1Kuntani ang akon mga mata tuburan sang mga luha agod makahibi ako adlaw-gab-i tungod sa akon mga kasimanwa nga ginpamatay. 2Kuntani may dalayunan ako didto sa kamingawan agod makapalayo ako sa akon mga kasimanwa, kay tanan sila mga maluibon sa Ginoo pareho sang mga babayi nga nagapanginlalaki.
3Nagsiling ang Ginoo, “Handa sila permi nga magbutig pareho sang pana nga handa nga ipana. Kabutigan ang nagapangibabaw sa sini nga duta kag indi kamatuoran. Nagalala na gid ang ila pagpakasala, kag wala nila ako ginakilala.
4“Mag-andam kamo sa inyo mga kapareho, kag indi magsalig bisan sa inyo paryente, kay ang kada isa dayaon kag nagabutang-butang sang sugilanon. 5Ang kada isa nagadaya sa iya kapareho, kag wala sing isa nga nagasugid sang matuod. Naanad na ang ila mga dila nga magbinutig, kag ginapakapuyan nila ang ila kaugalingon sa pagpakasala. 6Puro na lang pangdaya ang ila ginahimo, kag sa ila pagkadayaon wala na sila nagakilala sa akon. 7Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagasiling nga purawon ko ang akon katawhan pareho sang metal, kag testingan ko sila. Ano pa ang mahimo ko sa ila? 8Kay ang ila dila pareho sang makamamatay nga pana, nga puro lang pangdaya ang ila ginahambal. Nagahambal sila sing maayo sa ila kapareho, pero sa sulod sang ila tagipusuon nagaplano sila sa paghalit sa ila. 9Ti, indi ko bala sila pagsilutan tungod sini? Indi ko bala pagbalusan ang nasyon nga pareho sini? Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
10Nagsiling si Jeremias: Magahibi ako sing tudo para sa mga bukid; magapanalambiton ako para sa mga palahalban.9:10 palahalban: sa iban nga Bisaya, pahalalban. Kay mamingaw na ini kag wala na sing may nagaagi. Indi na mabatian ang ima sang mga baka, kag nagpalalagyo na ang mga pispis kag mga sapat. 11Kay nagsiling ang Ginoo, “Laglagon ko ang Jerusalem, kag mangin puluy-an na lang ini sang talunon nga mga ido.9:11 talunon nga mga ido: sa English, jackals. Himuon ko nga mamingaw ang mga banwa sang Juda kag wala na sing may magaestar dira.”
12Nagpamangkot ako sa Ginoo, “Sin-o bala nga maalamon nga tawo ang makaintiendi sini nga mga hitabo? Sin-o bala ang ginsaysayan mo parte sini nga makapaathag sini? Ngaa nalaglag ang ini nga duta kag nangin pareho sang kamingawan nga wala na ginaagyan?”
13Nagsabat ang Ginoo, “Natabo ini tungod kay wala nila pagtumana ang akon kasuguan nga akon ginhatag sa ila. Wala sila magtuman sa akon ukon magsunod sa akon kasuguan. 14Sa baylo, ginsunod nila ang katig-a sang ila tagipusuon. Nagsimba sila sa mga imahen ni Baal subong sang gintudlo sang ila mga katigulangan sa ila. 15Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagasiling nga pakan-on ko ini nga mga tawo sang mapait nga pagkaon kag paimnon sang tubig nga may hilo. 16Laptahon ko sila sa iban nga mga nasyon nga wala nila makilal-i ukon sang ila mga katigulangan. Ipasalakay ko sila sa ila mga kaaway hasta nga magkalaubos sila pamatay.”
17Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Hunahunaa ninyo kon ano ang nagakatabo! Tawga ninyo ang mga babayi nga manughibi, labi na gid atong maayo gid maghibi. 18Padalia gid sila sa pagkadto sa paghibi para sa akon katawhan hasta nga magtululo gid ang ila mga luha.9:18 sa akon katawhan… ang ila mga luha: sa Hebreo, sa amon… ang amon mga luha. 19Pamatii ang mga paghinibi sa Jerusalem.9:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Nagasiling ang mga tawo, ‘Nalaglag kita! Makahuluya ining natabo sa aton! Kinahanglan nga bayaan ta ang aton duta kay nagkalaguba na ang aton mga balay.’ ”
20Karon, kamo nga mga babayi, pamatii ninyo ang ginasiling sang Ginoo. Pamatii gid ninyo ini sing maayo. Tudlui ninyo ang inyo mga anak nga babayi kag ang inyo isigkatawo sa pagpanalambiton kag sa pagkanta sang mga ambahanon sa patay. 21Nag-abot ang kamatayon sa aton panimalay kag sa mabakod nga mga parte sang aton siyudad. Ginpamatay ang mga kabataan nga nagahampang sa mga dalan kag ang mga pamatan-on nga lalaki nga nagatilipon sa mga plasa. 22Kag nagsiling ang Ginoo, “Magalalapta ang mga bangkay pareho sang mga ipot sa palahalban, ukon pareho sang mga uhay nga nabilin sang mga manug-ani, nga wala na sing may magpanguha sini.” 23Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Indi dapat magpabugal ang maalamon sang iya kaalam, ukon ang makusog sang iya kusog, ukon ang manggaranon sang iya manggad. 24Kon gusto niya magpabugal, dapat ipabugal lamang niya nga naintiendihan kag nakilal-an niya ako, nga ako ang Ginoo nga mahigugmaon, nga nagahimo sang husto kag matarong diri sa kalibutan, kay amo ini ang akon kalipay. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
25Nagsiling pa ang Ginoo, “Magaabot ang tion nga silutan ko ang tanan nga natuli nga ang ila kabuhi wala nagbag-o— 26ang mga katawhan sang Egipto, Juda, Edom, Ammon, Moab, kag ang tanan nga nagaestar sa kamingawan sa malayo nga mga lugar.9:26 sa malayo nga mga lugar: sa literal, nga nagapautod sang ila patilya. Sa matuod lang, ini tanan nga mga nasyon kag pati ang bug-os nga katawhan sang Israel daw pareho lang nga wala matuli.”
1“Kung balon sana ng tubig ang aking ulo, at ang aking mga mata ay bukal ng luha, iiyak ako araw at gabi para sa mga kababayan kong pinatay. 2Kung mayroon lang sana akong matitirhan sa ilang para makalayo ako sa mga kababayan ko, dahil silang lahat ay nagtaksil na parang mga babaeng nangangalunya.”
3Sinabi ng Panginoon, “Lagi silang handang magsinungaling na parang pana na handa nang itudla. Kasinungalingan ang namamayani sa lupaing ito at hindi ang katotohanan. Malala na ang paggawa nila ng kasalanan at hindi nila ako kinikilala.
4“Mag-ingat kayo sa kapwa nʼyo at huwag kayong magtiwala sa mga kamag-anak nʼyo, dahil ang bawat isa ay mandaraya at naninira ng kapwa. 5Dinadaya ng bawat isa ang kapwa niya at wala ni isa ang nagsasalita ng katotohanan. Sanay na sa pagsisinungaling ang mga dila nila at pinapagod nila ang sarili nila sa paggawa ng kasalanan. 6Puro na lang pandaraya ang ginagawa nila, at dahil sa pandaraya ay ayaw na nila akong kilalanin. 7Kaya ako, ang Panginoong Makapangyarihan, ay nagsasabing dadalisayin ko sila na parang metal at susubukin ko sila. Ano pa ang maaari kong gawin sa kanila? 8Ang kanilang mga dila ay parang panang nakakamatay. Puro na lang pandaraya ang kanilang sinasabi. Nakikipag-usap sila nang mabuti sa kapwa nila pero sa puso nilaʼy masama ang binabalak nila. 9Hindi baʼt nararapat ko silang parusahan? Hindi ba dapat na paghigantihan ko ang bansang katulad nito? Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.”
10Sinabi ni Jeremias: Iiyak ako ng malakas para sa mga kabundukan at mananaghoy ako para sa mga pastulan. Dahil malungkot na ito at wala nang dumadaan. Hindi na marinig ang unga ng mga baka, at nag-alisan na ang mga ibon at mga hayop. 11Dahil sinabi ng Panginoon, “Wawasakin ko ang Jerusalem, at magiging tirahan ito ng mga asong-gubat.9:11 asong-gubat: sa Ingles, “jackal.” Gagawin kong parang ilang ang mga bayan ng Juda at wala nang titira rito.”
12Nagtanong ako sa Panginoon, “Sino pong marunong na tao ang makakaunawa sa mga pangyayaring ito? Kanino nʼyo po ipinaliwanag ang tungkol dito para maipaliwanag ito sa mga tao? Bakit po nawasak ang lupaing ito at naging parang ilang na hindi na dinadaanan?”
13Sumagot ang Panginoon, “Nangyari ito dahil hindi nila sinunod ang mga utos na ibinigay ko sa kanila. Hindi sila sumunod sa akin o sa mga utos ko. 14Sa halip, sinunod nila ang kapasyahan ng matigas nilang mga puso. Sumamba sila kay Baal, gaya ng itinuro sa kanila ng mga ninuno nila. 15Kaya ako, ang Panginoong Makapangyarihan, ang Dios ng Israel ay nagsabing pakakainin ko ang mga taong ito ng mapait na pagkain at paiinumin ng tubig na may lason. 16Ipapangalat ko sila sa mga bansang hindi nila kilala maging ng mga ninuno nila. Magpapadala ako ng hukbong sasalakay sa kanila para lubusan silang malipol.”
17Sinabi pa ng Panginoong Makapangyarihan, “Isipin nʼyo kung ano ang mga nangyayari! Tawagin nʼyo ang mga babaeng tagaiyak, lalo na ang mga sanay sa pag-iyak. 18Pagmadaliin silang pumunta para iyakan ang mga mamamayan ko hanggang sa dumaloy ang kanilang luha.9:18 ang mga mamamayan ko … ang kanilang luha: sa Hebreo, tayo hanggang sa dumaloy ang luha natin. 19Pakinggan ang mga pag-iyak sa Jerusalem.9:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Sinasabi ng mga tao, ‘Nawasak tayo! Nakakahiya ang nangyaring ito sa atin! Kailangang iwan na natin ang ating lupain dahil nawasak na ang ating mga tahanan!’ ”
20Ngayon, kayong mga babae, pakinggan ninyo ang sinasabi ng Panginoon. Pakinggan ninyo itong mabuti. Turuan ninyo ang inyong mga anak na babae at ang inyong kapwa na umiyak at managhoy. 21Dumating ang kamatayan sa ating mga sambahayan at sa matitibay na bahagi ng ating lungsod. Pinatay ang mga bata na naglalaro sa mga lansangan at ang mga kabataang lalaki na nagkakatipon sa mga plasa. 22At sinabi ng Panginoon, “Kakalat ang mga bangkay na parang mga dumi sa kabukiran, at parang mga butil na naiwan ng mga nag-aani, at wala nang kukuha sa mga ito. 23Hindi dapat ipagmalaki ng marunong ang karunungan niya, o ng malakas ang kalakasan niya, o ng mayaman ang kayamanan niya. 24Kung gusto ng sinuman na magmalaki, dapat lang niyang ipagmalaki na kilala niya ako at nauunawaan niyang ako ang Panginoong mapagmahal na gumagawa ng tama at matuwid dito sa mundo, dahil iyon ang kinalulugdan ko. Ako, ang Panginoon, ang nagsasabi nito.
25“Darating ang araw na parurusahan ko ang lahat ng tinuli, na ang kanilang pamumuhay ay hindi nabago – 26ang mga taga-Egipto, Juda, Edom, Ammon, Moab, at ang lahat ng nakatira sa malalayong ilang.9:26 ang lahat ng nakatira sa malalayong ilang: sa literal, silang mga nagpagupit ng kanilang patilya. Ang totoo, lahat ng bansang ito pati na ang mga mamamayan ng Israel ay parang hindi rin mga tinuli.”
