1Kuntani ang akon mga mata tuburan sang mga luha agod makahibi ako adlaw-gab-i tungod sa akon mga kasimanwa nga ginpamatay. 2Kuntani may dalayunan ako didto sa kamingawan agod makapalayo ako sa akon mga kasimanwa, kay tanan sila mga maluibon sa Ginoo pareho sang mga babayi nga nagapanginlalaki.
3Nagsiling ang Ginoo, “Handa sila permi nga magbutig pareho sang pana nga handa nga ipana. Kabutigan ang nagapangibabaw sa sini nga duta kag indi kamatuoran. Nagalala na gid ang ila pagpakasala, kag wala nila ako ginakilala.
4“Mag-andam kamo sa inyo mga kapareho, kag indi magsalig bisan sa inyo paryente, kay ang kada isa dayaon kag nagabutang-butang sang sugilanon. 5Ang kada isa nagadaya sa iya kapareho, kag wala sing isa nga nagasugid sang matuod. Naanad na ang ila mga dila nga magbinutig, kag ginapakapuyan nila ang ila kaugalingon sa pagpakasala. 6Puro na lang pangdaya ang ila ginahimo, kag sa ila pagkadayaon wala na sila nagakilala sa akon. 7Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, nagasiling nga purawon ko ang akon katawhan pareho sang metal, kag testingan ko sila. Ano pa ang mahimo ko sa ila? 8Kay ang ila dila pareho sang makamamatay nga pana, nga puro lang pangdaya ang ila ginahambal. Nagahambal sila sing maayo sa ila kapareho, pero sa sulod sang ila tagipusuon nagaplano sila sa paghalit sa ila. 9Ti, indi ko bala sila pagsilutan tungod sini? Indi ko bala pagbalusan ang nasyon nga pareho sini? Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
10Nagsiling si Jeremias: Magahibi ako sing tudo para sa mga bukid; magapanalambiton ako para sa mga palahalban.9:10 palahalban: sa iban nga Bisaya, pahalalban. Kay mamingaw na ini kag wala na sing may nagaagi. Indi na mabatian ang ima sang mga baka, kag nagpalalagyo na ang mga pispis kag mga sapat. 11Kay nagsiling ang Ginoo, “Laglagon ko ang Jerusalem, kag mangin puluy-an na lang ini sang talunon nga mga ido.9:11 talunon nga mga ido: sa English, jackals. Himuon ko nga mamingaw ang mga banwa sang Juda kag wala na sing may magaestar dira.”
12Nagpamangkot ako sa Ginoo, “Sin-o bala nga maalamon nga tawo ang makaintiendi sini nga mga hitabo? Sin-o bala ang ginsaysayan mo parte sini nga makapaathag sini? Ngaa nalaglag ang ini nga duta kag nangin pareho sang kamingawan nga wala na ginaagyan?”
13Nagsabat ang Ginoo, “Natabo ini tungod kay wala nila pagtumana ang akon kasuguan nga akon ginhatag sa ila. Wala sila magtuman sa akon ukon magsunod sa akon kasuguan. 14Sa baylo, ginsunod nila ang katig-a sang ila tagipusuon. Nagsimba sila sa mga imahen ni Baal subong sang gintudlo sang ila mga katigulangan sa ila. 15Gani ako, ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, nagasiling nga pakan-on ko ini nga mga tawo sang mapait nga pagkaon kag paimnon sang tubig nga may hilo. 16Laptahon ko sila sa iban nga mga nasyon nga wala nila makilal-i ukon sang ila mga katigulangan. Ipasalakay ko sila sa ila mga kaaway hasta nga magkalaubos sila pamatay.”
17Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, “Hunahunaa ninyo kon ano ang nagakatabo! Tawga ninyo ang mga babayi nga manughibi, labi na gid atong maayo gid maghibi. 18Padalia gid sila sa pagkadto sa paghibi para sa akon katawhan hasta nga magtululo gid ang ila mga luha.9:18 sa akon katawhan… ang ila mga luha: sa Hebreo, sa amon… ang amon mga luha. 19Pamatii ang mga paghinibi sa Jerusalem.9:19 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Nagasiling ang mga tawo, ‘Nalaglag kita! Makahuluya ining natabo sa aton! Kinahanglan nga bayaan ta ang aton duta kay nagkalaguba na ang aton mga balay.’ ”
20Karon, kamo nga mga babayi, pamatii ninyo ang ginasiling sang Ginoo. Pamatii gid ninyo ini sing maayo. Tudlui ninyo ang inyo mga anak nga babayi kag ang inyo isigkatawo sa pagpanalambiton kag sa pagkanta sang mga ambahanon sa patay. 21Nag-abot ang kamatayon sa aton panimalay kag sa mabakod nga mga parte sang aton siyudad. Ginpamatay ang mga kabataan nga nagahampang sa mga dalan kag ang mga pamatan-on nga lalaki nga nagatilipon sa mga plasa. 22Kag nagsiling ang Ginoo, “Magalalapta ang mga bangkay pareho sang mga ipot sa palahalban, ukon pareho sang mga uhay nga nabilin sang mga manug-ani, nga wala na sing may magpanguha sini.” 23Nagsiling pa gid ang Ginoo, “Indi dapat magpabugal ang maalamon sang iya kaalam, ukon ang makusog sang iya kusog, ukon ang manggaranon sang iya manggad. 24Kon gusto niya magpabugal, dapat ipabugal lamang niya nga naintiendihan kag nakilal-an niya ako, nga ako ang Ginoo nga mahigugmaon, nga nagahimo sang husto kag matarong diri sa kalibutan, kay amo ini ang akon kalipay. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
25Nagsiling pa ang Ginoo, “Magaabot ang tion nga silutan ko ang tanan nga natuli nga ang ila kabuhi wala nagbag-o— 26ang mga katawhan sang Egipto, Juda, Edom, Ammon, Moab, kag ang tanan nga nagaestar sa kamingawan sa malayo nga mga lugar.9:26 sa malayo nga mga lugar: sa literal, nga nagapautod sang ila patilya. Sa matuod lang, ini tanan nga mga nasyon kag pati ang bug-os nga katawhan sang Israel daw pareho lang nga wala matuli.”
1¡Ojalá mi cabeza fuera un manantial,
y mis ojos una fuente de lágrimas,
para llorar de día y de noche
por los muertos de mi pueblo!
2¡Ojalá tuviera yo en el desierto
una posada junto al camino!
Abandonaría a mi pueblo,
y me alejaría de ellos.
Porque todos ellos son adúlteros,
son una banda de traidores.
3«Tensan su lengua como un arco;
en el país prevalece la mentira, no la verdad,
porque van de mal en peor,
y a mí no me conocen
—afirma el Señor—.
4Cuídese cada uno de su amigo,
no confíe ni siquiera en el hermano,
porque todo hermano engaña,
y todo amigo difama.
5Se engañan unos a otros;
no se hablan con la verdad.
Han enseñado a sus lenguas a mentir,
y pecan hasta el cansancio.
6»Tú, Jeremías, vives en medio de engañadores,
que por su engaño no quieren reconocerme»,
afirma el Señor.
7Por eso, así dice el Señor Todopoderoso:
«Voy a refinarlos, a ponerlos a prueba.
¿Qué más puedo hacer con mi pueblo?
8Su lengua es una flecha mortífera,
su boca solo sabe engañar;
hablan cordialmente con su amigo,
mientras en su interior le tienden una trampa.
9¿Y no los he de castigar por esto?
—afirma el Señor—.
¿Acaso no he de vengarme de semejante nación?»
10Lloraré y gemiré por las montañas,
haré lamentos por las praderas del desierto,
porque están desoladas:
ya nadie las transita
ni se escuchan los mugidos del ganado.
Desde las aves del cielo hasta los animales del campo,
todos han huido.
11«Convertiré a Jerusalén en un montón de ruinas,
en una guarida de chacales.
Convertiré en desolación las ciudades de Judá;
¡las dejaré sin habitantes!»
12¿Quién es tan sabio como para entender esto? ¿A quién habló el Señor para que lo anuncie? ¿Por qué está arruinado el país, desolado como un desierto por el que nadie pasa?
13El Señor dice: «Ellos abandonaron la ley que yo les entregué; no me obedecieron ni vivieron conforme a ella. 14Siguieron la terquedad de su corazón; se fueron tras los baales, como les habían enseñado sus antepasados». 15Por eso, así dice el Señor Todopoderoso, el Dios de Israel: «A este pueblo le daré a comer ajenjo y a beber agua envenenada. 16Los dispersaré entre naciones que ni ellos ni sus antepasados conocieron; los perseguiré con espada hasta aniquilarlos».
17Así dice el Señor Todopoderoso:
«¡Atención! Llamad a las plañideras.
Que vengan las más expertas.
18Que se den prisa,
que hagan lamentación por nosotros.
Nuestros ojos se inundarán de lágrimas,
y brotará de nuestros párpados el llanto.
19Desde Sión se escuchan gemidos y lamentos:
“Hemos sido devastados;
nos han avergonzado por completo.
Tenemos que abandonar el país,
porque han derribado nuestros hogares”».
20Escuchad, mujeres, la palabra del Señor;
reciban vuestros oídos la palabra de su boca.
Enseñad a vuestras hijas a entonar endechas;
que unas a otras se enseñen este lamento:
21«La muerte se ha metido por nuestras ventanas,
ha entrado en nuestros palacios;
ha eliminado en las calles a los niños,
y en las plazas a los jóvenes.
22Yacen tendidos los cadáveres
como estiércol sobre los campos,
como gavillas que caen tras el segador,
sin que nadie las recoja»,
afirma el Señor.
23Así dice el Señor:
«Que no se gloríe el sabio de su sabiduría,
ni el poderoso de su poder,
ni el rico de su riqueza.
24Si alguien ha de gloriarse,
que se gloríe de conocerme
y de comprender que yo soy el Señor,
que actúo en la tierra con amor,
con derecho y justicia,
pues es lo que a mí me agrada
—afirma el Señor—.
25»Vienen días —afirma el Señor— en que castigaré al que haya sido circuncidado solo del prepucio: 26castigaré a Egipto, Judá, Edom, Amón, Moab, y a todos los que viven en el desierto y se rapan las sienes. Todas las naciones son incircuncisas, pero el pueblo de Israel es incircunciso de corazón».
