Naghambal si Zofar
1Dayon nagsabat si Zofar nga taga-Naama, 2“Dapat lang nga masabat inang imo mga ginapanghambal. Indi mapamatud-an nga inosente ka paagi lang sa pagwakal. 3Indi mo kami mapahipos sa imo mga ginapanghambal nga wala sing pulos. Nagahunahuna ka bala nga indi ka namon pagsabdungon sa imo mga pagpasipala? 4Nagasiling ka nga husto ang imo pagpati kag matinlo ka sa atubangan sang Dios. 5Maayo kuntani nga maghambal ang Dios sa imo 6kag sugiran ka niya sang mga butang nga wala mo pa mahibaluan. May mga butang nga nahibaluan mo na kag may mga butang nga wala pa. Nahibaluan mo na bala nga ang silot sang Dios sa imo kulang pa sa nagakabagay sa imo? 7Matungkad mo bala ang tanan parte sa Makagagahom nga Dios? 8-9Mas mataas pa ini sang sa langit kag mas madalom pa sang sa lugar sang mga patay. Malapad pa ini sang sa kalibutan kag mas masangkad pa sang sa dagat. Ti, maabot bala ini sang imo hunahuna?
10“Halimbawa, dakpon ka sang Dios kag dal-on sa korte kag dayon prisohon, sin-o ang makapugong sa iya? 11Nahibaluan gid niya kon sin-o ang dayaon nga mga tawo kag nakita niya ang ila kalautan. 12Daw imposible na sa isa ka buang-buang nga magmaalamon, subong nga imposible sa talunon nga asno nga magbata sing tawo.11:12 tawo: ukon, anta na nga asno.
13“Job, kon maghinulsol ka lang kag magdangop sa Dios, 14kag indi ka na magpakasala kag indi mo pagtugutan ang imo panimalay sa pagpakasala, 15sigurado gid nga indi ka na mahuya kag magakabuhi ka nga malig-on kag wala sing ginakahadlukan. 16Dayon malipatan mo na ang imo mga kasakit, nga daw sa tubig lang ini nga naglabay. 17Kag ang imo kabuhi mangin masanag pa sang sa silak sang adlaw sa udto. Ang kadulom sang imo kabuhi magasanag pareho sa kaagahon. 18Magakabuhi ka nga malig-on tungod kay may paglaom ka. Protektaran ka sang Dios kag magapahuway nga wala sing ginakahadlukan. 19Magahigda ka nga wala sing may nagapahadlok sa imo, kag madamo ang magapangayo sang bulig sa imo. 20Pero ang mga malaot mapaslawan, kag wala na sing mapalagyuhan pa, kag ang ila lang paglaom amo ang kamatayon.”
Zophar
1Then Zophar the Naamathite replied:
2‘Are all these words to go unanswered?
Is this talker to be vindicated?
3Will your idle talk reduce others to silence?
Will no-one rebuke you when you mock?
4You say to God, “My beliefs are flawless
and I am pure in your sight.”
5Oh, how I wish that God would speak,
that he would open his lips against you
6and disclose to you the secrets of wisdom,
for true wisdom has two sides.
Know this: God has even forgotten some of your sin.
7‘Can you fathom the mysteries of God?
Can you probe the limits of the Almighty?
8They are higher than the heavens above – what can you do?
They are deeper than the depths below – what can you know?
9Their measure is longer than the earth
and wider than the sea.
10‘If he comes along and confines you in prison
and convenes a court, who can oppose him?
11Surely he recognises deceivers;
and when he sees evil, does he not take note?
12But the witless can no more become wise
than a wild donkey’s colt can be born human.11:12 Or wild donkey can be born tame
13‘Yet if you devote your heart to him
and stretch out your hands to him,
14if you put away the sin that is in your hand
and allow no evil to dwell in your tent,
15then, free of fault, you will lift up your face;
you will stand firm and without fear.
16You will surely forget your trouble,
recalling it only as waters gone by.
17Life will be brighter than noonday,
and darkness will become like morning.
18You will be secure, because there is hope;
you will look about you and take your rest in safety.
19You will lie down, with no-one to make you afraid,
and many will court your favour.
20But the eyes of the wicked will fail,
and escape will elude them;
their hope will become a dying gasp.’
