1“Kami nga mga tawo malip-ot lang ang amon kabuhi, kag madamo kami sang kalisod. 2Pareho kami sa bulak nga nagabuskad kag sa indi madugay nagakalaya, ukon pareho sa landong nga nagakadula gilayon. 3Ti ngaa ginabantayan mo gid ang tawo, Ginoo? Gusto mo pa siya14:3 siya: Amo ini sa Septuagint, Latin Vulgate, kag Syriac. Sa Hebreo, ako. nga hukman. 4May tawo bala nga makakabuhi nga matinlo gid? Wala! Kay ang tanan natawo nga mahigko. 5Ginpat-od mo na kon ano kalawig ang kabuhi sang tawo. Kag indi siya makapasobra sa tion nga gintalana mo sa iya. 6Gani indi na lang paghingabuta ang tawo, pabay-i na lang siya agod makapatawhay man siya pareho sa isa ka trabahador pagkatapos sang obra.
7“Kon utdon ang isa ka kahoy, may tsansa pa nga mabuhi ini kag magtubo liwat. 8Bisan patay na ang puno sini kag gulang na ang mga gamot, 9kon matubigan magapanalingsing pa ini pareho sa isa ka bag-o nga tanom. 10Pero kon ang tawo ang mapatay, madula na ang tanan niya nga kusog. Pagkabugto sang iya ginhawa amo na ina ang iya katapusan. 11Subong nga nagabuhin ang tubig sa dagat kag nagahubas ang suba, 12ang tawo nagakapatay, kag indi na siya makabangon ukon makabugtaw sa iya pagkatulog samtang may kalangitan pa.
13“O Ginoo, kabay pa kuntani nga taguon mo na lang ako sa lugar sang mga patay hasta madula ang imo kaakig, kag magtalana ka sang tion nga dumdumon mo ako didto. 14Kon mapatay ang tawo mabuhi pa bala siya liwat? Ti batason ko ang bug-os nga tion sang akon pag-antos hasta mag-abot ang tion nga matapos ini. 15Sa tion nga magpanawag ka sa akon, Ginoo, magasabat ako. Handumon mo ako nga imo tinuga. 16Bisan sa sina nga tion bantayan mo ang akon mga ginahimo, pero indi mo na pagdumdumon pa ang akon sala. 17Daw pareho lang nga isulod mo ini sa bag agod matabunan kag indi mo na makita pa. 18Pero subong nga nagakatiphag ang bukid kag nagakahulog ang bato halin sa banglid, 19kag subong man nga nagatais ang bato sa padayon nga pag-ilig sang tubig kag nagaab-ab ang duta tungod sa madamol nga ulan, ginaguba mo ang paglaom sang tawo. 20Ginadaog mo siya permi kag nagakapatay siya, kag ginabag-o mo ang iya hitsura kon magtaliwan na siya. 21Indi siya makahibalo kon ang iya mga anak ginapadunggan ukon ginapakanubo. 22Ang nabatyagan lang niya amo ang iya kaugalingon nga kasakit kag kasubo.”
1“Mubo rag kinabuhi ang tawo ug puno kini sa kalisod. 2Sama kini sa bulak nga mobukhad ug malaya ra dayon; sama sa anino nga dali rang mahanaw. 3Nan, nganong ginabantayan mo man gayod ang tawo, Ginoo? Dad-on mo ba siya14:3 siya: Mao kini sa Septuagint, sa Latin Vulgate, ug sa Syriac; apan sa Hebreo, ako. sa imong atubangan aron hukman? 4May tawo bang makakinabuhi nga hinlo gayod? Wala! Kay ang tanan, natawo nga mahugaw. 5Gitakda mo na kon unsa kataas ang kinabuhi sa tawo. Ug dili siya makalapas sa panahon nga gitagal mo kaniya. 6Busa ayaw na lang lisod-lisora ang tawo. Pasagdi na lang siya aron makapahulay sama sa usa ka trabahante inigkahuman niya sa iyang buluhaton.
7“Kon putlon ang usa ka kahoy, may purohan pa nga manalingsing kini ug mananga pag-usab. 8Bisag dugay na ang gamot niini diha sa yuta ug nadunot na ang tuod, 9kon matubigan, manalingsing pa kini sama sa usa ka bag-o nga tanom. 10Apan kon ang tawo mamatay, mawala na ang tanan niyang kusog. Pagkabugto sa iyang gininhawa, mao na kana ang iyang kataposan. 11Sama sa paghunas sa dagat ug paghubas sa suba, 12ang tawo mamatay, ug dili na mobangon o makamata pa sa iyang pagkatulog hangtod mahanaw ang kalangitan.
13“Ginoo, hinaut unta nga tagoan mo na lang ako sa dapit sa mga patay hangtod nga mawala ang imong kasuko, ug magtakda ka ug panahon nga hinumdoman mo ako. 14Kon mamatay ang tawo mabuhi pa ba siya pag-usab? Kon ingon niana, agwantahon ko ang tibuok nga panahon sa akong pag-antos hangtod moabot ang panahon nga matapos kini. 15Sa panahon nga manawag ka kanako, Ginoo, motubag ako. Handomon mo ako nga imong binuhat. 16Nianang higayona bantayan mo ang akong mga binuhatan, apan dili mo na hinumdoman pa ang akong sala. 17Sama ra nga isulod mo kini sa buyot aron matago ug dili mo na makita pa. 18Apan maingon nga mangatumpag ang mga bukid ug mangahulog ang mga bato, 19ug maingon usab nga mahilis ang mga bato sa sigeng pag-ilig sa tubig ug makabkab ang yuta tungod sa makusog nga ulan, ginaguba mo ang paglaom sa tawo. 20Pildihon mo ang tawo kanunay ug mamatay siya, ug usbon mo ang iyang hitsura kon motaliwan na siya. 21Dili na siya masayod kon gipasidunggan ba o gipakaubos ang iyang mga anak. 22Ang iya lang mabati mao ang iyang kaugalingong kasakit ug kasubo.”
