Dugang nga Silot sa Babilonia
1Amo pa gid ini ang ginsiling sang Ginoo parte sa Babilonia: “Hangkaton ko ang manuglaglag sa pagsalakay sa Babilonia kag sa iya katawhan.51:1 iya katawhan: sa Hebreo, sa katawhan sang Leb Kamai, nga isa pa ka ngalan sang Babilonia. 2Padal-an ko ang Babilonia sang mga taga-iban nga lugar sa pagsalakay kag paglaglag sa iya, pareho sang upa nga ginpapalid sa hangin. Salakayon nila ang Babilonia sa tanan nga direksyon sa sina nga tion sang kalaglagan. 3Indi na nila paghatagan sang kahigayunan ang mga manugpana sang Babilonia nga makagamit sang ila mga pana ukon sang ila mga taming. Wala gid sila sing may ibilin nga pamatan-on nga mga lalaki. Laglagon gid nila sing bug-os ang mga soldado sang Babilonia. 4Magahamyang ang ila mga bangkay nga pilason sa mga dalan. 5Kay ako, ang Ginoong Dios nga Makagagahom, ang Balaan nga Dios sang Israel, wala nagsikway sa Israel kag Juda bisan ang ila mga duta puno sang kalautan.
6“Palagyo kamo halin sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyo kabuhi! Indi pagpabay-i ang inyo kaugalingon nga mapatay tungod sang sala sang Babilonia. Tion na nga balusan ko siya suno sa nagakabagay sa iya ginhimo. 7Pareho siya sa kupa nga bulawan sa akon kamot nga puno sang bino. Ginpainom niya ang mga nasyon sa bug-os nga kalibutan kag nagkalahubog sila kag nagbuluang. 8Malaglag gulpi ang Babilonia! Magpangasubo kamo sa iya! Bulnga ninyo ang iya mga pilas kay basi pa lang mag-ayo siya.”
9Nagsiling ang mga Israelinhon nga nagaestar didto, “Gintinguhaan namon nga bulngon ang Babilonia pero indi na gid ini mabulong. Bayaan na lang naton siya kag magpauli kita sa tagsa-tagsa naton ka lugar. Kay lambot na sa langit ang iya mga sala; gani silutan na siya sang Ginoo. 10Nagtimalos ang Ginoo para sa aton. Dali kamo, makadto kita sa Jerusalem51:10 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. kag isugid ta ang ginhimo sang Ginoo nga aton Dios.”
11Magatimalos ang Ginoo sa Babilonia tungod sa pagguba nila sa iya templo. Ginhangkat sang Ginoo ang mga hari sang Media sa paglaglag sa Babilonia kay amo ini ang iya tuyo. Siling niya, “Baira ninyo ang inyo mga pana kag ihanda ang inyo mga taming. 12Ibayaw ang bandera bilang tanda sa pagsalakay sa Babilonia. Dugangi pa gid ninyo ang mga guwardya kag ibutang na sa ila mga puwesto ang mga manugbantay. Kibuna ninyo ang siyudad! Tion na nga himuon sang Ginoo ang iya ginplano kontra sa katawhan sang Babilonia.”
13Babilonia, madamo ang imo katubigan kag puwerte ang imo manggad. Pero nag-abot na ang imo katapusan, ang tion sang imo kalaglagan. 14Nagsumpa ang Ginoo nga Makagagahom sa iya kaugalingon nga nagasiling, “Ipasalakay ko gid kamo sa madamo nga kaaway nga pareho kadamo sa mga apan, kag magasinggit sila sing kadaugan kontra sa inyo.”
Mga Pagdayaw sa Dios
15Ginhimo sang Dios ang kalangitan kag ang kalibutan paagi sa iya gahom kag kaalam. 16Sa iya pagmando, nagadaguob ang langit. Siya ang nagapaguwa sang mga gal-om halin sa pinakamalayo nga parte sang kalibutan. Ginapakilat niya kon mag-ulan, kag nagapadala siya sang hangin halin sa iya mga talaguan.
17Ang mga nagasimba sa mga dios-dios mga balingag kag wala sing kaalam. Mahuy-an lang ang mga platero sang ila mga dios-dios, kay indi ini matuod. Wala ini sing kabuhi. 18Wala ini sing pulos, kag talamayon. Magaabot ang tion nga malaglag sila tanan. 19Pero ang Dios ni Jacob51:19 Dios ni Jacob: sa literal, Bahin ni Jacob. indi pareho sina. Siya amo ang naghimo sang tanan, pati sang katawhan nga iya ginapanag-iyahan. Ginoo nga Makagagahom ang iya ngalan.
Ang Martilyo sang Dios
20Nagsiling ang Ginoo, “Ikaw51:20 Ikaw: Posible si Cyrus, nga gin-gamit sang Ginoo sa paglaglag sa Babilonia. ang akon panglampos, ang akon armas sa inaway. Paagi sa imo laglagon ko ang mga nasyon kag mga ginharian, 21ang mga kabayo kag mga manugkabayo, ang mga karwahe kag mga manugkarwahe. 22Laglagon ko man paagi sa imo ang mga lalaki kag mga babayi, mga tigulang kag mga bata, kag mga soltero kag mga dalaga. 23Laglagon ko pa gid paagi sa imo ang mga kasapatan kag ang mga manugbantay sini, ang mga mangunguma kag ang mga baka, kag ang mga pangulo kag mga opisyal.
24“Mga katawhan ko, ipakita ko sa inyo ang pagbalos ko sa Babilonia kag sa iya katawhan sa tanan nila nga malain nga ginhimo sa Jerusalem.51:24 Jerusalem: sa Hebreo, Zion. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.
25“Kontra ko ikaw, Babilonia, ikaw nga ginatawag Bukid nga Manuglaglag! Ginalaglag mo ang bug-os nga kalibutan. Gamiton ko ang akon gahom sa pagkakas sa imo kag sunugon ko ikaw. 26Wala gid sing bato nga makuha sa imo nga gamiton sa pagpatindog sang bilding. Mangin mamingaw ka hasta san-o. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.”
27Ibayaw ang bandera bilang senyales sa pagsalakay! Patunuga ang budyong sa mga nasyon! Preparaha sila sa pagsalakay sa Babilonia. Pasalakaya ang mga soldado sang Ararat, Mini kag Ashkenaz. Magpili kamo sang pangulo sa pagsalakay sa Babilonia. Magpadala kamo sang mga kabayo nga pareho kadamo sa mga apan. 28Papreparaha ang mga hari sang Media sa pagsalakay sa Babilonia, pati ang ila mga manugdumala kag mga opisyal, kag ang tanan nga nasyon nga sakop nila.
29Ang Babilonia mangin pareho sa tawo nga nagakurog kag nagapamilipit sa kasakit tungod kay himuon sang Ginoo ang iya ginplano kontra sa iya, nga wala na sing may mag-estar sa sini nga lugar kag mangin mamingaw na.
30Magauntat ang mga soldado sang Babilonia sa pagpakig-away kag magapabilin na lang sila sa ila mga kuta. Madulaan sila sang kusog kag daw sa mga babayi na lang sila nga maluya. Masunog ang mga balay sa Babilonia kag maguba ang mga trangka sang iya mga puwertahan. 31Magasunod-sunod ang mga mensahero sa pagsugid sa hari sang Babilonia nga ang iya bug-os nga siyudad naagaw na. 32Naagaw ang mga talabukan sang suba. Nasunog ang mga palanaguan, kag nahadlok ang mga soldado.
33Nagsiling ang Ginoo nga Makagagahom, ang Dios sang Israel, “Ang Babilonia pareho sang trigo nga madali na lang anihon kag linason.”
34-35Nagsiling ang mga taga-Jerusalem, “Si Haring Nebucadnezar sang Babilonia daw sa dragon nga naglamon sa amon. Ginbusog niya ang iya tiyan sang amon mga manggad. Ginbayaan niya ang amon siyudad nga wala na gid sing nabilin pareho sang banga nga wala sing unod. Gintabog niya kami kag nagsalasala kami. Kabay pa nga himuon man sa Babilonia ang iya ginhimo sa amon kag sa amon kabataan. Kabay pa nga sukton ang mga pumuluyo sang Babilonia sa ila pagpamatay.”
36Gani nagsiling ang Ginoo, “Mga katawhan sang Jerusalem, apinan ko gid kamo, kag magatimalos gid ako para sa inyo. Pamalahon ko ang dagat kag ang mga tuburan sang Babilonia. 37Mangin guba ini nga nasyon! Mangin makangilil-ad kag talamayon ina nga lugar, kag wala sing may mag-estar dira luwas lang sa talunon nga mga ido.51:37 talunon nga mga ido: sa English, jackals. 38Ang mga taga-Babilonia magangurob pareho sang mga leon. 39Kag sanglit gutom sila, papunsyonan ko sila. Hugbon ko sila, lipayon kag patulugon nga indi na makabugtaw pa. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 40Dal-on ko sila sa ilihawan agod ihawon pareho sa mga karnero kag mga kanding. 41Daw ano ang pagkalaglag sang Babilonia,51:41 Babilonia: sa Hebreo, Sheshac. ang nasyon nga ginadayaw sa bug-os nga kalibutan! Maurungan gid ang mga nasyon sa matabo sa iya! 42Lapawan sang nagalinagumba nga mga balod ang Babilonia. 43Mangin mamingaw ang iya mga banwa, pareho sang desierto nga wala sing may nagaestar ukon bisan may nagaagi. 44Silutan ko si Bel nga dios-dios sang Babilonia. Ipasuka ko sa iya ang iya mga ginpanglamon.51:44 ang iya mga ginpanglamon: Siguro ang buot silingon, ang mga tawo nga ginbihag sang Babilonia kag ang mga pagkabutang nga iya ginpanguha. Indi na magdagsa ang mga nasyon sa pagsimba sa iya. Kag ang mga pader sang Babilonia magkalarumpag.
45“Mga katawhan ko, magpalagyo kamo halin sa Babilonia! Luwasa ninyo ang inyo kabuhi antes ko ipaagom ang akon kaakig. 46Pero indi kamo magkahadlok ukon magkaluya kon mag-abot na ang mga balita parte sa inaway. Kay ang balita parte sa pag-ilinaway sang mga hari magaabot kada tuig. 47Magaabot gid ang tion nga silutan ko ang mga dios-dios sang Babilonia. Mahuy-an gid ang bug-os nga Babilonia, kag magahalamyang ang tanan nga bangkay sang iya katawhan. 48Dayon magasinggit sa kalipay ang langit kag ang kalibutan, kag ang tanan nga ara sa sini, sa pagkalaglag sang Babilonia. Kay salakayon ini sang mga manuglaglag halin sa aminhan. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini.
49“Kinahanglan gid nga laglagon ang Babilonia tungod sa iya nga pagpamatay sa mga Israelinhon kag sa iban pa nga mga tawo sa kalibutan.”
Ang Mensahi sang Dios sa mga Israelinhon sa Babilonia
50“Kamo nga nagkalabilin nga buhi, magpalagyo na kamo halin sa Babilonia kag indi kamo magpundo-pundo! Dumduma ninyo ang Ginoo kag ang Jerusalem bisan dira kamo sa malayo nga lugar. 51Nagasiling kamo, ‘Nahuya kami. Gin-insulto kami kag ginpakahuy-an tungod kay ang templo sang Ginoo gindagtaan sang mga indi Israelinhon.’ 52Pero magaabot gid ang tion nga silutan ko ang mga dios-dios sang Babilonia. Kag ang mga pag-ugayong sang mga napilasan nga mga taga-Babilonia mabatian sa bug-os nila nga lugar. 53Bisan lab-ot pa ang mga pader sang Babilonia sa kahawaan, kag bisan pag-unon pa niya ini, padal-an ko gihapon siya sang mga manuglaglag. Ako, ang Ginoo, ang nagasiling sini. 54Mabatian sa Babilonia ang mga paghinibi tungod sa pagkalaglag sini. 55Laglagon ko ang Babilonia, kag magahipos ini. Magasalakay sa iya ang mga kaaway nga daw sa nagahuganas nga mga balod. Mabatian ang pagsininggit sang ila pagsalakay. 56Magaabot ang manuglaglag sang Babilonia kag madakpan ang iya mga soldado, kag magakalabali ang ila mga pana. Kay ako, ang Ginoo, amo ang Dios nga nagasilot sa malaot. Kag silutan ko gid ang Babilonia sa nagakabagay sa iya. 57Hugbon ko ang iya mga opisyal, mga maalamon nga mga tawo, mga manugdumala, mga kumander, kag ang iya mga soldado. Matulugan sila kag indi na makabugtaw pa. Ako, ang Hari, ang nagasiling sini. Ginoo nga Makagagahom ang akon ngalan.”
58Nagsiling pa gid ang Ginoo nga Makagagahom, “Pagarumpagon ang madamol nga mga pader sang Babilonia, kag pagasunugon ang mataas niya nga mga puwertahan. Ang tanan nga ginpangabudlayan sang iya katawhan mangin wala sing pulos, kay masunog man lang ini.”
Ang Mensahi ni Jeremias para sa Babilonia
59Amo ini ang mensahi nga ginsiling ni Jeremias kay Seraya nga isa sa mataas nga opisyal ni Haring Zedekia. Si Seraya anak ni Neria kag apo ni Masea. Ini nga mensahi ginsiling ni Jeremias sang nagkadto si Seraya sa Babilonia upod kay Haring Zedekia. Ikaapat sadto nga tuig sang paghari ni Zedekia sa Juda. 60Ginsulat ni Jeremias sa linukot nga kasulatan ang tanan nga kalaglagan nga magaabot sa Babilonia—ang tanan gid nga matabo sa Babilonia. 61Amo ini ang ginsiling ni Jeremias kay Seraya, “Kon mag-abot ka sa Babilonia, siguruha nga mabasa mo sing mabaskog sa mga tawo ang nasulat sa sini nga kasulatan. 62Dayon magpangamuyo ka, ‘O Ginoo, nagsiling ka nga laglagon mo ini nga lugar, agod wala sing bisan sapat ukon tawo nga mag-estar diri kag mangin mamingaw ini hasta san-o.’ 63Pagkatapos mo basa sini, tabiri ini sang bato kag ihaboy dayon sa Suba sang Eufrates. 64Dayon magsiling ka, ‘Amo sina ang matabo sa Babilonia—malugdang ini kag indi na gid makabutwa tungod sang kalaglagan nga ipaagom sang Ginoo sa iya. Magakalamatay gid ang iya katawhan.’ ”
Diri natapos ang mensahi ni Jeremias.
1Diz o Senhor: “Suscitarei um destruidor contra a Babilónia, contra toda a terra dos caldeus, que será arruinada. 2Virão padejadores que a padejarão e a mandarão para bem longe; levantar-se-ão de toda a parte, nesse tempo de calamidade para ela. 3Os atiradores alvejarão certeiramente os frecheiros da Babilónia e perfurarão até as suas couraças. Nem os seus jovens serão poupados; todo o seu exército será liquidado. 4Cairão degolados na terra dos caldeus, fulminados no meio das suas ruas. 5Porque o Senhor dos exércitos não abandonou Israel e Judá. Continua a ser o seu Deus e a terra da Caldeia está cheia de pecado contra o Santo de Israel.”
6Fujam da Babilónia! Salvem-se! Não se deixem apanhar! Se se deixarem ficar, serão destruídos quando o Senhor tomar vingança dos pecados da Babilónia. 7Babilónia foi como uma taça de ouro nas mãos do Senhor, uma taça pela qual fez beber toda a Terra, tornando-a louca. 8Mas agora, repentinamente, a Babilónia também caiu. Chorem por ela! Deem-lhe consolação, deem-lhe remédios, talvez se cure! 9Ajudá-la-íamos se pudéssemos, mas agora já ninguém a pode salvar. Deixem-na! Abandonem-na e voltem para a vossa terra, porque os seus pecados se têm acumulado até ao céu!
10O Senhor vingou-nos! Venham, declaremos em Sião tudo o que o Senhor, nosso Deus, tem feito!
11Limpem as armas! Preparem a vossa defesa! Porque o Senhor despertou o espírito dos reis dos medos para marcharem sobre a Babilónia para a destruir. Este é o castigo daqueles que ultrajaram o seu povo e profanaram o seu templo. 12Prepara-te para a defesa, Babilónia! Põe muitas sentinelas a vigiar sobre as muralhas! Preparem emboscadas! O Senhor fará tudo o que prometeu contra a Babilónia. 13Para ti, que és um grande porto de comércio intenso entre as nações, chegou o teu fim; foi cortado o fio da tua vida. 14O Senhor dos exércitos deu a sua palavra, jurou pelo seu próprio nome: “As tuas cidades se encherão de inimigos, como campos cobertos por uma praga de gafanhotos, e subirão até aos céus os seus gritos de vitória.”
15Deus fez a Terra pelo seu poder e sabedoria;
estendeu os céus segundo o seu conhecimento.
16É a sua voz que ecoa no meio do trovão,
por entre as nuvens duma tempestade.
Faz o vapor de água erguer-se sobre a Terra;
manda os relâmpagos e traz a chuva;
faz soprar o vento dos seus recantos.
17O homem tornou-se estúpido, não tem sabedoria.
O ourives é ludibriado pelas imagens que fabrica;
fica envergonhado porque tem consciência disso;
não há nelas o mais pequeno sopro de vida.
18São coisas sem valor algum, inutilidades!
Serão desfeitas quando Deus vier para destruí-las.
19Mas o Deus de Jacob não é como estes ídolos!
Porque foi ele quem fez tudo o que existe.
Israel é a sua nação, a sua herança,
Senhor dos exércitos é o seu nome.
20“Babilónia, tu és o meu martelo, a minha arma de guerra. Vou usar-te para desfazer as nações em pedaços e para destruir muitos reinos. 21Contigo esmagarei muitos batalhões de soldados, destruindo tanto o cavalo como o seu cavaleiro, tanto o carro de combate como o seu condutor. 22Sim, velhos e novos, rapazes e raparigas, 23pastores e rebanhos, fazendeiros e bois, oficiais do exército e magistrados. 24Recompensarei a Babilónia, sob os vossos olhos, por todo o mal que fizeram ao meu povo, diz o Senhor.
25Eu sou contra ti, ó montanha poderosa, a Babilónia, a destruidora da Terra! Levantarei a minha mão e atirar-te-ei das alturas a que subiste, abandonar-te-ei como um monte incendiado. 26Tornar-te-ás desolada para sempre; nem as tuas pedras serão usadas por mais ninguém para a construção de edifícios. Serás completamente riscada do mapa!
27Mandem avisos de mobilização a muitas nações para virem fazer guerra à Babilónia. Toquem o sinal de convocação para a batalha; formem os exércitos de Ararat, Mini e Asquenaz. Nomeiem um general e tragam manadas de cavalos como pragas de gafanhotos! 28Tragam contra ela os exércitos dos reis dos medos e todos os seus generais, e ainda os exércitos de todos os países que governam.
29A Babilónia treme e torce-se com dores, porque tudo o que o Senhor planeou contra ela se está a cumprir rigorosamente. A Babilónia será deixada desolada, sem vivalma. 30Os seus poderosos guerreiros já não combatem; deixam-se ficar nas suas tendas no acampamento; foi-se toda a coragem; tornaram-se como mulheres. Os invasores queimaram as casas e até os portões das entradas da cidade deitaram abaixo. 31Mensageiros de toda a parte têm vindo a correr para dizer ao rei que tudo se perdeu! 32Todas as estradas de fuga estão bloqueadas; as fortificações foram incendiadas e o exército em peso entrou em pânico.”
33Porque o Senhor dos exércitos, o Deus de Israel, diz: “A Babilónia é como o trigo numa eira; dentro de muito pouco tempo começará a ser malhada!”
34Nabucodonozor, o rei da Babilónia, explorou-nos; reduziu-nos a nada; tirou-nos toda a força e energia; engoliu-nos como se fosse um monstro; encheu o ventre com os nossos bens; expulsou-nos da nossa própria terra! 35O povo de Sião exclama ainda: “Que a Babilónia seja castigada pela sua violência contra nós e nossos filhos!” Clama Jerusalém: “Que o nosso sangue caia sobre os moradores da Caldeia!”
36O Senhor respondeu-lhes: “Serei o vosso advogado; defenderei a vossa causa, vingar-vos-ei. Farei secar o seu rio e esgotarem-se as suas fontes. 37A Babilónia tornar-se-á num montão de ruínas, habitada somente por chacais, uma horrível terra de se ver, incrível mesmo, sem que lá viva uma só pessoa. 38Os homens da Babilónia rugem como leões, os seus urros são como os dos filhotes de leão. 39Pois agora, enquanto eles ainda jazem, cozendo as suas bebedeiras, prepararei uma espécie diferente de festa para eles; farei com que se embriaguem e fiquem eufóricos, acabando por adormecer, para nunca mais acordarem, diz o Senhor. 40Vou trazê-los como cordeiros para o matadouro, como carneiros e bodes.
41Como pôde a cidade da Babilónia51.41 No texto hebraico, Chechac. ser tomada, a grande Babilónia admirada por toda a Terra! O mundo nem quer acreditar no que vê; custa-lhe crer que a Babilónia tenha caído! 42O mar levantou-se até à Babilónia e esta foi coberta pelas vagas. 43As suas cidades jazem em ruínas, são um deserto seco e árido onde ninguém vive ou passa. 44Darei a paga a Bel, o deus da Babilónia, e tirarei da sua boca o que tragou. Não mais virão povos para adorá-lo, pois as paredes da cidade terão sido derrubadas.
45Ó meu povo, foge da Babilónia, salvem a vida da cólera tremenda do Senhor! 46Não entres em pânico, quando ouvires os primeiros rumores das forças que se aproximam. Esses ruídos tornar-se-ão mais distintos de ano para ano, porque se vão chegando cada vez mais. Depois haverá uma guerra civil em que os governadores do reino se levantarão uns contra os outros. 47O tempo terá chegado, quando castigar em pleno esta grande cidade e todos os seus ídolos; os seus mortos jazerão estendidos pelas ruas. 48Os céus e a Terra se alegrarão, porque virão do norte exércitos destruidores contra a Babilónia, diz o Senhor.
49Eis que a Babilónia cairá por causa dos assassinatos que cometeu contra Israel e devido aos massacres que empreendeu contra muitos povos em toda Terra. 50Vão-se embora, vocês que escaparam à espada! Não fiquem aí a olhar! Fujam enquanto podem fazê-lo! Pensem no Senhor e lembrem-se de Jerusalém, lá longe!”
51Estamos envergonhados por causa do templo do Senhor ter sido profanado pelos estrangeiros vindos da Babilónia.
52“Sim, diz o Senhor, chegou o tempo da destruição dos ídolos da Babilónia! Por toda a Terra se ouvirão os gemidos dos feridos! 53Ainda que a Babilónia pretenda atingir o céu, ainda que a sua força aumente desmesuradamente, ela morrerá”, diz o Senhor.
54Escutem! Prestem atenção ao grande clamor resultante da destruição da Babilónia, a terra governada pelos caldeus! 55Porque o Senhor está a destruir a Babilónia, cuja voz altiva se vai calando, à medida que as ondas de violência se quebram. 56Exércitos exterminadores virão para assassinar os seus homens mais fortes; as próprias armas se quebrarão nas suas mãos, pois o Senhor Deus dá-lhes o castigo; a Babilónia está a receber aquilo que muito bem merece.
57“Os seus nobres ficarão como que embriagados, assim como os sábios, os legisladores, os generais e os seus militares mais valentes. Adormecerão, para não mais acordar! Assim diz o Rei, cujo nome é Senhor dos exércitos. 58Porque as largas e fortes muralhas da Babilónia serão abatidas até ao chão e as suas enormes portas queimadas; foi em vão que ali trabalharam construtores vindos de muitas terras; o seu trabalho será destruído pelo fogo!”
59Foi durante o quarto ano do reinado de Zedequias que esta mensagem veio a Jeremias, para que a desse a Seraías, filho de Nerias, neto de Maaseias, respeitante à captura de Seraías e ao seu exílio para a Babilónia com Zedequias, rei de Judá. (Seraías era comandante de batalhão no exército de Zedequias.) 60Jeremias escreveu todas estas terríveis coisas que Deus planeou contra a Babilónia, todas estas palavras que aqui estão acima, 61e deu o rolo a Seraías dizendo-lhe: “Quando fores para a Babilónia, lê tudo isto que escrevi. 62E dirás: ‘Senhor, tu disseste que irás destruir a Babilónia, de tal forma que não ficará uma criatura humana viva aqui e será abandonada para sempre!’ 63Depois, quando tiveres acabado de ler todo o rolo, ata-o a uma pedra e lança-o no rio Eufrates. 64E dirás: ‘Assim será afundada a Babilónia, de tal forma que nunca mais emergerá com vida, por causa de todo o mal que Deus trará sobre ela!’ ”
Aqui terminam as mensagens de Jeremias.
