Jeremias 7 – HLGN & NVI

Ang Pulong Sang Dios

Jeremias 7:1-34

Nagwali si Jeremias

1Amo pa gid ini ang ginsiling sang Ginoo kay Jeremias: 2“Magtindog ka sa puwertahan sang akon templo kag ihambal ini nga mensahi: ‘Kamo nga katawhan sang Juda nga nagasulod diri sa pagsimba sa Ginoo, magpamati kamo. 3Amo ini ang ginasiling sang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel: Bag-uha na ninyo ang inyo pagginawi kag pamatasan, agod padayon ko kamo nga paestaron sa sini nga lugar. 4Indi kamo magpadaya sa mga tawo nga nagasulit-sulit hambal nga indi kamo kuno maano tungod ari sa aton ang templo sang Ginoo.

5“ ‘Bag-uha na gid ninyo ang inyo pagginawi kag pamatasan. Tratara ninyo sing husto ang isa kag isa, 6kag indi na ninyo pagpiguson ang mga ilo, mga balo nga babayi, kag ang mga indi Israelinhon nga nagaestar upod sa inyo. Indi ninyo pagsentensyahan nga patyon ang mga inosente, kag indi ninyo pagsimbahon ang iban nga mga dios nga makahalit lang sa inyo. 7Kon tumanon ninyo ini, padayon ko kamo nga paestaron sa sini nga lugar, sa duta nga ginhatag ko sa inyo mga katigulangan hasta san-o.

8“ ‘Pero tan-awa kon ano ang inyo ginahimo! Nagasalig kamo sa butig nga mga pulong nga wala sing pulos. 9Nagapangawat kamo, nagapamatay, nagapanginbabayi ukon nagapanginlalaki, nagasaksi sing butig, nagasunog sang insenso kay Baal, kag nagasimba sa iban pa nga mga dios nga wala gani ninyo makilal-i. 10Kag dayon, nagapalapit kamo kag nagatindog sa akon presensya sa sini nga templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako, kag nagasiling kamo, “Wala kita maano.” Kag pagkatapos, padayon ninyo nga ginahimo atong makangilil-ad nga mga butang. 11Nagahunahuna bala kamo nga ining templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako palanaguan sang mga tulisan? Nakita ko ang mga ginahimo dira. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.

12“ ‘Kadto kamo sa Shilo nga amo ang una nga lugar nga akon ginpili para padunggan ako, kag tan-awa ninyo kon ano ang akon ginhimo sa sadto nga lugar tungod sa kalautan sang akon katawhan nga mga Israelinhon. 13Samtang ginahimo ninyo ining malaot nga mga butang, ginsulit-sulit ko ang pagpaandam sa inyo, pero wala kamo magpamati. Nagpanawag ako sa inyo, pero wala kamo magsabat. 14Gani kon ano ang akon ginhimo sa Shilo amo man ang akon himuon subong sa templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako, ang templo nga inyo ginasaligan, nga ginhatag ko sa inyo kag sa inyo mga katigulangan. 15Pahalinon ko kamo sa inyo lugar palayo sa akon presensya pareho sa ginhimo ko sa inyo mga paryente, ang katawhan sang Israel.7:15 Israel: sa Hebreo, Efraim, nga nagarepresentar sang ginharian sang Israel.

16“Gani ikaw, Jeremias, indi ka magpangamuyo para sa sini nga mga tawo. Indi ka gid magpakitluoy ukon magpangabay sa akon para sa ila, kay indi ko ikaw pagpamatian. 17Wala mo bala nakita kon ano ang ila ginahimo sa mga banwa sang Juda kag sa mga dalan sang Jerusalem? 18Ang mga kabataan nagapangahoy, ang mga amay nagadabok sang kalayo, kag ang mga babayi nagamasa sang harina, agod maghimo sang tinapay para sa Reyna sang Langit.7:18 Reyna sang Langit: isa sa mga diosa nga ginasimba sang una nga panahon. Nagahalad man sila sang ilimnon sa iban nga mga dios sa pagpaakig sa akon. 19Pero ako bala ang ila ginahalitan? Indi! Ang ila kaugalingon ang ila ginahalitan kag ginapakahuy-an. 20Gani ako, ang Ginoong Dios, nagasiling: Ipaagom ko ang akon puwerte nga kaakig sa sini nga lugar—sa mga tawo kag mga kasapatan, sa mga kahoy kag sa mga patubas. Ang akon kaakig pareho sang kalayo nga indi mapatay.”

21Nagpadayon sa pagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, “Kuhaa na lang ninyo ang inyo mga halad nga ginasunog kag ang iban pa ninyo nga mga halad. Kamo na lang ang magkaon sang karne sina! 22Sang ginpaguwa ko ang inyo mga katigulangan sa Egipto wala lang ako nagsugo sa ila nga maghalad sang mga halad nga ginasunog kag sang iban pa nga mga halad, 23kundi nagsugo man ako sini sa ila: ‘Tumana ninyo ako, kag mangin Dios ako ninyo kag mangin katawhan ko kamo. Magkabuhi kamo sa mga pamaagi nga ginsugo ko sa inyo agod mangin maayo ang inyo kahimtangan.’

24“Pero wala sila magtuman ukon magsapak sa akon ginsiling. Sa baylo, ginsunod nila ang dikta sang ila matig-a kag malaot nga tagipusuon. Imbes nga magpalapit sila sa akon, nagtalikod pa gani sila. 25Halin sang pagguwa sang inyo mga katigulangan sa Egipto hasta subong padayon ako nga nagapadala sa inyo sang akon mga alagad nga mga propeta. 26Pero wala kamo magpamati ukon magsapak sa ila. Mas matig-a pa ang inyo mga ulo kag mas malain pa gid ang inyo ginhimo sang sa inyo mga katigulangan.

27Jeremias, kon ihambal mo ini tanan sa ila, indi sila mamati sa imo. Kon tawgon mo sila nga magpalapit sa akon, indi sila magsabat. 28Gani isiling ini sa ila: Amo ini ang nasyon nga ang iya katawhan indi magtuman sa Ginoo nga ila Dios, kag indi magpadisiplina. Wala na sa ila ang kamatuoran; indi na sila maghambal sing matuod. 29Mga taga-Jerusalem, magpakiskis kamo sang inyo ulo kag ihaboy dayon ang inyo buhok sa pagpakita sang inyo pagpangasubo. Magpangasubo kamo didto sa mahawan nga mga bukid, kay ginsikway kag ginpabay-an sang Ginoo ang inyo henerasyon nga nagpaakig sa iya.”

Ang Pulopatag nga Palatyan

30Nagsiling ang Ginoo, “Naghimo sang kalautan ang katawhan sang Juda. Didto nila ginbutang ang ila makangilil-ad nga mga dios-dios sa templo nga akon ginpili nga lugar para padunggan ako, kag tungod sini nadagtaan ini. 31Nagpatindog man sila sang simbahan sa Tofet, sa Pulopatag sang Ben Hinom, agod didto nila sunugon ang ila mga anak bilang mga halad. Wala gid ako magsugo sini sa ila; wala gani ini magsulod sa akon hunahuna. 32Gani mag-andam kamo, kay ako, ang Ginoo, nagasiling nga magaabot ang tion nga ang mga tawo indi na magtawag sa sini nga lugar nga Tofet ukon Pulopatag sang Ben Hinom kundi Pulopatag nga Palatyan. Kay didto ipanglubong ang madamo gid nga mga patay hasta wala na sing lugar nga malubngan. 33Ang mga bangkay sang sini nga katawhan pagakaunon sang mga pispis kag talunon nga mga sapat, kag wala sing may magtabog sa ila. 34Pauntaton ko na ang pagkinalipay kag pagkinasadya sa mga dalan sang Jerusalem. Ang malipayon nga tingog sang bag-ong kasal indi na mabatian sa mga banwa sang Juda. Kay ini nga duta mangin mamingaw.”

Nueva Versión Internacional

Jeremías 7:1-34

La religión falsa e inútil

1Esta es la palabra que vino a Jeremías de parte del Señor: 2«Párate a la entrada del Templo del Señor y desde allí proclama este mensaje: ¡Escuchen la palabra del Señor, todos ustedes, habitantes de Judá que entran por estas puertas para adorar al Señor! 3Así dice el Señor de los Ejércitos, el Dios de Israel: “Corrijan su conducta y sus acciones y yo los dejaré vivir en este lugar. 4No confíen en esas palabras engañosas que repiten: ‘¡Este es el Templo del Señor, el Templo del Señor, el Templo del Señor!’. 5Si realmente corrigen su conducta y sus acciones, si realmente practican la justicia los unos con los otros, 6si no oprimen al extranjero ni al huérfano ni a la viuda, si no derraman sangre inocente en este lugar ni siguen a otros dioses para su propio mal, 7entonces los dejaré vivir en este lugar, en la tierra que di a sus antepasados para siempre. 8¡Pero ustedes confían en palabras engañosas, que no tienen validez alguna!

9»”Roban, matan, cometen adulterio, juran con falsedad, queman incienso a Baal, siguen a otros dioses que jamás conocieron. 10¡Luego, vienen y se presentan ante mí en esta casa que lleva mi Nombre y dicen: ‘Estamos a salvo’, para después seguir cometiendo todas estas abominaciones! 11¿Creen acaso que esta casa que lleva mi Nombre es una cueva de ladrones? ¡Pero si yo mismo lo he visto!”, afirma el Señor.

12»“Vayan ahora a mi santuario en Siló, donde al principio hice habitar mi Nombre, y vean lo que hice con él por culpa de la maldad de mi pueblo Israel. 13Mientras hacían esas cosas —afirma el Señor—, yo les hablé una y otra vez, pero no me escucharon; los llamé, pero no me respondieron.

14»”Por lo tanto, lo mismo que hice con Siló haré con esta casa, que lleva mi Nombre y en la que ustedes confían, y con el lugar que di a ustedes y a sus antepasados. 15Los echaré de mi presencia, así como eché a todos sus hermanos, a toda la descendencia de Efraín”.

16»Pero en cuanto a ti, Jeremías, no intercedas por este pueblo. No me ruegues ni me supliques por ellos. No me insistas, porque no te escucharé. 17¿Acaso no ves lo que hacen en las ciudades de Judá y en las calles de Jerusalén? 18Los niños juntan la leña, los padres encienden el fuego, y las mujeres hacen la masa para cocer tortas y ofrecérselas a la Reina del Cielo. Además, para ofenderme derraman ofrendas líquidas a otros dioses. 19¿Pero es a mí al que ofenden? —afirma el Señor—, ¿No se ofenden a sí mismos para su propia vergüenza?

20»Por eso, así dice el Señor y Dios: “Descargaré mi enojo y mi furor sobre este lugar, sobre los hombres y los animales, sobre los árboles del campo y los frutos de la tierra. Entonces, arderá mi enojo y no se apagará”.

21»Así dice el Señor de los Ejércitos, el Dios de Israel: “¡Junten sus holocaustos con sus sacrificios y cómanse la carne! 22En verdad, cuando yo saqué de Egipto a sus antepasados, no les dije ni ordené nada acerca de holocaustos y sacrificios. 23Lo que sí ordené fue lo siguiente: ‘Obedézcanme. Así yo seré su Dios y ustedes serán mi pueblo. Condúzcanse conforme a todo lo que yo ordene, a fin de que les vaya bien’. 24Pero ellos no me obedecieron ni me prestaron atención, sino que siguieron los consejos de su terco y malvado corazón. Fue así como, en vez de avanzar, retrocedieron. 25Desde el día en que sus antepasados salieron de Egipto hasta ahora, les he enviado día tras día y sin descanso a mis siervos los profetas. 26Con todo, no me obedecieron ni me prestaron atención, sino que se obstinaron y fueron peores que sus antepasados”.

27»Tú les dirás todas estas cosas, pero no te escucharán. Los llamarás, pero no te responderán. 28Entonces dirás: “Esta es la nación que no ha obedecido la voz del Señor su Dios ni ha aceptado su corrección. La verdad ha muerto, ha sido arrancada de su boca.

29»”Córtate la cabellera y tírala; eleva tu lamento en las lomas desoladas, porque el Señor ha rechazado y abandonado a la generación que provocó su ira.

El valle de la Matanza

30»”La gente de Judá ha hecho el mal que yo detesto —afirma el Señor. Han profanado la casa que lleva mi Nombre al colocar allí sus ídolos abominables. 31Además, construyeron los altares paganos de Tofet, en el valle de Ben Hinón, para quemar a sus hijos y a sus hijas en el fuego, cosa que jamás ordené ni me pasó siquiera por la mente. 32Por eso llegarán días —afirma el Señor—, cuando ya no lo llamarán más Tofet ni valle de Ben Hinón, sino valle de la Matanza y, a falta de otro lugar, en Tofet enterrarán a sus muertos. 33Los cadáveres de este pueblo servirán de comida a las aves del cielo y a los animales de la tierra, y no habrá quien los espante. 34Haré que en las ciudades de Judá y en las calles de Jerusalén se apaguen los gritos de alegría, las voces de júbilo y los cánticos del novio y de la novia, porque esta tierra quedará desolada.