1“Ginakangil-aran ko ang akon kabuhi, gani pagusto ako sa pagreklamo. Magahambal ako sa kalain sang akon buot. 2Amo ini ang ihambal ko sa Dios: ‘Indi ako paghusgari nga malain ako, kundi pahibalua ako kon ano ang imo akusasyon kontra sa akon. 3Nalipay ka bala sa pagpaantos sa akon? Ngaa ginasikway mo ako nga imo ginhimo kag ginapaburan mo ang mga padihot sang mga malaot? 4Ang pagtan-aw mo bala pareho sa pagtan-aw sang tawo? 5Pareho lang bala kalip-ot ang imo kabuhi sa tawo? 6Ti, ngaa nagadali ka gid sa pagpangita sa akon sang sala? 7Nahibaluan mo nga wala ako sing sala, pero sin-o ang makadepensa sa akon sa imo?
8“ ‘Ikaw ang nagporma kag naghimo sa akon, kag karon laglagon mo ako? 9Dumduma nga ginporma mo ako halin sa duta,10:9 ginporma… duta: ukon, ginporma mo ako pareho sa pagporma sang lunang. kag karon ibalik mo na ako sa duta? 10Ikaw ang nagporma sa akon sa tiyan sang akon iloy, nga daw pareho sa keso nga naporma halin sa gatas. 11Ginporma mo ako nga may mga tul-an kag mga ugat kag ginputos sang unod kag panit. 12Ginhatagan mo ako sang kabuhi kag ginpakitaan sang kaayo, kag gintipigan mo man ang akon kabuhi. 13Pero karon nahibaluan ko nga ang matuod mo nga plano sa akon 14amo nga bantayan mo ako kon makasala ako, kag dayon indi mo ako pagpatawaron. 15Nakasala man ako ukon wala, pareho lang nga kaluluoy ako. Kay nahuy-an gid ako kag natam-an sa akon mga pag-antos. 16Ginatinguhaan ko nga magbangon, pero ginatiid mo ako pareho sa leon agod laglagon. Ginapakita mo ang imo gahom kontra sa akon. 17Sige-sige ang imo pag-akusar sa akon, kag nagadugang nga nagadugang ang imo kaakig sa akon. Wala sing untat ang imo pagsalakay sa akon.
18“ ‘Ngaa bala gintugutan mo pa nga matawo ako? Kuntani napatay na lang ako sa wala pa sing may nakakita sa akon. 19Kuntani wala na lang ako matuga. Napatay na lang kuntani ako sa tiyan sang akon iloy kag pagkabun-ag ginlubong deretso. 20Diutay na lang nga tion ang nabilin sa akon, gani pabay-i na lang ako agod sa bisan malip-ot lang nga tion malipay man ako 21sa wala pa ako magkadto sa lugar nga masubo kag madulom, nga sa diin indi na ako makabalik diri. 22Puwerte gid kadulom didto; puro lang gab-i kag wala gid sang kasanag, kag wala didto sing kahusayan.’ ”
1My soul is weary of my life; I will leave my complaint upon myself; I will speak in the bitterness of my soul.10.1 weary…: or, cut off while I live 2I will say unto God, Do not condemn me; shew me wherefore thou contendest with me. 3Is it good unto thee that thou shouldest oppress, that thou shouldest despise the work of thine hands, and shine upon the counsel of the wicked?10.3 work: Heb. labour 4Hast thou eyes of flesh? or seest thou as man seeth? 5Are thy days as the days of man? are thy years as man’s days, 6That thou enquirest after mine iniquity, and searchest after my sin? 7Thou knowest that I am not wicked; and there is none that can deliver out of thine hand.10.7 Thou…: Heb. It is upon thy knowledge
8Thine hands have made me and fashioned me together round about; yet thou dost destroy me.10.8 have…: Heb. took pains about me 9Remember, I beseech thee, that thou hast made me as the clay; and wilt thou bring me into dust again? 10Hast thou not poured me out as milk, and curdled me like cheese? 11Thou hast clothed me with skin and flesh, and hast fenced me with bones and sinews.10.11 fenced: Heb. hedged 12Thou hast granted me life and favour, and thy visitation hath preserved my spirit. 13And these things hast thou hid in thine heart: I know that this is with thee.
14If I sin, then thou markest me, and thou wilt not acquit me from mine iniquity. 15If I be wicked, woe unto me; and if I be righteous, yet will I not lift up my head. I am full of confusion; therefore see thou mine affliction; 16For it increaseth. Thou huntest me as a fierce lion: and again thou shewest thyself marvellous upon me. 17Thou renewest thy witnesses against me, and increasest thine indignation upon me; changes and war are against me.10.17 witnesses: that is, plagues 18Wherefore then hast thou brought me forth out of the womb? Oh that I had given up the ghost, and no eye had seen me! 19I should have been as though I had not been; I should have been carried from the womb to the grave. 20Are not my days few? cease then, and let me alone, that I may take comfort a little, 21Before I go whence I shall not return, even to the land of darkness and the shadow of death; 22A land of darkness, as darkness itself; and of the shadow of death, without any order, and where the light is as darkness.
