini. 15Sa tion nga magpanawag ka sa akon, Ginoo, magasabat ako. Handumon mo ako nga imo tinuga. 16Bisan sa sina nga tion bantayan mo ang akon mga ginahimo, pero indi mo na pagdumdumon pa ang akon sala. 17Daw pareho lang nga isulod mo ini sa bag agod matabunan kag indi mo na makita pa. 18Pero subong nga nagakatiphag ang bukid kag nagakahulog ang bato halin sa banglid, 19kag subong man nga nagatais ang bato sa padayon nga pag-ilig sang tubig kag nagaab-ab ang duta tungod sa madamol nga ulan, ginaguba mo ang paglaom sang tawo. 20Ginadaog mo siya permi kag nagakapatay siya, kag ginabag-o mo ang iya hitsura kon magtaliwan na siya. 21Indi siya makahibalo kon ang iya mga anak ginapadunggan ukon ginapakanubo. 22Ang nabatyagan lang niya amo ang iya kaugalingon nga kasakit kag kasubo.”

Hindi Contemporary Version

अय्योब 14:1-22

1“स्त्री से जन्मे मनुष्य का जीवन,

अल्पकालिक एवं दुःख भरा होता है.

2उस पुष्प समान, जो खिलता है तथा मुरझा जाता है;

वह तो छाया-समान द्रुत गति से विलीन हो जाता तथा अस्तित्वहीन रह जाता है.

3क्या इस प्रकार का प्राणी इस योग्य है कि आप उस पर दृष्टि बनाए रखें

तथा उसका न्याय करने के लिए उसे अपनी उपस्थिति में आने दें?

4अशुद्ध में से किसी शुद्ध वस्तु की सृष्टि कौन कर सकता है?

कोई भी इस योग्य नहीं है!

5इसलिये कि मनुष्य का जीवन सीमित है;

उसके जीवन के माह आपने नियत कर रखे हैं.

साथ आपने उसकी सीमाएं निर्धारित कर दी हैं, कि वह इनके पार न जा सके.

6जब तक वह वैतनिक मज़दूर समान अपना समय पूर्ण करता है उस पर से अपनी दृष्टि हटा लीजिए,

कि उसे विश्राम प्राप्‍त हो सके.

7“वृक्ष के लिए तो सदैव आशा बनी रहती है:

जब उसे काटा जाता है,

उसके तने से अंकुर निकल आते हैं. उसकी डालियां विकसित हो जाती हैं.

8यद्यपि भूमि के भीतर इसकी मूल जीर्ण होती जाती है

तथा भूमि में इसका ठूंठ नष्ट हो जाता है,

9जल की गंध प्राप्‍त होते ही यह खिलने लगता है

तथा पौधे के समान यह अपनी शाखाएं फैलाने लगता है.

10किंतु मनुष्य है कि, मृत्यु होने पर वह पड़ा रह जाता है;

उसका श्वास समाप्‍त हुआ, कि वह अस्तित्वहीन रह जाता है.

11जैसे सागर का जल सूखते रहता है

तथा नदी धूप से सूख जाती है,

12उसी प्रकार मनुष्य, मृत्यु में पड़ा हुआ लेटा रह जाता है;

आकाश के अस्तित्वहीन होने तक उसकी स्थिति यही रहेगी,

उसे इस गहरी नींद से जगाया जाना असंभव है.

13“उत्तम तो यही होता कि आप मुझे अधोलोक में छिपा देते,

आप मुझे अपने कोप के ठंडा होने तक छिपाए रहते!

आप एक अवधि निश्चित करके

इसके पूर्ण हो जाने पर मेरा स्मरण करते!

14क्या मनुष्य के लिए यह संभव है कि उसकी मृत्यु के बाद वह जीवित हो जाए?

अपने जीवन के समस्त श्रमपूर्ण वर्षों में मैं यही प्रतीक्षा करता रह जाऊंगा.

कब होगा वह नवोदय?

15आप आह्वान करो, तो मैं उत्तर दूंगा;

आप अपने उस बनाए गये प्राणी की लालसा करेंगे.

16तब आप मेरे पैरों का लेख रखेंगे

किंतु मेरे पापों का नहीं.

17मेरे अपराध को एक थैली में मोहरबन्द कर दिया जाएगा;

आप मेरे पापों को ढांप देंगे.

18“जैसे पर्वत नष्ट होते-होते वह चूर-चूर हो जाता है,

चट्टान अपने स्थान से हट जाती है.

19जल में भी पत्थरों को काटने की क्षमता होती है,

तीव्र जल प्रवाह पृथ्वी की धूल साथ ले जाते हैं,

आप भी मनुष्य की आशा के साथ यही करते हैं.

20एक ही बार आप उसे ऐसा हराते हैं, कि वह मिट जाता है;

आप उसका स्वरूप परिवर्तित कर देते हैं और उसे निकाल देते हैं.

21यदि उसकी संतान सम्मानित होती है, उसे तो इसका ज्ञान नहीं होता;

अथवा जब वे अपमानित किए जाते हैं, वे इससे अनजान ही रहते हैं.

22जब तक वह देह में होता है, पीड़ा का अनुभव करता है,

इसी स्थिति में उसे वेदना का अनुभव होता है.”