1Kuntani ang akon mga mata tuburan sang mga luha agod makahibi ako adlaw-gab-i tungod sa akon mga kasimanwa nga ginpamatay. 2Kuntani may dalayunan ako didto sa kamingawan agod makapalayo ako sa akon mga kasimanwa, kay tanan sila mga maluibon sa Ginoo pareho sang mga babayi nga nagapanginlalaki.
3Nagsiling ang Ginoo, “Handa sila permi nga magbutig pareho sang pana nga handa nga ipana. Kabutigan ang nagapangibabaw sa sini nga duta kag indi kamatuoran. Nagalala na gid ang ila pagpakasala, kag wala nila ako ginakilala.
4“Mag-andam kamo sa inyo mga kapareho, kag indi magsalig bisan sa inyo paryente, kay ang kada isa dayaon kag nagabutang-butang sang sugilanon. 5Ang kada isa nagadaya sa iya kapareho, kag wala sing isa nga nagasugid sang matuod. Naanad na ang ila mga dila nga magbinutig, kag ginapakapuyan nila ang ila kaugalingon sa pagpakasala. 6Puro na lang pangdaya ang ila ginahimo, kag sa ila pagkadayaon wala na sila nagakilala sa akon. 7Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagasiling nga purawon ko ang akon katawhan pareho sang metal, kag testingan ko sila. Ano pa ang mahimo ko sa ila? 8Kay ang ila dila pareho sang makamamatay nga pana, nga puro lang pangdaya ang ila ginahambal. Nagahambal sila sing maayo sa ila kapareho, pero sa sulod sang ila tagipusuon nagaplano sila sa paghalit sa ila. 9Ti, indi ko bala sila pagsilutan tungod sini? Indi ko bala pagbalusan ang nasyon nga pareho sini? Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
10Nagsiling si Jeremias: Magahibi ako sing tudo para sa mga bukid; magapanalambiton ako para sa mga palahalban.9:10 palahalban: sa iban nga Bisaya, pahalalban. Kay mamingaw na ini kag wala na sing may nagaagi. Indi na mabatian ang ima sang mga baka, kag nagpalalagyo na ang mga pispis kag mga sapat. 11Kay nagsiling ang Ginoo, “Laglagon ko ang Jerusalem, kag mangin puluy-an na lang ini sang talunon nga mga ido.9:11 talunon nga mga ido: sa English, jackals. Himuon ko nga mamingaw ang mga banwa sang Juda kag wala na sing may magaestar dira.”
12Nagpamangkot ako sa Ginoo, “Sin-o bala nga maalamon nga tawo ang makaintiendi sini nga mga hitabo? Sin-o bala ang ginsaysayan mo parte sini nga makapaathag sini? Ngaa nalaglag ang ini nga duta kag nangin pareho sang kamingawan nga wala na ginaagyan?”
13Nagsabat ang Ginoo, “Natabo ini tungod kay wala nila pagtumana ang akon kasuguan nga akon ginhatag sa ila. Wala sila magtuman sa akon ukon magsunod sa akon kasuguan. 14Sa baylo, ginsunod nila ang katig-a sang ila tagipusuon. Nagsimba sila sa mga imahen ni Baal subong sang gintudlo sang ila mga katigulangan sa ila. 15Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagasiling nga pakan-on ko ini nga mga tawo sang mapait nga pagkaon kag paimnon sang tubig nga may hilo. 16Laptahon ko sila sa iban nga mga nasyon nga wala nila makilal-i ukon sang ila mga katigulangan. Ipasalakay ko sila sa ila mga kaaway hasta nga magkalaubos sila pamatay.”
17Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Hunahunaa ninyo kon ano ang nagakatabo! Tawga ninyo ang mga babayi nga manughibi, labi na gid atong maayo gid maghibi. 18Padalia gid sila sa pagkadto sa paghibi para sa akon katawhan hasta nga magtululo gid ang ila mga luha.9:18 sa akon katawhan… ang ila mga luha: sa Hebreo, sa amon… ang amon mga luha. 19Pamatii ang mga paghinibi sa Jerusalem.9:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Nagasiling ang mga tawo, ‘Nalaglag kita! Makahuluya ining natabo sa aton! Kinahanglan nga bayaan ta ang aton duta kay nagkalaguba na ang aton mga balay.’ ”
20Karon, kamo nga mga babayi, pamatii ninyo ang ginasiling sang Ginoo. Pamatii gid ninyo ini sing maayo. Tudlui ninyo ang inyo mga anak nga babayi kag ang inyo isigkatawo sa pagpanalambiton kag sa pagkanta sang mga ambahanon sa patay. 21Nag-abot ang kamatayon sa aton panimalay kag sa mabakod nga mga parte sang aton siyudad. Ginpamatay ang mga kabataan nga nagahampang sa mga dalan kag ang mga pamatan-on nga lalaki nga nagatilipon sa mga plasa. 22Kag nagsiling ang Ginoo, “Magalalapta ang mga bangkay pareho sang mga ipot sa palahalban, ukon pareho sang mga uhay nga nabilin sang mga manug-ani, nga wala na sing may magpanguha sini.” 23Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Indi dapat magpabugal ang maalamon sang iya kaalam, ukon ang makusog sang iya kusog, ukon ang manggaranon sang iya manggad. 24Kon gusto niya magpabugal, dapat ipabugal lamang niya nga naintiendihan kag nakilal-an niya ako, nga ako ang Ginoo nga mahigugmaon, nga nagahimo sang husto kag matarong diri sa kalibutan, kay amo ini ang akon kalipay. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
25Nagsiling pa ang Ginoo, “Magaabot ang tion nga silutan ko ang tanan nga natuli nga ang ila kabuhi wala nagbag-o— 26ang mga katawhan sang Egipto, Juda, Edom, Ammon, Moab, kag ang tanan nga nagaestar sa kamingawan sa malayo nga mga lugar.9:26 sa malayo nga mga lugar: sa literal, nga nagapautod sang ila patilya. Sa matuod lang, ini tanan nga mga nasyon kag pati ang bug-os nga katawhan sang Israel daw pareho lang nga wala matuli.”
1Oh! Se os meus olhos fossem uma fonte de lágrimas, haveria de chorar sem cessar! Haveria de soluçar noite e dia por causa da matança que cai sobre o meu povo! 2Se ao menos eu pudesse fugir, esquecê-los e viver numa cabana qualquer no deserto! Porque são todos gente adúltera e falsa!
3“Dobram as línguas como se fossem arcos e atiram flechas de mentira; são indiferentes a tudo o que seja retidão; vão de mal a pior na malícia. Não querem saber de mim para nada, diz o Senhor.
4Tenham cautela com os vizinhos! Desconfiem do vosso irmão! Andam todos à procura de se enganarem uns aos outros, caluniando-se mutuamente. 5Com línguas argutas enganam e defraudam os seus próximos; até se cansam a agir perversamente. 6Amontoam pecados sobre pecados e mentiras sobre mentiras, e recusam obstinadamente vir até mim”, diz o Senhor.
7Contudo, o Senhor dos exércitos diz também: “Vejam bem, vou derretê-los numa aflição cruciante! Vou refiná-los e testá-los como se faz ao metal! Aliás, que outra coisa mereciam que lhes fizesse? 8Porque as suas línguas atiram mentiras como flechas envenenadas. Falam muito sensatamente aos vizinhos, enquanto por trás estão a planear matá-los. 9Não deveria eu castigá-los por coisas destas?, pergunta o Senhor. Não deveria a minha alma vingar-se de gente assim?”
10Soluçando e chorando, olho para as montanhas e para as pastagens; vejo-as desoladas e sem vivalma. Foi-se o mugido do gado, foi-se o canto das aves, foram-se até os chacais! Todos fugiram!
11“Farei de Jerusalém montões de ruínas onde só os chacais terão os seus covis. As cidades de Judá não passarão de povoações assoladas, onde já ninguém habita.”
12Quem tem compreensão bastante para entender estas coisas? Onde está o mensageiro do Senhor para explicá-lo? Qual a razão por que esta terra se fez num deserto de maneira que ninguém ousa viajar através dela?
13“Tudo isto aconteceu, porque o meu povo abandonou a minha Lei, que lhes tinha dado!”, respondeu o Senhor. “Não obedeceu nem atentou para as minhas orientações. 14Têm feito só o que lhes agrada e até têm adorado os ídolos de Baal, conforme os seus pais lhes ensinaram. 15Por isso, eis o que o Senhor dos exércitos, o Deus de Israel, diz: Hei de alimentá-los com fel e dar-lhes água envenenada. 16Espalhá-los-ei pelo mundo e hão de ser estrangeiros em terras bem distantes, e mesmo lá a espada de destruição os perseguirá até serem completamente aniquilados.”
17O Senhor dos exércitos diz: “Mandem chamar as carpideiras! Tragam mulheres hábeis em cânticos fúnebres. 18Depressa! Ponham-se a chorar! Que as lágrimas corram abundantes nos vossos rostos! 19Ouçam de Sião lamentos de desespero: ‘Estamos arruinados! Caiu-nos a calamidade em cima! Temos de deixar as terras e as casas!’ ”
20Ouçam as palavras do Senhor, ó mulheres que estão aí a gemer! Ensinem as vossas filhas e as vossas vizinhas igualmente a gemer! 21Porque a morte trepou pelas janelas e está a entrar nos vossos lares; já matou a flor da vossa juventude. Não haverá mais crianças a brincar nas ruas, nem moços juntando-se nas praças.
22Diz-lhes, assim ordena o Senhor: haverá corpos lançados através dos campos, como se fossem esterco, como gavelas deixadas pelo segador, sem que haja alguém que as apanhe.
23Diz o Senhor: “Que o sábio não se orgulhe na sua sabedoria, nem o poderoso na sua força, nem o rico nas suas riquezas! 24Quem se quiser gloriar, glorie-se em me conhecer e em saber que eu sou o Senhor da justiça e da retidão, cujo amor é sem limite. É disso que eu me agrado.
25Virá o tempo, diz o Senhor, em que castigarei todos aqueles que são circuncidados de corpo mas não de espírito; 26os egípcios, os edomitas, os amonitas, os moabitas, os árabes, e até vocês, povo de Judá, porque todas essas gentes pagãs se circuncidam também. Mas vocês, a menos que circuncidem o vosso coração, amando-me, a vossa circuncisão não passará dum mero rito pagão, semelhante ao de outros povos e nada mais.”
